Του Πέπε Εσκομπάρ - presstv.ir / Παρουσίαση Freepen.gr
Εάν δε συμβαίνει αυτό, ενδέχεται να εμφανιστούν ανταγωνιστές και να κλέψουν τα φώτα της δημοσιότητας – μονοπωλούμενοι από τις ολιγαρχίες των ΗΠΑ. Αυτό, φυσικά, είναι απόλυτο ανάθεμα.
Ο αυτοκρατορικός τρόπος λειτουργίας ενάντια στους γεωπολιτικούς και γεωοικονομικούς ανταγωνιστές παραμένει ο ίδιος: χιονοστιβάδα κυρώσεων, εμπάργκο, οικονομικοί αποκλεισμοί, προστατευτικά μέτρα, ακύρωση κουλτούρας, στρατιωτική άνοδος στα γειτονικά έθνη και διάφορες απειλές. Αλλά πάνω απ' όλα, η φιλοπόλεμη ρητορική - αυτή την στιγμή ανεβασμένη σε πυρετό.
Ο ηγεμόνας μπορεί να είναι «διαφανής» τουλάχιστον σε αυτόν τον τομέα επειδή εξακολουθεί να ελέγχει ένα τεράστιο διεθνές δίκτυο ιδρυμάτων, οικονομικών φορέων, πολιτικών, CEOs, πρακτορείων προπαγάνδας και της βιομηχανίας της ποπ κουλτούρας. Εξ ου και αυτό το υποτιθέμενο άτρωτο γεννά αυθάδεια.
Πανικός στον «κήπο»
Η ανατίναξη του Nord Stream (NS) και του Nord Stream 2 (NS2) - όλοι ξέρουν ποιος το έκανε, αλλά ο ύποπτος δεν κατονομάζεται - πήγε στο επόμενο επίπεδο το διττό αυτοκρατορικό σχέδιο της αποκοπής της φθηνής ρωσικής ενέργειας από την Ευρώπη και καταστροφής της γερμανικής οικονομίας.
Από την αυτοκρατορική σκοπιά, η ιδανική υποπλοκή είναι η εμφάνιση ενός ελεγχόμενου από τις ΗΠΑ Intermarium – από τη Βαλτική και την Αδριατική έως τη Μαύρη Θάλασσα – με επικεφαλής την Πολωνία, ασκώντας κάποιο είδος νέας ηγεμονίας στην Ευρώπη, μετά την Πρωτοβουλία των Τριών Θαλασσών.
Αλλά ως έχει, αυτό παραμένει ένα υγρό όνειρο.
Στη σκανδαλώδη «έρευνα» του τι πραγματικά συνέβη με το NS και το NS2, η Σουηδία επιλέχτηκε ως The Cleaner, σαν να ήταν η συνέχεια του θρίλερ του Quentin Tarantino, Pulp Fiction.
Γι' αυτό τα αποτελέσματα της «έρευνας» δεν μπορούν να μοιραστούν με τη Ρωσία. Ο Καθαριστή; ήταν εκεί για να σβήσει κάθε ενοχοποιητικό στοιχείο.
Όσο για τους Γερμανούς, αποδέχτηκαν πρόθυμα τον ρόλο του ντεκόρ. Το Βερολίνο ισχυρίστηκε ότι ήταν δολιοφθορά, αλλά δεν τολμούσε να πει από ποιον.
Αυτό είναι στην πραγματικότητα τόσο απαίσιο όσο γίνεται, γιατί η Σουηδία, η Δανία και η Γερμανία, και ολόκληρη η ΕΕ, γνωρίζουν πως αν πραγματικά αντιμετωπίσετε την Αυτοκρατορία, δημόσια, η Αυτοκρατορία θα αντεπιτεθεί, δημιουργώντας έναν πόλεμο σε ευρωπαϊκό έδαφος. Πρόκειται για φόβο – και όχι φόβο για τη Ρωσία.
Η Αυτοκρατορία απλά δεν έχει την πολυτέλεια να χάσει τον «κήπο». Και οι ελίτ του «κήπου» με δείκτη νοημοσύνης σε θερμοκρασία δωματίου γνωρίζουν ότι έχουν να κάνουν με μια ψυχοπαθή οντότητα κατά συρροή δολοφόνο που απλά δεν μπορεί να κατευναστεί.
Εν τω μεταξύ, η άφιξη του Στρατηγού Χειμώνα στην Ευρώπη προμηνύει μια κοινωνικοοικονομική κάθοδο σε μια δίνη σκότους – αδιανόητη μόλις πριν από λίγους μήνες στον υποτιθέμενο «κήπο» της ανθρωπότητας, τόσο μακριά από τις βουή της «ζούγκλας».
Λοιπόν, από εδώ και πέρα η βαρβαρότητα αρχίζει στο σπίτι. Και οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να ευχαριστήσουν τον αμερικανικό «σύμμαχο» γι' αυτό, χειραγωγώντας επιδέξια τις φοβισμένες, υποτελείς ελίτ της ΕΕ.
Πολύ πιο επικίνδυνο όμως είναι ένα φάντασμα που ελάχιστοι είναι σε θέση να αναγνωρίσουν: ο επικείμενος συριανισμός της Ευρώπης. Αυτό θα είναι μια άμεση συνέπεια της καταστροφής του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία.
Από αυτοκρατορική σκοπιά, οι προοπτικές στο ουκρανικό πεδίο μάχης είναι ζοφερές. Η Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση της Ρωσίας (SMO) έχει μετατραπεί απρόσκοπτα σε Αντιτρομοκρατική Επιχείρηση (CTO): Η Μόσχα πλέον χαρακτηρίζει ανοιχτά το Κίεβο τρομοκρατικό καθεστώς.
Ο δείκτης πόνου ανεβαίνει σταδιακά, με χειρουργικές επιθέσεις κατά της ουκρανικής υποδομής ηλεκτρικής ενέργειας/ηλεκτρισμού που πρόκειται να ακρωτηριάσουν εντελώς την οικονομία του Κιέβου και τον στρατό του. Και μέχρι το Δεκέμβριο, υπάρχει η άφιξη στην πρώτη γραμμή και στα μετόπισθεν ενός κατάλληλα εκπαιδευμένου και υψηλού κινήτρου τμήματος μερικής επιστράτευσης.
Το μόνο ερώτημα αφορά το χρονοδιάγραμμα. Η Μόσχα βρίσκεται τώρα στη διαδικασία να αποκεφαλίσει αργά αλλά σταθερά τον πληρεξούσιο του Κιέβου και τελικά να συντρίψει την «ενότητα» του ΝΑΤΟ.
Η διαδικασία βασανισμού της οικονομίας της ΕΕ είναι αδυσώπητη. Και ο πραγματικός κόσμος έξω από τη συλλογική Δύση – τον Παγκόσμιο Νότο – είναι με τη Ρωσία, από την Αφρική και τη Λατινική Αμερική έως τη Δυτική Ασία και ακόμη και με τμήματα της ΕΕ.
Είναι η Μόσχα –και σημαντικά όχι το Πεκίνο– που διαλύει τη «διεθνή τάξη που βασίζεται σε κανόνες» που επινοήθηκε από τους ηγεμόνες, που υποστηρίζεται από τους φυσικούς της πόρους, την παροχή τροφίμων και την αξιόπιστη ασφάλεια.
Και σε συντονισμό με την Κίνα, το Ιράν και τους μεγάλους παίκτες της Ευρασίας, η Ρωσία εργάζεται για να παροπλίσει τελικά όλους αυτούς τους διεθνείς οργανισμούς που ελέγχονται από τις ΗΠΑ – καθώς ο Παγκόσμιος Νότος γίνεται ουσιαστικά ανοσία στην εξάπλωση των ψυχοπόρων του ΝΑΤΟ.
Ο συριανισμός της Ευρώπης
Στο πεδίο της μάχης της Ουκρανίας, η σταυροφορία του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας είναι καταδικασμένη – ακόμη και καθώς σε αρκετούς κόμβους έως και το 80 τοις εκατό των μαχόμενων δυνάμεων περιλαμβάνει προσωπικό του ΝΑΤΟ. Τα Wunderwaffen όπως τα HIMARS είναι λίγα. Και ανάλογα με το αποτέλεσμα των ενδιάμεσων εκλογών στις ΗΠΑ, η οπλοποίηση θα στεγνώσει το 2023.
Η Ουκρανία, μέχρι την άνοιξη του 2023, μπορεί να περιοριστεί σε μια φτωχή, ακραία μαύρη τρύπα. Το αυτοκρατορικό Σχέδιο Α παραμένει η Αφγανοποίηση: να λειτουργήσει ένας στρατός μισθοφόρων ικανών για στοχευμένη αποσταθεροποίηση ή/και τρομοκρατικές εισβολές στη Ρωσική Ομοσπονδία.
Παράλληλα, η Ευρώπη είναι γεμάτη από αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις.
Όλες αυτές οι βάσεις μπορεί να διαδραματίσουν το ρόλο των μεγάλων βάσεων τρομοκρατίας – όπως στη Συρία, στο al-Tanf και στον Ανατολικό Ευφράτη. Οι ΗΠΑ έχασαν τον μακρύ πόλεμο αντιπροσώπων στη Συρία –όπου εργαλειοποίησαν τους τζιχαντιστές– αλλά ακόμα δεν έχουν εκδιωχθεί.
Σε αυτή τη διαδικασία συριανισμού της Ευρώπης, οι στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ μπορεί να γίνουν ιδανικά κέντρα για συντάγματα ή/και «εκπαίδευση» ομάδων μεταναστών από την Ανατολική Ευρώπη, των οποίων η μοναδική ευκαιρία εργασίας, εκτός από την επιχείρηση ναρκωτικών και τη διακίνηση οργάνων, θα είναι -τι άλλο- αυτοκρατορικοί μισθοφόροι, πολεμώντας οποιοδήποτε επίκεντρο πολιτικής ανυπακοής εμφανίζεται σε μια φτωχή ΕΕ.
Είναι αυτονόητο πως αυτός ο Νέος Πρότυπος Στρατός θα εγκριθεί πλήρως από την ευρωκρατία των Βρυξελλών – η οποία είναι απλώς ο βραχίονας δημοσίων σχέσεων του ΝΑΤΟ.
Μια αποβιομηχανοποιημένη ΕΕ μπλεγμένη σε πολλά στρώματα τοξικού ενδοπολέμου, όπου το ΝΑΤΟ παίζει τον δοκιμασμένο ρόλο του Robocop, είναι το τέλειο σενάριο Mad Max που αντιπαρατίθεται σε αυτό που θα ήταν, τουλάχιστον στις ονειροπολήσεις των Αμερικανών Straussians/Neo-cons, ένα νησί της ευημερίας: η οικονομία των ΗΠΑ, ο ιδανικός προορισμός για το Παγκόσμιο Κεφάλαιο, συμπεριλαμβανομένης της Ευρωπαϊκής Πρωτεύουσας.
Η Αυτοκρατορία θα «χάσει» το φιλικό της έργο, την Ουκρανία. Αλλά δε θα δεχτεί ποτέ να χάσει τον ευρωπαϊκό «κήπο».
* Ο Πέπε Εσκομπάρ είναι βετεράνος δημοσιογράφος, συγγραφέας και ανεξάρτητος γεωπολιτικός αναλυτής που επικεντρώνεται στην Ευρασία.