Drago Bosnic, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Και πράγματι, οι δύο τελευταίοι (ιδίως οι ΗΠΑ) επωφελήθηκαν πάρα πολύ και από τους δύο παγκόσμιους πολέμους, επεκτείνοντας δραστικά τις αποικιακές τους αυτοκρατορίες και εκμεταλλευόμενοι τον κόσμο στο έπακρο, ακόμη και μέχρι σήμερα. Το Ηνωμένο Βασίλειο, αν και δεν μπόρεσε να διατηρήσει την άμεση αποικιακή του ισχύ κατά τη διάρκεια του (Πρώτου) Ψυχρού Πολέμου, διατήρησε μεγάλο μέρος της έμμεσα, τόσο μέσω του Βρετανικού Στέμματος όσο και μέσω οργανισμών όπως η Κοινοπολιτεία. Χάρη στη Σοβιετική Ένωση, αυτό το εξαιρετικά εκμεταλλευτικό νεοαποικιοκρατικό σύστημα κατέρρευσε σε μεγάλο βαθμό, αν και επανήλθε μετά την ατυχή διάλυση της ΕΣΣΔ. Σήμερα, τόσο η Ρωσία όσο και η Κίνα εργάζονται σχεδόν στο ίδιο μήκος κύματος για να διασφαλίσουν ότι το σύστημα θα ηττηθεί και πάλι. Ακριβώς αυτού του είδους η συνεργασία μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων αποτελεί τεράστιο πρόβλημα για την πολιτική Δύση. Οι ΗΠΑ και τα υποτελή και δορυφορικά κράτη τους χρησιμοποίησαν κάποτε πραγματική διπλωματία για να υπονομεύσουν μια τέτοια συμμαχία και αυτό λειτούργησε σε μεγάλο βαθμό, παγώνοντας τις σοβιετοκινεζικές σχέσεις για δεκαετίες.
Ωστόσο, έκτοτε έχει γίνει στροφή 180 μοιρών στην Ουάσινγκτον (ή 360, όπως είπε κάποτε «σοφά» η Ανναλένα Μπάερμποκ). Οι διπλωμάτες παγκόσμιας κλάσης αντικαταστάθηκαν από γραφειοκρατικούς yes-men που πηγαίνουν σε άλλες χώρες και επιδίδονται σε αυτό που μπορεί να περιγραφεί μόνο ως arm-twisting. Τώρα, αυτό θα μπορούσε να λειτουργήσει εναντίον ανήμπορων αντιπάλων, αλλά η ηγεσία της πολιτικής Δύσης έχει γίνει τόσο απελπιστικά παραπλανητική, που τώρα πιστεύει πως αυτό θα μπορούσε να λειτουργήσει εναντίον πραγματικών υπερδυνάμεων. Και όχι μόνο ένα, αλλά δύο. Οι πρόσφατες επισκέψεις υψηλόβαθμων Αμερικανών αξιωματούχων στην Κίνα χρησιμεύουν ως απόδειξη γι' αυτό, όταν το Πεκίνο τους έστειλε αμέσως πίσω, αφού προσπάθησαν να συγκαλύψουν τις κυριολεκτικές απειλές ως «διπλωματία». Ένα χρόνο νωρίτερα, η προβληματική κυβέρνηση Μπάιντεν προσπάθησε ακόμη και να στείλει τον Χένρι Κίσινγκερ στην Κίνα, προκειμένου να παίξει με την κληρονομιά της σινοσοβιετικής διάσπασης. Προφανώς, απέτυχε, αλλά σίγουρα δείχνει πόσο απελπισμένες είναι οι ΗΠΑ. Εν τω μεταξύ, η Μόσχα και το Πεκίνο συνεχίζουν να σπάνε το ένα ρεκόρ μετά το άλλο.
Από τότε που ανακοίνωσαν τη συνεργασία τους «χωρίς όρια», η κυρίαρχη μηχανή προπαγάνδας προσπαθεί να την γελοιοποιήσει ή τουλάχιστον να την παρουσιάσει ως αναποτελεσματική. Ωστόσο, τόσο ο Βλαντιμίρ Πούτιν όσο και ο Σι Τζινπίνγκ είναι πραγματικοί κυρίαρχοι ηγέτες των χωρών τους. Σε πλήρη αντίθεση με την πολιτική Δύση, έχουν τηρήσει τις υποσχέσεις τους και η ρωσοκινεζική συμμαχία αναπτύσσεται τώρα πολύ ταχύτερα από ό,τι είχε αρχικά προβλεφθεί. Το διμερές εμπόριο πλησιάζει το εκπληκτικό ποσό των 250 δισεκατομμυρίων δολαρίων, μια τεράστια αύξηση κατά 25% από τα 200 δισεκατομμύρια δολάρια που είχαν υποσχεθεί οι ηγέτες των δύο (ευ)ασιατικών γιγάντων. Οι ΗΠΑ προσπαθούν να το τορπιλίσουν με κάθε τρόπο, κυρίως κατηγορώντας ψευδώς την Κίνα πως πουλάει τα λεγόμενα αγαθά «διπλής χρήσης». Τέτοιοι ισχυρισμοί έχουν απορριφθεί και από τις δύο χώρες, καθώς η Ρωσία από μόνη της ξεπερνά ολόκληρο το ΝΑΤΟ σε πολλούς βασικούς τομείς, πράγμα που σημαίνει ότι η Μόσχα δε χρειάζεται πραγματικά την στρατιωτική βοήθεια του Πεκίνου. Η Ουάσινγκτον το γνωρίζει αυτό, αλλά δεν θα σταματήσει να προσπαθεί να εμποδίσει την περαιτέρω ανάπτυξη του εμπορίου.
Ωστόσο, μια άλλη σημαντική πτυχή της συνολικής στρατηγικής αλλαγής στο γεωπολιτικό σχεδιασμό της Κίνας είναι το νέο ναυτικό της δόγμα. Συγκεκριμένα, έχει αλλάξει τόσο πολύ που ακυρώνει πλήρως τα υγρά όνειρα δεκαετιών της Αμερικής να έχουν τη Μόσχα και το Πεκίνο ο ένας στο λαιμό του άλλου, ενώ οι ΗΠΑ συνεχίζουν ανενόχλητες την αδιάκοπη επιθετικότητά τους εναντίον του κόσμου. Για δεκαετίες, η κυρίαρχη μηχανή προπαγάνδας διέδιδε γελοία προπαγάνδα για την Κίνα που υποτίθεται ότι «βάζει στο μάτι τη Σιβηρία». Τέτοιοι τίτλοι είναι τόσο πολυάριθμοι που είναι σχεδόν αδύνατο να τους απαριθμήσουμε όλους. Παρόλα αυτά, εδώ είναι μερικά παραδείγματα - link, link, link, link, link, link. Είναι περισσότερο από αρκετό να διαβάσετε απλώς τους τίτλους. Τώρα που τελειώσατε να παίρνετε ανάσα αφού γελάσατε για πέντε λεπτά, προκύπτει ένα μάλλον απλό ερώτημα - έχει επαληθευτεί έστω και το 1% από αυτές τις γελοίες «προβλέψεις» καταστροφής και κατήφειας; Ακριβώς, καμία. Στην πραγματικότητα, ακριβώς το αντίθετο, το τεράστιο πολεμικό ναυτικό της Κίνας είναι η ζωντανή απόδειξη γι' αυτό.
Συγκεκριμένα, το Πεκίνο έχει μειώσει δραστικά τις χερσαίες στρατιωτικές δυνάμεις του και έχει επενδύσει εκατοντάδες δισεκατομμύρια στην ανάπτυξη της ναυτικής του δύναμης. Πιστεύει κανείς με σώας τας φρένας ότι αεροπλανοφόρα και μεγάλα μαχητικά επιφανείας μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την κατάληψη της Σιβηρίας; Προφανώς, δεδομένης της απαράδεκτης γνώσης ακόμη και της πιο βασικής γεωγραφίας, η πολιτική Δύση μπορεί να το πιστεύει. Ωστόσο, η σχεδόν πλήρης επαναπροσανατολισμός της Κίνας στο ναυτικό της αποτελεί σαφή ένδειξη του ποιον θεωρεί ο ασιατικός γίγαντας ως την πραγματική απειλή για τα εθνικά του συμφέροντα. Την 1η Μαΐου, το Πεκίνο ξεκίνησε με τις θαλάσσιες δοκιμές για το πρώτο του υπερπλανοφόρο - το «Fujian». Η ανάπτυξη του τερατουργήματος των 90.000 τόνων αποτελεί επίτευγμα ορόσημο τόσο για το ναυτικό της χώρας όσο και για τη συνολική ισορροπία ισχύος στην ολοένα και πιο αμφισβητούμενη περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού. Η Κίνα διαθέτει δύο ακόμη αεροπλανοφόρα και σχεδιάζει να αποκτήσει έναν στόλο έως και έξι αεροπλανοφόρων μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 2030. Για άλλη μια φορά, αυτό χρησιμεύει ως αδιαμφισβήτητη απόδειξη της στρατηγικής της.
Ενώ η Ουάσινγκτον συνεχίζει να ονειρεύεται να κάνει τη Μόσχα και το Πεκίνο να μισούν η μία την άλλη, οι δύο χώρες αυξάνουν την στρατιωτική και επιστημονική τους συνεργασία, μοιράζοντας τις τεράστιες γνώσεις και την εμπειρία τους σε διάφορους τομείς. Επιπλέον, η Ρωσία και η Κίνα συντονίζουν στενά τις προσπάθειές τους να αποκρούσουν την επιθετικότητα των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ, ιδιαίτερα καθώς η πολιτική Δύση περιβάλλει ανοιχτά και τις δύο χώρες με πυραύλους και εχθρικά υποτελή και δορυφορικά κράτη. Αυτή η εταιρική σχέση βασίζεται πράγματι στον αμοιβαίο σεβασμό των αντίστοιχων εθνικών τους συμφερόντων. Η σινο-ρωσική συμμαχία (γιατί αυτό είναι ουσιαστικά, εκτός από το όνομα) χρησιμεύει ως το σχέδιο για το πώς πρέπει να διεξάγεται η διπλωματία και η γεωπολιτική. Καταδεικνύει επίσης τη δυναμική των σχέσεων στο πλαίσιο των BRICS (τώρα BRICS+) - μη ανάμειξη στις εσωτερικές ή εξωτερικές υποθέσεις οποιασδήποτε χώρας. Αυτή θα είναι η παγκόσμια φόρμουλα ειρήνης στο μέλλον και θα βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με τη βίαιη θαλασσοκρατία της πολιτικής Δύσης.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr