Ο Prescott Bush ήταν συνεργάτης της Brown Brothers Harriman & Co και διευθυντής της Union Banking Corporation που είχε στενές σχέσεις με γερμανικά εταιρικά συμφέροντα, συμπεριλαμβανομένης της Thyssen Steel, μιας μεγάλης εταιρείας που εμπλέκεται στη βιομηχανία όπλων του Τρίτου Ράιχ.
Prof Michel Chossudovsky - globalresearch.ca / Παρουσίαση Freepen.gr
«…[Ν]νέα έγγραφα, που αποχαρακτηρίστηκαν [το 2003], δείχνουν ότι ακόμη και μετά την είσοδο της Αμερικής στον πόλεμο [8 Δεκεμβρίου 1941] και όταν υπήρχαν ήδη σημαντικές πληροφορίες για τα σχέδια και τις πολιτικές των Ναζί, ο [Πρέσκοτ Μπους] εργαζόταν και κέρδισε από εταιρείες που είχαν στενή σχέση με τις ίδιες τις γερμανικές επιχειρήσεις που χρηματοδότησαν την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία. Έχει επίσης υποστηριχθεί πως τα χρήματα που έβγαλε από αυτές τις συναλλαγές βοήθησαν στην ίδρυση της περιουσίας της οικογένειας Μπους και στη δημιουργία της πολιτικής δυναστείας της» (The Guardian, 25 Σεπτεμβρίου 2004)
****
Χωρίς την υποστήριξη των ΗΠΑ στη ναζιστική Γερμανία, το Τρίτο Ράιχ δε θα ήταν σε θέση να διεξαγάγει πόλεμο στη Σοβιετική Ένωση. Η παραγωγή πετρελαίου της Γερμανίας ήταν ανεπαρκής για να πραγματοποιήσει μια μεγάλη στρατιωτική εκστρατεία. Καθ' όλη τη διάρκεια του πολέμου, το Τρίτο Ράιχ βασιζόταν σε τακτικές αποστολές αργού πετρελαίου από την US Standard Oil που ανήκε στην οικογένεια Ροκφέλερ.
Οι κύριες χώρες παραγωγής στις αρχές της δεκαετίας του 1940 ήταν: οι Ηνωμένες Πολιτείες (50% της παγκόσμιας παραγωγής πετρελαίου), η Σοβιετική Ένωση, η Βενεζουέλα, το Ιράν, η Ινδονησία και η Ρουμανία.
Χωρίς μια σταθερή προμήθεια πετρελαίου, η Γερμανία δε θα ήταν σε θέση να διεξαγάγει την Επιχείρηση Barbarossa που ξεκίνησε στις 22 Ιουνίου 1941. Η εισβολή στη Σοβιετική Ένωση είχε σκοπό να φτάσει και να πάρει τον έλεγχο των πετρελαϊκών πόρων της Σοβιετικής Ένωσης στον Καύκασο και περιοχές της Κασπίας Θάλασσας: το πετρέλαιο του Μπακού.
Η ανείπωτη ερώτηση. Από πού έπαιρνε το πετρέλαιό της η Γερμανία;
Πριν από το Δεκέμβριο του 1941, το πετρέλαιο του Τέξας αποστέλλονταν σε τακτική βάση στη ναζιστική Γερμανία.
Ενώ η Γερμανία ήταν σε θέση να μετατρέψει τον άνθρακα σε καύσιμο, αυτή η συνθετική παραγωγή ήταν ανεπαρκής. Επιπλέον, οι πετρελαϊκοί πόροι στο Ploesti της Ρουμανίας (υπό τον έλεγχο των Ναζί μέχρι το 1944) ήταν ελάχιστοι. Η ναζιστική Γερμανία εξαρτιόταν σε μεγάλο βαθμό από τις αποστολές πετρελαίου από την US Standard Oil.
Η επίθεση στο Περλ Χάρμπορ (7 Δεκεμβρίου 1941) σημειώθηκε μόλις έξι μήνες μετά την έναρξη της Επιχείρησης Μπαρμπαρόσα (Ιούλιος 1941). Οι Ηνωμένες Πολιτείες μπαίνουν στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, κηρύσσοντας τον πόλεμο στην Ιαπωνία και τις χώρες του άξονα.
Το εμπόριο με τη νομοθεσία του Εχθρού (1917) που εφαρμόστηκε επίσημα μετά την είσοδο της Αμερικής στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο δεν εμπόδισε την Standard Oil of New Jersey να πουλήσει πετρέλαιο στη ναζιστική Γερμανία. Αυτό παρά την έρευνα της Γερουσίας το 1942 για την US Standard Oil.
Ενώ οι άμεσες αποστολές πετρελαίου στις ΗΠΑ περιορίστηκαν, η Standard Oil θα πουλούσε αμερικανικό πετρέλαιο μέσω τρίτων χωρών. Το αμερικανικό πετρέλαιο μεταφέρθηκε στην κατεχόμενη Γαλλία μέσω της Ελβετίας και από τη Γαλλία μεταφέρθηκε στη Γερμανία:
«… κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, η Standard Oil, βάσει συμφωνιών που είχε επιβλέψει η Teagle, συνέχισε να προμηθεύει τη Ναζιστική Γερμανία με πετρέλαιο. Οι αποστολές πέρασαν από την Ισπανία, τις αποικίες της κυβέρνησης του Vichy της Γαλλίας στις Δυτικές Ινδίες και την Ελβετία»
Πρέπει να σημειωθεί ότι μεγάλο μερίδιο των αναγκών της ναζιστικής Γερμανίας σε πετρέλαιο καλύφθηκε από αποστολές από τη Βενεζουέλα που εκείνη την εποχή ήταν de facto αποικία των ΗΠΑ.
Ο υποστηριζόμενος από τις ΗΠΑ Πρόεδρος της Βενεζουέλας στρατηγός Isaías Medina Angarita (Μάιος 1941 – Οκτώβριος 1945) ήταν εκεί για να προστατεύσει τα αμερικανικά πετρελαϊκά συμφέροντα καθώς και το «εμπόριο με τον εχθρό» από την έναρξη της εισόδου της Αμερικής στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο το Δεκέμβριο του 1941:
Ο Τζον Ντ. Ροκφέλερ Τζούνιορ κατείχε ελέγχουσα συμμετοχή στην εταιρεία Standard Oil, αλλά ο επόμενος μεγαλύτερος μέτοχος ήταν η γερμανική χημική εταιρεία IG Farben, μέσω της οποίας η εταιρεία πούλησε βενζίνη και λιπαντικά αξίας 20 εκατομμυρίων δολαρίων στους Ναζί. Και το υποκατάστημα της Βενεζουέλας αυτής της εταιρείας έστελνε 13.000 τόνους αργού πετρελαίου στη Γερμανία κάθε μήνα, το οποίο η ισχυρή χημική βιομηχανία του Τρίτου Ράιχ μετέτρεπε αμέσως σε βενζίνη.
Ενώ η κυβέρνηση του Medina Angarita που πιέστηκε από την Ουάσιγκτον αμέσως μετά το Περλ Χάρμπορ (7 Δεκεμβρίου 1941) παρέμεινε επίσημα ουδέτερη (de facto ευθυγραμμισμένη με τις ΗΠΑ, ενώ έσπασε τις σχέσεις της με τη ναζιστική Γερμανία), οι αποστολές πετρελαίου από τη Βενεζουέλα στη Γερμανία δε διακόπηκαν. Σε μια μάλλον ασυνήθιστη ανατροπή (που συνορεύει με τη γελοιοποίηση) η Βενεζουέλα κήρυξε τον πόλεμο στη Γερμανία το Φεβρουάριο του 1945, όταν ο πόλεμος είχε σχεδόν τελειώσει.
Χωρίς αυτές τις αποστολές πετρελαίου που είχαν οργανώσει η Standard Oil και οι Rockefellers, η ναζιστική Γερμανία δε θα ήταν σε θέση να εφαρμόσει την στρατιωτική της ατζέντα. Χωρίς καύσιμα, το ανατολικό μέτωπο του Τρίτου Ράιχ υπό την Επιχείρηση Μπαρμπαρόσα πιθανότατα δε θα είχε πραγματοποιηθεί, σώζοντας εκατομμύρια ζωές. Το δυτικό μέτωπο, συμπεριλαμβανομένης της στρατιωτικής κατοχής της Γαλλίας, του Βελγίου και της Ολλανδίας, αναμφίβολα θα είχε επίσης επηρεαστεί.
Η κυβέρνηση Franklin D. Roosevelt θα μπορούσε να είχε υιοθετήσει αυστηρές κυρώσεις κατά της Standard Oil με μια σταθερή απόφαση να επιβάλει αποκλεισμό κατά της ναζιστικής Γερμανίας.
Οι ΗΠΑ δεν ήταν αφοσιωμένες στην ειρήνη: ο ανείπωτος στόχος της Ουάσιγκτον δεν ήταν μόνο να καταστρέψει τη Σοβιετική Ένωση, αλλά συνίστατο επίσης στην υπονόμευση του ρόλου της Βρετανίας ως αυτοκρατορικής δύναμης.
Ας μην έχουμε αυταπάτες. Χωρίς τις αποστολές πετρελαίου που πραγματοποιούσε η US Standard Oil και οι θυγατρικές της, ο αυτοκρατορικός σχεδιασμός της Ναζιστικής Γερμανίας δε θα μπορούσε να είχε πραγματοποιηθεί.
Δεν μπορείς να κάνεις πόλεμο χωρίς καύσιμα.
Η Αμερική «κοιμόταν με τον εχθρό» καθ' όλη τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Ο στόχος της Αμερικής ήταν να καταστρέψει τη Σοβιετική Ένωση.
Flash Forward για το 2019
Η Ευρωπαϊκή Ένωση ενέκρινε πρόσφατα ψήφισμα με τίτλο «Σημασία της Ευρωπαϊκής Ημέρας Μνήμης για το Μέλλον της Ευρώπης, το οποίο ενισχύει μια προηγούμενη δήλωση (23 Σεπτεμβρίου 2008).
Το ψήφισμα υποστηρίζει πως ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος:
«ξεκίνησε ως άμεσο αποτέλεσμα της περιβόητης Ναζιστικής-Σοβιετικής Συνθήκης για τη Μη Επίθεση της 23ης Αυγούστου 1939, … και των μυστικών πρωτοκόλλων της, με τα οποία δύο ολοκληρωτικά καθεστώτα που μοιράζονταν τον στόχο της παγκόσμιας κατάκτησης χώρισαν την Ευρώπη σε δύο ζώνες επιρροής».
Αυτή είναι μια παράλογη δήλωση που διαστρεβλώνει την ιστορία. Υποδηλώνει ότι η ναζιστική Γερμανία και η Σοβιετική Ένωση ήταν σύμμαχοι.
Αρνείται το γεγονός πως η Σοβιετική Ένωση ήταν αντικείμενο ναζιστικής επίθεσης με αποτέλεσμα να σκοτωθούν περισσότεροι από 25 εκατομμύρια άνθρωποι (πάνω από το 10 τοις εκατό του πληθυσμού).
Το ψήφισμα ανατρέπει την πραγματικότητα της ιστορίας. Η Σοβιετική Ένωση έπαιξε κεντρικό ρόλο στην ήττα τόσο της ναζιστικής Γερμανίας όσο και της Ιαπωνίας, Επιπλέον, υπάρχουν άφθονες ενδείξεις ότι οι ΗΠΑ κοιμόντουσαν με τον εχθρό σε μεγάλο βαθμό με σκοπό να καταστρέψουν την ΕΣΣΔ και να σκοτώσουν τον πληθυσμό της.
Οι αποστολές πετρελαίου των ΗΠΑ στη Ναζιστική Γερμανία (μέχρι το 1944) είχαν σκοπό να υποστηρίξουν την επιχείρηση Μπαρμπαρόσα του Χίτλερ που είχε ως αποτέλεσμα εκατομμύρια θανάτους. Από αυτή την άποψη, οι ΗΠΑ συμμετείχαν σε εκτεταμένα εγκλήματα πολέμου υποστηρίζοντας τις στρατιωτικές προσπάθειες της ναζιστικής Γερμανίας.
Η ευρύτερη εικόνα της Συνεργασίας ΗΠΑ-Ναζί
Η πώληση καυσίμων στη ναζιστική Γερμανία ήταν μια από τις πολλές στρατηγικές που σχεδίαζαν οι ΗΠΑ.
Τα αμερικανικά επιχειρηματικά συμφέροντα συνέχισαν να συνεργάζονται με ναζιστικές εταιρείες μετά το Pearl Harbor.
Δεν έγινε καμία προσπάθεια να αποτραπεί η Ford από το να διατηρήσει τα συμφέροντά της για τους Γερμανούς στην Κατεχόμενη Γαλλία, ούτε απαγορευόταν ρητά στην Chase Bank ή στη Morgan Bank να κρατήσουν ανοιχτά τα υποκαταστήματά τους στο Κατεχόμενο Παρίσι. Υποδεικνύεται πως η Reichsbank και το Υπουργείο Οικονομικών των Ναζί υποσχέθηκαν σε ορισμένους ηγέτες εταιρειών των ΗΠΑ ότι οι περιουσίες τους δε θα τραυματίζονταν μετά τη νίκη του Φύρερ. Έτσι, τα αφεντικά των πολυεθνικών όπως τα ξέρουμε σήμερα είχαν ένα εξάρι σε κάθε πλευρά του κύβου των ζαριών. Όποια πλευρά κι αν κέρδιζε τον πόλεμο, οι δυνάμεις που διοικούσαν πραγματικά τα έθνη δε θα επηρεάζονταν αρνητικά.
«Σκουπίζοντας τη Σοβιετική Ένωση από το χάρτη»
Ήδη από το 1942 (στην κορύφωση του Β' Παγκοσμίου Πολέμου), είχε προβλεφθεί πυρηνική επίθεση στη Σοβιετική Ένωση. Σύμφωνα με ένα μυστικό έγγραφο (αποχαρακτηρισμένο) που κυκλοφόρησε στις 15 Σεπτεμβρίου 1945 (5 εβδομάδες μετά τη Χιροσίμα):
«Το Πεντάγωνο είχε οραματιστεί την ανατίναξη της Σοβιετικής Ένωσης με μια συντονισμένη πυρηνική επίθεση εναντίον μεγάλων αστικών περιοχών. … Το Πεντάγωνο υπολόγισε πως θα χρειαζόταν συνολικά 204 ατομικές βόμβες για να «σβήσει τη Σοβιετική Ένωση από το χάρτη». Οι στόχοι για μια πυρηνική επίθεση αποτελούνταν από εξήντα έξι μεγάλες πόλεις. (Για περισσότερες λεπτομέρειες βλέπε Michel Chossudovsky, Global Research , 10 Δεκεμβρίου 2017)
Μια ατομική βόμβα που έπεσε στη Χιροσίμα στις 6 Αυγούστου 1945 είχε ως αποτέλεσμα τον άμεσο θάνατο περισσότερων από 100.000 ανθρώπων.
Φανταστείτε τι θα συνέβαινε αν είχαν ρίξει 204 ατομικές βόμβες σε όλες τις μεγάλες αστικές περιοχές της Σοβιετικής Ένωσης. Αυτό το διαβολικό σχέδιο που διατυπώθηκε ενώ οι ΗΠΑ και η Σοβιετική Ένωση ήταν σύμμαχοι ισοδυναμούσε με γενοκτονία.