Τι φέρνει η "συμμαχία" των πλειστηριασμών με τους Γερμανούς, Γάλλους, Βρετανούς και Αμερικάνους στην αγορά των ελληνικών ακινήτων; Εκπλήξεις.
Από: capital.gr / Του Γιώργου Κράλογλου
Τα λένε με τον δικό τους τρόπο και για τους δικούς τους λόγους, αυτοί που τα ξέρουν και τα βλέπουν σε βάθος. Η Ελλάδα πωλείται, λένε, σε όποιο μέγεθος και έκταση προσφέρουν τα ακίνητα της.
Τώρα αν εμείς θέλουμε να αποδώσουμε την πραγματικότητα αυτή σε οικονομικό φαινόμενο, ή επενδυτική δυναμική του οποίου θα βάλει το τρένο της οικονομίας ξανά στις σωστές ράγες..., είναι δικό μας θέμα. Έχει να κάνει με τη δική μας σοβαρότητα και υπευθυνότητα...
Άλλωστε, ποιος παραξενεύτηκε όταν από το 1985 και μετά δεν πάτησε το πόδι του σοβαρός επενδυτή στην Ελλάδα. Όταν από το 2008 ξηλώνονται τα πάντα, σε ό,τι λέγαμε (ως τότε) οικονομία και εμείς απλά τα αφήσαμε να ξηλώνονται...
Ποιος ενδιαφέρθηκε και ζήτησε να μάθει από το 2010 και μετά γιατί αναμασάμε, 12 χρόνια τώρα, τα ίδια και τα ίδια επενδυτικά σχέδια με την προσθήκη (από το 2014 ως σήμερα) ότι είναι εμβληματικές επενδύσεις... Και αφού έτσι ήταν γιατί βρέθηκαν 12 χρόνια στα συρτάρια και σήμερα ακούμε υπουργούς να ομολογούν ότι το γραφειοκρατικό τους κουβάρι, χρειαζόταν άλλα 3-4 να ξετυλιχτεί;
Ποιος παραπονέθηκε ή ανησύχησε στον τόπο ή που οι ενεργειακοί μας σχεδιασμοί, για μια κακιά ώρα..., (ας πούμε μόνο στη Βόρεια Ελλάδα -Αλεξανδρούπολη, Καβάλα, και έργα με αγωγούς) έμειναν στον πολιτικό πίνακα... 13 χρόνια!!.
Ποιος διαμαρτυρήθηκε, τα τελευταία 30 χρόνια, που οι Τούρκοι (βεβαίως για τις δικές βλακώδεις πολιτικές) μπάζουν και βγάζουν στο Αιγαίο τα ερευνητικά τους σκάφη, δήθεν για έρευνες φυσικού αερίου και πετρελαίου, αλλά εμείς τα μαζέψαμε για 15 χρόνια γιατί (πολιτικά και μόνο πολιτικά) δεν μας συνέφερε να ψάχνουμε στο Αιγαίο και στο Ιόνιο για τα αποθέματά μας;
Ποιος συγχύσθηκε που άδειασε και αδειάζει από τους νέους και τις νέες η Βόρεια Ελλάδα (κατά κύριο λόγο) επειδή δεν τους σιγουρεύει η πολιτική στην αγορά εργασίας (πάνω στα πρώην βουλγάρικα πρότυπα) και δεν τους συμφέρει η προσφερόμενη απασχόλησή τους να αναζητούνται νέοι και νέες για περισσότερες από 30.000 θέσεις τουριστικής εργασίας αλλά να μη σηκώνονται ούτε αυτοί που κάθονται στις καφετέριες.
Ποιος δίνει σημασία ή συζήτησε με απορία τέλος πάντων που οι Τούρκοι (κατά κύριο λόγο) αλλά και Βούλγαροι, Ρουμάνοι και άλλοι του πρώην ανατολικού μπλοκ σιγουρεύουν το περίσσευμά τους σε ακίνητα της Θεσσαλονίκης, της Καβάλας και Χαλκιδικής, αγοράζουν Ελλάδα σε σπίτια, διαμερίσματα, μικρές πολυκατοικίες και βεβαίως εκτάσεις και κτήματα, προσφέροντας τιμές σε μορφή δημοπρασίας...
Ποιος νοιώθει τη νησιώτικη Ελλάδα να χάνεται κάτω από τα πόδια του όταν οι Κυκλάδες και άλλες διακεκριμένες περιοχές τόσο στο Αιγαίο όσο και στο Ιόνιο αλλάζουν χέρια σε ομάδες, με προσφορές για τιμές όσο-όσο, αξιοποιώντας και κίνητρα του τόπου μας που ίσως είχαν στόχο το ελληνικό στοιχείο του εξωτερικού αλλά δεν χάθηκε και ο κόσμος...
Οικονομικό συγκυριακό φαινόμενο λοιπόν οι "μεταγραφές" γης και ελληνικών σπιτιών σε εκτός Ελλάδας ιδιοκτήτες και "επενδυτές" (οι κάποιες μεμονωμένες περιπτώσεις Ελλήνων εξωτερικού που επενδύουν στην καλοκαιρινή τους κατοικία..., δεν μετράει) και funds τα οποία κάνουν αυτόματες μεταπωλήσεις(!!)
Μόνο αυτή η "επενδυτικά" αισιόδοξη πλευρά μάς απασχολεί αυτή την ώρα. Οι αγορές των ελληνικών σπιτιών και εκτάσεων σε νησιά ή στην ακριτική Β. Ελλάδα να πηγαίνουν καλά, να μας βοηθούν οι πλειστηριασμοί (στα μεγάλα κομμάτια) και τι άλλο θέλουμε... Τι μας νοιάζει ποια Ελλάδα θα έχουμε στα χέρια μας το 2030-2040.
Τα λένε με τον δικό τους τρόπο και για τους δικούς τους λόγους, αυτοί που τα ξέρουν και τα βλέπουν σε βάθος. Η Ελλάδα πωλείται, λένε, σε όποιο μέγεθος και έκταση προσφέρουν τα ακίνητα της.
Τώρα αν εμείς θέλουμε να αποδώσουμε την πραγματικότητα αυτή σε οικονομικό φαινόμενο, ή επενδυτική δυναμική του οποίου θα βάλει το τρένο της οικονομίας ξανά στις σωστές ράγες..., είναι δικό μας θέμα. Έχει να κάνει με τη δική μας σοβαρότητα και υπευθυνότητα...
Άλλωστε, ποιος παραξενεύτηκε όταν από το 1985 και μετά δεν πάτησε το πόδι του σοβαρός επενδυτή στην Ελλάδα. Όταν από το 2008 ξηλώνονται τα πάντα, σε ό,τι λέγαμε (ως τότε) οικονομία και εμείς απλά τα αφήσαμε να ξηλώνονται...
Ποιος ενδιαφέρθηκε και ζήτησε να μάθει από το 2010 και μετά γιατί αναμασάμε, 12 χρόνια τώρα, τα ίδια και τα ίδια επενδυτικά σχέδια με την προσθήκη (από το 2014 ως σήμερα) ότι είναι εμβληματικές επενδύσεις... Και αφού έτσι ήταν γιατί βρέθηκαν 12 χρόνια στα συρτάρια και σήμερα ακούμε υπουργούς να ομολογούν ότι το γραφειοκρατικό τους κουβάρι, χρειαζόταν άλλα 3-4 να ξετυλιχτεί;
Ποιος παραπονέθηκε ή ανησύχησε στον τόπο ή που οι ενεργειακοί μας σχεδιασμοί, για μια κακιά ώρα..., (ας πούμε μόνο στη Βόρεια Ελλάδα -Αλεξανδρούπολη, Καβάλα, και έργα με αγωγούς) έμειναν στον πολιτικό πίνακα... 13 χρόνια!!.
Ποιος διαμαρτυρήθηκε, τα τελευταία 30 χρόνια, που οι Τούρκοι (βεβαίως για τις δικές βλακώδεις πολιτικές) μπάζουν και βγάζουν στο Αιγαίο τα ερευνητικά τους σκάφη, δήθεν για έρευνες φυσικού αερίου και πετρελαίου, αλλά εμείς τα μαζέψαμε για 15 χρόνια γιατί (πολιτικά και μόνο πολιτικά) δεν μας συνέφερε να ψάχνουμε στο Αιγαίο και στο Ιόνιο για τα αποθέματά μας;
Ποιος συγχύσθηκε που άδειασε και αδειάζει από τους νέους και τις νέες η Βόρεια Ελλάδα (κατά κύριο λόγο) επειδή δεν τους σιγουρεύει η πολιτική στην αγορά εργασίας (πάνω στα πρώην βουλγάρικα πρότυπα) και δεν τους συμφέρει η προσφερόμενη απασχόλησή τους να αναζητούνται νέοι και νέες για περισσότερες από 30.000 θέσεις τουριστικής εργασίας αλλά να μη σηκώνονται ούτε αυτοί που κάθονται στις καφετέριες.
Ποιος δίνει σημασία ή συζήτησε με απορία τέλος πάντων που οι Τούρκοι (κατά κύριο λόγο) αλλά και Βούλγαροι, Ρουμάνοι και άλλοι του πρώην ανατολικού μπλοκ σιγουρεύουν το περίσσευμά τους σε ακίνητα της Θεσσαλονίκης, της Καβάλας και Χαλκιδικής, αγοράζουν Ελλάδα σε σπίτια, διαμερίσματα, μικρές πολυκατοικίες και βεβαίως εκτάσεις και κτήματα, προσφέροντας τιμές σε μορφή δημοπρασίας...
Ποιος νοιώθει τη νησιώτικη Ελλάδα να χάνεται κάτω από τα πόδια του όταν οι Κυκλάδες και άλλες διακεκριμένες περιοχές τόσο στο Αιγαίο όσο και στο Ιόνιο αλλάζουν χέρια σε ομάδες, με προσφορές για τιμές όσο-όσο, αξιοποιώντας και κίνητρα του τόπου μας που ίσως είχαν στόχο το ελληνικό στοιχείο του εξωτερικού αλλά δεν χάθηκε και ο κόσμος...
Οικονομικό συγκυριακό φαινόμενο λοιπόν οι "μεταγραφές" γης και ελληνικών σπιτιών σε εκτός Ελλάδας ιδιοκτήτες και "επενδυτές" (οι κάποιες μεμονωμένες περιπτώσεις Ελλήνων εξωτερικού που επενδύουν στην καλοκαιρινή τους κατοικία..., δεν μετράει) και funds τα οποία κάνουν αυτόματες μεταπωλήσεις(!!)
Μόνο αυτή η "επενδυτικά" αισιόδοξη πλευρά μάς απασχολεί αυτή την ώρα. Οι αγορές των ελληνικών σπιτιών και εκτάσεων σε νησιά ή στην ακριτική Β. Ελλάδα να πηγαίνουν καλά, να μας βοηθούν οι πλειστηριασμοί (στα μεγάλα κομμάτια) και τι άλλο θέλουμε... Τι μας νοιάζει ποια Ελλάδα θα έχουμε στα χέρια μας το 2030-2040.