Λοιπόν, πάει, τον έθαψαν, τελείωσε! Τώρα τα κεφάλια μέσα! Έπειτα από την χθεσινή «γαλαζοαίματη» παρένθεση της κηδείας, που θύμισε σκηνές από το «Crown» και που άλλαξε κάπως τη δημοκρατική καθημερινότητα μας, τώρα απλήρωτοι φουσκωμένοι λογαριασμοί, και φτωχικά καλάθια «νοικοκυριού» μας περιμένουν στη γωνία, μαζί με μισοάδεια ρεζερβουάρ αυτοκινήτων και κρύα σπίτια. Είπαμε πως η δημοκρατία κοστίζει και εμείς όλοι πρέπει να την πληρώσουμε. Να την ξεχρεώσουμε ακόμη μια φορά από τα πολλά και σπάταλα βίτσια της, που γίνονται πάντα στο όνομα μας, αν και σπανίως φιλοδωρεί και στη δική μας τσέπη κάτι άλλο, εκτός από μνημόνια.
Ο τ. βασιλιάς ενταφιάστηκε. Η φυσική τάξη της φθοράς συνετελέσθη. Ουδείς λόγος υπάρχει πλέον για τη συνέχιση της αλληλοφαγίας και του διχασμού. Μόνο αγωνία για την προσωπική επιβίωση του καθενός μας μέσα στη δημοκρατική ζούγκλα των συμφερόντων με τα αδηφάγα θηρία. Θηρία κάθε είδους και χρωματισμού με δημαγωγικά νύχια και δόντια. Τώρα, που ο τ. βασιλιάς πήρε τα δυο μέτρα γης που του αναλογούσαν στην χώρα που θεωρούσε πατρίδα του και όπου ήθελε να αφήσει τα κόκαλα του, ήρθε νομίζω η ώρα να σκεφτούμε. Όχι για ένα πολίτευμα που είναι νεκρό εδώ και 49 χρόνια, αλλά για μια δημοκρατία, που στην ηλικία της ακόμα φοβάται τα φαντάσματα. Που τα φοβάται, επειδή η ίδια έχει λερωμένη τη φωλιά της.
Αφήστε πλέον τον τ. βασιλιά, δηλαδή το παρελθόν και ασχοληθείτε με το μέλλον. Πάει πέθανε! Τον κάναμε κομματάκια, του φορτώσαμε ό,τι μπορούσε δίκαια ή άδικα να φορτωθεί και τον παραχώσαμε στο χωράφι του Τατοΐου. Τώρα, πετάξτε τα ρόπαλα, τα σπαθιά, τα τόξα και τις διχαστικές ρουκέτες με τις οποίες χτυπάτε ο ένας τον άλλον. Κρύψτε τα βόλια του διχασμού, τις δηλητηριώδεις ατάκες και τα εμπρηστικά τσιτάτα. Πάνω από όλα, βάλτε μερικοί στην άκρη τα μέτρα με τα οποία μετρούσατε ποιος την έχει δημοκρατικότερη από τον άλλο. Κριτής και κρινόμενος ταυτόχρονα ουδέν προάγει, ει μη μόνο μια συγκαλυμμένη φασίζουσα πεποίθηση προσωπικής ανωτερότητας απέναντι στη γνώμη και τα πιστεύω των άλλων. Κανείς όμως δεν έχει αυτό το δικαίωμα. Και να θυμάστε:
«…ἆρα τίς ἐστι, βασιλεὺς ἢ στρατιώτης, ἢ πλούσιος ἢ πένης…»
Ή δεξιός ή αριστερός, βασιλικός ή αντιβασιλικός, γαλάζιος, ή πράσινος ή ροζ, θα πρόσθετα εγώ. Όταν θα πέσει πείνα, όλοι μας θα πεινάσουμε και δεν θα φταίει τότε ο τ. βασιλιάς. Έτσι, πιο συμφέρον, είναι, θαρρώ, να ασχοληθούμε με τα πολλά και τρέχοντα προβλήματα μας (που τελικά μας ενώνουν), παρά με τις ιδεολογικές φαντασίες που άλλοι μας υποβάλλουν για να μας διχάζουν. Μόνο σκέψεις, λοιπόν, αρμόζουν τώρα για την ηθική και πολιτική κατρακύλα της δημοκρατίας μας. Που όλο και περισσότερο μοιάζει πια με συνταγματική ολιγαρχία και με κληρονομική οικογενειοκρατία.
Αφήστε πλέον τον τ. βασιλιά, δηλαδή το παρελθόν και ασχοληθείτε με το μέλλον. Πάει πέθανε! Τον κάναμε κομματάκια, του φορτώσαμε ό,τι μπορούσε δίκαια ή άδικα να φορτωθεί και τον παραχώσαμε στο χωράφι του Τατοΐου. Τώρα, πετάξτε τα ρόπαλα, τα σπαθιά, τα τόξα και τις διχαστικές ρουκέτες με τις οποίες χτυπάτε ο ένας τον άλλον. Κρύψτε τα βόλια του διχασμού, τις δηλητηριώδεις ατάκες και τα εμπρηστικά τσιτάτα. Πάνω από όλα, βάλτε μερικοί στην άκρη τα μέτρα με τα οποία μετρούσατε ποιος την έχει δημοκρατικότερη από τον άλλο. Κριτής και κρινόμενος ταυτόχρονα ουδέν προάγει, ει μη μόνο μια συγκαλυμμένη φασίζουσα πεποίθηση προσωπικής ανωτερότητας απέναντι στη γνώμη και τα πιστεύω των άλλων. Κανείς όμως δεν έχει αυτό το δικαίωμα. Και να θυμάστε:
«…ἆρα τίς ἐστι, βασιλεὺς ἢ στρατιώτης, ἢ πλούσιος ἢ πένης…»
Ή δεξιός ή αριστερός, βασιλικός ή αντιβασιλικός, γαλάζιος, ή πράσινος ή ροζ, θα πρόσθετα εγώ. Όταν θα πέσει πείνα, όλοι μας θα πεινάσουμε και δεν θα φταίει τότε ο τ. βασιλιάς. Έτσι, πιο συμφέρον, είναι, θαρρώ, να ασχοληθούμε με τα πολλά και τρέχοντα προβλήματα μας (που τελικά μας ενώνουν), παρά με τις ιδεολογικές φαντασίες που άλλοι μας υποβάλλουν για να μας διχάζουν. Μόνο σκέψεις, λοιπόν, αρμόζουν τώρα για την ηθική και πολιτική κατρακύλα της δημοκρατίας μας. Που όλο και περισσότερο μοιάζει πια με συνταγματική ολιγαρχία και με κληρονομική οικογενειοκρατία.