Δημοκρατία και κληρονομικό δικαίωμα στην εξουσία δεν πάνε μαζί

matham315 / pixabay

Η ανάθεση, δια της ψήφου μας, της πολιτικής εξουσίας (κυβερνητικής και εσωκομματικής), στους απογόνους μεγάλων πολιτικών ηγετών δεν πρέπει να θεωρείται κληρονομικό τους δικαίωμα. Δεν εννοώ να τους τιμωρούμε αλλά ούτε και να τους χαριζόμαστε. Πρέπει να τους περνούμε από διπλή και τριπλή βάσανο αυστηρής κριτικής αξιολόγησης. Η ιστορική πολιτική μας πορεία βρίθει από τέτοια ολέθρια λάθη τα οποία μας κόστισαν.

Του Νίκου Σκουλά

Η ΔΙΑΔΟΧΗ ΛΟΓΩ ΟΝΟΜΑΤΟΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΑΥΤΟΝΟΗΤΗ. ΑΝΤΙΘΕΤΑ…

Ως ένα επιχείρημα, ανακαλώ την ιστορική φράση του Ανδρέα Παπανδρέου: «Το ΠΑΣΟΚ δεν χαρίζεται, δεν κληρονομείται. Ούτε τεμαχίζεται σε τιμάρια», πράγμα που θα έπρεπε να ισχύει για όλες τις πολιτικές παρατάξεις αλλά ιδιαίτερα για τους δικούς του απογόνους.

Σκοπός μου δεν είναι να κουνήσω το δάκτυλο ή άλλως πως να ψέξω συγκεκριμένους απογόνους που συμπεριφέρονται ως de facto κληρονόμοι, δυστυχώς μάλιστα, με την ενεργό υποστήριξη «οικογενειακών» οπαδών χωρίς κριτήρια πολιτικού λόγου και πράξης.

Τους αυτοθεωρούμενους ως de facto κληρονόμους, δεν τους κατονομάζω αφού τους ξέρουμε όλοι (και αυτό θα μπορούσε να ενέχει και κάποια δόση «επισφαλούς υποκειμενικότητας» εκ μέρους μου.

Πιστεύω ότι έχουμε χρέος να εντοπίσουμε εκείνους που, αγνοώντας αρχές, αξίες και πολιτικούς στόχους τους οποίους δηλώνουν ότι υπηρετούν, προβαίνουν σε ενέργειες προσωπικής προβολής, αντίθετες με τις δεδηλωμένες θέσεις της παράταξης στην οποία δήθεν ανήκουν, υπονομεύοντας έτσι την αξιοπιστία της. Και βεβαίως, οφείλουμε να παίρνουμε θέση απέναντί τους.

Το γεγονός ότι ο πατέρας μας ή ο παππούς μας (δυστυχώς καμία σκέψη για τη μάνα) ήταν, δια βίου οπαδός της Α ή Β παράταξης ή του Α ή Β πολιτικού, δεν είναι λόγος από μόνος του να συνεχίσουμε άκριτα εμείς. Ο «οπαδισμός» είναι μια από τις χειρότερες αλλά δυστυχώς καθιερωμένες συνήθειές μας την οποία έχουμε πληρώσει ακριβά.

Τους πολιτικούς ας τους κρίνουμε με βάση το πώς πολιτεύονται με λόγο και με πράξη αλλά και κάνοντας προτάσεις.
Αλλιώς φταίμε εμείς.

Προτείνω επίσης να λειτουργήσουμε ως ενήμεροι, ενεργοί πολίτες με αίσθημα προσωπικής αλλά και συλλογικής ευθύνης για το μέλλον της χώρας μας, της κοινωνίας και των παιδιών μας.