Το Σεπτέμβριο, ο πρώην πρόεδρος Μπιλ Κλίντον είπε ότι η Ρωσία δεν μπήκε στην Ουκρανία για να αποτρέψει την επέκταση του ΝΑΤΟ. «Ο πρώην πρόεδρος είπε πως οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ δεν σκόπευαν ποτέ να απειλήσουν τη Ρωσία και ότι τα έθνη της Ανατολικής Ευρώπης είχαν το δικαίωμα να ζουν με ασφάλεια μετά από δεκαετίες κυριαρχίας από τη Ρωσία», ανέφερε τότε το Politico.
Kurt Nimmo / Παρουσίαση Freepen.gr
Καμία αναφορά για την προδοσία της Κλίντον στη Ρωσία. Ή του Τζορτζ Χ. Β. Μπους, του Τζέιμς Μπέικερ και του Γερμανού Καγκελαρίου Χέλμουτ Κολ. Όλοι είχαν υποσχεθεί πως το ΝΑΤΟ δε θα ωθούσε τα στρατεύματά του στα σύνορα της Ρωσίας, μια προφανής απειλή για την εθνική ασφάλεια για τη Ρωσία. Δεν έχει παρόμοια στρατεύματα και πολεμικό υλικό παρατεταγμένα στα σύνορα του Καναδά και του Μεξικού.
Σε μια ομιλία που εκφωνήθηκε το 2007, πολύ πριν από την τρέχουσα κρίση, ο Βλαντιμίρ Πούτιν «επιφύλαξε τα πιο πικρά παράπονά του… για την προσπάθεια των ΗΠΑ να επεκτείνουν το ΝΑΤΟ στην πρώην Σοβιετική Ανατολική Ευρώπη και για τα σχέδια ανάπτυξης τμημάτων της αντιπυραυλικής ασπίδας στην κεντρική Ευρώπη. «Γιατί χρειάζεται να μεταφέρετε την στρατιωτική σας υποδομή στα σύνορά μας;» ρώτησε.
Δεν είμαι σίγουρος γιατί ο Πούτιν το έθεσε αυτό ως ερώτηση. Είναι προφανές, ακόμη και εδώ στη Χώρα των Ψυχοπαθητικών Ψευμάτων, ότι η USG και το ΝΑΤΟϊκό σκυλί της επίθεσης πεινούσαν εδώ και καιρό να καταστρέψουν τη Ρωσία και να τη μετατρέψουν σε μια άλλη Λιβύη στον αιματηρό απόηχο της άγριας επίθεσης του Ομπάμα και του ΝΑΤΟ και της δολοφονίας του Λίβυου ηγέτη Μοαμμάρ Καντάφι.
Υπάρχει μόνο ένας λόγος για αυτό: η εξάλειψη οποιουδήποτε ανταγωνιστή της νεοφιλελεύθερης τάξης. Ο Κλίντον, ένας επιδέξιος παθολογικός ψεύτης και πρότυπο ψυχοπαθή, δημιούργησε το σκηνικό για αυτό που βλέπουμε τώρα.
«Οι Αμερικανοί γενικά δεν έχουν ιδέα πώς ήταν η ζωή των Ρώσων κατά τη δεκαετία του 1990. Υποθέτουν αφελώς πως επειδή η Ρωσία υιοθέτησε γρήγορα τον καπιταλισμό, το αποτέλεσμα ήταν μεγάλη οικονομική ευημερία. Η πραγματικότητα ήταν πολύ διαφορετική», γράφει ο Caleb Maupin.
Μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, ο Μπόρις Γέλτσιν ανέλαβε τα καθήκοντά του και αναδιοργάνωσε δραματικά τη ρωσική οικονομία σε γραμμές ελεύθερης αγοράς [νεοφιλελεύθερες]. Όταν ο Μπιλ Κλίντον εξελέγη Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, έγινε ευρέως κατανοητό ότι ο Γέλτσιν ήταν «ο άνθρωπος της Κλίντον». Σύμφωνα με το Γραφείο Δημοσίων Υποθέσεων των ΗΠΑ, ο Μπόρις Γέλτσιν και ο Μπιλ Κλίντον ήταν πολύ δεμένοι. Ο επίσημος ιστότοπος της κυβέρνησης των ΗΠΑ αναφέρει: «Ο Κλίντον είχε έντονη την τάση όχι μόνο να συμπαθεί τον Γέλτσιν αλλά και να υποστηρίξει τις πολιτικές του, ιδιαίτερα τη δέσμευσή του στη ρωσική δημοκρατία». Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον συναντήθηκε με τον Μπόρις Γέλτσιν 18 φορές όσο ήταν στην εξουσία.
Αμφιβάλλω πως ο Κλίντον ήταν «κοντά» στον Γέλτσιν. Οι ψυχοπαθείς δεν είναι σε θέση να δημιουργήσουν «στενές» σχέσεις. Ο Γέλτσιν, ένας διαβόητος μεθυσμένος και παλιάτσος, χειραγωγήθηκε από τον Κλίντον και ο ρωσικός λαός πλήρωσε για τη μπερδεμένη συμμόρφωσή του.
Ο Maupin σημειώνει ότι μόλις το 6% των Ρώσων ενέκρινε τις οικονομικές «μεταρρυθμίσεις» του Γέλτσιν που επινόησε η USG. Σύμφωνα με το Γραφείο Δημοσίων Υποθέσεων των ΗΠΑ, «εκείνη την εποχή, και περιοδικά κατά τη διάρκεια της θητείας του, ο Γέλτσιν αντιμετώπιζε αυξανόμενη αντίθεση στο εσωτερικό στις προσπάθειές του να απελευθερώσει την οικονομία και να θεσπίσει δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις στη Ρωσία».
Και δικαίως. Η USG, η Παγκόσμια Τράπεζα και το ΔΝΤ επέβαλαν «μεταρρυθμίσεις» κατέληξαν σε...
...όχι η εγκαθίδρυση ενός παράδεισου ελεύθερης αγοράς, αλλά μάλλον μια τεράστια καταστροφή. Ο αμερικανός γερουσιαστής Bill Bradley το εξήγησε ως εξής: «30% ανεργία, ανεξέλεγκτος πληθωρισμός, συντάξεις εξαφανίστηκαν, αποταμιεύσεις εξαφανίστηκαν, 30 ή 40 χρόνια… όλα έχουν φύγει. Χωρίς δουλειές. Μερικοί άνθρωποι τα πάνε πολύ καλά, που αγόρασαν όλα τα περιουσιακά στοιχεία από το κράτος, αλλά ο μέσος άνθρωπος όχι».
Στο «The Shock Doctrine», η Naomi Klein γράφει πώς μεταξύ 1991 και 1998 «περισσότερο από το 80 τοις εκατό των ρωσικών αγροκτημάτων είχαν χρεοκοπήσει και περίπου εβδομήντα χιλιάδες κρατικά εργοστάσια είχαν κλείσει δημιουργώντας μια επιδημία ανεργίας». Αυτό είχε ως αποτέλεσμα 74 εκατομμύρια Ρώσοι να ζουν κάτω από το επίπεδο της φτώχειας. Η Κλάιν προσθέτει «Το 25 τοις εκατό των Ρώσων —σχεδόν 37 εκατομμύρια άνθρωποι— ζούσαν στη φτώχεια που περιγράφεται ως «απελπισμένοι».
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, όταν ο Γέλτσιν άλλαζε δραματικά τη χώρα υπό τις οδηγίες της κυβέρνησης Κλίντον, το ποσοστό του εθισμού στα ναρκωτικά στη Ρωσία αυξήθηκε κατά 900%. Το ποσοστό αυτοκτονιών σχεδόν διπλασιάστηκε. Ο ιός HIV, ο οποίος προηγουμένως δεν είχε μολύνει περισσότερους από πενήντα χιλιάδες Ρώσους, έγινε πανεθνική επιδημία με εκατομμύρια να έχουν προσβληθεί από AIDS.
Ο Μπράντλεϋ περιέγραψε τη νεοφιλελεύθερη νοοτροπία με χονδροειδείς, αν και ακριβείς, όρους.
Ένας ολόκληρος πληθυσμός ανθρώπων που ζούσε με εγγυημένη απασχόληση, εγγυημένη υγειονομική περίθαλψη, συντάξεις γήρατος και προγραμματισμένη οικονομία είδε το δίχτυ κοινωνικής ασφάλισης να φεύγει κάτω από τα πόδια του, καθώς επιβλήθηκαν στη χώρα ευρέως αντιδημοφιλείς πολιτικές, με την υποστήριξη της Ουάσιγκτον. Ο Αμερικανός γερουσιαστής Μπιλ Μπράντλεϊ περιγράφει τον τόνο των Αμερικανών διπλωματών στις αλληλεπιδράσεις τους με τη Ρωσία, λέγοντας ότι οι αξιωματούχοι της κυβέρνησης Κλίντον είπαν πως «έχωσαν σκ...τά στο λαιμό του Μπόρις», απολαμβάνοντας με ευχαρίστηση να τον διατάζουν να καταστρέψει την οικονομία της χώρας του.
Αυτή η προσέγγιση της καταστροφικής μπάλας για την εξάλειψη ενός πιθανού μελλοντικού ανταγωνιστή είχε ως αποτέλεσμα τον πρόωρο θάνατο εκατομμυρίων. Ο Ρώσος ακαδημαϊκός Βλαντιμίρ Γκούσεφ, σύμφωνα με την Κλάιν, είπε «Τα χρόνια του εγκληματικού καπιταλισμού σκότωσαν το 10 τοις εκατό του πληθυσμού μας».
Ο πληθυσμός της Ρωσίας μειώθηκε κατά 6,6 εκατομμύρια μεταξύ 1992 και 2006. Η Klein αναφέρει πως ο Αμερικανός οικονομολόγος Αντρέ Γκούντερ Φρανκ αποκαλεί αυτό που συνέβη στη Ρωσία ως «οικονομική γενοκτονία». Ο Ρώσος αντιπρόεδρος Alexander V. Rutskoi χρησιμοποίησε τις ίδιες λέξεις που ξεκινούσαν οι πολιτικές το 1992, λέγοντας ότι θα είχε καταστροφικά αποτελέσματα για τα παιδιά και τους ηλικιωμένους.
Ο Κλίντον επιλέχθηκε για πρόεδρος ακριβώς επειδή είναι ένας ψυχοπαθής υψηλού επιπέδου ικανός να εισαγάγει νεοφιλελεύθερες πολιτικές που καταλήγουν σε τεράστια δεινά και θάνατο. Όπως όλοι οι ψυχοπαθείς, δε βιώνει τύψεις, συνείδηση, ενοχές ή άγχος. Δεν τον ενοχλεί (ή την εξίσου ψυχοπαθή σύζυγό του) που γέροι και παιδιά πέθαναν από την πείνα ενώ οι ολιγάρχες έκαναν περιουσίες από τη δυστυχία τους.
Ο Πούτιν και ο ρωσικός λαός προσπαθούν να αποφύγουν την επανάληψη αυτής της εγκληματικής εμπειρίας της δεκαετίας του 1990. Εκατομμύρια θυμούνται τη στέρηση και την εκτεταμένη ταλαιπωρία καθώς η USG ανάγκασε να «σκάσει το λαιμό του Μπόρις» και η χώρα γλίστρησε στην τριτοκοσμική θέση, επικίνδυνη κοντά στο να γίνει ένα αποτυχημένο κράτος.
Φυσικά, χάρη στα ψεύτικα και διττά προπαγανδιστικά μέσα μαζικής ενημέρωσης για τον πόλεμο, η πλειονότητα των Αμερικανών αγνοεί παντελώς αυτήν την προηγούμενη απόπειρα εξόντωσης της Ρωσίας. Αντίθετα, παραμένοντας αδαείς μπροστά σε έναν πιθανό θερμοπυρηνικό πόλεμο που θα τερματίσει τη ζωή τους, τροφοδοτούνται με ένα τοξικό κράμα ψεμάτων και κατασκευής που διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα σαν καθρέφτης διασκέδασης.
Εκατομμύρια πιστεύουν πως η Ρωσία είναι η νέα ναζιστική Γερμανία και ο Πούτιν είναι ο Νέος Χίτλερ, αποφασισμένος να ανακτήσει και να επεκτείνει τη χαμένη σοβιετική αυτοκρατορία της Ρωσίας και να διαπράξει απρόβλεπτα γενοκτονία στη διαδικασία.
Η ηλιθιότητα αυτής της διαφανούς αφήγησης και η αποδοχή της από μεγάλο αριθμό Αμερικανών καταδεικνύει πόσο εύκολο είναι για την άρχουσα ελίτ να αποκτήσει συναίνεση για μαζικές δολοφονίες και εγκλήματα πολέμου.
Ψεύτικες και απατηλές αφηγήσεις άνοιξαν το δρόμο για τη δαιμονοποίηση και την καταστροφή μιας σειράς χωρών, κυρίως του Ιράκ, του Αφγανιστάν, της Λιβύης, της Συρίας και άλλων εθνών που ήταν απρόθυμα να εξαναγκάσουν εκατομμύρια στη μιζέρια και την στέρηση κατόπιν εντολής μιας απάνθρωπης νεοφιλελεύθερης τάξης πρόθυμης να κλέψει, να λιμοκτονήσει, ακόμη και να δολοφονήσει μέσα στην άσβεστη δίψα της για έλεγχο και εξουσία.