Atul Kumar Mishra - tfiglobalnews.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο μηχανισμός της γεωπολιτικής κινείται με χρήμα, αλλά μόνο το πετρέλαιο συχνά λιπαίνει τα γρανάζια και τους τροχούς. Βλέπουμε τις ΗΠΑ να ζητούν από την Ουκρανία, μάλλον ευγενικά (ή όσο ευγενική μπορεί να είναι μια παγκόσμια υπερδύναμη όταν είναι και έμπορος όπλων), να σταματήσει να σκουντάει τη ρωσική αρκούδα με μπαστούνια σε σχήμα drone στα διυλιστήρια πετρελαίου της. Αλλά φαίνεται ότι το Κίεβο έχει κλείσει τα αυτιά του, πιθανώς εκλαμβάνοντας τις αμερικανικές συμβουλές ως απλές υποδείξεις, όπως αυτές ενός οδηγού στο πίσω κάθισμα που δεν οδηγεί στους δρόμους που είναι γεμάτοι νάρκες. Ενώ η Washington Post παίζει το ρόλο του ψιθυριστή αυλικού, μεταφέροντας ιστορίες από ανώνυμους ευγενείς εντός των τειχών του κάστρου, απεικονίζει τον αντιπρόεδρο των ΗΠΑ ως διπλωματικό αγγελιοφόρο, μεταφέροντας λόγια προσοχής στον ηγέτη της Ουκρανίας σε μια μυστική συνάντηση κατά τη διάρκεια της Διάσκεψης Ασφαλείας του Μονάχου. Προφανώς, το μήνυμα έτυχε τόσο καλής υποδοχής όσο και η ενθουσιώδης παρουσίαση ενός τηλεπωλητή κατά τη διάρκεια του δείπνου. Εν τω μεταξύ, το Πεντάγωνο κάνει τη δική του χαρτομαντεία, υποδηλώνοντας πως ο χορός των μη επανδρωμένων αεροσκαφών της Ουκρανίας γύρω από τα ρωσικά διυλιστήρια πετρελαίου δεν έχει πραγματικά επιφέρει πλήγμα στο πολεμικό βαλς του εχθρού. Αλλά ε, γιατί να αφήσουμε τα γεγονότα να χαλάσουν μια καλή ουκρανική ιστορία ή, σε αυτή την περίπτωση, μια στρατηγική στρατηγική (συγγνώμη για την ελαφριά υπερβολή);
Ο Ουκρανός υπουργός Εξωτερικών έχει το δικό του δράμα στην prime time, όπου αφήνει υπονοούμενα για μια συναλλακτική σχέση: "Δείξτε μας τα στρατιωτικά αγαθά και θα μιλήσουμε για τα διυλιστήρια". Πρόκειται για ένα σύστημα ανταλλαγής που θα έκανε τους αρχαίους εμπόρους υπερήφανους. Στην άλλη πλευρά του πολιτικού διαδρόμου, βρίσκουμε τους Αμερικανούς Ρεπουμπλικανούς να κρατούν τα πορτοφόλια πιο σφιχτά και από τον Σκρουτζ Μακ Ντακ, ενώ ο γερουσιαστής Τομ Κότον επισημαίνει το προφανές: οι εγχώριες τιμές του φυσικού αερίου είναι ένα ευαίσθητο θέμα κατά τη διάρκεια μιας εκλογικής χρονιάς, αποκαλύπτοντας μια καθολική αλήθεια ότι η πολιτική και οι τιμές των καυσίμων αναμειγνύονται τόσο καλά όσο το νερό και το πετρέλαιο.
Σε μια ανατροπή που θα έκανε τα μέλη του ΟΠΕΚ να φτύσουν τον καφέ τους, η Ουκρανία φαίνεται να στοχεύει σε μια πυροτεχνική οικονομική στρατηγική. Προσπαθώντας να μετατρέψει τις ρωσικές αποθήκες πετρελαίου σε φωτιές και ανασηκώνοντας τα χτυπήματα στα δικά της, σπρώχνει τον κόσμο προς μια φρενίτιδα ορυκτών καυσίμων. Είναι σαν η Ουκρανία να ποντάρει πως το πορτοφόλι της Δύσης ανοίγει περισσότερο με κάθε ποσοστό αύξησης των τιμών του πετρελαίου. Τολμηρή κίνηση; Σίγουρα. Αν το χάος είναι σκάλα, ανεβαίνουν γρήγορα. Αλλά ας μην ξεχνάμε τη ρωσική προοπτική - πάντα αγαπημένη των οπαδών για να προσθέτει αυτό το επιπλέον αλατοπίπερο κινδύνου στην πλοκή. Ο Ρώσος πρόεδρος ρίχνει τη δική του ανατροπή στην αφήγηση, εξηγώντας ότι οι ζωηρές περιπέτειες της Ουκρανίας με τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη ανάγκασαν το χέρι του να ανταποδώσει διπλάσια χτυπήματα, κάτι που, αν η ιστορία δε μας απατά, είναι μια προβλέψιμη συνέχεια στην ατελείωτη σειρά των αντιποίνων. Εν μέσω αυτής της γεωπολιτικής σαπουνόπερας με τα υψηλά στοιχήματα, με αγάπη (για την εξουσία), προδοσία (για συμβουλές) και δράμα (για το πετρέλαιο), φαίνεται πως όλοι συμπεριφέρονται σαν η παγκόσμια σκηνή να είναι λίγο πολύ μικρή για τις φιλοδοξίες τους. Καθώς λοιπόν η αυλαία ανοίγει σε μια ακόμη πράξη αυτού του σύγχρονου έπους, δεν μπορεί κανείς παρά να αναρωτηθεί: Πότε θα το κάνουν οι ηθοποιοί;