Του Στρατή Μαζίδη
Τα χρόνια πέρασαν. Οι διαχωριστικές γραμμές των διαφόρων ιδεολογιών ξεθώριασαν. Δεξιοί, αριστεροί, σοσιαλιστές, είτε με την πρώτη είτε με τη δεύτερη εφάρμοσαν μνημόνια και πρόσθεσαν βάρη στις πλάτες του κόσμου. Όμως ο χειρισμός του πολέμου της Ουκρανίας μας αποδεικνύει πως κάποια συνθήματα δεν ήταν απλά έξυπνες επινοήσεις για να αναπαράγονται με δυνατή φωνή, αλλά μια πραγματικότητα.
Αν η ΕΟΚ, σημερινή ΕΕ δεν ήταν το ίδιο συνδικάτο με το ΝΑΤΟ, τότε σήμερα δε θα είχαμε πόλεμο στην Ουκρανία διότι πολύ απλά θα είχε εξαναγκαστεί το Κίεβο να εφαρμόσει τις συμφωνίες ΜΙΝΣΚ που το ίδιο υπέγραψε και συμμετείχαν ενεργά Γερμανία - Γαλλία.
Πώς είναι δυνατό μια "ανεξάρτητη" ΕΕ που θεωρητικά κόπτεται για τα μέλη της να τροφοδοτεί με όπλα έναν απίστευτο θεατρίνο [και όχι ηθοποιό] σε έναν πόλεμο με προδιαγεγραμμένη πορεία αποφασίζοντας κυρώσεις οι οποίες όχι μόνο δεν ακουμπούν τη Ρωσία αλλά...ξεσκίζουν τους Ευρωπαίους πολίτες που πλέον έχουν αρχίσει να αντιδρούν.
Το ΝΑΤΟ, δηλαδή οι ΗΠΑ, είχαν κάθε λόγο να σύρουν τη Ρωσία σε μια εισβολή στη Μόσχα, να αναστήσουν την Ατλαντική Συμμαχία και φυσικά να αξιώσουν την ενεργειακή απεξάρτηση της Ευρώπης από τους κακούς Ρώσους για να δεθεί πιο ακριβά στο δικό τους άρμα. Χώρια βέβαια τις παραγγελίες που θα ακολουθήσουν για αμερικανικά οπλικά συστήματα.
Η ΕΕ όμως τι λόγο είχε να ακολουθήσει σε όλα αυτά βυθίζοντας εκατοντάδες εκατομμύρια στη φτώχεια και την αβεβαιότητα;
Η ΕΕ απέδειξε ότι είναι ένα ανίσχυρο κλαμπ. Ένας ξυλοπόδαρος. Ακόμη και το δυνατό του χαρτί, η οικονομία με το ισχυρό νόμισμα, βλέπουμε πόσο εύκολα πήγαν περίπατο μέσα σε λίγους μήνες με το πληθωρισμό να σπάει τα ρεκόρ, που σε ό,τι αφορά την καθημερινότητά μας είναι διψήφιο αρκετών δεκάδων.
Να κλείσουμε με κάτι πιο απλό. Αν η ΕΕ επιθυμεί την ενεργειακή απεξάρτηση από τη Ρωσία, γιατί επιδιώκει να αγκιστρωθεί στις ΗΠΑ με χειρότερους όρους αντί να στηρίξει Ελλάδα - Κυπριακή Δημοκρατία στο θέμα της ΑΟΖ και των ενεργειακών κοιτασμάτων; Τι πιο απλό; Τι πιο λογικό; Αλλά για μια...ΕΟΚ που δεν είναι το ίδιο συνδικάτο.