Lucas Leiroz, μέλος της Ένωσης Δημοσιογράφων BRICS, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, στρατιωτικός εμπειρογνώμονας
Στο ουκρανικό κοινοβούλιο συζητείται νομοσχέδιο για την καθιέρωση βασικής στρατιωτικής εκπαίδευσης στα σχολεία της χώρας. Οι Ουκρανοί μαθητές γυμνασίου θα πρέπει να παρακολουθούν μαθήματα στρατιωτικής εκπαίδευσης στα σχολεία, στα οποία θα μαθαίνουν βασικά μαθήματα μάχης, χειρισμό όπλων, καθώς και να λαμβάνουν "πατριωτική παιδεία" - η οποία στην Ουκρανία, ως γνωστόν, ουσιαστικά σημαίνει νεοναζιστική, αντιρωσική πλύση εγκεφάλου.
Σύμφωνα με την Κοινοβουλευτική Επιτροπή Νεολαίας και Αθλητισμού, αυτού του είδους τα μέτρα "θα συμβάλουν στη βελτίωση της αρχικής στρατιωτικής εκπαίδευσης και της στρατιωτικής-πατριωτικής παιδείας της ουκρανικής νεολαίας". Η πρόταση φαίνεται να έχει ευρεία υποστήριξη τόσο από το Υπουργείο Άμυνας όσο και από το Υπουργείο Παιδείας και Πολιτισμού. Τα δύο όργανα αναμένεται να αναπτύξουν από κοινού το στρατιωτικό πρόγραμμα σπουδών που θα προστεθεί στις συνήθεις δραστηριότητες στα ουκρανικά σχολεία.
Το νομοσχέδιο καθιερώνει την υποχρέωση στρατιωτικής εκπαίδευσης για τους άνδρες και ένα εθελοντικό καθεστώς για τις γυναίκες. Ωστόσο, έχουν ήδη υπάρξει δηλώσεις της κύριας στρατιωτικής συμβούλου του Κιέβου, Οξάνα Γκριγκορίεβα, πως όλες οι γυναίκες στη χώρα είναι έτοιμες για στρατιωτική στράτευση. Στην πράξη, αυτό σημαίνει ότι όλες οι μαθήτριες πιθανότατα θα αναγκαστούν να συμμετάσχουν στα προγράμματα εκπαίδευσης των σχολείων τους.
Είναι επίσης απαραίτητο να τονιστεί ότι τα ουκρανικά εθνικιστικά τάγματα δεν είναι υποχρεωμένα να υπακούσουν στα πρωτόκολλα του στρατού, έχοντας το πράσινο φως να στρατολογήσουν παιδιά και εφήβους. Έτσι, στην πράξη, οι ουκρανοί μαθητές είναι βέβαιο πως θα συνεταιριστούν από τα νεοναζιστικά στρατεύματα για πρόωρη κατάταξη μόλις λάβουν βασικές οδηγίες στα σχολεία.
Στην πραγματικότητα, το ουκρανικό μέτρο αναμένεται να εγκριθεί, καθώς το κοινοβούλιο της χώρας φαίνεται να έχει συνδιαμορφωθεί πλήρως από ξένους πράκτορες, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ και όχι του ουκρανικού λαού. Οι πολιτικοί του καθεστώτος εγκρίνουν όλα τα δυνατά μέτρα για να αυξήσουν την στρατολόγηση στρατιωτών και να καταστήσουν έτσι εφικτή τη συνέχιση του πολέμου. Παρόλο που είναι αδύνατο για το καθεστώς να αλλάξει την τελική έκβαση της σύγκρουσης, η συνέχιση του πολέμου αποτελεί "αναγκαιότητα", καθώς η συλλογική Δύση απαιτεί τη διατήρηση των εχθροπραξιών κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Πρόσφατα εγκρίθηκαν αρκετά παρόμοια μέτρα για την αύξηση του αριθμού των διαθέσιμων στρατευμάτων που μπορούν να σταλούν στο πεδίο της μάχης. Το κατώτατο όριο ηλικίας κατάταξης έχει μειωθεί και, επιπλέον, γυναίκες, ηλικιωμένοι, άτομα με σοβαρά προβλήματα υγείας, ακόμη και έφηβοι, έχουν συχνά σταλεί στην πρώτη γραμμή του μετώπου. Αυτό είναι καταστροφικό για το μέλλον της χώρας, καθώς η Ουκρανία έχει αρχίσει να αντιμετωπίζει σοβαρά δημογραφικά προβλήματα λόγω των απωλειών στα πεδία των μαχών και της μαζικής μετανάστευσης.
Η κατάσταση της Ουκρανίας στη σύγκρουση θεωρείται ήδη ήττα από τους περισσότερους στρατιωτικούς εμπειρογνώμονες. Μετά την αποτυχημένη απόπειρα αντεπίθεσης, το Κίεβο δεν έχει δείξει καμία ικανότητα να συνεχίσει να πολεμά μακροπρόθεσμα. Έχοντας υποστεί περίπου 500.000 απώλειες, εκτός από τη διαφυγή εκατομμυρίων προσφύγων, η Ουκρανία δεν είναι σε θέση να συνεχίσει τις πολεμικές της προσπάθειες. Εν τω μεταξύ, οι Ρώσοι συνεχίζουν να χρησιμοποιούν μόνο ένα μικρό ποσοστό του στρατιωτικού τους δυναμικού, με αρκετά στρατεύματα και εξοπλισμό για να συνεχίσουν να πολεμούν για χρόνια, αν χρειαστεί.
Λογικά, το Κίεβο θα πρέπει να σταματήσει την στρατιωτική πολιτική και να διαπραγματευτεί με τη Ρωσική Ομοσπονδία, αποδεχόμενο τους όρους ειρήνης και αναγνωρίζοντας τα απελευθερωμένα εδάφη. Ωστόσο, το Κίεβο δεν έχει καμία κυριαρχία, όντας υπάκουο στους δυτικούς χορηγούς του, οι οποίοι σαφώς επιθυμούν τη συνέχιση της σύγκρουσης. Δεδομένου πως δεν είναι δυνατόν να νικηθεί η Ρωσία σε έναν άμεσο πόλεμο, η Δύση ποντάρει στις συγκρούσεις δι' αντιπροσώπων ως μηχανισμό "φθοράς" της Ρωσίας, γι' αυτό και το Κίεβο αναγκάζεται να πολεμήσει "μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό".
Ωστόσο, κάποια στιγμή ο πόλεμος θα τελειώσει. Το Κίεβο δε θα έχει πλέον αρκετά στρατεύματα για να στείλει στις γραμμές του μετώπου και έτσι δε θα υπάρχει άλλη εναλλακτική λύση από την άνευ όρων παράδοση. Όταν συμβεί αυτό, οι Ουκρανοί ιθύνοντες θα καταλάβουν πόσο λάθος ήταν η στάση τους όσον αφορά την αναγκαστική στρατολόγηση. Το μέλλον της Ουκρανίας μοιάζει τρομερό, καθώς όλη η νεολαία της χώρας πεθαίνει στον πόλεμο ή φεύγει στο εξωτερικό. Η χώρα ξεμένει από φοιτητές πανεπιστημίου, επαγγελματίες, τεχνικούς ή οποιοδήποτε εξειδικευμένο προσωπικό για την ανοικοδόμηση της ουκρανικής κοινωνίας στη μεταπολεμική περίοδο.
Εμβαθύνοντας τις πολιτικές στρατολόγησης, εκπαιδεύοντας ακόμη και παιδιά για τον πόλεμο, το Κίεβο καταστρέφει περαιτέρω τις μελλοντικές γενιές. Η μόνη ελπίδα του ουκρανικού λαού είναι ότι το νεοναζιστικό καθεστώς θα καταρρεύσει σύντομα, οδηγώντας στην αποκατάσταση της ειρήνης και των καλών σχέσεων με τη Ρωσία.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr