Όταν η χώρα κινδυνεύει κι εσύ έχεις πρωτοσέλιδο αν πρώην τηλεριαλιτίστρια αέριζε επαρκώς το μέσα της

Pexels / pixabay

Η χώρα βρίσκεται στον 15ο χρόνο κρίσης. Τα τελευταία δε δύο χρόνια έχουμε ζήσει τα πάντα τόσο από την κάθε συμφορά που μας βρίσκει όσο και από τις εκτός λογικής επιλογές όσων αποφασίζουν. Ταυτόχρονα έχουμε παγκόσμιο πόλεμο ανάμεσα σε Δύση και Ρωσία, που για την ώρα διεξάγεται δια αντιπροσώπου (Ουκρανία) στο δικό του έδαφος μιας κι εκεί ο λαός έκρινε ότι πρέπει να εμπιστευτεί έναν τύπο που υποδύθηκε τον πρόεδρο σε σίριαλ και έπαιξε πιάνο ζωντανά πριν λίγα χρόνια με τα... μπιρμπιλαϊδόνια του εκχυδαΐζοντας θρησκευτικό άσμα των πιστεύω του.

Του Στρατή Μαζίδη

Η βενζίνη πάει για τα τρία ευρώ. Το σουβλάκι ομοίως. Τρία ευρώ, δηλαδή ένα χιλιάρικο. Θυμάστε πόσα σουβλάκια τρώγαμε με ένα χιλιάρικο; Πού να θυμάστε αφού σκάγαμε. Ακόμη και το τοστ αρχίζει να γίνεται πανάκριβο. Κι όσο κι αν μας ξεγελά ο ήλιος, θα ακολουθήσει το φθινόπωρο με το χειμώνα. Τι μας περιμένει άραγε;

Και πώς θα φτάσουμε ως εκεί; Όπως είμαστε τώρα; Μετά από μια κρίση με την Τουρκία ή μήπως μετά από μια..."κρίση" με την Τουρκία; Έχουν διαφορά αυτά τα δύο. Άλλο η κρίση και διαφορετικό η "κρίση". Η πρώτη είναι ανοικτή σε όλα. Η δεύτερη, όποιο κι αν είναι το περιεχόμενο, ακόμη κι αν πχ βυθίσεις γεωτρύπανα στο πρώτο επεισόδιο της σειράς, έχει συγκεκριμένη κατάληξη.

Παράλληλα πάμε σε εκλογές ή όχι; Αναγκαστικά πάμε σε εκλογές αφού είτε εξαντλήσει είτε όχι τη θητεία της η σημερινή κυβέρνηση, της έμεινε ένας χρόνος θητείας. Και τι βγάλει άραγε η κάλπη; Με ποια κριτήρια θα ψηφίσουμε;

Μέσα σε όλα αυτά, φαίνεται πως είναι άλλα τα κριτήρια της ενημέρωσης, όταν βλέπεις πρωτοσέλιδο με μεγάλο μέσο την απάντηση πρώην τηλεριαλιτίστριας, αν σε κάποια από το πλήθος των εκδηλώσεων που λαμβάνουν χώρα σε αυτόν τον τόπο, φορούσε ή όχι εσώρουχο. Τρομερό ζήτημα. Επιτακτική η ανάγκη να δοθούν εξηγήσεις. 

Αλλά μήπως οι μισές ηλεκτρονικές ειδήσεις δεν είναι απλά ένα μηδενικό με μπόλικο τίποτε; Ποιος είπε; Τι είπε; Τι φόρεσε; Αν...συγκλόνισε, κ.ο.κ.; 

Θα πει κανείς, προς τι η απορία; Αυτό σερβίρεται, διότι αυτό τρώγεται ή καλύτερα έμαθαν στον κόσμο να τρώγεται. Πού ώρα για αναλύσεις, σκέψεις και προβληματισμούς;

Να μιλούσαμε τουλάχιστον για το βρακί της Κατερίνας, που ο Καραϊσκάκης φορούσε σε όσους στρατιώτες του θεωρούσε ότι είχαν δειλιάσει. Αλλά πού να βρεθούν τόσα βρακιά ως ανταμοιβή της κατάντιάς μας;