turkishminute.com - Τουρκμέν Τερζί / Παρουσίαση Freepen.gr
Μετά από μια απόπειρα πραξικοπήματος τον Ιούλιο του 2016, ο Ερντογάν ενίσχυσε τη θέση του εκκαθαρίζοντας πολλούς Τούρκους στρατηγούς και στρατιωτικούς αξιωματούχους. Αυτή η εκκαθάριση επηρέασε την επιρροή των κεμαλιστών Τούρκων στρατηγών στον στρατό. Κατά συνέπεια, ο Ερντογάν, με την επιρροή του στον στρατό αδιαμφισβήτητη, διεύρυνε την στρατιωτική εμπλοκή της Τουρκίας σε πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Συρίας και της Λιβύης και της σύγκρουσης του Ναγκόρνο-Καραμπάχ μεταξύ του Αζερμπαϊτζάν και της Αρμενίας.
Υπό την ηγεσία του Ερντογάν, η τουρκική αμυντική βιομηχανία, ιδίως η επιχείρηση μάχης μη επανδρωμένων αεροσκαφών TB 2 που ανήκει στον γαμπρό του Selçuk Bayraktar, έχει σημειώσει σημαντική ώθηση. Τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη Bayraktar υπήρξαν σημαντικά σε διάφορες συγκρούσεις, όπως η σύγκρουση του Αζερμπαϊτζάν με την Αρμενία και ο πόλεμος της λιβυκής κυβέρνησης εναντίον των δυνάμεων του στρατηγού Khalifa Haftar.
Σε περίπτωση που το κυβερνών Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKP) του Ερντογάν βγει νικητής στις εκλογές, είναι πιθανό να συνεχίσει με μια πολεμική εξωτερική πολιτική, ειδικά στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική, ενώ θα ενισχύσει περαιτέρω τον αμυντικό τομέα της Τουρκίας. Αντίθετα, εάν ο Kılıçdaroğlu και το CHP έρθουν στην εξουσία, είναι κατανοητό πως η Τουρκία μπορεί να επιστρέψει σε μια πιο ειρηνική εξωτερική πολιτική ευθυγραμμισμένη με τις αρχές του ιδρυτή της χώρας, Mustafa Kemal Atatürk, ο οποίος υποστήριξε την «Ειρήνη στο σπίτι, ειρήνη στον κόσμο».
Ο Ünal Çeviköz, επικεφαλής σύμβουλος εξωτερικής πολιτικής του Kılıçdaroğlu, έχει υποστηρίξει ότι μια κυβέρνηση CHP θα μπορούσε να προσπαθήσει να επιδιορθώσει το ιστορικό της Τουρκίας για τα ανθρώπινα δικαιώματα και θα μπορούσε ενδεχομένως να εξετάσει την εφαρμογή των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η οποία θα μπορούσε να περιλαμβάνει την απελευθέρωση επιφανών αντιπάλων του Ερντογάν, όπως Selahattin Demirtaş και Osman Kavala. Έτσι, με μια κυβέρνηση CHP, είναι πιθανό οι ενταξιακές συνομιλίες της Τουρκίας στην ΕΕ, οι οποίες βρίσκονται σε αναμονή από το 2018 λόγω υποτιθέμενων αντιδημοκρατικών πρακτικών υπό την κυβέρνηση του ΑΚΡ, να αναβιώσουν. Η Τουρκία θα μπορούσε ενδεχομένως να περιορίσει τις αμυντικές σχέσεις με τη Μόσχα και θα μπορούσε ακόμη και να εξετάσει το ενδεχόμενο να υποστηρίξει τις δυτικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Η χώρα υπό την κυριαρχία του Kılıçdaroğlu μπορεί να μην είναι τόσο πρόθυμη να ενταχθεί σε μπλοκ με επικεφαλής τη Ρωσία και την Κίνα.
Ο Kılıçdaroğlu μπορεί να είναι λιγότερο διατεθειμένος να παρέμβει στην τοπική πολιτική των χωρών της Μέσης Ανατολής, παρόλο που είναι πιθανό να διατηρήσει και να προωθήσει τις επιχειρηματικές σχέσεις της Τουρκίας στην περιοχή. Δεν αναμένεται πως η προσέγγιση του CHP έναντι της Ελλάδας και της Αρμενίας, δύο από τους ανήσυχους γείτονες της Τουρκίας, θα οδηγήσει σε σημαντικές εξελίξεις λόγω των συνεχιζόμενων διαφωνιών. Η Τουρκία, ωστόσο, ενδέχεται να συνεχίσει τις διασυνοριακές της επιχειρήσεις στο βόρειο Ιράκ για την καταπολέμηση του παράνομου Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK), το οποίο αναγνωρίζεται από μεγάλο μέρος της διεθνούς κοινότητας ως τρομοκρατική οργάνωση.
Μια κυβέρνηση CHP θα μπορούσε ενδεχομένως να δώσει προτεραιότητα στην ασφάλεια των βαλκανικών κρατών όπως το Κοσσυφοπέδιο και η Βοσνία, παρακολουθώντας στενά τους μουσουλμανικούς πληθυσμούς σε αυτές τις περιοχές λόγω ιστορικών και θρησκευτικών δεσμών. Το CHP ενδέχεται να απέχει από τη συνέχιση της επιθετικής εξωτερικής πολιτικής του Ερντογάν στην περιοχή της ΜΕΝΑ και θα μπορούσε ενδεχομένως να αποφύγει τη διάθεση προϋπολογισμού για την κινητοποίηση των μουσουλμανικών μειονοτήτων σε όλο τον κόσμο για την εγκαθίδρυση της τουρκικής ήπιας δύναμης.
Το CHP μπορεί να αποφύγει την υποστήριξη ισλαμιστικών πολιτικών ομάδων σε μουσουλμανικές χώρες, μια απομάκρυνση από την υποστήριξη του ΑΚΡ σε οργανώσεις όπως η Μουσουλμανική Αδελφότητα στην Αίγυπτο, το Σουδάν, τη Λιβύη, την Τυνησία και άλλα μουσουλμανικά έθνη. Η χρήση ενός προηγμένου ρωσικού πυραυλικού συστήματος αντιαεροπορικής άμυνας S-400 μπορεί να μη βρει εύνοια υπό την εξουσία του CHP.
Εάν το CHP κερδίσει τις εκλογές, θα μπορούσε να οδηγήσει σε αναδιάταξη της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας προς τη Δύση. Η εστίαση μπορεί να είναι στην εξομάλυνση των σχέσεων με τα μέλη του ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, πιθανώς στη βελτίωση του ιστορικού της Τουρκίας στα ανθρώπινα δικαιώματα και στο ενδεχόμενο εφαρμογής των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Οι επιχειρηματικοί δεσμοί της Τουρκίας με χώρες της Μέσης Ανατολής είναι πιθανό να συνεχιστούν, ενώ οι αμυντικές σχέσεις με τη Ρωσία ενδέχεται να περιοριστούν και οι δυτικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας θα μπορούσαν ενδεχομένως να υποστηριχθούν. Η εμπλοκή της Τουρκίας σε περιφερειακές συγκρούσεις θα μπορούσε να μειωθεί και να ακολουθηθεί μια πιο ειρηνική εξωτερική πολιτική.
Συμπερασματικά, μια νίκη του CHP στις εκλογές μπορεί να οδηγήσει σε μια σημαντική αλλαγή στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας προς τη Δύση.