 |
| jojooff / pixabay |
Η ΕΚΤ παρουσίασε το σχέδιο για να βοηθήσει τα νότια έθνη της ΕΕ, τα πιο χρεωμένα του μπλοκ, με αυξανόμενες υποχρεώσεις. Η ρυθμιστική αρχή είπε ότι θα κατευθύνει μετρητά σε περισσότερα χρεωμένα κράτη από το χρέος που λήγει στο πλαίσιο του προγράμματος στήριξης της πανδημίας ύψους 1,7 τρισεκατομμυρίων ευρώ (1,8 τρισεκατομμύρια δολάρια). Αυτό σημαίνει ότι ενώ πριν από την ανακοίνωση, η διαδικασία αγοράς ομολόγων της ΕΚΤ από τα κράτη γινόταν σύμφωνα με τις επενδύσεις κάθε χώρας ξεχωριστά, θα προτιμώνται πλέον χώρες με υψηλό χρέος, όπως η Ιταλία, με το ακαθάριστο χρέος της να ανέρχεται σε περίπου 150 % του ΑΕΠ.
Ωστόσο, οι ειδικοί λένε ότι η κίνηση είναι απίθανο να λύσει τις κρίσεις χρέους. Ο Όλι Ρεν, επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας της Φινλανδίας, δήλωσε στο Reuters πως το μέτρο θα βοηθήσει απλώς στην αποτροπή «αδικαιολόγητων» κινήσεων στην αγορά και δε θα βοηθήσει τις χώρες σε περίπτωση πραγματικά μεγάλων ζητημάτων χρέους.
Ο Markus Ferber, Γερμανός βουλευτής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, σημείωσε ότι η ΕΚΤ ενδέχεται να επεκτείνει υπερβολικά τον τομέα της εμπειρογνωμοσύνης της.
«Η δουλειά της ΕΚΤ είναι να επιτύχει τη σταθερότητα των τιμών, όχι να διασφαλίσει ευνοϊκές συνθήκες χρηματοδότησης… Ορισμένες χώρες τώρα απλώς παίρνουν τον λογαριασμό για χρόνια ανεύθυνων δημοσιονομικών πολιτικών », είπε στο ειδησεογραφικό πρακτορείο.
Σύμφωνα με τον οικονομικό αναλυτή Richard Cookson, ενώ ο κύριος στόχος μιας κεντρικής τράπεζας είναι να διατηρήσει τον πληθωρισμό σε χαμηλά επίπεδα, η ευρωπαϊκή ρυθμιστική αρχή φαίνεται να έχει διαφορετικό στόχο – να εμποδίσει τα πιο αδύναμα μέλη της ΕΕ να αποχωρήσουν από τη νομισματική ένωση. «Η ΕΚΤ έχει πλέον τεθεί σε αδύνατη θέση… Τα τελευταία 10 χρόνια, αντί να στοχεύει τον πληθωρισμό, η νομισματική πολιτική έχει καθοριστεί με σκοπό να εμποδίσει τα πιο αδύναμα μέλη της να αποχωρήσουν από τη νομισματική ένωση. Ουσιαστικά, δεν είναι πλέον μια κεντρική τράπεζα που στοχεύει τον πληθωρισμό», έγραψε ο Cookson σε άρθρο του στο Bloomberg.
Επικαλούμενος τον αυξανόμενο πληθωρισμό στα περισσότερα κράτη της ΕΕ ως παράδειγμα των αποτυχημένων πολιτικών της ΕΚΤ, είπε ότι ακόμη και η πρόσφατα ανακοινωθείσα αύξηση των βασικών επιτοκίων κατά 0,25%, η πρώτη της κίνηση σε 11 χρόνια, δύσκολα θα άλλαζε την κατάσταση.
«Η ΕΚΤ μπορούσε να συγκαλύψει τις πραγματικές της προθέσεις όταν ο πληθωρισμός ήταν χαμηλός, αλλά όταν ο πληθωρισμός είναι υψηλός και αυξάνεται, η συγκάλυψη των πραγματικών στόχων της καθίσταται αδύνατη… η ΕΚΤ δεν μπορεί να στοχεύσει τον πληθωρισμό και να διατηρήσει χαμηλά τα spreads των πιο αδύναμων περιφερειακών δανειοληπτών, όπως η Ιταλία», είπε, προσθέτοντας ότι ενώ μπορεί να είναι επικίνδυνο να στοχεύσουμε τον πληθωρισμό με αυξήσεις επιτοκίων, η προσπάθεια επιδότησης ασθενέστερων δανειοληπτών είναι μια ακόμη χειρότερη πολιτική.
«Η ΕΚΤ δεν πρέπει να έχει καμία σχέση με αυτό… Τελικά, δεν πρέπει να εναπόκειται στην ΕΚΤ να αποφασίζει ποιος είναι και ποιος δεν είναι στο ευρώ », δήλωσε, τονίζοντας ότι φέτος « είναι πιθανό να είναι χρονιά που θα σημάδεψει το ευρώ».