Του Στρατή Μαζίδη
Η ειρήνη στο Ντονμπάς δεν ήρθε ποτέ. Απεναντίας πέρυσι την άνοιξη η Ουκρανία αποφάσισε να κλιμακώσει την κατάσταση συγκεντρώνοντας ενισχύσεις στη γραμμή επαφής με τις LPR και DPR. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε αν κάποιοι έξωθεν τον παρακίνησαν σε αυτήν την ενέργεια ή αν οφειλόταν μόνο σε μια στρατηγική αντιπερισπασμού και συσπείρωσης καθώς η κυβέρνησή του ταλανιζόταν από πλήθος προβλημάτων και σκανδάλων.
Η επίθεση στο Ντονμπάς μπορεί να μην έγινε, αλλά η ρωσική πολεμική μηχανή ενεργοποιήθηκε καθώς από το 2014 ως τώρα, εκατοντάδες χιλιάδες κάτοικοι της περιοχής εκμεταλλεύτηκαν την ευνοϊκή νομοθεσία αποκτώντας ρωσική υπηκοότητα.
Ο Ζελένσκι εκτός του ότι δε σεβάστηκε ποτέ τις προεκλογικές του δεσμεύσεις, ίσως γιατί είναι δέσμιος και των νεοναζί που κυριαρχούν στην πολιτική ζωή της χώρας, για να μην ανατραπεί, άρχισε να γίνεται ιδιαίτερα προκλητικός απέναντι στη Ρωσία.
Υπήρξε αμετροεπής σε δηλώσεις κι αποφάσεις. Στη συνταγματική αναθεώρηση του 2019 έθεσε ως μελλοντικό σκοπό την ένταξη στο ΝΑΤΟ. Γενικώς έκανε ό,τι μπορούσε για να προκαλέσει το Ρώσο ομόλογό του αντί να αναλογιστεί πως κυβερνά έναν ομόδοξο με το γείτονά του, λαό και πως θα έπρεπε να καλλιεργήσει μια σχέση συνεργασίας κι αμοιβαίου οφέλους.
Αυτό συνέχισε μέχρι πρότινος. Αν υπήρχαν δέκα πράγματα που μπορούσε να κάνει για να συνδράμει κι αυτός σε ό,τι λαμβάνει χώρα σήμερα, ο Ζελένσκι έκανε δώδεκα. Πήρε τουρκικά drones, χτύπησε Ρωσόφωνους και γύρευε μέσω εχθρικού κλίματος να πάρει, χωρίς να δώσει, Κριμαία και Ντονμπάς όπου ουκρανικό πόδι δεν έχει πατήσει από το 2014.
Ο Ζελένσκι, στρατηγικός σύμμαχος και φίλος της Τουρκίας [μην το ξεχνάμε αυτό] αφού προκάλεσε τον πόλεμο, ή τον ώθησαν να τον προκαλέσει, μόλις μπήκαν οι Ρώσοι, κρύφτηκε, βιντεοσκόπησε μερικά βίντεο στο Κίεβο κάνοντας αναρτήσεις και ζητώντας από εμάς να πληρώσουμε το λογαριασμό του. "Είμαστε μόνοι μας", "ελάτε να πολεμήσετε για εμάς", "φέρτε μου όπλα", "βάλτε με απόψε στην Ε.Ε.", δίνοντας διαταγές στον υπόλοιπο κόσμο και αφήνοντας τον απλό ουκρανικό λαό στο έλεος των ρωσικών πυρών και των ουκρανικών συμμοριών των νεοναζί.
Πρόκειται για έναν αμετροεπή άνθρωπο, με απύθμενο θράσος εξαιτίας του οποίου κινδυνεύουμε με ευρύτερη ανάφλεξη. Ζει σε παράλληλο κόσμο όταν πολιορκούνται όλες του οι πόλεις, έχει καταστραφεί μεγάλο μέρος της υποδομής του και θέτει όρο να πάρει πίσω ακόμη και την Κριμαία. Επίσης υπάρχουν ενδείξεις ότι κοντρολάρεται από εξωτερικές δυνάμεις.
Είναι λοιπόν εμφανές από τις αποφάσεις του ως πρόεδρος ότι ουδέποτε υπολόγισε τη μοίρα του λαού και τις πιθανές καταστροφικές συνέπειες των ενεργειών του. Εδώ που έφτασαν τα πράγματα όμως δεν υπάρχει διέξοδος. Όπως γράψαμε πρόσφατα, η Δύση δεν άφησε περιθώριο στον Πούτιν για να μην εισβάλλει και στη συνέχεια ούτε διέξοδο για να μπορεί να βγει. Άρα θα πάει μέχρι τέλους, διότι είναι ένας ψυχρός πατριώτης πράκτορας της KGB. Το μέχρι τέλους ενδέχεται να περιλαμβάνει αιματοχυσία. Κι επειδή το αίμα που θα χυθεί, θα είναι ουκρανικό, η μόνη λύση βρίσκεται στα χέρια του Ζελένσκι. Θα είναι ένας φάκελος με την παραίτησή του, με την ελπίδα ο χρόνος που θα δοθεί στην Ουκρανία να αναδείξει κάποια στιγμή κι ένα σοβαρό άνθρωπο που δε θα είναι μαριονέτα ούτε της δύσης όπως αυτός, ούτε της ανατολής.
Ο δε Ζελένσκι θα έχει άφθονο χρόνο να αναλογιστεί αν ήταν ο χρήσιμος ηλίθιος στα χέρια της Δύσης. Προκαλεί έναν πόλεμο, η Ρωσία παίρνει την Ουκρανία και το ΝΑΤΟ επανακάμπτει. Το Μάρτιο 2019, σε συνέντευξη για το Der Spiegel, ο Ζελένσκι δήλωσε ότι μπήκε στην πολιτική για να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη προς τους πολιτικούς και ότι ήθελε να "φέρει επαγγελματίες, άξιους ανθρώπους στην εξουσία" και να "αλλάξει τη διάθεση και το ηχόχρωμα του πολιτικού κατεστημένου, όσο το δυνατόν περισσότερο". Τα κατάφερε;