M. K. BHADRAKUMAR - indianpunchline.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Αλλά δεν θα ήξερε η Ρωσία πως καμία κυβέρνηση στο Κίεβο δεν έχει την πολυτέλεια να παραχωρήσει μια απαίτηση που συνεπάγεται απώλεια πάνω από το ένα τέταρτο της επικράτειας της χώρας; Από την άλλη πλευρά, το Κίεβο θέλει να εκκενώσει τη ρωσική κατοχή και να αποκαταστήσει τα σύνορα της Ουκρανίας του 1991 και η κυβέρνηση Μπάιντεν είναι υποστηρικτική. Δεν ξέρουν ότι είναι ένα όνειρο;
Πράγματι, δεδομένου πως τέσσερις από τις παλιές ουκρανικές περιφέρειες (εξαιρουμένης της Κριμαίας) δε βρίσκονται υπό τον πλήρη έλεγχο της Ρωσίας και το Κρεμλίνο σκοπεύει να τις «απελευθερώσει» πλήρως, οι μάχες συνεχίζονται στο Donbass και περαιτέρω ρωσικές κινήσεις για τον πλήρη έλεγχο των περιοχών Zaporozhye και Kherson θα εξαρτηθούν από την έκβασή των πρώτων.
Αλλά το μεγάλο ερώτημα παραμένει: Πώς θα μπορούσε οποιαδήποτε κυβέρνηση στο Κίεβο να παραδώσει τεράστιες εκτάσεις ουκρανικού εδάφους μετά από τέτοιες θυσίες από το λαό; Αυτό δεν μπορεί να αφήσει στη Ρωσία άλλη επιλογή από το να επιδιώξει την ολοκληρωτική νίκη.
Η στάση της κυβέρνησης Μπάιντεν είναι κρίσιμη. Η σαφέστερη ένδειξη ότι οι ΗΠΑ δε βιάζονται να διαπραγματευτούν δεν προέρχεται από κανέναν άλλον παρά από τον Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας του Λευκού Οίκου, Τζέικ Σάλιβαν, η επίσκεψη του οποίου στο Κίεβο τον περασμένο μήνα (λίγο πριν από τις ενδιάμεσες εκλογές των ΗΠΑ) είχε πυροδοτήσει μια αναταραχή εικασιών πως η Ουάσιγκτον πίεζε τον Πρόεδρο Ζελένσκι να διαπραγματευτεί.
Τώρα, οι δηλώσεις του Σάλιβαν σε μια εμφάνιση στο Carnegie το περασμένο Σαββατοκύριακο κατέστησαν σαφές πως οι ΗΠΑ βρίσκονται στην Ουκρανία για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αυτός είπε:
«Δεν ξέρουμε πότε θα τελειώσει αυτό. Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι είναι δουλειά μας να συνεχίσουμε την στρατιωτική μας υποστήριξη στην Ουκρανία, ώστε να βρίσκονται στην καλύτερη δυνατή θέση τους στο πεδίο της μάχης, ώστε όταν η διπλωματία είναι ώριμη, θα είναι στην καλύτερη δυνατή θέση στο τραπέζι διαπραγματεύσεων.
«Αυτή η στιγμή δεν είναι ώριμη τώρα, και έτσι, ως αποτέλεσμα, πήγαμε στο Κογκρέσο και ζητήσαμε ένα σημαντικό ποσό περαιτέρω πόρων για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε να διασφαλίζουμε ότι η Ουκρανία έχει τα μέσα για να πολεμήσει αυτόν τον πόλεμο. Είμαστε βέβαιοι πως θα λάβουμε δικομματική υποστήριξη για αυτό…
«Δεν πρόκειται να προστατέψω το μέλλον, απλώς θα διαβεβαιώσω πως στο παρόν κάνουμε ό,τι μπορούμε για να μεγιστοποιήσουμε τις πιθανότητες της Ουκρανίας να υπερασπιστεί την κυριαρχία και την εδαφική της ακεραιότητα… ναι, είναι πιθανό να συνεχιστεί για αρκετό καιρό…".
Βασικά, οι ΗΠΑ ισχυρίζονται ότι έχουν νικητήριο χέρι στην Ουκρανία. Η πρόγνωση του Σάλιβαν είναι σε γενικές γραμμές συγχρονισμένη με ένα δοκίμιο που έγραψε ο πρώην υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Χένρι Κίσινγκερ αυτή την εβδομάδα στο περιοδικό Spectator, όπου παρουσίασε τις τελευταίες του προτάσεις για την Ουκρανία.
Είναι ενδιαφέρον, ο Κίσινγκερ ισχυρίζεται, «Η Ουκρανία έχει γίνει ένα σημαντικό κράτος στην Κεντρική Ευρώπη για πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία. Με τη βοήθεια των συμμάχων της και εμπνευσμένη από τον Πρόεδρό της, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, η Ουκρανία έχει εμποδίσει τις ρωσικές συμβατικές δυνάμεις που κρέμονταν πάνω από την Ευρώπη από τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Και το διεθνές σύστημα – συμπεριλαμβανομένης της Κίνας – αντιτίθεται στην απειλή ή τη χρήση των πυρηνικών της όπλων από τη Ρωσία».
Προφανώς, ο Κίσινγκερ έχει απομακρυνθεί από την προηγούμενη αξιολόγησή του και προσπάθησε να συγχρονίσει το ρολόι του με την πρόγνωση της κυβέρνησης Μπάιντεν για την κατάσταση της σύγκρουσης. Από μια τέτοια μονόπλευρη προοπτική, ο Κίσινγκερ υποστηρίζει τώρα μια ειρηνευτική διαδικασία που θα «συνδέει την Ουκρανία με το ΝΑΤΟ, όσο εκφράζεται» και μια ρωσική απόσυρση από τις γραμμές πριν από τις 24 Φεβρουαρίου, ενώ τα άλλα εδάφη που διεκδικεί η Ουκρανία – Ντόνετσκ, Λούγκανσκ και Κριμαία –». θα μπορούσαν να αποτελέσουν αντικείμενο διαπραγμάτευσης μετά από κατάπαυση του πυρός».
Ωστόσο, ένα εξαιρετικό πράγμα σχετικά με τις παρατηρήσεις του Σάλιβαν είναι πως κατέληξε υπογραμμίζοντας ότι η επέμβαση των ΗΠΑ στη σύγκρουση της Ουκρανίας δεν πρέπει να θεωρείται ως αυτόνομη υπόθεση. Όπως το έθεσε,
«Κοιτάξτε, στο τέλος της ημέρας, η προσέγγιση της κυβέρνησης Μπάιντεν είναι πραγματικά να προσπαθήσει να κοιτάξει πολύ μακριά στο μέλλον για να πούμε πού θέλετε να βρίσκονται οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι ομοϊδεάτες μας σύμμαχοι και εταίροι. Σε μια δεκαετία από τώρα, σε δύο δεκαετίες από τώρα, πώς θα φέρουμε τους εαυτούς μας σε μια μέγιστη, στρατηγικά υγιή θέση έναντι των ανταγωνιστών μας (διαβάστε τη Ρωσία και την Κίνα)».
Σε αυτή τη γραμμή σκέψης, ο Σάλιβαν εξήγησε ότι οι μετρήσεις με τις οποίες θα κριθεί η κυβέρνηση Μπάιντεν θα πρέπει να είναι μετρήσεις 5-10-20 ετών και όχι 1-2-3, και, κρίνοντας από αυτό, η κυβέρνηση Μπάιντεν αισθάνεται καλά για το σύνολο επενδύσεων που έχει κάνει στην Ουκρανία. (Ποιος ξέρει, η σύγκρουση στην Ουκρανία μπορεί να έχει το ρόλο της στην προσπάθεια του Προέδρου Μπάιντεν για μια δεύτερη θητεία).
Ο Σάλιβαν επισήμανε πως το 2022 δείχνει ότι «οι ΗΠΑ θα παίξουν το μακρύ παιχνίδι» τόσο στον γεωπολιτικό ανταγωνισμό όσο και στην αντιμετώπιση των διακρατικών προκλήσεων της εποχής μας. Σύμφωνα με την εκτίμηση της κυβέρνησης Μπάιντεν, αυτή η συνολική προσέγγιση «αρχίζει να αποδίδει καρπούς».
Αυτό που προκύπτει είναι ότι εάν η στρατηγική της Ρωσίας είναι να «αλέθει» τον ουκρανικό στρατό, η στρατηγική των ΗΠΑ είναι επίσης να «αλέθει» τον ρωσικό στρατό. Κατά την εκτίμηση του Σάλιβαν, οι Ουκρανοί εθνικιστές είναι το νικητήριο χαρτί, αφού, εφόσον είναι η κυρίαρχη ελίτ της χώρας, δεν τίθεται θέμα «κατάρρευσης» του ουκρανικού κράτους και παραμένει οικονομικά αποδοτικό για την Ουάσιγκτον να συνεχίσει τη σύγκρουση.
Σε τελική ανάλυση, μεγάλο μέρος της βοήθειας σε όπλα πρόκειται στην πραγματικότητα να αναβαθμίσει την ικανότητα των συμμάχων του ΝΑΤΟ αντικαθιστώντας τα παλιά τους αποθέματα που καταλήγουν στην Ουκρανία, και επομένως, δε γίνονται μεγαλύτερες οι μετρήσεις των 5-10-20 ετών έννοια;
Ομοίως, εάν ο ρωσικός υπολογισμός είναι ότι όσο περισσότερο συνεχίζεται η σύγκρουση, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα η Ευρώπη να απεμπλακεί από αυτήν λόγω εξάντλησης, κατά την εκτίμηση των ΗΠΑ, αντίθετα, μια παρατεταμένη σύγκρουση θα συσπειρώσει μόνο τους δυτικούς συμμάχους, καθώς η Ευρώπη απεχθάνεται την προοπτική μιας ρωσικής νίκης, από το να μείνει μόνη της, χωρίς τόσο μαζική αμερικανική ανάμειξη, αφού οι ευρωπαϊκές χώρες δεν έχουν την ικανότητα και τα μέσα για να αντιμετωπίσουν το ρωσικό τριαξονικό.
Με απλά λόγια, οι Ευρωπαίοι υποβιβάζονται σε έναν δευτερεύοντα ρόλο και η ξεκάθαρη αλήθεια είναι πως δεν έχουν πού αλλού να πάνε. Ένα σημαντικό στοιχείο εδώ δεν μπορεί να αγνοηθεί, δηλαδή, εντός της ίδιας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είναι οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης που έχουν αναλάβει ηγετικό ρόλο στη σύγκρουση στην Ουκρανία, και είναι σκληροπυρηνικές που επιθυμούν να δουν μια άθλια ρωσική στρατιωτική ήττα.
Αυτό προκαλεί μια μεγάλη αλλαγή στην ευρωπαϊκή πολιτική με εκτεταμένες συνέπειες, που μπορεί να λειτουργήσει μόνο προς όφελος της υπερατλαντικής ηγεσίας των ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ ευθυγραμμίζονται με τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, ενώ η Ρωσία δεν έχει φίλους εκεί έξω. Η ουσία είναι πως η Ουάσιγκτον έχει διασφαλίσει ότι η Ρωσία δεν μπορεί επίσης να υπολογίζει στην άρση των δυτικών κυρώσεων για το άμεσο μέλλον, εκτός από τα ζητήματα εδάφους.
Ως εκ τούτου, υπό τις επικρατούσες συνθήκες, η επιλογή της Ρωσίας περιορίζεται στο να επιφέρει μια συντριπτική ήττα στην Ουκρανία τους επόμενους μήνες και να εγκαταστήσει μια κυβέρνηση στο Κίεβο που δε θα βρίσκεται υπό τον έλεγχο της Ουάσιγκτον. Αλλά αυτό απαιτεί μια θεμελιώδη αλλαγή στη ρωσική στρατιωτική στρατηγική, η οποία θα συνυπολογίσει την πραγματική πιθανότητα σύγκρουσης με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ κάποια στιγμή.