91 υπογραφές για να ξαναδοκιμάσουμε Σαμαρά και Καραμανλή – λες και δεν το ’χουμε ξαναδεί το έργο

pixabay / geralt

Η "νέα πρόταση" που μυρίζει μπαγιάτικο παρελθόν - Η Ελλάδα χρειάζεται μέλλον. Όχι flashback

Όπως διαβάζουμε σε Μέσα Απόπειρας Διαμόρφωσης της Κοινής Γνώμης [ΜΑΔΚΓ], έλαβε χώρα χθες η συνέντευξη μιας ομάδας 91 ανθρώπων, οι οποίοι – όπως πολλοί – έχουν απηυδήσει με την κατάσταση της Ελλάδας και αποφάσισαν να βγουν μπροστά. Στα 91 ονόματα είδα και άτομα με τα οποία έχω μιλήσει ή και γνωρίζω προσωπικά. Όλα καλά μέχρι εδώ.

Του Στρατή Μαζίδη 

Φυσικά, σε κάθε διακήρυξη πάντα θα βρεις σημεία διαφωνίας. Π.χ. καμία αναφορά στη θρησκευτική ταυτότητα της πλειοψηφίας, εμμονή στη Δύση [ενώ ιστορικά ήμασταν σταυροδρόμι], και καμία αποκήρυξη της Ε.Ε. και του ευρώ, παρότι ζητείται ανασυγκρότηση του αγροτικού τομέα, της βιομηχανίας και των βιοτεχνιών. Ούτε στο ότι η κυβέρνηση θέλει από πρόσωπα να μας μετατρέψει σε αριθμούς. Ωστόσο, υπάρχει κάτι που δεν μπορείς να αγνοήσεις.

Ποιο; Ότι η διακήρυξη υποστηρίζει πως:

«Την ανασύνταξη της χώρας και τη δημιουργία αξιόπιστης εναλλακτικής δύναμης διακυβέρνησης δεν μπορούν να την αναλάβουν ούτε τα διαρκώς συρρικνούμενα κόμματα εξουσίας ούτε τα μικρομεσαία κόμματα διαμαρτυρίας. Μπορούν, όμως, να την αναλάβουν ηγετικές πολιτικές προσωπικότητες με κυβερνητική εμπειρία, ακεραιότητα, παιδεία και αποδεδειγμένο πατριωτισμό, που διαθέτουν το απαιτούμενο κύρος στο εσωτερικό και στο εξωτερικό»

Και ποιοι είναι αυτοί; Όπως διαβάζουμε σε σχόλια, άρθρα αλλά και δηλώσεις πρωταγωνιστών της ομάδας των 91, οι κ.κ. Σαμαράς και Καραμανλής.

Ας ξεκαθαρίσω ότι όλα όσα γράφω είναι προσωπική άποψη και με απόλυτη καλοπιστία, ακριβώς επειδή στους 91 υπάρχουν άνθρωποι που ξέρω ότι έχουν καλές και αγνές προθέσεις.

Επειδή όμως η διακήρυξη εστιάζει κατά βάση στην εξωτερική πολιτική ενώ θίγει ζητήματα όπως η οικονομία και η παράνομη μετανάστευση, ας κάνουμε μια σύντομη αναδρομή:

Κώστας Καραμανλής:

Τι πέτυχε; Ούτε ΑΟΖ, ούτε επέκταση χωρικών υδάτων, ούτε ανανέωση του ναυτικού στόλου. Έγινε κουμπάρος του Ερντογάν – και αυτό μόνο συμβολικά λέει πολλά. Σε κατάσταση κρίσης, έδωσε 28 δισ. στις τράπεζες αλλά όσον αφορά την ανανέωση του εξοπλισμού και την ανάπτυξη της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας δεν αποδείχθηκε κιμπάρης. Οικονομικά δεν έκανε τίποτα ουσιαστικό – απλώς παρέδωσε τη χώρα στην πόρτα των μνημονίων. Στο μεταναστευτικό; Ο Παυλόπουλος, υπουργός του, έφτασε να... ευχαριστεί τους παράνομους μετανάστες επειδή μας «προτίμησαν». Πέτυχε δύο μεγάλες εκλογικές νίκες, κυβέρνησε μόλις 5,5 χρόνια και το έβαλε στα πόδια όταν τα πράγματα έσφιξαν λόγω της απραξίας του. Για χρόνια μιλούσε μέσω... κύκλων και θυμήθηκε να ξαναβγεί δημόσια το 2015 για να ζητήσει από τους Ελληνες να σκύψουν το κεφάλι στους Γερμανούς.

Αντώνης Σαμαράς:

Στις ομιλίες του, τα λέει καλά. Στην πράξη όμως; Ούτε αυτός έκανε κάτι με την ΑΟΖ. Οι Ένοπλες Δυνάμεις έμειναν πάλι στάσιμες. Επίσης, ψήφισε τον αντιρατσιστικό νόμο, επικύρωσε τον ΕΝΦΙΑ ενώ μας πρόσθεσε και συμπληρωματικό φόρο για να μην θίξει τους ψηφοφόρους της περιφέρειας. Η μόνη «πυγμή» που έδειξε ήταν το κλείσιμο της ΕΡΤ.

Και ας μην ξεχνάμε: το 2016, αυτός έκρινε την εκλογή Μητσοτάκη, τον οποίο τώρα οι 91 θέλουν να... διαδεχθούν ή να αντικαταστήσουν. Με τη δική του στήριξη ανήλθε στην εξουσία ένας πρωθυπουργός που:

✒ καταδίωξε και λοιδόρησε όσους δεν έγιναν πειραματόζωα,

✒ δίωξε την Πίστη,

✒ επιβάλλει συνεχώς υποχρεωτικότητες,

✒ προωθεί μειοψηφικές κοινωνικές ατζέντες,

✒  και τσακίζει τον Έλληνα φορολογούμενο.

Ας θυμηθούμε επίσης ότι χάρη στον Αντώνη Σαμαρά ήρθαν στη Νέα Δημοκρατία οι τρεις καμπαλέρος του ΛΑΟΣ: Γεωργιάδης, Βορίδης, Πλεύρης. Δε χρειάζεται να αρχίσουμε να θυμίζουμε πράγματα.

Οι 91, και τα βασικά που λησμονούν:

1.  Περιορίζουν το κοινό τους. Όταν απευθύνεσαι σε Σαμαρά και Καραμανλή, ουσιαστικά κάνεις ένα franchise της ΝΔ [ή έστω ρεκβιέμ της ΠΟΛ.ΑΝ].

 

2.  Ανακύκλωση προσώπων. Αν κάνουν κόμμα, δεν θα τρέξουν νυν βουλευτές [που βλέπουν πως δε θα ξαναμπούν στη Βουλή] αλλά και στελέχη της ΝΔ –– να ενταχθούν; Άρα τι δημιουργείται; Κάτι νέο με υλικά από κατεδάφιση;

 

3.  Η πατρίδα δεν ανήκει στη Δεξιά. Αν κάποιος νομίζει ότι ο πατριωτισμός είναι προνόμιο δεξιών προσώπων όπως οι παραπάνω, ας θυμηθεί: η Δεξιά έφερε το 1922, υπέγραψε Ζυρίχη-Λονδίνο, αδιαφόρησε για το πογκρόμ του ’55, στήριξε το πραξικόπημα του ’67, είπε «η Κύπρος είναι μακριά» το ’74, κατάπιε το τουρκολιβυκό μνημόνιο, υπέγραψε τις «κουτσουρεμένες» ΑΟΖ με τα όμορφα δώρα σε Ιταλία και ιδίως την Αίγυπτο, κι αφήνει την Ελλάδα να πλημμυρίζει από παράνομους μετανάστες. Και μη θυμηθούμε τα χρόνια της γερμανικής κατοχής.

 

Πολύ φασαρία για το τίποτα. Ήδη υπάρχουν δύο κόμματα στη Βουλή που πιέζουν τη ΝΔ από τα δεξιά. Ένα τρίτο, και μάλιστα με «νεοδημοκρατικούς» όρους, τι ακριβώς θα προσφέρει;

Ή, όπως μου είπε ένας φίλος με τέσσερις λέξεις:

Μια τρύπα στο νερό.