 |
| Amphibious armored vehicles of the Chinese People's Liberation Army pictured during military drills. - China Photos |
Rachel Marsden - RT.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Οι ΗΠΑ εξετάζουν το ενδεχόμενο επιβολής κυρώσεων στην Κίνα ως αποτρεπτικό μέσο από την επίθεση στην Ταϊβάν, σύμφωνα με δημοσιεύματα των μέσων ενημέρωσης. Η Ουάσιγκτον δικαιολογεί πάντα τις οικονομικές κυρώσεις προκαλώντας στρατιωτική απειλή ή απειλή για την ασφάλεια είτε εναντίον των ΗΠΑ είτε οποιουδήποτε από τους συμμάχους τους. Στη συνέχεια, εργάζεται ενεργά για να αποδείξει τη νομιμότητα της απειλής - ή για να δημιουργήσει την ψευδαίσθησή της.
Ένα τέτοιο παράδειγμα αφορούσε το ταξίδι της Προέδρου της Βουλής Νάνσι Πελόζι στην Ταϊπέι το καλοκαίρι, το οποίο ήταν μια άσκοπη πρόκληση της Κίνας σε μια εποχή που οι ΗΠΑ εμπλέκονται ενεργά στον εξοπλισμό, την εκπαίδευση και τη χρηματοδότηση μαχητών κατά της Ρωσίας στη σύγκρουση στην Ουκρανία. Αυτό το ίδιο σχέδιο για την αύξηση των εντάσεων εναντίον των γεωπολιτικών εχθρών της Ουάσιγκτον έχει χρησιμοποιηθεί σε όλο τον κόσμο, από τη Λατινική Αμερική έως τη Μέση Ανατολή.
Η φόρμουλα είναι απλή. Βρείτε και υποστηρίξτε ομάδες ή κυβερνήσεις της αντιπολίτευσης, είτε εντός των χωρών-στόχων είτε στα σύνορά τους, που είναι πρόθυμες να κάνουν τις προσφορές της Ουάσιγκτον με αντάλλαγμα τα οφέλη (ή τις υποσχέσεις τους). Εάν η χώρα στόχος αντιδράσει, χαρακτηρίζεται από τη Δύση ως υπό «καταστολή» ή επίθεση, που και τα δύο ανοίγουν βολικά την πόρτα για την ανάπτυξη διαφόρων εργαλείων στο δυτικό οπλοστάσιο για την παγκόσμια ηγεμονία – όλα στο όνομα της υπεράσπισης της ελευθερίας, της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, φυσικά.
Οι αξιωματούχοι της Ουάσιγκτον γνώριζαν πλήρως πως το ταξίδι της Πελόζι στην Ταϊβάν διέτρεχε μεγάλο κίνδυνο να προκαλέσει στρατιωτική απάντηση από την Κίνα. Οποιαδήποτε τέτοια αντίδραση θα είχε εκμεταλλευτεί η Δύση – κάτι που το Πεκίνο αναμφίβολα κατάλαβε όταν αρνήθηκε να τσιμπήσει το δόλωμα. Αλλά αυτό δεν εμπόδισε τις ΗΠΑ να προχωρήσουν ούτως ή άλλως στο να εξετάσουν τις κυρώσεις, λες και η αυτοσυγκράτηση της Κίνας δεν έχει μόλις δοκιμαστεί και αποδειχθεί, ή ότι η επίσημη πολιτική των ΗΠΑ στην πραγματικότητα δεν αναγνώριζε επίσημα πως η Ταϊβάν είναι πράγματι μέρος της Κίνας. Η Ουάσιγκτον φαίνεται ότι σκοπεύει να αξιοποιήσει τη μακροχρόνια αμυντική της συμφωνία για την πώληση όπλων στην Ταϊπέι για να φαίνεται πως η Ταϊβάν είναι μια ξεχωριστή χώρα που πρέπει να αμυνθεί ενάντια στην Κίνα, ενώ στην πραγματικότητα δεν αναγνωρίζεται ως κυρίαρχη από τα Ηνωμένα Έθνη, τις ΗΠΑ ή το διεθνές δίκαιο.
Και τώρα η Ουάσιγκτον χτίζει την αφήγηση ότι η Ταϊβάν είναι η νέα Ουκρανία - ο αδύνατος μικρός τύπος που στέκεται απέναντι στον γίγαντα της διπλανής πόρτας που χρειάζεται ο Captain America να τον σώσει. Αυτά τα οπτικά έχουν επιτρέψει στην Ουάσιγκτον να πουλήσει όπλα αξίας 1,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων στην Ταϊβάν, στον απόηχο μιας προηγούμενης παραγγελίας 2,37 δισεκατομμυρίων δολαρίων το 2020, η οποία δεν έχει ακόμη εκπληρωθεί ως μέρος μιας εκκρεμότητας 14 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Σύμφωνα με το Reuters, η κυβέρνηση του προέδρου Τζο Μπάιντεν εργάζεται επίσης σε ένα πακέτο κυρώσεων που θα έπληττε τον κινεζικό κλάδο παραγωγής τεχνολογίας καταναλωτών, σύμφωνα με το Reuters, επικαλούμενο την πολυπλοκότητα των παγκόσμιων εμπλοκών της εφοδιαστικής αλυσίδας με την οικονομία των ΗΠΑ. Φαίνεται ότι οι κυρώσεις είναι πάντα το τέλος του παιχνιδιού για την Ουάσιγκτον, με τον ίδιο τρόπο που οι ξένες στρατιωτικές επεμβάσεις είναι τελικά για την τόνωση της οικονομίας των ΗΠΑ μέσω του στρατιωτικού βιομηχανικού συγκροτήματος ή της ενδεχόμενης εμφύτευσης των οικονομικών συμφερόντων των ΗΠΑ.
Οι κυρώσεις γέρνουν επίσης το παγκόσμιο οικονομικό πεδίο ανταγωνισμού προς όφελος της Ουάσιγκτον, αποτρέποντας τα έθνη των οποίων οι εταιρείες συναλλάσσονται με τις ΗΠΑ ή σε δολάρια ΗΠΑ από το να εμπλακούν με χώρες που έχουν επιβληθεί κυρώσεις από τις ΗΠΑ. Ακόμη και η ΕΕ, ένας στενός σύμμαχος, αναγκάζεται συχνά να εγκαταλείψει τις εμπορικές σχέσεις ή τις φιλοδοξίες –με τη Ρωσία, το Ιράν και την Κούβα, για παράδειγμα– ως αποτέλεσμα της πίεσης των αμερικανικών κυρώσεων.
Ο αντίκτυπος των κυρώσεων κατά της Κίνας στην ΕΕ θα ήταν καταστροφικός, ιδίως υπό το φως του οικονομικού πλήγματος που έχει ήδη δεχθεί το μπλοκ από τις αντιρωσικές κυρώσεις που πλήττουν τη φθηνή ρωσική ενεργειακή προμήθεια ως αποτέλεσμα της ώθησης της Ουάσιγκτον να δείξει αλληλεγγύη προς την Ουκρανία. Η Κίνα είναι ένας από τους κορυφαίους πελάτες της Γερμανίας, και το Βερολίνο αντιμετωπίζει ήδη σχεδόν αποβιομηχάνιση ως αποτέλεσμα των αντιρωσικών κυρώσεων στον βιομηχανικό του τομέα. Η Ουάσιγκτον έχει εκδώσει στο παρελθόν εξαιρέσεις από τους δικούς της περιορισμούς για αμερικανικές οντότητες. Για παράδειγμα, ακόμη και στην περίπτωση των κυρώσεων στη Μόσχα, «οι ΗΠΑ εκδίδουν μια σειρά από εξουσιοδοτημένες ειδοποιήσεις συναλλαγών και γενικές άδειες για να προστατεύσουν ορισμένους εταιρικούς στόχους από τα σκληρά οικονομικά μέτρα που περιέχονται στις κυρώσεις», σύμφωνα με μια έκθεση τηςένα LexisNexis. Αλλά ο δρόμος για οποιαδήποτε τέτοια εξαίρεση από τις κυρώσεις των ΗΠΑ για ξένες οντότητες είναι λιγότερο σαφής. Στην περίπτωση του ρωσικού πετρελαίου, για παράδειγμα, η ΕΕ εξαρτάται από τις καλές χάρες της Ουάσιγκτον εάν θέλει να συνεχίσει να εισάγει ρωσικά καύσιμα που έχουν εγκριθεί από τις ΗΠΑ. Επομένως, βασικά η Ουάσιγκτον μπορεί να χρησιμοποιήσει τους περιορισμούς για να ελέγξει και να υπαγορεύσει το εμπόριο στην ΕΕ και πέρα από αυτήν. Εκτός, φυσικά, αν αρκετές χώρες χορτάσουν και αναζητήσουν ένα εναλλακτικό σύστημα. Αυτό ακριβώς φαίνεται να εξελίσσεται στον απόηχο των κυρώσεων της Δύσης που σχετίζονται με την Ουκρανία, με τη Ρωσία, την Κίνα, το Ιράν και τον παγκόσμιο νότο να εμβαθύνουν τη συνεργασία που θα μπορούσε τελικά να παρακάμψει τη δυτική οικονομική σφαίρα.
Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι η συζήτηση για τις κυρώσεις για την Κίνα έρχεται στον απόηχο μιας επίσκεψης του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ στην Πόλη του Μεξικού αυτόν το μήνα, για την προώθηση της μεξικανικής κατασκευής ημιαγωγών ως μέρος μιας επένδυσης 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων που θα διευκόλυνε την ανεξαρτησία των ΗΠΑ από τους ημιαγωγούς αξίας περίπου 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων. Η Αμερική εισάγει ετησίως από την Κίνα. Οι ΗΠΑ εργάζονται για να εξασφαλίσουν τα δικά τους συμφέροντα – όπως θα έπρεπε κάθε χώρα. Είναι ξεκάθαρα πρόθυμες να κάνουν οτιδήποτε για να μεγιστοποιήσουν την παγκόσμια ανταγωνιστικότητά τους. Ίσως μια από αυτές τις μέρες οι σύμμαχοί τους αρχίσουν να ακολουθούν το παράδειγμά τους και να κάνουν αυστηρά ό,τι είναι καλύτερο για τους ίδιους και τους πολίτες τους, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα διαφοροποιήσουν τα συμφέροντά τους μακριά από αυτά της Ουάσιγκτον.