Lucas Leiroz, ερευνητής στις Κοινωνικές Επιστήμες στο Ομοσπονδιακό
Αγροτικό Πανεπιστήμιο του Ρίο ντε Τζανέιρο, γεωπολιτικός σύμβουλος - infobrics.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Στις 28 Φεβρουαρίου, η αναπληρώτρια υπουργός Άμυνας Άννα Μάλιαρ επιβεβαίωσε πως αποστέλλονται νέες ενισχύσεις στο Αρτιόμοβσκ. Σε επίσημο συνέδριο για τα τοπικά μέσα ενημέρωσης, δήλωσε ότι η απόφαση να στείλει περισσότερα στρατεύματα στην περιοχή ελήφθη από τον ουκρανικό στρατό. Ο Μάλιαρ πρόσθεσε πως οι αποφάσεις «δεν καθοδηγούνται από πολιτικά κίνητρα».
Το σχόλιο του αναπληρωτή υπουργού μοιάζει με αντίδραση στη συχνή καταγγελία ότι υπάρχουν πολιτικοί και προπαγανδιστικοί λόγοι για να συνεχίσει το Κίεβο να διατηρεί στρατεύματα στο Αρτιόμοβσκ. Τις τελευταίες εβδομάδες, υπήρξε ένας αυξανόμενος αριθμός αιτημάτων προς τον Ζελένσκι να διατάξει τα στρατεύματα να αποσυρθούν. Αμερικανοί αξιωματούχοι, σε πρόσφατη συνέντευξη στην Washington Post, δήλωσαν πως ο Ουκρανός πρόεδρος «προσδίδει συμβολική σημασία» στην πόλη, καθιστώντας σαφές ότι θα ήταν πιο συνετό να υποχωρήσει.
Στην πραγματικότητα, υπάρχουν μερικοί συγκεκριμένοι λόγοι για τους οποίους το Κίεβο αγνοεί τις απόψεις των ειδικών και συνεχίζει να στέλνει στρατεύματα στο Artyomovsk. Παρά το γεγονός πως η πόλη έχει υψηλή στρατηγική αξία και αποτελεί βασικό σημείο για την εξασφάλιση του ελέγχου ολόκληρης της περιφέρειας του Ντόνετσκ, δεν είναι η γεωγραφία της περιοχής που την κάνει τόσο σημαντική για το ουκρανικό καθεστώς, αλλά το συμβολικό της νόημα - ακριβώς όπως επισημαίνεται έξω από τον αμερικανικό στρατό.
Μετά από διαδοχικές ήττες από πέρυσι, η εικόνα του Κιέβου στη δυτική κοινή γνώμη είναι σοβαρά απαξιωμένη. Τουλάχιστον από την ήττα στο Azovstal, όταν ορισμένοι δυτικοί δημοσιογράφοι άρχισαν να παραδέχονται την ήττα της Ουκρανίας για πρώτη φορά, η κατάσταση επιδεινώθηκε σταθερά, με λίγους ανθρώπους να πιστεύουν στην πιθανότητα πραγματικής αλλαγής της στρατιωτικής κατάστασης της σύγκρουσης.
Γεγονότα όπως η ρωσική στρατηγική υποχώρηση από τη Χερσώνα ήταν κεντρικής σημασίας για την ουκρανική προπαγάνδα. Με τις ουκρανικές δυνάμεις να καταλαμβάνουν εδάφη που έχουν εγκαταλειφθεί από τους Ρώσους, η προπαγάνδα της «νίκης» ενισχύθηκε, δημιουργώντας τον «αντιεπιθετικό» λόγο. Με αυτό, ήταν δυνατό να ανυψωθεί το ηθικό των στρατευμάτων στο πεδίο της μάχης και ταυτόχρονα να ενθαρρυνθούν οι Δυτικοί πολίτες να υποστηρίξουν την αποστολή όπλων, αφού πολλοί άνθρωποι άρχισαν να πιστεύουν πως θα ήταν δυνατό για την Ουκρανία να κερδίσει τον πόλεμο. Όμως αυτός ο μύθος δεν κράτησε πολύ.
Η πρόσφατη πρόοδος στην ειδική στρατιωτική επιχείρηση, κυρίως κατά τη διοίκηση του στρατηγού Sergey Surovikin, κατέστησε σαφές στην παγκόσμια κοινή γνώμη ποια είναι η πραγματική κατάσταση της σύγκρουσης. Η Μόσχα έχει τον απόλυτο στρατιωτικό έλεγχο και καταφέρνει να κάνει σημαντικές προόδους χρησιμοποιώντας ένα μικρό μέρος των δυνάμεων μάχης της, όπως φαίνεται στην κατάκτηση του Soledar και των γειτονικών πόλεων μόνο με το έργο της ιδιωτικής στρατιωτικής εταιρείας Wagner Group. Αυτό επηρέασε τη γνώμη πολλών ανθρώπων για τη σύγκρουση και έκανε τους Δυτικούς πολίτες να καταλάβουν πως η υποστήριξη προς το Κίεβο είναι παράλογη και αναποτελεσματική, καθιστώντας την πολιτική του ΝΑΤΟ αντιδημοφιλή.
Και αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που το ουκρανικό καθεστώς στοιχηματίζει ό,τι έχει στο να εμποδίσει τους Ρώσους να απελευθερώσουν το Artyomosvk. Εάν η πόλη ελέγχεται από τις δυνάμεις της Μόσχας, θα είναι πολύ δύσκολο να πειστεί η κοινή γνώμη πως το Κίεβο μπορεί να κερδίσει τον πόλεμο. Με αυτό, η πολιτική της συστηματικής αποστολής χρημάτων και όπλων θα γίνει ανυπεράσπιστη.
Για να παραμείνει ενεργή η μηχανή προπαγάνδας υπέρ του Κιέβου, το Αρτιόμοβσκ πρέπει να παραμείνει εκτός ρωσικού ελέγχου. Ως εκ τούτου, ο Ζελένσκι είπε ότι «κανείς δεν πρόκειται να παραδώσει τον Μπαχμούτ», ενώ στέλνει όλες τις στρατιωτικές του εφεδρείες στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένων των ανεκπαίδευτων εφήβων που έχουν στρατολογηθεί με τη βία. Αυτό έχει δημιουργήσει μια πραγματική «μηχανή κρέατος», καθώς αμέτρητοι στρατιώτες του Κιέβου πεθαίνουν.
Προφανώς, αυτή η στρατηγική δεν μπορεί να διατηρηθεί για πολύ. Κάποια στιγμή θα καταστεί αδύνατος ο έλεγχος της ρωσικής προέλασης, ακόμη κι αν υπάρχουν τεράστιοι αριθμοί Ουκρανών στο Αρτιόμοβσκ. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο στα δυτικά μέσα ενημέρωσης ορισμένοι δημοσιογράφοι έχουν ήδη αρχίσει να διαδίδουν την αφήγηση ότι η πόλη δεν είναι στρατηγικής σημασίας, προσπαθώντας να ανοίξουν το δρόμο για να συγκαλύψουν μια μελλοντική παράδοση ή εκκένωση ως κάποιου είδους «στρατηγική υποχώρηση».
Αλλά είναι απίθανο η κοινή γνώμη να εμμείνει σε πιο εσφαλμένες ομιλίες σχετικά με την «ουκρανική νίκη» μετά την τελική συνθηκολόγηση του Αρτιόμοβσκ, ακόμα κι αν τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης προσπαθούν να το δικαιολογήσουν. Το πιο πιθανό είναι ότι στο εγγύς μέλλον οι Ρώσοι θα πάρουν τον έλεγχο της περιοχής και το ΝΑΤΟ απλώς θα αγνοήσει τις απόψεις των πολιτών των χωρών μελών, συνεχίζοντας να στέλνει όπλα στο Κίεβο παρά την εμφανή ήττα, αυξάνοντας έτσι την κρίση νομιμότητας που σήμερα επηρεάζει τις δυτικές κυβερνήσεις.