 |
| Protesters hold a banner calling on U.S President Joe Biden not to trust Israeli Prime Minister Benjamin Netanyahu during a demonstration. REUTERS |
Η κυβέρνηση Μπάιντεν ανασαίνει με ανακούφιση που έχει μέχρι στιγμής αποφύγει έναν ευρύτερο περιφερειακό πόλεμο μεταξύ Ισραήλ και Ιράν. Αλλά αυτά τα συγχαρητήρια θα πρέπει να μετριαστούν με τη συνειδητοποίηση ότι ήταν μια παρ' ολίγον απόφαση και πως τα κίνητρα για τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου και το φιλοπόλεμο κυβερνητικό συνασπισμό του να προκαλέσουν έναν τέτοιο πόλεμο εξακολουθούν να υπάρχουν.
Ivan Eland - responsiblestatecraft.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Η ρητορική οργή της κυβέρνησης Μπάιντεν για τις προειδοποιημένες και καλά χορογραφημένες συμβολικές επιθέσεις του Ιράν με πυραύλους και μη επανδρωμένα αεροσκάφη σε ισραηλινά εδάφη ήταν παράλογη, όπως και ο πανηγυρισμός της ότι το Ισραήλ, με τη βοήθεια των ΗΠΑ και των συμμάχων του, είχε ήδη «κερδίσει» καταρρίπτοντας σχεδόν όλα τα διαδοχικά βλήματα. Η αμερικανική πολιτική είναι εδώ και καιρό τόσο «στο τσεπάκι» για τον ισραηλινό σύμμαχό της, όποια κι αν είναι η συμπεριφορά του, ώστε ένα τέτοιο ανόητο παραμύθι έχει γενικευτεί.
Παρά την αμερικανική διακήρυξη της νίκης, η οποία σχεδιάστηκε για να αποτρέψει το Ισραήλ από μια ισχυρή κλιμακούμενη απάντηση στο ιρανικό χτύπημα, ο Ισραηλινός ηγέτης έφτασε κοντά στο να διατάξει ένα πολύ μεγαλύτερο χτύπημα για «αντίποινα»από το περιορισμένο που εκτέλεσαν οι Ισραηλινοί, σύμφωνα με τους New York Times.
Παρόλο που η Χαμάς ξεκίνησε τη σύγκρουση στη Γάζα με την αποτρόπαια τρομοκρατική επίθεσή της στο Ισραήλ, η σκόπιμα απερίσκεπτη επίθεση του Ισραήλ στο συγκρότημα της πρεσβείας του Ιράν στη Συρία την 1η Απριλίου 2024 - η οποία σκότωσε επτά Ιρανούς στρατιωτικούς, συμπεριλαμβανομένων τριών κορυφαίων Ιρανών στρατηγών - απειλούσε να διευρύνει και να κλιμακώσει τη σύγκρουση σε έναν άμεσο πόλεμο Ισραήλ-Ιράν, ο οποίος εύκολα θα μπορούσε να παρασύρει και τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Σε διεθνές επίπεδο, οι πρεσβείες στο εξωτερικό θεωρούνται ότι αποτελούν το έδαφος της χώρας προέλευσης- έτσι, η επίθεση του Ισραήλ στην πρεσβεία του Ιράν στη Συρία ήταν το ίδιο με μια επίθεση στο ίδιο το Ιράν. Ως αποτέλεσμα, το Ιράν ανταπέδωσε με τη συμβολική επίθεση με πυραύλους και μη επανδρωμένα αεροσκάφη κατά του ισραηλινού εδάφους.
Ο Νετανιάχου και ο φιλοπόλεμος κυβερνητικός συνασπισμός του έχουν απορρίψει απροκάλυπτα μια λύση δύο κρατών, η οποία θα συνέβαλε σε μεγάλο βαθμό στη μείωση των συγκρούσεων στην περιοχή και στην ενίσχυση της μακροπρόθεσμης ασφάλειας του Ισραήλ. Ακόμη και πριν αναλάβει αυτή η μαχητική κυβέρνηση, το Ισραήλ επιθυμεί εδώ και καιρό να ωθήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες σε πόλεμο με τον ιρανικό αντίπαλό του, ώστε να εξασφαλίσει την ισραηλινή περιφερειακή κυριαρχία μειώνοντας σημαντικά τις στρατιωτικές δυνατότητες του Ιράν.
Αυτή η κρυφή ατζέντα καταδείχθηκε σαφώς από τη σφοδρή αντίθεση της ισραηλινής κυβέρνησης στην υπό την ηγεσία των ΗΠΑ πυρηνική συμφωνία με το Ιράν, η οποία θα εμπόδιζε τους δρόμους για την κατασκευή πυρηνικού όπλου από το Ιράν. Θα πίστευε κανείς ότι το Ισραήλ θα ήταν ενθουσιασμένο με μια συμφωνία που θα περιόριζε σοβαρά το πρόγραμμα του Ιράν. Ωστόσο, το Ισραήλ γνώριζε πως η μείωση των εντάσεων μεταξύ του Ιράν και των Ηνωμένων Πολιτειών, εάν είχε πραγματοποιηθεί πλήρως, θα είχε θέσει σε βαθιά κατάψυξη οποιαδήποτε σοβαρά εξουθενωτική στρατιωτική επίθεση των ΗΠΑ στις συμβατικές στρατιωτικές δυνατότητες και το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.
Ευτυχώς, για τα γεράκια στο Ισραήλ, όταν ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ έγινε πρόεδρος, κατήγγειλε μονομερώς την πυρηνική συμφωνία, αυξάνοντας και πάλι την πιθανότητα ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να κάνουν τη βρώμικη δουλειά της στρατιωτικής αντιμετώπισης του αρχιστράτηγου του Ισραήλ.
Δεδομένου πως ο Νετανιάχου έχει ανόητα φορέσει στο μανίκι του την κομματική του προτίμηση για τον Τραμπ και τους Ρεπουμπλικάνους, το να σύρει τον πρόεδρο Μπάιντεν, παρά τα φαινόμενα, σε πόλεμο με το Ιράν ήταν δύσκολο.
Ωστόσο, τώρα μπορεί να είναι η χρυσή ευκαιρία του Νετανιάχου. Ένας ακόμη ευρύτερος πόλεμος, που θα περιλαμβάνει άμεση στρατιωτική σύγκρουση των ΗΠΑ με το Ιράν, θα βοηθούσε έναν αντιδημοφιλή, κατηγορούμενο πρωθυπουργό που ίσως χρειαστεί να παραμείνει στην εξουσία για να μην μπει στη φυλακή και να αποσπάσει την προσοχή από την άγρια δυσανάλογη στρατιωτική του απάντηση και το πιθανό τέλμα στη Γάζα.
Οι συμμαχίες και οι συνεργασίες της Αμερικής με άλλες χώρες έχουν αξία μόνο αν προωθούν αυτό που θα έπρεπε να είναι ο τελικός στόχος - την ενίσχυση της ασφάλειας των ΗΠΑ. Ένα ζήτημα - πέραν του προβλήματος του ελεύθερου καβαλάρη στο οποίο η κυρίαρχη δύναμη (πάντα οι Ηνωμένες Πολιτείες) φέρει το μεγαλύτερο βάρος κόστους - είναι ότι μικρότερες χώρες όπως το Ισραήλ μπορεί να έχουν κίνητρο να είναι πιο επιθετικές με τους γείτονές τους όταν βρίσκονται κάτω από την προστατευτική ομπρέλα της μεγαλύτερης δύναμης.
Παρόλο που η έντονη πίεση των ΗΠΑ και των συμμάχων στο Ισραήλ να περιορίσει το «αντίποινα» στο Ιράν έχει, προς το παρόν, αποτρέψει έναν ευρύτερο περιφερειακό πόλεμο, η πολιτική επιβίωση του Νετανιάχου μπορεί να εξαρτάται από μια τέτοια κλιμάκωση, ειδικά αν χρειάζεται να αποσπάσει την προσοχή του ισραηλινού κοινού από το πιθανό τέλμα που πιθανόν να επιφέρει η κακώς σχεδιασμένη συνέχεια της Γάζας - παρόμοια με τη συνεχιζόμενη αντεπίθεση μετά από μια αρχική «νίκη» των ΗΠΑ στο Ιράκ.
Ο Νετανιάχου έχει ήδη δει τα χαμηλά ποσοστά του στις δημοσκοπήσεις να ανεβαίνουν κατά τη διάρκεια της αντιπαράθεσης με το Ιράν μετά την απερίσκεπτη επίθεσή του στην ιρανική πρεσβεία. Γιατί, λοιπόν, να μην κάνει ένα μαζικό πρώτο χτύπημα στη Χεζμπολάχ που υποστηρίζεται από το Ιράν στα βόρεια σύνορα του Ισραήλ για να αρχίσει να κυλάει η μπάλα της κλιμάκωσης; Ο αρθρογράφος των New York Times Nicholas Kristof ανέφερε πως μια από τις «πιο τρομακτικές συζητήσεις του με έναν Ισραηλινό αξιωματούχο πρόσφατα ήταν η υποστήριξή του για ένα πρώτο χτύπημα στη Χεζμπολάχ, και μια δημοσκόπηση διαπίστωσε ότι το 53% των Ισραηλινών Εβραίων τάσσεται υπέρ μιας τέτοιας επίθεσης στη Χεζμπολάχ».
Ένα μάθημα της ιστορίας που έμαθε η αμερικανική ιδρυτική γενιά και το οποίο ξεχάστηκε από τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ κατά τη βιασύνη τους να αποκτήσουν μια Pax Americana μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο: οι μόνιμες και περίπλοκες συμμαχίες μπορούν να δεσμεύσουν μια χώρα σε άσκοπους και δαπανηρούς πολέμους σε μακρινές περιοχές - ειδικά μια χώρα όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες που έχει το εγγενές πλεονέκτημα της ασφάλειας ότι βρίσκεται μακριά από τα παγκόσμια κέντρα συγκρούσεων. Οι μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης ξέχασαν επίσης το μειονέκτημα των συμμαχιών, όταν οι συμμαχίες αυτές τις έσυραν σε έναν κατακλυσμιαίο πόλεμο που καμία από αυτές δεν ήθελε: Τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Για να αποφύγει να εμπλακεί σε έναν ευρύτερο πόλεμο στη Μέση Ανατολή, ο Μπάιντεν θα πρέπει να απειλήσει να διακόψει ή να μειώσει τα δισεκατομμύρια δολάρια της ετήσιας στρατιωτικής βοήθειας των ΗΠΑ προς το Ισραήλ, αν αυτό δεν σταματήσει τις υπερθερμασμένες ενέργειές του στη Γάζα και τις απροκάλυπτες προσπάθειές του να διευρύνει τον πόλεμο ώστε να συμπεριλάβει το Ιράν. Αντ' αυτού, οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται σε διαδικασία τεράστιας αύξησης του ποσού αυτής της βοήθειας, επιβραβεύοντας περαιτέρω το Ισραήλ για την ανεύθυνη συμπεριφορά του.