Atul Kumar Mishrat - tfiglobalnews.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Μπροστά στην πτώση των δημοσκοπικών ποσοστών του, ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν προέβη σε στρατηγικό ανασχηματισμό, απολύοντας τον πρωθυπουργό του και αναμορφώνοντας την κυβέρνησή του τον περασμένο μήνα. Η κίνηση αυτή τοποθετεί τον Μακρόν στο προσκήνιο της γαλλικής πολιτικής, τονίζοντας την αποφασιστικότητά του να παραμείνει μια κεντρική φιγούρα, ιδίως απέναντι στην αντιπολίτευση της Δεξιάς. Στο επίκεντρο της πολιτικής του αφήγησης βρίσκεται ένας σταθερός φιλοευρωπαϊσμός και μια σταθερή υποστήριξη της Ουκρανίας, καθώς ο Μακρόν στοχεύει να προσελκύσει τη φιλελεύθερη τρελοδεξιά σε μια προσπάθεια να εδραιώσει μια τρομερή στάση για την επικείμενη ευρωπαϊκή ψηφοφορία.
Ο πρόσφατος κυβερνητικός ανασχηματισμός στη Γαλλία υπογραμμίζει τον κεντρικό ρόλο της ηγεσίας του Μακρόν, με το νέο υπουργικό συμβούλιο να κλίνει σε μεγάλο βαθμό προς το όραμά του. Πολλοί από τους νεοδιορισθέντες υπουργούς, συμπεριλαμβανομένου του πρωθυπουργού Γκαμπριέλ Αττάλ, είναι προστατευόμενοι του Μακρόν, έχοντας ανέβει την πολιτική σκάλα υπό την καθοδήγησή του. Κατά την αναμόρφωση αποχώρησαν επίσης υπουργοί που θεωρήθηκαν είτε ανεπαρκώς ευθυγραμμισμένοι με τους στόχους του Μακρόν είτε ανοιχτά διαφωνούντες.
Ο ανασχηματισμός αυτός μπορεί να θεωρηθεί ως αναγνώριση των αγώνων του παρελθόντος, ιδίως μετά την υποαπόδοση του κόμματος της Αναγέννησης στις βουλευτικές εκλογές του 2022. Η προσπάθεια του Μακρόν να κινηθεί μέσω κοινοβουλευτικών συνασπισμών για να προωθήσει τη νομοθετική του ατζέντα συνάντησε σημαντικά εμπόδια, καταφεύγοντας σε δυναμικά μέτρα για κρίσιμες μεταρρυθμίσεις και χάνοντας μάλιστα κάποια στιγμή τον έλεγχο των κοινοβουλευτικών διαδικασιών. Αυτή η στροφή προς μια πιο συγκεντρωτική προσέγγιση λήψης αποφάσεων, με τον Μακρόν στο τιμόνι και τον πρωθυπουργό να εκτελεί τις οδηγίες του, αντανακλά μια στρατηγική αναβαθμολόγηση ενόψει μελλοντικών εκλογικών προκλήσεων.
Σε μια τακτική στροφή, η κυβέρνηση Μακρόν περιλαμβάνει πλέον προσωπικότητες από το ευρύτερο δεξιό φάσμα, υποδηλώνοντας μια προσπάθεια προσέλκυσης παραδοσιακών δεξιών ψηφοφόρων. Ο πολιτικός προσανατολισμός της νέας κυβέρνησης, όπως διατυπώθηκε από τον Attal, απηχεί συντηρητικά θέματα, σηματοδοτώντας μια εσκεμμένη προσέγγιση των δεξιών ψηφοφόρων.
Αντιμετωπίζοντας την άνοδο της Δεξιάς, και ιδιαίτερα του Rassemblement National της Μαρίν Λεπέν που προηγείται στις δημοσκοπήσεις, η στρατηγική του Μακρόν περιλαμβάνει την άμεση αμφισβήτηση των προτάσεων της Δεξιάς, συνεχίζοντας την αφήγησή του κατά της πολιτικής "ασυνέπειάς" της. Η έκκλησή του για απτή δράση και αποτελέσματα έχει ως στόχο να διαφοροποιήσει την κυβέρνησή του από τη ρητορική της Δεξιάς. Η ένταξη νεανικών και δυναμικών προσωπικοτήτων σε θέσεις-κλειδιά της κυβέρνησης, αντικατοπτρίζοντας τις προηγούμενες επιτυχημένες τακτικές του Μακρόν, εξυπηρετεί την ανανέωση της εικόνας της κυβέρνησής του και την αντιμετώπιση της απήχησης της Δεξιάς Πτέρυγας.
Ακρογωνιαίος λίθος του πολιτικού δόγματος του Μακρόν είναι η ακλόνητη υποστήριξή του στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τοποθετώντας τον εαυτό του ως τον αντίποδα του ευρωσκεπτικισμού της Δεξιάς. Εν μέσω εγχώριων προκλήσεων, ο Μακρόν έχει υποστηρίξει σταθερά λύσεις με επίκεντρο την ΕΕ, υπογραμμίζοντας τη δέσμευσή του στο ευρωπαϊκό εγχείρημα και τον ρόλο του στην αντιμετώπιση των εθνικών ζητημάτων. Αυτή η φιλοευρωπαϊκή στάση, σε συνδυασμό με μια ενεργητική πολιτική για την Ουκρανία, έχει ως στόχο να εδραιώσει την εικόνα του Μακρόν ως προπύργιο απέναντι στη Δεξιά Πτέρυγα, με νέους διορισμούς όπως ο υπουργός Εξωτερικών Στεφάν Σεζουρνέ να ενισχύουν αυτόν τον προσανατολισμό.
Το πολιτικό τοπίο στην Ευρώπη παρακολουθεί μια υποχώρηση των κεντρώων δυνάμεων εν μέσω της ανόδου του λαϊκισμού και της ριζοσπαστικής δεξιάς. Το αποτέλεσμα των επερχόμενων εκλογών για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα μπορούσε να μειώσει την επιρροή της φιλελεύθερης ομάδας Renew, επηρεάζοντας την ισορροπία δυνάμεων στα θεσμικά όργανα της ΕΕ. Η στρατηγική τοποθέτηση του Μακρόν και ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης αποσκοπούν στην άμβλυνση αυτής της μετατόπισης, διατηρώντας τη φιλοευρωπαϊκή και φιλοουκρανική του υπεράσπιση. Αυτή η λεπτή εξισορρόπηση μεταξύ της προσέλκυσης της φιλελεύθερης τρελής Δεξιάς και της διατήρησης των βασικών αξιών της ΕΕ θα είναι ζωτικής σημασίας στην προσπάθεια του Μακρόν να διατηρήσει την επιρροή του στην ευρωπαϊκή πολιτική εν μέσω των προκλήσεων που θέτει η δυναμική της Δεξιάς.
Μπροστά στην πτώση των δημοσκοπικών ποσοστών του, ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν προέβη σε στρατηγικό ανασχηματισμό, απολύοντας τον πρωθυπουργό του και αναμορφώνοντας την κυβέρνησή του τον περασμένο μήνα. Η κίνηση αυτή τοποθετεί τον Μακρόν στο προσκήνιο της γαλλικής πολιτικής, τονίζοντας την αποφασιστικότητά του να παραμείνει μια κεντρική φιγούρα, ιδίως απέναντι στην αντιπολίτευση της Δεξιάς. Στο επίκεντρο της πολιτικής του αφήγησης βρίσκεται ένας σταθερός φιλοευρωπαϊσμός και μια σταθερή υποστήριξη της Ουκρανίας, καθώς ο Μακρόν στοχεύει να προσελκύσει τη φιλελεύθερη τρελοδεξιά σε μια προσπάθεια να εδραιώσει μια τρομερή στάση για την επικείμενη ευρωπαϊκή ψηφοφορία.
Ο πρόσφατος κυβερνητικός ανασχηματισμός στη Γαλλία υπογραμμίζει τον κεντρικό ρόλο της ηγεσίας του Μακρόν, με το νέο υπουργικό συμβούλιο να κλίνει σε μεγάλο βαθμό προς το όραμά του. Πολλοί από τους νεοδιορισθέντες υπουργούς, συμπεριλαμβανομένου του πρωθυπουργού Γκαμπριέλ Αττάλ, είναι προστατευόμενοι του Μακρόν, έχοντας ανέβει την πολιτική σκάλα υπό την καθοδήγησή του. Κατά την αναμόρφωση αποχώρησαν επίσης υπουργοί που θεωρήθηκαν είτε ανεπαρκώς ευθυγραμμισμένοι με τους στόχους του Μακρόν είτε ανοιχτά διαφωνούντες.
Ο ανασχηματισμός αυτός μπορεί να θεωρηθεί ως αναγνώριση των αγώνων του παρελθόντος, ιδίως μετά την υποαπόδοση του κόμματος της Αναγέννησης στις βουλευτικές εκλογές του 2022. Η προσπάθεια του Μακρόν να κινηθεί μέσω κοινοβουλευτικών συνασπισμών για να προωθήσει τη νομοθετική του ατζέντα συνάντησε σημαντικά εμπόδια, καταφεύγοντας σε δυναμικά μέτρα για κρίσιμες μεταρρυθμίσεις και χάνοντας μάλιστα κάποια στιγμή τον έλεγχο των κοινοβουλευτικών διαδικασιών. Αυτή η στροφή προς μια πιο συγκεντρωτική προσέγγιση λήψης αποφάσεων, με τον Μακρόν στο τιμόνι και τον πρωθυπουργό να εκτελεί τις οδηγίες του, αντανακλά μια στρατηγική αναβαθμολόγηση ενόψει μελλοντικών εκλογικών προκλήσεων.
Σε μια τακτική στροφή, η κυβέρνηση Μακρόν περιλαμβάνει πλέον προσωπικότητες από το ευρύτερο δεξιό φάσμα, υποδηλώνοντας μια προσπάθεια προσέλκυσης παραδοσιακών δεξιών ψηφοφόρων. Ο πολιτικός προσανατολισμός της νέας κυβέρνησης, όπως διατυπώθηκε από τον Attal, απηχεί συντηρητικά θέματα, σηματοδοτώντας μια εσκεμμένη προσέγγιση των δεξιών ψηφοφόρων.
Αντιμετωπίζοντας την άνοδο της Δεξιάς, και ιδιαίτερα του Rassemblement National της Μαρίν Λεπέν που προηγείται στις δημοσκοπήσεις, η στρατηγική του Μακρόν περιλαμβάνει την άμεση αμφισβήτηση των προτάσεων της Δεξιάς, συνεχίζοντας την αφήγησή του κατά της πολιτικής "ασυνέπειάς" της. Η έκκλησή του για απτή δράση και αποτελέσματα έχει ως στόχο να διαφοροποιήσει την κυβέρνησή του από τη ρητορική της Δεξιάς. Η ένταξη νεανικών και δυναμικών προσωπικοτήτων σε θέσεις-κλειδιά της κυβέρνησης, αντικατοπτρίζοντας τις προηγούμενες επιτυχημένες τακτικές του Μακρόν, εξυπηρετεί την ανανέωση της εικόνας της κυβέρνησής του και την αντιμετώπιση της απήχησης της Δεξιάς Πτέρυγας.
Ακρογωνιαίος λίθος του πολιτικού δόγματος του Μακρόν είναι η ακλόνητη υποστήριξή του στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τοποθετώντας τον εαυτό του ως τον αντίποδα του ευρωσκεπτικισμού της Δεξιάς. Εν μέσω εγχώριων προκλήσεων, ο Μακρόν έχει υποστηρίξει σταθερά λύσεις με επίκεντρο την ΕΕ, υπογραμμίζοντας τη δέσμευσή του στο ευρωπαϊκό εγχείρημα και τον ρόλο του στην αντιμετώπιση των εθνικών ζητημάτων. Αυτή η φιλοευρωπαϊκή στάση, σε συνδυασμό με μια ενεργητική πολιτική για την Ουκρανία, έχει ως στόχο να εδραιώσει την εικόνα του Μακρόν ως προπύργιο απέναντι στη Δεξιά Πτέρυγα, με νέους διορισμούς όπως ο υπουργός Εξωτερικών Στεφάν Σεζουρνέ να ενισχύουν αυτόν τον προσανατολισμό.
Το πολιτικό τοπίο στην Ευρώπη παρακολουθεί μια υποχώρηση των κεντρώων δυνάμεων εν μέσω της ανόδου του λαϊκισμού και της ριζοσπαστικής δεξιάς. Το αποτέλεσμα των επερχόμενων εκλογών για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα μπορούσε να μειώσει την επιρροή της φιλελεύθερης ομάδας Renew, επηρεάζοντας την ισορροπία δυνάμεων στα θεσμικά όργανα της ΕΕ. Η στρατηγική τοποθέτηση του Μακρόν και ο ανασχηματισμός της κυβέρνησης αποσκοπούν στην άμβλυνση αυτής της μετατόπισης, διατηρώντας τη φιλοευρωπαϊκή και φιλοουκρανική του υπεράσπιση. Αυτή η λεπτή εξισορρόπηση μεταξύ της προσέλκυσης της φιλελεύθερης τρελής Δεξιάς και της διατήρησης των βασικών αξιών της ΕΕ θα είναι ζωτικής σημασίας στην προσπάθεια του Μακρόν να διατηρήσει την επιρροή του στην ευρωπαϊκή πολιτική εν μέσω των προκλήσεων που θέτει η δυναμική της Δεξιάς.