Του Andrew Korybko - Παρουσίαση Freepen.gr
Αυτό προσθέτει στρατηγικό πλαίσιο στο γιατί το Κίεβο είναι τόσο απογοητευμένο που η Γερμανία αρνήθηκε να του στείλει ένα σωρό άρματα μάχης και συνεχίζει να επιμένει πως θα το κάνει όσο το δυνατόν συντομότερα, παρόλο που το Βερολίνο θα ήταν το πρώτο που θα αποστείλει τέτοιο εξοπλισμό σε αυτό το σενάριο, κάτι που είναι άβολο να κάνει. Ο Ζελένσκι έφτασε στο σημείο να λέει ότι η Γερμανία πρέπει να ξεχάσει το ναζιστικό παρελθόν της, να εγκαταλείψει τις πολεμικές της ενοχές και να ξεπεράσει αυτά τα «ψυχολογικά εμπόδια», έτσι θέλει πολύ τα άρματα μάχης της. Αντίθετα, δεν έχει ασκήσει τέτοια πίεση στους κορυφαίους θαμώνες του στις ΗΠΑ για να στείλουν αντί αυτού ισοδύναμο εξοπλισμό.
Αυτό που πραγματικά συμβαίνει είναι πως το Κίεβο και η Ουάσιγκτον, η δεύτερη από τις οποίες φέρεται να θεωρεί το Βερολίνο «αναξιόπιστο» τώρα που διστάζει να στείλει άρματα μάχης και άλλα όπλα, έθεσαν τον de facto ηγέτη της ΕΕ στα κέρατα ενός δυσεπίλυτου διλήμματος ήπιας δύναμης. Από τη μία πλευρά, η άρνηση αποστολής περισσότερου στρατιωτικού εξοπλισμού – συμπεριλαμβανομένου της μεταφοράς αρμάτων μάχης τελευταίας τεχνολογίας – παίζει το αφήγημα για το οποίο μίλησε πρόσφατα ο Πολωνός πρωθυπουργός Morawiecki σχετικά με την υποτιθέμενη αναξιοπιστία της Γερμανίας ως συμμάχου, αλλά από την άλλη, κάνοντάς το αυτό εξυπηρετεί το άλλο σενάριο της γερμανικής απειλής.
Το πρώτο στοχεύει στη μείωση της εμπιστοσύνης στην ηγεσία της Γερμανίας, έτσι ώστε η Πολωνία να μπορεί να τοποθετηθεί ως πιο αξιόπιστος εταίρος για τα κράτη της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης (ΚΑΕ), καθώς χαράσσει μια «σφαίρα επιρροής» εκεί μέσω της «Πρωτοβουλίας Τριών Θαλασσών » (3SI). Το δεύτερο, εν τω μεταξύ, χειραγωγεί το ιστορικό τραύμα για την προηγούμενη επίθεση της Γερμανίας, προκειμένου να τοποθετήσει την Πολωνία ως τη μόνη δύναμη που μπορεί να προστατεύσει την ΚΑΕ. Ανεξάρτητα από το τι κάνει το Βερολίνο, καταλήγει να παίζεται στα χέρια της Βαρσοβίας, η οποία με τη σειρά της προωθεί τα συμφέροντα του Κιέβου και της Ουάσιγκτον για την αντικατάσταση του σημερινού ρόλου της Γερμανίας στην περιοχή.
Και οι τρεις – οι ΗΠΑ, η Πολωνία και το κοινό τους ουκρανικό «προτεκτοράτο» (με το οποίο η Πολωνία πρόσφατα συγχωνεύτηκε ανεπίσημα σε μια de facto συνομοσπονδία ) – είναι ενωμένοι στις προσπάθειές τους να συνεχίσουν να ασκούν τη μέγιστη πίεση στη Γερμανία για να κάνει το πρωτοφανές βήμα της αποστολής μάχης τανκς στο Κίεβο. Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, οι ΗΠΑ φέρονται να θεωρούν το Βερολίνο "αναξιόπιστο" καθώς δεν το έχει κάνει ακόμη, το Κίεβο είναι "απογοητευμένο" και ο κορυφαίος διπλωμάτης της Βαρσοβίας μόλις υπέθεσε ότι η καθυστέρηση στην αποστολή όπλων εκεί γενικά (όπως η 30μηνη αναμονή οβίδων) είναι μέρος μιας συνωμοσίας για να αποφευχθεί η υπέρβαση της «κόκκινης γραμμής» της Ρωσίας.
Σχετικά με αυτό, το Κρεμλίνο κατηγόρησε τον ντε φάκτο ηγέτη της ΕΕ πως το είχε ήδη κάνει μέσω προηγούμενων θανατηφόρων αποστολών όπλων, αλλά υπάρχει πάντα η θεωρητική πιθανότητα ότι αυτοί οι δύο θα μπορούσαν ακόμα να επιδιορθώσουν τα πράγματα όσο η Γερμανία παραμένει απρόθυμη να αναλάβει το προβάδισμα στην αποστολή τανκς μάχης σαν τους «συμμάχους» της. Η δημόσια ενίσχυση αυτών των υποψιών, όπως μόλις έκανε ο υπουργός Εξωτερικών Ράου, έχει σκοπό να ασκήσει ταυτόχρονα μεγαλύτερη πίεση στο Βερολίνο, ενώ ταυτόχρονα υποκινεί τον φόβο για τις μεγάλες στρατηγικές του προθέσεις, που και οι δύο παίζουν στο δίλημμα που εξηγήθηκε προηγουμένως.
Ακόμη και στην απίθανη περίπτωση που η Γερμανία συνθηκολογούσε αμέσως με αυτή την πίεση και άδειαζε το απόθεμα αρμάτων μάχης που είχε απομείνει δίνοντάς το όλο στο Κίεβο, δε θα έκανε τους «συμμάχους» της ευτυχισμένους. Απλώς θα περιέγραφαν αυτή την εξέλιξη ως «πολύ λίγη, πολύ αργά» κατηγορώντας τη μέχρι τώρα απροθυμία του Βερολίνου να το κάνει για προηγούμενες αποτυχίες σε αυτή τη σύγκρουση, φανταζόμενοι ότι δεν θα είχαν συμβεί αν η Γερμανία είχε κάνει αυτό που της ζητούσαν αμέσως. Αυτές οι τρεις χώρες επίσης δε θα έπαυαν ποτέ να υπενθυμίζουν σε όλους πόσο καιρό χρειάστηκε η Γερμανία για να αποστείλει αυτόν τον εξοπλισμό, συνεχίζοντας έτσι να την παρουσιάζουν ως αναξιόπιστη.
Ταυτόχρονα, θα διέδιδαν το αντίθετο αφήγημα προς τη Ρωσία υπερβάλλοντας την υποτιθέμενη νεοανακαλυφθείσα δέσμευση της Γερμανίας σε αυτή τη σύγκρουση αντιπροσώπων, προκειμένου να διαμορφώσουν τις συνθήκες ήπιας δύναμης μέσα στις οποίες θα ήταν αδύνατο για αυτούς τους δύο να μπουν ποτέ σε μια προσέγγιση. Εάν το Βερολίνο καταλήξει στο συμπέρασμα πως αυτό το ήδη παρατραβηγμένο σενάριο δεν αξίζει να ληφθεί σοβαρά υπόψη, τότε μπορεί να αναγκαστεί από την στρατιωτική-στρατηγική δυναμική να κάνει ακόμη περισσότερα για το Κίεβο σε μια άστοχη προσπάθεια να δώσει προβάδισμα στον ξαφνικά σκληρό ανταγωνισμό για περιφερειακή επιρροή με τη Βαρσοβία.
Η προηγούμενη εικόνα που κοινοποιήθηκε μέχρι στιγμής δίνει τη δυνατότητα σε κάποιον να απαντήσει με σιγουριά στην ερώτηση που ήταν ο τίτλος αυτής της ανάλυσης. Το Κίεβο είναι τόσο επίμονο να του στείλει η Γερμανία ένα σωρό άρματα μάχης επειδή εργάζεται χέρι-χέρι με τους κοινούς Αμερικανούς - Πολωνούς προστάτες του για να χειραγωγήσουν το Βερολίνο σε ένα δυσεπίλυτο δίλημμα ήπιας δύναμης που θα βλάψει τα συμφέροντά της ανεξάρτητα από το ό,τι κάνει. Παραμένοντας απρόθυμο να συμμορφωθεί με τις πρωτοφανείς απαιτήσεις του, το Βερολίνο παίζει με την αφήγηση της Βαρσοβίας πως είναι αναξιόπιστος σύμμαχος, ενώ η συνθηκολόγηση μαζί τους παίζει στην αφήγησή του για μια γερμανική απειλή και επίσης επιδεινώνει τους δεσμούς με τη Μόσχα.