Μια ομολογία του Πούτιν υποδηλώνει ότι η σύγκρουση στην Ουκρανία μπορεί να διαρκέσει χρόνια

RΙΑ / Μaxim Βlinov
Πιθανότατα, οι μάχες θα συνεχιστούν το 2023, και πιθανότατα και μετά, έως ότου εξαντληθούν είτε η Μόσχα είτε το Κίεβο ή η μία πλευρά θα διεκδικήσει μια αποφασιστική νίκη

Την περασμένη εβδομάδα, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν σχολίασε, κατά τη διάρκεια συνάντησης με μητέρες στρατιωτών, ότι πλέον θεωρεί τις συμφωνίες του Μινσκ του 2014 και του 2015 ως λάθος. Αυτή η παραχώρηση ήταν έντονη στο πλαίσιο της δυνατότητας ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων για τον τερματισμό των μαχών στην Ουκρανία.

Ντμίτρι Τρένιν, Ερευνητής Καθηγητής στην Ανώτατη Οικονομική Σχολή και Επικεφαλής Ερευνητής στο Ινστιτούτο Παγκόσμιας Οικονομίας και Διεθνών Σχέσεων. Είναι επίσης μέλος του Συμβουλίου Διεθνών Υποθέσεων της Ρωσίας - RT.com / Παρουσίαση Freepen.gr

Αξίζει να θυμηθούμε πως το 2014, ο Πούτιν ενήργησε με εντολή του ρωσικού κοινοβουλίου να χρησιμοποιήσει στρατιωτική δύναμη «στην Ουκρανία», όχι μόνο στην Κριμαία. Στην πραγματικότητα, η Μόσχα έσωσε τις πόλεις Ντόνετσκ και Λουγκάνσκ από την κατάληψη από τον στρατό του Κιέβου και νίκησε τις δυνάμεις της Ουκρανίας, αλλά αντί να εκκαθαρίσει ολόκληρη την περιοχή του Ντονμπάς, η Ρωσία σταμάτησε και συμφώνησε σε μια κατάπαυση του πυρός που μεσολάβησε στο Μινσκ η Γερμανία και Γαλλία.

Ο Πούτιν εξήγησε στις μητέρες ότι εκείνη την εποχή, η Μόσχα δε γνώριζε με βεβαιότητα τα συναισθήματα του πληθυσμού του Ντονμπάς που επλήγη από τη σύγκρουση και ήλπιζε πως το Ντόνετσκ και το Λούγκανσκ θα μπορούσαν με κάποιο τρόπο να επανενωθούν με την Ουκρανία υπό τους όρους που τέθηκαν στο Μινσκ. Ο Πούτιν μπορεί να είχε προσθέσει –και οι δικές του ενέργειες, καθώς και οι συνομιλίες με τον τότε Ουκρανό πρόεδρο Πιότρ Ποροσένκο, το επιβεβαιώνουν– ότι ήταν έτοιμος να δώσει στις νέες αρχές του Κιέβου την ευκαιρία να διευθετήσουν το ζήτημα και να ξαναχτίσουν μια σχέση με τη Μόσχα. Μέχρι αρκετά αργά στο παιχνίδι, ο Πούτιν ήλπιζε επίσης πως θα μπορούσε να λύσει τα πράγματα με τους Γερμανούς και τους Γάλλους και την ηγεσία των ΗΠΑ.

Οι παραδοχές λαθών είναι σπάνιες μεταξύ των κατεστημένων ηγετών, αλλά είναι σημαντικές ως δείκτες των μαθημάτων που έχουν πάρει. Αυτή η εμπειρία προφανώς έκανε τον Πούτιν να αποφασίσει όχι ότι η απόφαση για την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης τον περασμένο Φεβρουάριο ήταν λάθος, αλλά ότι οκτώ χρόνια πριν, η Μόσχα δεν θα έπρεπε να είχε πίστη στο Κίεβο, το Βερολίνο και το Παρίσι, και αντ' αυτού έπρεπε να βασιστεί στη δική της στρατιωτική δύναμη για την απελευθέρωση των ρωσόφωνων περιοχών της Ουκρανίας.

Με άλλα λόγια, η συμφωνία σε μια εκεχειρία τύπου Μινσκ τώρα θα ήταν ένα άλλο λάθος που θα επέτρεπε στο Κίεβο και τους υποστηρικτές του να προετοιμαστούν καλύτερα για να συνεχίσουν τις μάχες τη στιγμή που θα επιλέξουν.

Ο Ρώσος ηγέτης συνειδητοποιεί, φυσικά, πως πολλά έθνη στη μη Δύση, εκείνα που αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στον αντιρωσικό συνασπισμό κυρώσεων και δηλώνουν ουδετερότητα στην Ουκρανία, έχουν ζητήσει τον τερματισμό των εχθροπραξιών. Από την Κίνα και την Ινδία μέχρι την Ινδονησία και το Μεξικό, αυτές οι χώρες, αν και γενικά είναι φιλικές προς τη Ρωσία, βλέπουν τις οικονομικές τους προοπτικές να υποβαθμίζονται από μια σύγκρουση που φέρνει τη Ρωσία ενάντια στην ενωμένη Δύση. Τα δυτικά μέσα ενημέρωσης προωθούν επίσης το μήνυμα ότι η παγκόσμια ενεργειακή και επισιτιστική ασφάλεια υποφέρει εξαιτίας των ενεργειών της Μόσχας. Τα επιχειρήματα και οι διαμαρτυρίες της Ρωσίας για το αντίθετο έχουν περιορισμένο μόνο αντίκτυπο, καθώς οι ρωσικές φωνές σπάνια ακούγονται στα κύματα της Μέσης Ανατολής, της Ασίας, της Αφρικής ή της Λατινικής Αμερικής.

Όπως και να έχει, η Μόσχα δεν μπορεί να αγνοήσει τα συναισθήματα του μεγαλύτερου μέρους της ανθρωπότητας, η οποία πλέον αναφέρεται όλο και περισσότερο στους ρωσικούς κύκλους ειδικών ως η Παγκόσμια Πλειοψηφία. Εξ ου και οι επίσημες ρωσικές δηλώσεις ότι η Μόσχα είναι ανοιχτή για διάλογο χωρίς προϋποθέσεις. Ωστόσο, οποιαδήποτε ρωσική αντιπροσωπεία στις συνομιλίες θα πρέπει να λάβει υπόψη τις πρόσφατες τροποποιήσεις στο Σύνταγμα της χώρας, οι οποίες ονομάζουν τις τέσσερις πρώην ουκρανικές περιφέρειες Ντόνετσκ, Λούγκανσκ, Χερσώνα και Ζαπορόζιε ως μέρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Όπως το είπε ο υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ, η Ρωσία θα διαπραγματευτεί μόνο με βάση τις υπάρχουσες γεωπολιτικές πραγματικότητες. Θα πρέπει να σημειωθεί πως το Κρεμλίνο δεν έχει ανακαλέσει τους στόχους της στρατιωτικής επιχείρησης, οι οποίοι περιλαμβάνουν την αποστρατιωτικοποίηση και αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας.    

Όσο για το Κίεβο, έχει πάει πέρα ​​δώθε για το θέμα. Έχοντας σχεδόν καταλήξει σε μια ειρηνευτική συμφωνία με τη Μόσχα στα τέλη Μαρτίου, αργότερα άλλαξε την πορεία της για να συνεχίσει τις μάχες (οι Ρώσοι πιστεύουν ότι αυτό έγινε μετά από δυτικές συμβουλές). Έχοντας επιτύχει επιχειρησιακές επιτυχίες στο πεδίο της μάχης το περασμένο φθινόπωρο, ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Βλαντιμίρ Ζελένσκι απαγόρευσε επισήμως όλες τις επαφές με το Κρεμλίνο και διατύπωσε ακραίες απαιτήσεις τις οποίες απηύθυνε στους διαδόχους του Πούτιν, όποτε προέκυπταν. Για τη Δύση, αυτό ήταν κακό από την άποψη των δημοσίων σχέσεων και ζητήθηκε από τον Ζελένσκι να το κάνει να φαίνεται πως ήταν ανοιχτός για συνομιλίες, αλλά στην πραγματικότητα τίποτα δεν άλλαξε.

Η πραγματικότητα είναι ότι τα κύρια μέρη που εμπλέκονται στη σύγκρουση στην Ουκρανία, δηλαδή η Ουάσιγκτον και η Μόσχα, δε θεωρούν το παρόν ή το εγγύς μέλλον ως καλή στιγμή για διαπραγματεύσεις. Από την σκοπιά των ΗΠΑ, παρά τις άνευ προηγουμένου κυρώσεις που επιβλήθηκαν στη Ρωσία από τη Δύση και τις πρόσφατες οπισθοδρομήσεις που γνώρισε ο ρωσικός στρατός στο Χάρκοβο και τη Χερσώνα, η Μόσχα απέχει πολύ από το να ηττηθεί στο πεδίο της μάχης ή να αποσταθεροποιηθεί στο εσωτερικό. Από την οπτική γωνία του Κρεμλίνου, οποιαδήποτε εκεχειρία ή ειρήνη που αφήνει την Ουκρανία ως ένα «αντι-ρωσικό», εχθρικό κράτος, ισοδυναμεί με ήττα με άκρως αρνητικές συνέπειες.

Αντίθετα, και οι δύο πλευρές πιστεύουν ότι μπορούν να κερδίσουν. Η Δύση, φυσικά, έχει πολύ ανώτερους πόρους σχεδόν σε κάθε τομέα που μπορεί να χρησιμοποιήσει στην Ουκρανία. Αλλά η Ρωσία εργάζεται για να κινητοποιήσει τα δικά της σημαντικά αποθέματα τόσο στο ανθρώπινο δυναμικό όσο και στην οικονομία.

Εκεί που η Μόσχα έχει πλεονέκτημα είναι η κλιμακούμενη κυριαρχία. Για τις ΗΠΑ, η Ουκρανία είναι θέμα αρχής. Για το Κρεμλίνο, το θέμα είναι απλώς υπαρξιακό – η σύγκρουση με τη Δύση δεν αφορά την Ουκρανία, αλλά την τύχη της ίδιας της Ρωσίας.

Φαίνεται πως ο πόλεμος θα συνεχιστεί μέχρι το 2023, και πιθανώς μετά από αυτό. Οι συνομιλίες πιθανότατα δεν θα ξεκινήσουν πριν καμία από τις πλευρές προετοιμαστεί να παραχωρήσει λόγω εξάντλησης ή επειδή και οι δύο πλευρές έχουν φτάσει σε αδιέξοδο. Στο μεταξύ, ο αριθμός των νεκρών θα συνεχίσει να αυξάνεται, υποδεικνύοντας την ουσιαστική τραγωδία της πολιτικής των μεγάλων δυνάμεων. Το φθινόπωρο του 1962, ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Τζον Φ. Κένεντι ήταν έτοιμος να περπατήσει μέχρι την άκρη του πυρηνικού γκρεμού, προκειμένου να αποτρέψει τη Σοβιετική Ένωση από το να μετατρέψει την Κούβα σε πυραυλική βάση της. Εξήντα χρόνια αργότερα, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν διέταξε μια στρατιωτική δράση για να διασφαλίσει πως η Ουκρανία δε θα γίνει ένα αβύθιστο αεροπλανοφόρο για την Αμερική.

Υπάρχει ένα μάθημα που πρέπει να αντληθεί από αυτό. Ό,τι σκεφτόταν ο Σοβιετικός ηγέτης Νικήτα Χρουστσόφ για το δικαίωμά του να αντιμετωπίσει τους αμερικανικούς πυραύλους που έδειχναν τη Μόσχα από την Τουρκία με δικά του όπλα, στοχεύοντας την Ουάσιγκτον και τη Νέα Υόρκη από την Κούβα (με τη συγκατάθεση της Αβάνας) και ό,τι σκέφτηκαν οι διαδοχικοί πρόεδροι των ΗΠΑ για το δικαίωμά τους να επεκτείνουν τον στρατό του ΝΑΤΟ για να συμπεριλάβει την Ουκρανία (κατόπιν επιθυμίας του Κιέβου), υπάρχει πάντα ένα τρομερό τίμημα για την αποτυχία να ληφθούν υπόψη τα συμφέροντα ασφαλείας της αντίπαλης δύναμης. Η Κούβα έμεινε στην ιστορία ως μια μικρή επιτυχία για την κοινή λογική. Η Ουκρανία είναι μια συνεχιζόμενη ιστορία, με το αποτέλεσμά της να είναι ακόμα στον αέρα.

Νεότερη Παλαιότερη
--------------
Ακούστε το τελευταίο ηχητικό από τη ΜΕΣΗ ΓΡΑΜΜΗ


Η Freepen.gr ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει για τα άρθρα / αναρτήσεις που δημοσιεύονται και απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους και δε σημαίνει πως τα υιοθετεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών ή ότι υπάρχει κάποιο σφάλμα, επικοινωνήστε μέσω e-mail