James Robbins - 19fortyfive.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Γιατί το F-16 είναι σημαντικό για την Ουκρανία
Μέχρι στιγμής, τουλάχιστον, ο αεροπορικός πόλεμος στην Ουκρανία ήταν απογοητευτικός. Στο ξέσπασμα της σύγκρουσης, ήταν λογικό να υποθέσουμε πως οι Ρωσικές Αεροπορικές Δυνάμεις (VKS) θα κατέστρεφαν γρήγορα τις αεροπορικές δυνάμεις της Ουκρανίας, θα αποκτούσαν αεροπορική κυριαρχία και ότι ο αέρας θα έπαιζε σημαντικό ρόλο στις επιχειρήσεις συνδυασμένων όπλων κατά των ουκρανικών χερσαίων στρατευμάτων. Θα υπήρχαν ευρείας εμβέλειας στρατηγικές αεροπορικές επιχειρήσεις με στόχο την ουκρανική μεταφορά, τον εφοδιασμό, τις επικοινωνίες και τους κόμβους διοίκησης. Δηλαδή, θα μπορούσε κανείς να υποθέσει πως η Ρωσία θα κατείχε τους ουρανούς όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, το ΝΑΤΟ, το Ισραήλ ή άλλες προηγμένες δυνάμεις όταν αντιμετώπιζαν έναν ασθενέστερο εχθρό.
Αλλά αυτό δεν έχει συμβεί. Μια μελέτη από το RUSI που κυκλοφόρησε τον περασμένο Νοέμβριο διαπίστωσε ότι ενώ οι VKS ήταν σε θέση να πραγματοποιήσουν ορισμένες σημαντικές αποστολές κρούσης σταθερών πτερύγων τις πρώτες εβδομάδες του πολέμου, μέχρι το Μάρτιο «οι VKS έχασαν την ικανότητα να επιχειρούν στον ελεγχόμενο από την Ουκρανία εναέριο χώρο εκτός από πολύ χαμηλά υψόμετρα λόγω της αδυναμίας τους να καταστείλουν αξιόπιστα ή να καταστρέψουν όλο και πιο αποτελεσματικά, καλά διασκορπισμένα και κινητά ουκρανικά συστήματα πυραύλων εδάφους-αέρος (SAM). Ως αποτέλεσμα, οι αποστολές βαθιάς κρούσης και για τις δύο πλευρές έχουν διεξαχθεί με αεροπορικές επιθέσεις stand-off ή εκτοξεύσεις πυραύλων και πυραύλων από το έδαφος, ενώ τα drones έχουν παίξει ένα συναρπαστικό νέο ρόλο σε τακτικό επίπεδο.
Ως αποτέλεσμα, μπορεί να υπάρξει ένα άνοιγμα για την Ουκρανία να χρησιμοποιήσει αεροσκάφη υψηλής απόδοσης όπως το F-16 για να επιτύχει ένα μέτρο τοπικής υπεροχής για την υποστήριξη επιθετικών επιχειρήσεων για την αποκατάσταση της κίνησης στο πεδίο της μάχης. Ο πόλεμος φθοράς των τελευταίων μηνών ευνοεί τη Μόσχα, καθώς έχει τους αριθμούς με το μέρος της και η ρωσική ηγεσία είναι κάτι παραπάνω από πρόθυμη να ανταλλάξει ζωές Ρώσων με Ουκρανικές ζωές. Σε αυτό το σκηνικό, τα υποσχεμένα δυτικά τανκς θα παρέχουν τον τύπο του στοιχείου εδάφους που χρειάζεται για την Ουκρανία μέχρι και τις πιθανότητες. Και η προσθήκη προηγμένων αεροπορικών δυνατοτήτων θα αντιπροσώπευε ένα σημαντικό πολλαπλασιαστή δύναμης. Θα μεταμορφώσει το σημερινό status quo – το οποίο οι Ουκρανοί πιλότοι παρομοίασαν με «αποστολές αυτοκτονίας» ενάντια στα ρωσικά αεροσκάφη – και ισοπεδώνοντας τον αγωνιστικό χώρο, καθιστώντας τον ουρανό πάνω από την Ουκρανία ασφαλέστερο για τα ουκρανικά μαχητικά και άλλα αεροσκάφη καταστέλλοντας τη ρωσική αεράμυνα.
Ωστόσο, η αποστολή τζετ στην Ουκρανία δε θα ήταν ένα άμεσο gamer-changer. Θα υπήρχε μεγάλο αποτύπωμα και μεγάλο κόστος για την παροχή αυτού του είδους βοήθειας. Η εκπαίδευση των πιλότων και του πληρώματος, η συντήρηση, ο ανεφοδιασμός και η συντήρηση θα πρέπει να εξεταστούν. Στη συνέχεια, θα υπήρχαν τα ερωτήματα σχετικά με τον τρόπο χρήσης των αεροσκαφών, τον έλεγχο τους κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων και γενικά την ενσωμάτωσή τους στη δομή των αεροπορικών δυνάμεων της Ουκρανίας. Όλα αυτά τα θέματα είναι διαχειρίσιμα, φυσικά, αλλά θα χρειαστούν χρόνο.
F-16: Πώς θα απαντούσε η Ρωσία;
Στη συνέχεια, υπάρχει το θέμα της απάντησης της Ρωσίας. Οι VKS ήταν προσεκτικές σχετικά με τις πτητικές αποστολές, δεδομένης της αποτελεσματικότητας της αεράμυνας της Ουκρανίας. Και η ρωσική αεροπορία υποφέρει από άλλα συστημικά προβλήματα, συμπεριλαμβανομένης της έλλειψης εκπαιδευμένων πιλότων και φτωχών πληρωμάτων εδάφους. Αλλά, συνολικά, οι Ρώσοι εξακολουθούν να είναι επιτυχείς ενάντια στους Ουκρανούς που βγαίνουν στον αέρα. Τα ρωσικά Su-35, κατάλληλα εξοπλισμένα, θα ήταν τουλάχιστον ανταγωνιστικά έναντι των F-16, αν και η μεγαλύτερη εμβέλεια των τελευταίων, τόσο όσον αφορά την ικανότητα εντοπισμού όσο και την εμβέλεια των όπλων, θα μπορούσε κάλλιστα να είναι καθοριστική.
Η διαφορά θα ήταν σε αριθμούς. Η Δύση δε θα είχε μεγάλο αριθμό αεροσκαφών αντικατάστασης για να στείλει στην Ουκρανία, ενώ η Ρωσία, εάν ο χερσαίος πόλεμος είναι κάποια ένδειξη, θα ρίξει ό,τι έχει για να μειώσει σταδιακά τις ουκρανικές μοίρες. Θα αναπληρώσουν επίσης τις κατεστραμμένες αεράμυνες όπως απαιτείται. Η αναλογία ζημιών μπορεί να είναι υψηλή, αλλά ο Πούτιν φαίνεται να μην ενδιαφέρεται. Επομένως, θα ήταν ζωτικής σημασίας για την Ουκρανία να προστατεύσει τους νέους αεροπορικούς πόρους της για να τους διατηρήσει για τη μεγάλη ώθηση, όπου και όποτε συμβεί αυτό.
Μια τελευταία πιθανή πρόκληση βρίσκεται στη διπλωματική σφαίρα. Η Ρωσία θα ισχυριστεί, δικαίως, ότι η παροχή προηγμένων αεροσκαφών στην Ουκρανία ισοδυναμεί με κλιμάκωση της σύγκρουσης. Η αποφυγή της κλιμάκωσης ήταν το σκεπτικό για την κυβέρνηση Μπάιντεν που μπλόκαρε την Πολωνία από τη μεταφορά αεροσκαφών στο ξέσπασμα της σύγκρουσης, σύμφωνα με πληροφορίες ως μέρος μιας συμφωνίας με το Πεκίνο για την εκτόνωση των πυρηνικών απειλών της Ρωσίας.
Ο υπουργός Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν δήλωσε πρόσφατα πως ο Πρόεδρος Μπάιντεν «ήταν πάντα με έμφαση ότι μία από τις απαιτήσεις του στην Ουκρανία είναι να μην υπάρξει Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος». Αυτή είναι μια χρήσιμη απαίτηση, τουλάχιστον, αλλά δεν εξαρτάται μόνο από τον Μπάιντεν. Ο Πούτιν έχει επίσης ψήφο για την κλιμάκωση.
Λαμβάνοντας υπόψη όλα τα παραπάνω, τόσο το Κίεβο όσο και οι εταίροι του στη Δύση θα πρέπει να σκεφτούν πώς να αξιοποιήσουν την αυξανόμενη θανατηφόρα βοήθεια που διαθέτει η Ουκρανία για πολιτικούς σκοπούς και να επιδιώξουν τον τερματισμό της σύγκρουσης από μια θέση μελλοντικής ισχύος. Η προηγμένη αεροπορική ισχύς με τη μορφή του F-16 μπορεί σύντομα να γίνει μέρος αυτής της εξίσωσης.