 |
| Pexels / Pixabay |
Δρ Guy Millière - gatestoneinstitute.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Μάρτυρες, δακτυλικά αποτυπώματα και εικόνες από κάμερες παρακολούθησης οδηγούν γρήγορα την αστυνομία στη σύλληψη μιας γυναίκας. Το ομολόγησε, αλλά είπε ότι δεν είχε καθόλου απολύτως τύψεις. Τα στοιχεία που έδωσε, όπως επιβεβαίωσε η νεκροψία, είναι πως φίμωσε τη Λόλα με ταινία, την έγδυσε, την έδεσε σε μια καρέκλα, τη βίασε με αντικείμενα, της έκοψε μερικώς το λαιμό, έβαλε το αίμα σε ένα μπουκάλι και το ήπιε, κάπνισε ένα τσιγάρο, μετά τελείωσε να κόβει το λαιμό της Λόλας και την αποκεφάλισε. Η γυναίκα μαχαίρωσε το πτώμα πολλές φορές πριν το βάλει σε ένα πλαστικό κουτί και το κατεβάσει στο δρόμο.
Η γυναίκα, μια 24χρονη Αλγερινή με το όνομα Dahbia B., ήρθε στη Γαλλία με φοιτητική βίζα αλλά δεν έφυγε αφού έληξε το 2018. Είχε ήδη συλληφθεί από την αστυνομία τον Αύγουστο, είχε διαταχθεί να φύγει από τη Γαλλία -- και στη συνέχεια απελευθερώθηκε. Δεν έπρεπε εξαρχής να είναι στη Γαλλία. Αν είχε απελαθεί και αν η γαλλική αστυνομία και το υπουργείο δικαιοσύνης είχαν κάνει τη δουλειά τους, η Λόλα θα ήταν ακόμα μαζί μας.
«Η ύποπτος αυτής της βάρβαρης πράξης δε θα έπρεπε να βρίσκεται στο έδαφός μας», δήλωσε η Μαρίν Λεπέν, ηγέτης του Κόμματος Εθνικού Μετώπου. «Πάρα πολλά εγκλήματα και αδικήματα διαπράττονται από παράνομους μετανάστες τους οποίους δε θέλαμε ή δεν μπορέσαμε να στείλουμε πίσω στα σπίτια τους».
«Πότε θα υπερασπιστούμε τα παιδιά μας από επιθέσεις που διαπράττουν οι ίδιοι άνθρωποι, πάντα σε βάρος των ίδιων ανθρώπων», ρώτησε ο πρώην δημοσιογράφος Έρικ Ζεμούρ, πρόεδρος του Κόμματος Reconquest.
«Αυτή η εγκληματική χαλαρότητα της μετανάστευσης με επαναστατεί», είπε ο Έρικ Σιότι, ένας από τους ηγέτες του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος.
Αντί να αναγνωρίσει ελαττώματα στις αστυνομικές διαδικασίες και να υποσχεθεί ότι θα βελτιώσει την ασφάλεια, η γαλλική κυβέρνηση έδωσε συλλυπητήρια στους γονείς της Λόλα.
Ο πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν περίμενε δύο μέρες για να δεχτεί για λίγο τους γονείς του θύματος. Δεν είπε λέξη δημόσια. Δεν ανακοινώθηκαν πολιτικές αποφάσεις σχετικά με την παράνομη μετανάστευση και τις διασυνδέσεις της με την αυξημένη εγκληματικότητα στη Γαλλία, δε θα ληφθούν πολιτικές αποφάσεις.
Η πρωθυπουργός Ελίζαμπεθ Μπορν είπε στους πολιτικούς ηγέτες πως δεν έδειξαν σεβασμό για τον πόνο της οικογένειας του θύματος. Τους κατηγόρησε για «απρέπεια» και τους ζήτησε να κάνουν ησυχία.
«Το να χρησιμοποιείς το φέρετρο ενός 12χρονου παιδιού σαν σκαμνί για να επιδοθείς σε διατριβές είναι ντροπή», πρόσθεσε ο υπουργός Δικαιοσύνης Eric Dupond-Moretti.
Ένας δικηγόρος, ο Gilles-William Goldnadel, υποστήριξε ότι η κυβέρνηση προτίμησε τη σιωπή, ώστε να μη μιλήσει κανείς για το πόσο χαλαρή είναι η μεταναστευτική πολιτική της, καθώς και για τις συνέπειες. Ήταν απαραίτητο να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση επειγόντως χωρίς να κοιτάξουμε μακριά, είπε.
Τα σύνορα μεταξύ Γαλλίας και άλλων ευρωπαϊκών χωρών είναι ανοιχτά και, όπως όλα τα σύνορα της Ευρώπης, πορώδη. Εκατοντάδες χιλιάδες μετανάστες εισέρχονται παράνομα στην Ευρώπη κάθε χρόνο. Πολλοί κατευθύνονται προς τη Γαλλία και μένουν εκεί. Επωφελούνται, από το 2000, από οικονομική βοήθεια και δωρεάν ιατρική περίθαλψη στην οποία δεν έχουν πρόσβαση ακόμη και οι φτωχοί Γάλλοι πολίτες. Αν συλληφθούν, όπως η δολοφόνος της Λόλα, διατάσσονται να φύγουν από τη χώρα, αλλά δεν τοποθετούνται σε κέντρο κράτησης, οπότε η εντολή, που δεν εκτελέστηκε ποτέ, δεν είναι καθόλου εντολή. Το 2020 εκδόθηκαν 107.500 εντολές για έξοδο από τη Γαλλία. έλαβε χώρα λιγότερο από 7% .
Οι παράνομοι μετανάστες στη Γαλλία είναι οι δράστες σχεδόν των μισών εγκλημάτων που διαπράχθηκαν στη χώρα, σύμφωνα με την πρόσφατα δημοσιευμένη L'ordre nécessaire («Η αναγκαία διαταγή»), του Ντιντιέ Λαλεμέν, πρώην αρχηγού της αστυνομίας του Παρισιού. Περίπου το 48% όλων των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν στο Παρίσι το 2021, σημειώνει, διαπράχθηκαν από παράνομους μετανάστες. Δολοφονίες σχεδόν τόσο φρικιαστικές όσο της Λόλα -- οι περισσότερες από τις οποίες διαπράττονται από παράνομους μετανάστες -- λαμβάνουν χώρα σχεδόν καθημερινά. Κανείς δεν τους αναφέρει καν. Τα θύματα συχνά τους κόβουν το λαιμό. Όταν τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης αναφέρουν τις δολοφονίες, δε μιλούν για σχισμένο λαιμό. Λένε ότι το θύμα «μαχαιρώθηκε στο λαιμό».
Οι Γάλλοι ζουν πλέον σε ένα κλίμα γενικευμένης βίας. Ο Μορίς Μπέργκερ, ψυχίατρος, μιλά για «χαριστική βία»: βία για κανέναν άλλο λόγο από την ευχαρίστηση της διάπραξής της. Αναφέρει ότι στη Γαλλία, η αδικαιολόγητη βία που οδηγεί σε τραυματισμό ή θάνατο συμβαίνει, κατά μέσο όρο, κάθε δύο λεπτά. Η Γαλλία αναφέρει περισσότερους από διακόσιους βιασμούς την ημέρα. Ο Berger, στο Sur laviolence gratuite en France ("On Gratuitous Violence in France"), σημειώνει πως συνήθως οι επιθέσεις έχουν μια ρατσιστική διάσταση: τα θύματα είναι πάντα λευκοί άνθρωποι, οι επιτιθέμενοι είναι σχεδόν πάντα Άραβες ή Αφρικανοί -- λεπτομέρειες που παραλείπονται από τους σχολιαστές. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο γαλλικός πληθυσμός βλέπει τη βία να αυξάνεται απότομα: Το 68% των Γάλλων δηλώνει ότι αισθάνεται πως η ζωή τους είναι όλο και πιο ανασφαλής και το 75% λέει ότι το ιστορικό του Μακρόν και της κυβέρνησης που καταπολεμούν το έγκλημα είναι φτωχό. Το 70% πιστεύει πως η παράνομη μετανάστευση είναι σοβαρό πρόβλημα. Ωστόσο, το Μάιο του 2022, η πλειοψηφία των ψηφοφόρων επανεξέλεξε τον Μακρόν και απέρριψε υποψηφίους που υποσχέθηκαν να καταπολεμήσουν το έγκλημα και την παράνομη μετανάστευση.
Σε μια προφανή προσπάθεια να εξηγήσουν αυτό το περίεργο αποτέλεσμα, πολλοί σχολιαστές λένε ότι ο γαλλικός πληθυσμός αναμένει τώρα την πτώση της χώρας του. Παραθέτουν έρευνες, που πραγματοποιούνται χρόνο με το χρόνο, οι οποίες δείχνουν πως ο γαλλικός πληθυσμός είναι ο πιο απαισιόδοξος στον κόσμο. Η συντριπτική πλειοψηφία των Γάλλων πιστεύει προφανώς ότι το μέλλον θα είναι χειρότερο από το παρόν. Μια δημοσκόπηση που δημοσιεύθηκε τον Απρίλιο του 2022 αναφέρει ότι το 77% των Γάλλων είναι βέβαιο πως η χώρα δε θα ξεπεράσει την παρούσα οικονομική και κοινωνική κρίση. Δημοσκόπηση που δημοσιεύτηκε τον Σεπτέμβριο του 2022 δείχνει ότι το 67% των Γάλλων πιστεύει πως η παγκόσμια κατάσταση θα επιδεινωθεί λόγω της κλιματικής αλλαγής και ότι ο πλανήτης δεν έχει μέλλον. Στο L' archipel français («Το Γαλλικό Αρχιπέλαγος»), που δημοσιεύτηκε το 2019, ο κοινωνιολόγος Ζερόμ Φουρκέ γράφει για μια γαλλική «συλλογική νευρική κατάρρευση» και την «κατάρρευση» της γαλλικής κοινωνίας. Σημειώνει ότι τα θρησκευτικά και ιστορικά αγκυροβόλια του γαλλικού λαού εξαφανίζονται: οι εκκλησίες είναι άδειες, σημαντικές στιγμές της ιστορίας της χώρας δε διδάσκονται πλέον στα σχολεία. Προσθέτει πως ο μουσουλμανικός πληθυσμός της Γαλλίας, αντίθετα, διατηρεί τον πολιτισμό, τα ήθη και τις παραδόσεις του, αφομοιώνεται στη γαλλική κοινωνία όλο και λιγότερο και εμφανίζεται όλο και περισσότερο γεμάτος περιφρόνηση και μίσος για τη Γαλλία, την οποία πολλοί από αυτούς κατηγορούν ότι εποικίζει τον μουσουλμανικό κόσμο και εκμεταλλεύονται μουσουλμάνους εργάτες.
Το να μιλάμε για μια «μεγάλη αντικατάσταση» του πληθυσμού στη Γαλλία είναι ταμπού. Όποιος το κάνει αμέσως δαιμονοποιείται και περιγράφεται ως οπαδός των θεωριών συνωμοσίας. Όμως τα νούμερα είναι ξεκάθαρα. Ο πρώην υπουργός Εξωτερικού Εμπορίου Pierre Lellouche δήλωσε πρόσφατα πως «το 40% των παιδιών ηλικίας 0 έως 4 ετών είναι μετανάστες ή μεταναστευτικής καταγωγής από την τελευταία απογραφή». Εκτός από εκατοντάδες χιλιάδες παράνομους μετανάστες που βρίσκονται ήδη στη Γαλλία, περίπου 400.000 περισσότεροι μετανάστες από την Αφρική και τον αραβικό κόσμο εισέρχονται στη Γαλλία κάθε χρόνο . Την ίδια στιγμή, εκατοντάδες χιλιάδες Γάλλοι μεταναστεύουν από τη Γαλλία ετησίως. Το 2018, το πιο πρόσφατο έτος για το οποίο υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία, έφυγαν 270.000 Γάλλοι. Τα τελευταία 20 χρόνια, ο αριθμός των Γάλλων που ζουν στο εξωτερικό έχει αυξηθεί κατά 52%.
Το να μιλάμε για τις 750 απαγορευμένες ζώνες («zones urbaines sensibles») που αναπτύσσονται στα περίχωρα όλων των μεγαλουπόλεων της Γαλλίας και διοικούνται από ισλαμικές συμμορίες και ριζοσπάστες ιμάμηδες, είναι επίσης ταμπού. Πολλά βιβλία περιγράφουν τη σοβαρότητα της κατάστασης. Στο βιβλίο του Les territores conquis de l'islamisme («Τα κατακτημένα εδάφη του ισλαμισμού»), που δημοσιεύτηκε το 2020, ο κοινωνιολόγος Bernard Rougier έγραψε:
"Τα ισλαμιστικά δίκτυα κατάφεραν να δημιουργήσουν θύλακες στην καρδιά των εργατικών γειτονιών... ιδεολογικά και θεσμικά κέντρα που βρίσκονται στην Αραβική Μέση Ανατολή και το Μαγκρέμπ μπορούν να διαδώσουν με επιτυχία την αντίληψή τους για το Ισλάμ εκεί".
Τα σχολαστικά στοιχεία του βιβλίου δεν προκάλεσαν καμία ανταπόκριση από τη γαλλική κυβέρνηση . Κάθε φορά που κάποιος συλλαμβάνεται, τραυματίζεται ή σκοτώνεται από την αστυνομία μέσα ή κοντά σε μια απαγορευμένη ζώνη, ξεσπούν ταραχές . Όταν μια σύλληψη γίνεται βίαιη, η αστυνομία καλείται να αφήσει τους εγκληματίες που αναζητούν καταφύγιο σε μια απαγορευμένη ζώνη να δραπετεύσουν. Η κυβέρνηση προφανώς φοβάται ότι μπορεί να συμβεί μεγαλύτερη πυρκαγιά.
Από τις αρχές Σεπτεμβρίου, σκηνές βίας λαμβάνουν χώρα μπροστά σε λύκεια στα προάστια του Παρισιού: ο γαλλικός νόμος απαγορεύει τα θρησκευτικά σύμβολα στο σχολείο και ομάδες μουσουλμάνων κοριτσιών γυμνασίου διεκδικούν το δικαίωμα να φορούν το ισλαμικό χιτζάμπ στην τάξη. Οι διευθυντές λυκείων, υποχρεωμένοι να υπακούουν στο νόμο, το απαγορεύουν. Ομάδες νεαρών μουσουλμάνων (κυρίως αγοριών) απαντούν με λεηλασίες.
Μέσα στις τάξεις, στα λύκεια και τα δημοτικά σχολεία, το γαλλικό εκπαιδευτικό σύστημα υπόκειται στον ισλαμικό εκφοβισμό. Το 2002, ο ιστορικός George Bensoussan δημοσίευσε το Les territores perdus de la république («Τα χαμένα εδάφη της Δημοκρατίας»), στο οποίο αποκάλυψε ότι ήταν πλέον αδύνατο να μιλήσουμε για το Ολοκαύτωμα στα γυμνάσια της Γαλλίας. Το 2017 δημοσίευσε το Une France soumise («Μια υποταγμένη Γαλλία»), που δείχνει πως η κατάσταση είχε γίνει ακόμη χειρότερη. Δεν ήταν πλέον δυνατό, στα γαλλικά λύκεια και δημοτικά σχολεία, να μιλάμε για εκκοσμίκευση και ανεκτικότητα. Ένας δάσκαλος, ο Samuel Paty μίλησε για κοσμικότητα και στις 16 Οκτωβρίου 2020 πλήρωσε με τη ζωή του.
Όσοι ίσως πίστευαν ότι ο αποκεφαλισμός του Σάμιουελ Πάτι θα οδηγούσε τις αρχές σε δραστικές αποφάσεις, αποδείχτηκε πως έκαναν λάθος. Σήμερα, οι δάσκαλοι σε όλη τη Γαλλία αναφέρουν τις αμείλικτες απειλές που δέχονται. Στις καταγγελίες που καταθέτουν, πολλοί λένε ότι μουσουλμάνοι φοιτητές απειλούν πως θα τους «κάνουν ένα Samuel Paty». Οι Εβραίοι δάσκαλοι αντιμετωπίζουν αντισημιτικές απειλές και προσβολές. Ο διευθυντής ενός λυκείου στα προάστια του Παρισιού έλαβε πρόσφατα μια ανώνυμη επιστολή απειλώντας ένα δάσκαλο που έτυχε να είναι Εβραίος. «Θα κάνουμε ένα Samuel Paty σε αυτόν και στον πατέρα του, τον γέρο Σιωνιστή ραβίνο», ανέφερε η επιστολή. "Δεν θέλουμε Εβραίους στα λύκεια. Μείνετε στις συναγωγές σας! Θα φροντίσουμε το δάσκαλο όταν βγει από το λύκειο". Ο διευθυντής υπέβαλε καταγγελία. Μάλλον δε θα βγει τίποτα. Χρόνο με το χρόνο, το 80% αυτών των καταγγελιών που υποβάλλονται στη Γαλλία δεν οδηγούν σε περαιτέρω δράση.
Οικονομικά, η Γαλλία βρίσκεται σε παρακμή. Το γαλλικό ΑΕΠ έχει πάει από πέμπτο στον κόσμο το 1980 να είναι δέκατο σήμερα, και το κατά κεφαλήν ΑΕΠ έχει μειωθεί από το πέμπτο στον κόσμο στο εικοστό τρίτο κατά την ίδια περίοδο. Το βάρος της Γαλλίας στην παγκόσμια οικονομία μειώθηκε από 4,4% το 1980 σε 2,3% σήμερα. Η Γαλλία συγκαταλέγεται στις ευρωπαϊκές χώρες που επιβάλλουν τη μεγαλύτερη φορολογική επιβάρυνση στον πληθυσμό της (45,2% του ΑΕΠ το 2022). Η Γαλλία έχει επίσης το υψηλότερο επίπεδο δημόσιων δαπανών στον ανεπτυγμένο κόσμο (57,9% του ΑΕΠ το 2022) -- και ένα αυξανόμενο μερίδιο των δημοσίων δαπανών προορίζεται για οικονομική βοήθεια σε μετανάστες, νόμιμους και παράνομους. «Έχουμε ένα από τα πιο γενναιόδωρα κοινωνικά μοντέλα στον κόσμο», είπε ο Μακρόν τονίζοντας πως, "είναι δύναμη".
Οι φόροι, ωστόσο, είναι ανεπαρκείς για να πληρώσουν αυτές τις δημόσιες δαπάνες, επομένως το εθνικό χρέος της Γαλλίας αυξάνεται ραγδαία. Η εξέγερση των «κίτρινων γιλέκων», αρχικά για το αυξανόμενο κόστος των καυσίμων, ξεκίνησε το Νοέμβριο του 2018 και διήρκεσε μέχρι το ξέσπασμα της πανδημίας του κορωνοϊού. Εκείνη την εποχή, η Γαλλία είχε 9,3 εκατομμύρια ανθρώπους που ζούσαν κάτω από το όριο της φτώχειας (με εισόδημα που δεν ξεπερνούσε τα 1.063 ευρώ το μήνα) και οι έρευνες έδειξαν πως εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες υπέφεραν από υποσιτισμό. Δεδομένου ότι τα «κίτρινα γιλέκα» δεν ήταν μουσουλμάνοι ταραχοποιοί, οι υπηρεσίες ασφαλείας υπό τον Μακρόν αντέδρασαν στις διαμαρτυρίες τους με βίαιη καταστολή: δεκάδες διαδηλωτές έχασαν ένα μάτι, ένα χέρι, ένα πόδι ή μέρος της εγκεφαλικής τους λειτουργίας μετά από κάταγμα κρανίου. Η απόφαση της γαλλικής κυβέρνησης να κλειδώσει όλους τους Γάλλους στα σπίτια τους για μήνες στο όνομα της πανδημίας έσβησε την εξέγερση (η Γαλλία είχε μια από τις πιο αυστηρές πολιτικές lockdown στην Ευρώπη). Αυτοί οι έλεγχοι διήρκεσαν μέχρι λίγες ημέρες πριν από τον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών τον Απρίλιο του 2022. Η γαλλική οικονομία υπέφερε ως αποτέλεσμα του lockdown. Ο αριθμός των φτωχών αυξήθηκε απότομα και τώρα ανέρχεται σε 12 εκατομμύρια (18,46% του πληθυσμού). Κατά το τρίτο τρίμηνο του 2022, 9.000 γαλλικές εταιρείες έκλεισαν και 160.000 γαλλικές εταιρείες κήρυξαν τον εαυτό τους αφερέγγυο μεταξύ Ιανουαρίου και Ιουνίου 2022.
Στο Le suicide français («Η γαλλική αυτοκτονία» του Èric Zemmour), που δημοσιεύτηκε το 2014 όταν ήταν ακόμα δημοσιογράφος, έγραψε ότι η Γαλλία πέθαινε και πως αν δεν λαμβάνονταν επειγόντως θαρραλέα, ουσιαστικές αποφάσεις, δε θα επιζούσε. Λέγοντας ότι αυτές οι αποφάσεις ήταν πλέον θέμα ζωής ή θανάτου για τη χώρα, έθεσε υποψηφιότητα για πρόεδρος το 2022 και έλαβε μόλις το 7,3% των ψήφων.
Η δοκιμιογράφος Céline Pina γράφει ότι η δολοφονία της μικρής Lola, οι αντιδράσεις της δολοφόνου μετά το έγκλημα και η προσπάθεια της κυβέρνησης να επιβάλει σιωπή για το γεγονός, σηματοδοτούν ένα ακόμη βήμα στη διολίσθηση της Γαλλίας προς την κατάρρευση, τη βαρβαρότητα και το χάος:
«Η φρίκη της δοκιμασίας που έπρεπε να ζήσει αυτό το παιδί, το γεγονός ότι οι θηριωδίες έγιναν κατά τη διάρκεια της ημέρας, στο Παρίσι, το γεγονός πως η εικαζόμενη δημιουργός της πράξης είναι για άλλη μια φορά ένα αλλοδαπό άτομο σε παράνομη κατάσταση και υπό υποχρέωση να εγκαταλείψει τη γαλλική επικράτεια, όλα αυτά τα στοιχεία σημαίνουν ότι πίσω από τον ιδιαίτερα φρικτό χαρακτήρα αυτής της δολοφονίας, βρίσκουμε επαναλαμβανόμενα στοιχεία που σχετίζονται με άλλες υποθέσεις και με μια ευρύτερη κατάσταση... Η δολοφονία της Λόλας αποκαλύπτει την εξαφάνιση όλων των πολιτισμικών επιτευγμάτων.. .
"Χειρότερο από την άνοδο της βαρβαρότητας είναι η αίσθηση ότι οι ηγέτες μας αρνούνται και δεν μπορούν να λάβουν τις ισχυρές και αποτελεσματικές αποφάσεις που θα ήταν απαραίτητες για να διασφαλιστεί η προστασία του πληθυσμού. Η βαρβαρότητα εξαπλώνεται όταν οι αρχές δεν ξέρουν πλέον πώς να είναι οι εγγυητές του νόμου και της τάξης».
* Ο Δρ Guy Millière, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού, είναι συγγραφέας 27 βιβλίων για τη Γαλλία και την Ευρώπη.