Γιατί η Ινδία λατρεύει να νοικιάζει ρωσικά πυρηνικά υποβρύχια

Modern Russian Navy Submarine. Image Credit: Creative Commons

Από τότε που πέτυχε την ανεξαρτησία από το Ηνωμένο Βασίλειο μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η Ινδία χρησιμοποίησε μια σειρά από πολεμικά πλοία «hand-me-down», κυρίως αεροπλανοφόρα. Αυτά περιελάμβαναν σκάφη του πρώην Βασιλικού Ναυτικού, ενώ η σημερινή ναυαρχίδα του Ινδικού Ναυτικού INS Vikramaditya είναι ένα καταδρομικό αεροσκάφος κλάσης Κιέβου της πρώην σοβιετικής εποχής που αγοράστηκε από τη Ρωσία το 2004.

Του Peter Suciu - 19fortyfive.com / Παρουσίαση Freepen.gr

Η Ινδία έχει επίσης χειριστεί υποβρύχια ξένης κατασκευής.

Μεταξύ 1988 και 1991, η Ινδία πραγματικά μίσθωσε το πρώτο της υποβρύχιο βαλλιστικών πυραύλων (SSBN) από τη Σοβιετική Ένωση και το 2019 το Νέο Δελχί υπέγραψε σύμβαση 3 δισεκατομμυρίων δολαρίων για τη μίσθωση ενός πυρηνικού υποβρυχίου επίθεσης (SSN) κλάσης Akula-1 από τη Ρωσία για περίοδο 10 ετών. Η συμφωνία μεταξύ Ινδίας και Ρωσίας υπεγράφη μετά από δύο χρόνια διαπραγματεύσεων για την τιμή και διάφορες άλλες πτυχές της συμφωνίας.

Με βάση τη συμφωνία, η Ρωσία επρόκειτο να παραδώσει το υποβρύχιο, το οποίο είχε παραγγελθεί ως Chakra III, στο ινδικό ναυτικό μέχρι το 2025. Από τότε που υπογράφηκε αυτή η συμφωνία, το Νέο Δελχί επιδίωξε να αποκτήσει ένα δεύτερο SSN από τη Ρωσία, καθώς θα επέτρεπε στο ινδικό ναυτικό να λειτουργεί δύο ανεξάρτητες ομάδες μάχης αεροπλανοφόρων. Η Ινδία επιδιώκει τώρα να θέσει σε λειτουργία τον πρώτο εγχώρια αερομεταφορέα της, INS Vikrant, αργότερα φέτος.

Καθήκοντα Συνοδείας

Εκτός από το να υπηρετούν ως μέρος μιας δύναμης κρούσης αεροπλανοφόρων, τα SSN θα μπορούσαν να εκτελούν καθήκοντα συνοδείας με τον ινδικό στόλο τεσσάρων SSBN κλάσης Arihart, τα οποία σύμφωνα με πληροφορίες θα τεθούν σε υπηρεσία μέχρι το τέλος αυτής της δεκαετίας. Τα ρωσικής κατασκευής SSN μπορούν να παραμείνουν και να λειτουργούν υποβρύχια σχεδόν επ 'αόριστον και η αντοχή τους περιορίζεται μόνο από τις προμήθειες τροφίμων για το πλήρωμα.

Μπορούν να εξοπλιστούν με μια σειρά τακτικών όπλων, συμπεριλαμβανομένων τορπίλων, πυραύλων κρουζ κατά πλοίων και πυραύλων χερσαίας επίθεσης, αλλά δεν θα είναι εξοπλισμένα με πυρηνικούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς λόγω διεθνών συνθηκών και επίσης επειδή δε χρησιμοποιούνται τέτοια υποβρύχια σε περιπολίες αποτροπής.

Δεν είναι σαφές εάν ο πόλεμος της Ρωσίας στην Ουκρανία θα επηρεάσει το χρονοδιάγραμμα παράδοσης του Chakra III ή εάν η Μόσχα έχει ακόμη και την ικανότητα να παρέχει ένα δεύτερο επιθυμητό SSN.

Γνωρίστε την κλάση Akula

Σχεδιασμένο στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και έχοντας αναπτυχθεί στις αρχές της δεκαετίας του 1980, το Akula ενσωματώνει ένα σύστημα διπλού κύτους που αποτελείται από μια εσωτερική γάστρα πίεσης και μια εξωτερική «ελαφριά» γάστρα. Αυτό ουσιαστικά επέτρεψε περισσότερη ελευθερία στο σχεδιασμό του σχήματος του εξωτερικού κύτους, το οποίο είχε ως αποτέλεσμα ένα υποβρύχιο με μεγαλύτερη εφεδρική άνωση από τα δυτικά επιθετικά υποβρύχια της εποχής.

Δεκαπέντε από τα προγραμματισμένα 20 υποβρύχια κατασκευάστηκαν και ολοκληρώθηκαν από την Amur Shipbuilding Plant Joint Stock Company στο Komsomolsk-on-Amur και από τη Sevmash στο ναυπηγείο Severodvinsk. Ξέκινησαν αλλά πέντε να ναυπηγούνται, αλλά μερικά ακυρώθηκαν κατά τη διάρκεια της κατασκευής και δύο από τα σκαριά χρησιμοποιήθηκαν για την ολοκλήρωση των πυρηνοκίνητων βαλλιστικών υποβρυχίων κατηγορίας Borei Yury Dolgoruky και Alexander Nevsky.

Επτά υποβρύχια Akula I τέθηκαν σε λειτουργία μεταξύ 1986 και 1992 ενώ τρία βελτιωμένα σκάφη Akula τέθηκαν σε υπηρεσία μεταξύ 1992 και 1995. Η κατασκευή των μεταγενέστερων σκαφών συχνά αναστέλλεται κατά καιρούς λόγω έλλειψης κεφαλαίων κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης της Ρωσίας.