Andrew Korybko / Παρουσίαση Freepen.gr
Ωστόσο, αυτές οι αποφασιστικές μετατοπίσεις στην «επίσημη αφήγηση» ήταν σκόπιμες, σε αντίθεση με την τελευταία συνεισφορά του εκλεγμένου Τσέχου προέδρου Petr Pavel σε αυτή την τάση. Ήταν τόσο συνεπαρμένος να γιορτάσει την εκλογική του νίκη που παραδέχτηκε άθελά του τρεις άβολες αλήθειες για την Ουκρανία μιλώντας στο BBC. Το πρώτο και πιο σημαντικό είναι πως αυτός ο πόλεμος με αντιπροσώπους αφορά πράγματι την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, ακριβώς όπως ισχυριζόταν πάντα η Ρωσία, αφού ο Πάβελ είπε ότι «αξίζει» να το κάνουν μόλις τελειώσει η σύγκρουση.
Αυτή η ακούσια αποκάλυψη της αλήθειας αναδιατυπώνει λοιπόν πλήρως τον τρόπο με τον οποίο το δυτικό κοινό αντιλαμβάνεται την ουκρανική σύγκρουση. Αντί να θεωρούν ότι είναι μια λεγόμενη «απρόκλητη εισβολή μιας φθίνουσας φασιστικής-ιμπεριαλιστικής δύναμης», όπως το Golden Billion που προσπάθησε τόσο σκληρά να κάνει πλύση εγκεφάλου σε όλους ώστε να το πιστέψουν, οι άνθρωποι θα μπορούσαν τελικά να συνειδητοποιήσουν πως η Ρωσία υπερασπιζόταν στρατιωτικά την ακεραιότητα της εθνικής της ασφάλειας στην Ουκρανία αφού το ΝΑΤΟ διέσχισε τις κόκκινες γραμμές εκεί και αρνήθηκε να αποσυρθεί.
Η δεύτερη ακούσια παραδοχή του Πάβελ αφορά την πλήρη εξάρτηση του Κιέβου από το ΝΑΤΟ αυτή την στιγμή. Σύμφωνα με αυτόν τον απόστρατο στρατηγό που εργαζόταν σε αυτήν την αντιρωσική συμμαχία, «Αν αφήσουμε την Ουκρανία χωρίς βοήθεια, πιθανότατα θα χάσει αυτόν τον πόλεμο». Τα λόγια του ενισχύουν το προαναφερθέν γεγονός πως αυτός ο πόλεμος αντιπροσώπων αφορούσε πάντα τις προσπάθειες του ΝΑΤΟ να επεκτείνει κρυφά την επιρροή του στην Ουκρανία σε βάρος της εθνικής ασφάλειας της Ρωσίας και της στρατιωτικής αντίδρασης της Μόσχας σε αυτή την πρόκληση.
Οι ΗΠΑ έδωσαν προτεραιότητα στον «περιορισμό» της Ρωσίας έναντι της Κίνας, επειδή προέβλεψαν λανθασμένα ότι η Μόσχα είτε θα συνθηκολογούσε με τον στρατηγικό εκβιασμό της Ουάσιγκτον στην Ουκρανία είτε θα κατέρρεε πλήρως λόγω του συνδυασμού του πολέμου αντιπροσώπων και των κυρώσεων, εάν επιχειρούσε στρατιωτικά να εξουδετερώσει αυτές τις απειλές. Αντί να εξαναγκάσουν επιτυχώς τη Ρωσία ή το «βαλκανοποιημένο» άκρο της να τους βοηθήσουν στη συνέχεια να «περιορίσουν» την Κίνα, οι ΗΠΑ έχουν πλέον βυθιστεί σε έναν φαινομενικά ατελείωτο πόλεμο διαμεσολάβησης που εξαντλεί τους πόρους τους.
Αυτό το προηγούμενο σημείο αποτελεί την τρίτη από τις ακούσιες παραδοχές του Πάβελ, αφού δήλωσε κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του ότι «Μόλις υπάρξει έστω και η παραμικρή πιθανότητα για ειρηνευτικές συνομιλίες, ας την υποστηρίξουμε». Αν και ψευδώς ισχυρίστηκε πως η Ρωσία δεν ενδιαφέρεται για αυτό, παρόλα αυτά άφησε να ξεφύγει πόσο απελπισμένη είναι η Δύση να βρει μια διέξοδο από αυτόν τον φαινομενικά ατελείωτο πόλεμο πληρεξουσίων που εξάντλησε τα στρατιωτικά της αποθέματα που υποτίθεται ότι θα συνέβαλαν στον «περιορισμό» της Κίνας κάποια μέρα στο μέλλον αντί να ανατιναχτεί από τη Ρωσία στην Ουκρανία.
Οι New York Times, προς τιμήν τους, επέστησαν τη μέγιστη προσοχή του κοινού τον περασμένο Νοέμβριο στη στρατιωτική-βιομηχανική κρίση του ΝΑΤΟ που περιόρισε σοβαρά το ρυθμό, την κλίμακα και το εύρος της σχετικής υποστήριξής του στο Κίεβο. Αυτά τα εξαντλημένα αποθέματα δεν μπορούν να αναπληρωθούν γρήγορα, γεγονός που περιορίζει τόσο τις πολεμικές προσπάθειες του αντιπροσώπου αυτού του μπλοκ εναντίον της Ρωσίας στην Ουκρανία όσο και οποιεσδήποτε επικείμενες που σχεδιάζει εναντίον της Κίνας στην Ασία-Ειρηνικό. Για αυτόν τον λόγο, ο Πάβελ και οι όμοιοί του ανυπομονούν να δουν τη σύγκρουση να τελειώνει, αν και με τρόπο που θα «σώσει τα προσχήματα».
Άλλωστε, η στρατιωτική-στρατηγική δυναμική ευνοεί σαφώς τη Μόσχα στις μέρες μας και γι' αυτό ακριβώς το Golden Billion αναγκάστηκε να αντιστρέψει κυριολεκτικά την «επίσημη αφήγηση» για την Ουκρανική σύγκρουση. Έχουν επενδύσει τόσα πολλά όσον αφορά τα οικονομικά, το υλικό και τις αφηγήσεις, ωστόσο, που απεχθάνονται να αφήσουν τη Ρωσία να κερδίσει ακόμη και με μια κατάπαυση του πυρός που απλώς παγώνει τη Γραμμή Ελέγχου (LOC), καθώς φοβούνται πόσο θυμωμένοι είναι οι πολίτες τους οι οποίοι θα αντιδράσουν σε αυτό μετά από όλα όσα έχουν ξοδέψει για την επιδίωξη της νίκης του Κιέβου.
Ο Πάβελ προφανώς δεν ήθελε να το κάνει, αλλά οι τρεις ακούσιες παραδοχές που έκανε για την Ουκρανία κατά τη διάρκεια της τελευταίας συνέντευξής του στην πραγματικότητα βοηθούν στην κατασκευή ενός τρόπου «να σωθούν τα προσχήματα» για να αποκλιμακωθεί τελικά αυτός ο πόλεμος μεσολάβησης με σκοπό να παγώσει. Λέγοντας κατά λάθος σε όλους ότι αυτή η στρατηγικά δαπανηρή σύγκρουση έχει να κάνει με την επίσημη ένταξη της Ουκρανίας που εξαρτάται από το ΝΑΤΟ σε αυτό το μπλοκ, αφήνει ανοιχτή την πόρτα για να μην μπορέσει ποτέ να το κάνει ως μέρος μιας δυτικής παραχώρησης προς την ειρήνη.
Ομολογουμένως, το πάγωμα της LOC θα ήταν προς στρατηγικό όφελος της Ρωσίας και συνεπώς θα αντιπροσώπευε μια αδιαμφισβήτητη απώλεια για το Golden Billion σύμφωνα με αυτό που τόσο απεγνωσμένα προσπαθούν να αποφύγουν τους ανθρώπους τους να δουν μάρτυρες, όπως θα συμφωνούσε να μην γίνει ποτέ δεκτή η Ουκρανία στο ΝΑΤΟ, αλλά η Μόσχα θα μπορούσε να ανταποδώσει επίσης. Για παράδειγμα, δεν έχει εκπληρώσει τον δεδηλωμένο στόχο της αποστρατιωτικοποίησης και αποναζοποίησης της Ουκρανίας, κάτι που θα μπορούσε να παραμείνει ανεκπλήρωτο με αντάλλαγμα πολιτικά δεσμευτικές εγγυήσεις ότι η Ουκρανία δε θα ενταχθεί ποτέ στο ΝΑΤΟ.
Με άλλα λόγια, τόσο η Δύση όσο και η Ρωσία πιθανότατα θα πρέπει να κάνουν ορισμένες παραχωρήσεις στα προηγουμένως δηλωθέντα συμφέροντά τους σε αυτόν τον πόλεμο αντιπροσώπων, αλλά αυτό φαίνεται να είναι αναπόφευκτο ακόμα κι αν ο χρόνος παραμένει αβέβαιος. Λαμβάνοντας υπόψη αυτό, είναι πιθανό πως μια από τις επόμενες αποφασιστικές αλλαγές στην «επίσημη αφήγηση» – όποτε μπορεί να συμβεί, αφού πιθανότατα δεν θα συμβεί παρά μόνο μετά τις φερόμενες προγραμματισμένες ανοιξιάτικες επιθέσεις και των δύο πλευρών – θα μπορούσε να είναι η ευαισθητοποίηση για τις αλήθειες που ο Πάβελ απλώς επιβεβαίωσε κατά λάθος.
Εάν συμβεί αυτό, τότε είναι σίγουρο στοίχημα ότι εξετάζονται σοβαροί συμβιβασμοί και από τις δύο πλευρές κεκλεισμένων των θυρών, προκειμένου να αποκλιμακωθεί και τελικά να παγώσει αυτός ο πόλεμος αντιπροσώπων. Οι παρατηρητές θα μπορούσαν τότε να αναμένουν την επίσημη επανέναρξη των ειρηνευτικών συνομιλιών κάποια στιγμή σύντομα, εάν αυτό δεν έχει ήδη συμβεί μέχρι την στιγμή που θα πραγματοποιηθεί αυτή η προβλεπόμενη αφηγηματική αλλαγή. Επιστρέφοντας στον Πάβελ, ενώ οι Αμερικανοί άρχοντες του είναι πιθανότατα εξαγριωμένοι μαζί του αυτή την στιγμή επειδή είπε κατά λάθος την αλήθεια, μπορεί αργότερα να είναι ευγνώμονες που το έκανε.