 |
| REUΤΕRS/Αlexander Εrmοchenkο |
Αλλά είναι η μοίρα μας / Να μην έχουμε πού να ξεκουραστούμε, / Καθώς οι πάσχοντες θνητοί / Τυφλά πέφτουν και εξαφανίζονται / Από τη μια ώρα / στην άλλη, / Σαν το νερό που πέφτει / Από γκρεμό σε γκρεμό, κάτω / Για χρόνια στην αβεβαιότητα (Holderlin, Hyperion's Fate Song)
Πέπε Εσκομπάρ - strategic-culture.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Η επιχείρηση Z είναι το πρώτο σάλβο ενός τιτάνιου αγώνα: τρεις δεκαετίες μετά την πτώση της ΕΣΣΔ και 77 χρόνια μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, μετά από προσεκτική αξιολόγηση, το Κρεμλίνο αναδιατάσσει τη γεωπολιτική σκακιέρα για να τερματίσει τη μονοπολική ηγεμονία του «απαραίτητου έθνους». Δεν είναι περίεργο που η Αυτοκρατορία του Ψέματος έχει τρελαθεί εντελώς, έχοντας εμμονή να εκδιώξει εντελώς τη Ρωσία από το δυτικοκεντρικό σύστημα.
Οι ΗΠΑ και τα ΝΑΤΟϊκά κουτάβια τους δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν την αμηχανία τους όταν έρχονται αντιμέτωπες με μια εκπληκτική απώλεια: δεν υπάρχει πλέον δικαίωμα που να επιτρέπει την αποκλειστική γεωπολιτική χρήση βίας για τη διαιώνιση των «αξιών μας». Τέρμα η κυριαρχία πλήρους φάσματος.
Η μικροεικόνα είναι επίσης σαφής. Το Βαθύ Κράτος των ΗΠΑ αρμέγει στο Kingdom Come που σχεδίασε την Ουκρανία για να κρύψει μια στρατηγική επίθεση στη Ρωσία. Το «μυστικό» ήταν να εξαναγκάσει τη Μόσχα σε έναν ενδοσλαβικό πόλεμο στην Ουκρανία για να σπάσει το Nord Stream 2 – και επομένως η γερμανική εξάρτηση από τους ρωσικούς φυσικούς πόρους. Αυτό τελειώνει –τουλάχιστον για το άμεσο μέλλον– την προοπτική μιας α λα Μπίσμαρκ ρωσο-γερμανικής σύνδεσης που θα έκανε τελικά τις ΗΠΑ να χάσουν τον έλεγχο της ευρασιατικής γης από τη Μάγχη μέχρι τον Ειρηνικό σε ένα αναδυόμενο σύμφωνο Κίνας-Ρωσίας-Γερμανίας.
Το αμερικανικό στρατηγικό παιχνίδι, μέχρι στιγμής, έχει κάνει θαύματα. Αλλά η μάχη απέχει πολύ από το να τελειώσει. Τα Psycho neo-con/neoliberalcon σιλό εντός του Deep State θεωρούν τη Ρωσία τόσο σοβαρή απειλή για τη «διεθνή τάξη που βασίζεται σε κανόνες» που είναι έτοιμοι να διακινδυνεύσουν, εάν όχι, να προκαλέσουν έναν «περιορισμένο» πυρηνικό πόλεμο από το αέριο τους. Αυτό που διακυβεύεται δεν είναι τίποτα λιγότερο από την απώλεια του Ruling the World από τους Αγγλοσάξονες.
Κυβερνώντας τις Πέντε Θάλασσες
Η Ρωσία, με βάση την ισοτιμία αγοραστικής δύναμης (PPP), είναι η 6η οικονομία στον κόσμο, ακριβώς πίσω από τη Γερμανία και μπροστά από το Ηνωμένο Βασίλειο και τη Γαλλία. Η «σκληρή» οικονομία της είναι παρόμοια με την αμερικανική παραγωγή χάλυβα που μπορεί να είναι περίπου η ίδια, αλλά η πνευματική ικανότητα είναι πολύ ανώτερη. Η Ρωσία έχει περίπου τον ίδιο αριθμό μηχανικών με τις ΗΠΑ, αλλά είναι πολύ καλύτερα μορφωμένοι.
Η Μοσάντ αποδίδει το οικονομικό θαύμα του Ισραήλ στη δημιουργία ενός ισοδύναμου Silicon Valley σε μια βάση ενός εκατομμυρίου Ρώσων μεταναστών. Αυτή η ισραηλινή Silicon Valley τυγχάνει να είναι βασικό πλεονέκτημα του αμερικανικού MICIMATT (συγκρότημα στρατιωτικών-βιομηχανικών-κογκρέσου-πληροφοριών-μέσων-ακαδημαϊκών-think tank), όπως ονομάστηκε ανεξίτηλα από τον Ray McGovern.
Τα ΜΜΕ του NATOstan που γαβγίζουν υστερικά πως το ΑΕΠ της Ρωσίας είναι όσο το Τέξας λένε ανοησίες. Η PPP είναι αυτό που πραγματικά μετράει. Αυτό και οι ανώτεροι μηχανικοί της Ρωσίας είναι ο λόγος που τα υπερηχητικά όπλα της είναι τουλάχιστον δύο ή τρεις γενιές μπροστά από τις ΗΠΑ Απλώς ρωτήστε τον απαραίτητο Andrei Martyanov.
Η Αυτοκρατορία του Ψέματος δεν έχει αμυντικούς πυραύλους αντάξιους του ονόματος και δεν έχει αντίστοιχους με τους Mr. Zircon και Mr. Sarmat. Η σφαίρα του ΝΑΤΟΣταν απλά δεν μπορεί να κερδίσει έναν πόλεμο, κανένα πόλεμο εναντίον της Ρωσίας και μόνο για αυτόν το λόγο.
Η εκκωφαντική «αφήγηση» του NATOstan ότι η Ουκρανία νικά τη Ρωσία δε χαρακτηρίζεται καν ως αβλαβές αστείο (συγκρίνετε το με την στρατηγική της Ρωσίας «Απλώστε το χέρι και αγγίξτε κάποιον»). Το διεφθαρμένο σύστημα των φανατικών της SBU που ανακατεύονται με φατρίες των Ουκροναζί είναι καπούτ. Το Πεντάγωνο το ξέρει. Η CIA δεν μπορεί να το παραδεχτεί. Αυτό που έχει κερδίσει η Αυτοκρατορία του Ψεύδους, μέχρι στιγμής, είναι μια «νίκη» των μέσων ενημέρωσης για τους Ουκροναζί, όχι μια στρατιωτική νίκη.
Ο στρατηγός Aleksandr Dvornikov, διάσημος για τη Συρία, έχει μια σαφή εντολή: να κατακτήσει ολόκληρο το Donbass, να απελευθερώσει πλήρως την Κριμαία και να προετοιμάσει την προέλαση προς την Οδησσό και την Υπερδνειστερία, ανάγοντας την Ουκρανία σε αποτυχημένο κράτος χωρίς πρόσβαση στη θάλασσα.
Η Αζοφική Θάλασσα – που συνδέεται με την Κασπία από το κανάλι Don-Volga – είναι ήδη μια ρωσική λίμνη. Και η Μαύρη Θάλασσα είναι η επόμενη, η βασική σύνδεση μεταξύ της Χάρτλαντ και της Μεσογείου. Το σύστημα των Five Seas – Μαύρη, Αζοφική, Κασπία, Βαλτική, Λευκή – κατοχυρώνει τη Ρωσία ως μια de facto ηπειρωτική ναυτική δύναμη. Ποιος χρειάζεται ζεστά νερά;
Προχωρώντας «με την ταχύτητα του πολέμου»
Το καντράν πόνου, από εδώ και πέρα, θα ανεβαίνει ασταμάτητα. Η πραγματικότητα –όπως και στην ...πραγματικότητα– θα γίνει σύντομα εμφανής ακόμη και στο LugenPresse σε όλο το NATO.
Ο ξύπνιος Πρόεδρος του Μικτού Επιτελείου Στρατηγού Mark Milley, αναμένει η επιχείρηση Z θα διαρκέσει χρόνια. Αυτό είναι ανοησία. Οι ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις μπορεί να αντέξουν οικονομικά να είναι αρκετά μεθοδικές και να αφιερώσουν όλο τον χρόνο που χρειάζεται για να αποστρατιωτικοποιήσουν σωστά την Ουκρανία. Η συλλογική Δύση από την πλευρά της πιέζεται για το χρόνο – γιατί η ανάδραση από την πραγματική οικονομία είναι ήδη σε εξέλιξη και είναι βέβαιο ότι θα γίνει φαύλη.
Ο υπουργός Άμυνας Σόιγκου το έχει ξεκαθαρίσει: οποιαδήποτε οχήματα του ΝΑΤΟ που φέρνουν όπλα στο Κίεβο θα καταστραφούν ως «νόμιμοι στρατιωτικοί στόχοι».
Έκθεση της επιστημονικής υπηρεσίας της Bundestag διαπίστωσε πως η εκπαίδευση Ουκρανών στρατιωτών σε γερμανικό έδαφος μπορεί να ισοδυναμεί, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, με συμμετοχή σε πόλεμο. Και αυτό γίνεται ακόμη πιο δύσκολο όταν συνδυάζεται με τις παραδόσεις όπλων του ΝΑΤΟ: «Μόνο εάν, εκτός από την προμήθεια όπλων, η εκπαίδευση του αντιμαχόμενου μέρους ή η εκπαίδευση σε τέτοια όπλα αποτελούσε επίσης πρόβλημα, θα έφευγε κανείς από την ασφαλή περιοχή του μη-πολέμου».
Τώρα τουλάχιστον είναι ανεπανόρθωτα σαφές πώς η Αυτοκρατορία του Ψέματος «κινείται με την ταχύτητα του πολέμου» – όπως περιγράφεται δημόσια από τον πωλητή όπλων που έγινε επικεφαλής του Πενταγώνου, ο Lloyd «Raytheon» Austin. Στο Πεντάγωνο, αυτό εξηγήθηκε από τον παροιμιώδη «επίσημο» ως «ένας συνδυασμός τηλεφωνικού κέντρου, ρολογιού οροφής, αιθουσών συσκέψεων. Εκτελούν έναν ρυθμό μάχης για να υποστηρίξουν τους λήπτες αποφάσεων».
Ο «ρυθμός μάχης» του Πενταγώνου που προσφέρεται σε έναν υποτιθέμενο «αξιόπιστο, ανθεκτικό και μαχητικό στρατό της Ουκρανίας» τροφοδοτείται από ένα σύστημα EUCom που ουσιαστικά μεταφέρει τις παραγγελίες όπλων από τις αποθήκες του Πενταγώνου στις ΗΠΑ σε υποκαταστήματα της Empire of Bases στην Ευρώπη και στη συνέχεια στο ανατολικό μέτωπο του ΝΑΤΟ στην Πολωνία, όπου μεταφέρονται με φορτηγά σε όλη την Ουκρανία ακριβώς την ώρα που θα αποτεφρωθούν δεόντως από ρωσικά χτυπήματα ακριβείας: ο πλούτος των επιλογών περιλαμβάνει υπερηχητικούς πυραύλους P-800 Onyx, δύο τύπους Iskander και τον Mr. Khinzal που εκτοξεύτηκε από το Mig- 31.
Ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ τόνισε ότι η Μόσχα γνωρίζει πολύ καλά πως οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και το Ηνωμένο Βασίλειο μεταφέρουν όχι μόνο όπλα αλλά και πλήθος πληροφοριών. Παράλληλα, η συλλογική Δύση ανατρέπει τα πάντα 24 ώρες το 24ωρο, 7 μέρες την εβδομάδα, διαμορφώνοντας ένα νέο περιβάλλον απόλυτα στραμμένο ενάντια στη Ρωσία, χωρίς να νοιάζεται ούτε για μια ομοιότητα συνεργασίας σε κανέναν τομέα. Η συλλογική Δύση δεν εξετάζει καν το ενδεχόμενο διαλόγου με τη Ρωσία.
Ως εκ τούτου, το να μιλάς με τον Πούτιν είναι «χάσιμο χρόνου» εκτός και αν μια «ρωσική ήττα» στην Ουκρανία (απηχώντας την έντονη δημοκρατία του Κιέβου) θα το έκανε «πιο ρεαλιστικό». Παρά τα λάθη του, ο Le Petit Roi Macron/McKinsey αποτέλεσε εξαίρεση, στο τηλέφωνο με τον Πούτιν νωρίτερα αυτή την εβδομάδα.
Η νεοοργουελική χιτλεροποίηση του Πούτιν τον μειώνει, ακόμη και μεταξύ των λεγόμενων ευρωϊντελιγκέντσια, στο καθεστώς του δικτάτορα ενός έθνους που χλωρομορφώθηκε στον εθνικισμό του 19ου αιώνα. Ξεχάστε κάθε ομοιότητα ιστορικής/πολιτικής/πολιτιστικής ανάλυσης. Ο Πούτιν είναι ένας όψιμος Αύγουστος, που ντύνει το Imperium του ως Δημοκρατία.
Στην καλύτερη περίπτωση, οι Ευρωπαίοι κηρύττουν και προσεύχονται – σαν τσιουάουα που φωνάζουν με τη His Master's Voice – για μια υβριδική στρατηγική «συγκράτησης και εμπλοκής» που θα εξαπολύσουν οι ΗΠΑ, παπαγαλίζοντας αδέξια τα γραφήματα των κατοίκων αυτής της πνευματικής ζώνης απαγόρευσης πτήσεων, του Think Tankland.
Ωστόσο, στην πραγματικότητα, οι Ευρωπαίοι θα προτιμούσαν να «απομονώσουν» τη Ρωσία – όπως το 12% του παγκόσμιου πληθυσμού «απομονώνουν» το 88% (φυσικά: το Westoxified «όραμά» τους αγνοεί εντελώς τον Παγκόσμιο Νότο). Η «βοήθεια» προς τη Ρωσία θα έρθει μόνο όταν οι κυρώσεις είναι αποτελεσματικές (όπως ποτέ: η αντίδραση θα είναι ο κανόνας) ή - το απόλυτο υγρό όνειρο - υπάρξει αλλαγή καθεστώτος στη Μόσχα.
Η πτώση
Η πράκτορας δημοσίων σχέσεων του UkrοΝazi, Ursula von der Lugen παρουσίασε το έκτο πακέτο κυρώσεων της Europoodle (Dis)Union.
Στην κορυφή του νομοσχεδίου είναι ο αποκλεισμός τριών ρωσικών τραπεζών από το SWIFT, συμπεριλαμβανομένης της Sberbank. Επτά τράπεζες έχουν ήδη αποκλειστεί. Αυτό θα επιβάλει την «ολική απομόνωση» της Ρωσίας. Είναι άσκοπο να σχολιάζετε κάτι που μόνο ξεγελάει το LugenPresse.
Στη συνέχεια, υπάρχει το «προοδευτικό» εμπάργκο στις εισαγωγές πετρελαίου. Όχι άλλες εισαγωγές αργού στην ΕΕ σε έξι μήνες και όχι άλλα προϊόντα διύλισης πριν από το τέλος του 2022. Ως έχει, ο ΔΟΕ δείχνει ότι το 45% των εξαγωγών πετρελαίου της Ρωσίας πηγαίνει στην ΕΕ (με 22% στην Κίνα και 10% στις ΗΠΑ). Το Master's Voice συνεχίζει και θα συνεχίσει να εισάγει ρωσικό λάδι.
Και φυσικά εμφανίζονται 58 «προσωπικές» κυρώσεις, που στοχεύουν πολύ επικίνδυνους χαρακτήρες όπως ο Πατριάρχης Κύριλλος της Ορθόδοξης Εκκλησίας και η σύζυγος, ο γιος και η κόρη του εκπροσώπου του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ.
Αυτή η εκπληκτική επίδειξη βλακείας θα πρέπει να εγκριθεί από όλα τα μέλη της ΕΕ. Η εσωτερική εξέγερση είναι εγγυημένη, ειδικά από την Ουγγαρία, παρόλο που τόσοι πολλοί παραμένουν πρόθυμοι να αυτοκτονήσουν ενεργειακά και να ανακατέψουν τις ζωές των πολιτών τους για να υπερασπιστούν ένα νεοναζιστικό καθεστώς.
Ο Alastair Crooke επέστησε την προσοχή μου σε μια εκπληκτική, πρωτότυπη ερμηνεία του τι συμβαίνει, που προσφέρεται στα ρωσικά από έναν Σέρβο αναλυτή, τον καθηγητή Slobodan Vladusic. Η κύρια διατριβή του, με λίγα λόγια: «Η Μεγαλόπολη μισεί τη Ρωσία γιατί δεν είναι Μεγαλόπολη – δεν έχει μπει στη σφαίρα του αντιανθρωπισμού και γι' αυτό παραμένει εναλλακτική πολιτισμού. Εξ ου και η ρωσοφοβία».
Ο Vladusic υποστηρίζει ότι ο ενδοσλαβικός πόλεμος στην Ουκρανία είναι «μια μεγάλη καταστροφή για τον ορθόδοξο πολιτισμό» – αντικατοπτρίζοντας την πρόσφατη πρώτη μου απόπειρα να ανοίξω μια σοβαρή συζήτηση για μια Σύγκρουση Χριστιανισμών.
Ωστόσο, το μεγάλο σχίσμα δεν αφορά τη θρησκεία αλλά τον πολιτισμό: «Η βασική διαφορά μεταξύ της πρώην Δύσης και της σημερινής Μεγαλόπολης είναι ότι η Μεγαλόπολη αποκηρύσσει προγραμματικά την ανθρωπιστική κληρονομιά της Δύσης».
Έτσι τώρα «είναι δυνατό να διαγραφεί όχι μόνο ο μουσικός κανόνας, αλλά και ολόκληρη η ευρωπαϊκή ανθρωπιστική κληρονομιά: ολόκληρη η λογοτεχνία, οι καλές τέχνες, η φιλοσοφία» εξαιτίας μιας «ευτελοποίησης της γνώσης». Αυτό που απομένει είναι ένας κενός χώρος, στην πραγματικότητα μια πολιτιστική μαύρη τρύπα, «γεμάτη με την προώθηση όρων όπως «μεταθουμανισμός» και «μεταανθρωπισμός».
Και εδώ ο Βλάντουσιτς μπαίνει στην ουσία του θέματος: η Ρωσία αντιτίθεται σθεναρά στη Μεγάλη Επαναφορά που επινοήθηκε από τους «χάκερ», αυτοαποκαλούμενους «ελίτ» της Μεγαλόπολης.
Ο Sergey Glazyev, που συντονίζει τώρα το προσχέδιο ενός νέου χρηματοπιστωτικού/νομισματικού συστήματος από την Οικονομική Ένωση της Ευρασίας (EAEU) σε συνεργασία με τους Κινέζους, προσαρμόζει τον Vladusic στα επιτόπια δεδομένα (εδώ στα ρωσικά, εδώ σε μια ατελή αγγλική μετάφραση).
Ο Γκλάζιεφ είναι πολύ πιο ωμός από ό,τι στις σχολαστικές οικονομικές του αναλύσεις. Ενώ σημειώνει τους στόχους του Deep State να καταστρέψει το ρωσικό κόσμο, το Ιράν και να μπλοκάρει την Κίνα, τονίζει ότι οι ΗΠΑ «δε θα μπορέσουν να κερδίσουν τον παγκόσμιο υβριδικό πόλεμο». Ένας βασικός λόγος είναι πως η συλλογική Δύση «έθεσε όλες τις ανεξάρτητες χώρες μπροστά στην ανάγκη να βρουν νέα παγκόσμια νομίσματα, μηχανισμούς ασφάλισης κινδύνου, να αποκαταστήσουν τους κανόνες του διεθνούς δικαίου και να δημιουργήσουν τα δικά τους συστήματα οικονομικής ασφάλειας».
Λοιπόν, ναι, αυτό είναι το Totalen Krieg, Total War – όπως το λέει ο Glazyev χωρίς άμβλυνση, το οποίο κατήγγειλε η Ρωσία αυτή την εβδομάδα στον ΟΗΕ: «Η Ρωσία πρέπει να σταθεί απέναντι στις Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ στην αντιπαράθεσή της, φέρνοντάς την στο λογικό συμπέρασμα, για να μην υπάρξει διχασμός μεταξύ τους και της Κίνας, που γίνεται αμετάκλητα ηγέτης της παγκόσμιας οικονομίας».
Η ιστορία μπορεί τελικά να καταγράψει, 77 χρόνια μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ότι οι νεοσυντηρητικοί / νεοφιλελεύθεροι ψυχολόγοι στα σιλό της Ουάσιγκτον που υποκινούσαν έναν διασλαβικό πόλεμο διατάζοντας το Κίεβο να ξεκινήσει ένα blitzkrieg κατά του Ντονμπάς ήταν η σπίθα που οδήγησε στην Πτώση της Αυτοκρατορίας των ΗΠΑ.