Από: Δρόμος της Αριστεράς - Ιάσονας Κωστόπουλος
Αλήθεια, έτσι απλά οι κυβερνήσεις φταίνε γιατί κατάντησαν το έργο «γιοφύρι της Άρτας»; Δηλαδή αυτό που συνέβη κατά τον πρωθυπουργό θα είχε λυθεί αν ήταν οι κυβερνήσεις λίγο αποτελεσματικότερες; Μέχρι εκεί περίπου φτάνει η ευθύνη για το δυστύχημα; Ενώ, κατά τα άλλα με βάση τον ίδιο φταίνε οι συνδικαλιστές και οι συντεχνίες που δεν επέτρεψαν την αξιολόγηση; Όπου και πάλι μιλάμε για τις ίδιες «συντεχνίες» οι οποίες για να αποτραπεί το δυστύχημα είχαν προβεί σε αλλεπάλληλες προειδοποιήσεις και εξώδικα, ενώ προκήρυξαν απεργίες σχετικά με την υποστελέχωση και τη διάλυση των σιδηροδρόμων, οι οποίες συστηματικά κρίθηκαν παράνομες.
Ίσως το άκρον άωτον του θράσους και της ξεδιαντροπιάς να είναι οι τελευταίες δηλώσεις του Κ. Μητσοτάκη. Γιατί δεν μπορεί να χαρακτηριστεί αλλιώς, το να μιλά με αυτόν τον τρόπο, πρωθυπουργός σε κυβέρνηση της Ν.Δ. έπειτα από όσα έχουν συμβεί. Πόσο δε μάλλον να κατηγορούνται ως συνυπεύθυνοι και οι εργαζόμενοι, που και αυτοί θρηνούν θύματα και για χρόνια καθημερινά έβαζαν τη ζωή τους σε κίνδυνο.
Το «φταίμε όλοι» του Κ. Μητσοτάκη δεν είναι μια ειλικρινής παραδοχή, αντίθετα, είναι μια απόπειρα να διασκορπιστεί η ευθύνη στο βάθος του χρόνου και σε όλο το εύρος του κράτους και της κοινωνίας ειδικότερα
Όχι, δεν φταίμε όλοι για τα Τέμπη, όπως και δεν τα φάγαμε μαζί για το Μνημόνιο. Δεν φταίμε όλοι που η κυβέρνηση της Ν.Δ. αγνόησε όλες τις προειδοποιήσεις και φτάσαμε σε ένα τραγικό δυστύχημα. Δεν φταίμε όλοι που εντός των μνημονιακών χρόνων, κυβερνήσεις είτε της Ν.Δ. είτε με τη στήριξη της Ν.Δ. (και του ΠΑΣΟΚ που χύνει κροκοδείλια δάκρυα ) απαξίωσαν όλες τις υποδομές της χώρας. Ούτε βέβαια ιδρύσαμε μαζί το ΤΑΙΠΕΔ για να ξεπουλά όσο-όσο διάφορα φιλέτα αφού πρώτα απαξιώθηκαν από τις παραπάνω κυβερνήσεις. Επίσης, δεν ξεπουλήσαμε και μαζί τις σιδηροδρομικές υποδομές της χώρας, αυτό είχε τη τιμή να το κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ αν και η Ν.Δ. μέχρι σήμερα διεκδικούσε ένα κομμάτι της δόξας για την «απαλλαγή» της χώρας από το βάρος των κρατικών σιδηροδρόμων.
Το «φταίμε όλοι» του Κ. Μητσοτάκη δεν είναι μια ειλικρινής παραδοχή, αντίθετα, είναι μια απόπειρα να διασκορπιστεί η ευθύνη στο βάθος του χρόνου και σε όλο το εύρος του κράτους και της κοινωνίας ειδικότερα. Είναι η απόπειρα να μπει η οργή σε ανώδυνα κανάλια και να μετατραπεί σε ενδοσκόπηση για τα «κακώς κείμενα» που όλοι γνωρίζαμε. Γιατί αν φταίμε όλοι τότε δεν φταίει κανείς, αλλά η απάντηση έχει ήδη δοθεί από χιλιάδες ανθρώπους σε όλη την χώρα που φωνάζουν πως ότι συνέβη δεν ήταν λάθος αλλά ήταν έγκλημα και για τα εγκλήματα υπάρχει ένοχος. Ο ένοχος είναι καταρχήν η κυβέρνηση της Ν.Δ., έπειτα του ΣΥΡΙΖΑ και εν συνεχεία όσοι διετέλεσαν υπουργοί Μεταφορών και εκείνοι που ολιγώρησαν απέναντι στις καταγγελίες τα τελευταία πολλά χρόνια.