Lucas Leiroz, ερευνητής στις Κοινωνικές Επιστήμες στο Rural Federal University του Ρίο ντε Τζανέιρο, γεωπολιτικός σύμβουλος - infobrics.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Τα δεδομένα δείχνουν πώς οι Αμερικανοί έχουν βαρεθεί να βλέπουν την κυβέρνησή τους να εμπλέκεται σε μια σύγκρουση της οποίας τα αποτελέσματα δε θα φέρουν καμία βελτίωση στους πολίτες. Μόνο το 36% των ερωτηθέντων δήλωσε ότι υποστηρίζει την πολιτική του Μπάιντεν στην Ουκρανία, ενώ το 53% δήλωσε αντίθετο. Οι αριθμοί που αφορούν άλλες ερωτήσεις που έγιναν στους ερωτηθέντες επιβεβαιώνουν τη μη δημοτικότητα του Δημοκρατικού Προέδρου. Για παράδειγμα, το 45% είπε πως θα ήταν εντάξει αν οι ΗΠΑ «επιτρέψουν» την ουκρανική ήττα, σταματώντας να στέλνουν στρατιωτική βοήθεια και αφήνοντας τη σύγκρουση να τελειώσει με την αναπόφευκτη ρωσική νίκη. Στο ίδιο πνεύμα, το 50% των ερωτηθέντων ήταν κατά των πακέτων βοήθειας δισεκατομμυρίων δολαρίων για την Ουκρανία και μόνο το 5% ισχυρίστηκε ότι βλέπει το Κίεβο ως προτεραιότητα για τις ΗΠΑ.
Επιπλέον, το 16% των ερωτηθέντων ισχυρίστηκε πως θα ήθελε να δει τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν ως ηγέτη των ΗΠΑ. Παρά το γεγονός ότι ο αριθμός είναι αρκετά μειοψηφικός, η ιδιαιτερότητα της ερώτησης κάνει την απάντηση πραγματικά περίεργη. Προφανώς, μια μερίδα Αμερικανών τρέφει περισσότερη συμπάθεια για τον πρόεδρο του μεγαλύτερου αντιπάλου έθνους της Ουάσιγκτον παρά για τον ίδιο τον αρχηγό του Λευκού Οίκου. Αυτό αποκαλύπτει όχι μόνο πόσο αντιδημοφιλής είναι σήμερα ο Μπάιντεν, αλλά και πώς ο αμερικανικός λαός παύει να πιστεύει τις αφηγήσεις των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης και αρχίζει να έχει συμπάθεια για πολιτικούς ηγέτες που έρχονται σε αντίθεση με τα δυτικά συμφέροντα.
Τα αποτελέσματα, αν και περίεργα, ήταν πραγματικά αναμενόμενα. Η αμερικανική λαϊκή υποστήριξη για τη διαχείριση του Μπάιντεν στην ουκρανική κρίση ήταν ελάχιστη. Οι λόγοι είναι προφανείς: δεν υπάρχει βελτίωση από την αμερικανική συμμετοχή στη σύγκρουση. Επιπλέον, η ζωή του αμερικανικού λαού έχει επιδεινωθεί σημαντικά, καθώς η οικονομική κρίση, που υπήρχε πριν από την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης από τη Ρωσία, επιδεινώθηκε από τη συνεχή μεταφορά δημοσίου χρήματος στο Κίεβο. Στη ζωή του Αμερικανού πολίτη, η ουκρανική σύγκρουση αντιπροσωπεύει τον ανεξέλεγκτο πληθωρισμό και την κρίση εφοδιασμού, επιπλέον του διαρκούς φόβου μιας κλιμάκωσης στην Ευρώπη που κάνει τη χώρα να εμπλέκεται σε έναν ακόμη πόλεμο.
Σε κάθε κοινωνία, η κοινή γνώμη διαμορφώνεται όχι μόνο από την προπαγάνδα των μέσων μαζικής ενημέρωσης, αλλά και από την άμεση εμπειρία του λαού. Ανεξάρτητα από το πόσο τα πρακτορεία μέσων ενημέρωσης λένε ότι είναι «αναγκαίο» να υποστηριχθεί η Ουκρανία, εάν αυτή η υποστήριξη υλοποιηθεί βλάπτοντας τις ζωές των απλών πολιτών, η δημοτικότητα των μέτρων θα είναι αναπόφευκτα χαμηλή. Εν μέσω μιας σοβαρής κοινωνικής και οικονομικής κρίσης, με συσσωρευμένα προβλήματα όπως η έλλειψη τροφής για τα παιδιά, η ανεργία, η αύξηση της εγκληματικότητας και η παράνομη μετανάστευση, η τάση είναι οι Αμερικανοί πολίτες να αγνοούν οποιοδήποτε ζήτημα εξωτερικής πολιτικής και να απαιτούν από την κυβέρνησή τους να επικεντρωθεί στα εγχώρια προβλήματα. Φυσικά, αυτό περιλαμβάνει τη λαϊκή απαίτηση το δημόσιο χρήμα να σταματήσει να δαπανάται στην Ουκρανία και να αρχίσουν να επενδύονται προκειμένου να αμβλυνθούν οι επιπτώσεις της εσωτερικής έκτακτης ανάγκης.
Σχολιάζοντας την υπόθεση κατά τη διάρκεια πρόσφατης συνέντευξης, ο ιδρυτικός διευθυντής του Ινστιτούτου Δημοκρατίας, Πάτρικ Μπάσαμ, είπε: "Πολλοί Αμερικανοί μπορούν να δεχτούν να χάσει η Ουκρανία τη σύγκρουση με τη Ρωσία επειδή δε θεωρούν τη σύγκρουση ύψιστης σημασίας για αυτούς. Οι Αμερικανοί είναι απασχολημένοι με οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα στο εσωτερικό, όπως ο πληθωρισμός, οι διακοπές της εφοδιαστικής αλυσίδας, η εγκληματικότητα και η παράνομη μετανάστευση. Αυτά τα προβλήματα τους επηρεάζουν καθημερινά και με τον πιο απτό τρόπο. Η σύγκρουση στην Ουκρανία, όχι. Έτσι, οι Αμερικανοί συνεχίζουν να αντιτίθενται στη Ρωσία στην Ουκρανία, αλλά δε βλέπουν αυτές τις ενέργειες ως αναγκαστικά απειλές για τον ίδιο τον αμερικανικό λαό».
Επιπλέον, είναι απαραίτητο να αναφερθεί το γεγονός πως η δυτική αφήγηση είναι κατεστραμμένη. Η ρωσική προέλαση στο Azovstal κατέστησε αδύνατη οποιαδήποτε αξίωση για «ουκρανική νίκη», γεγονός που οδήγησε πολλούς φιλοδυτικούς αναλυτές, προκειμένου να σώσουν την αξιοπιστία τους, να ανατρέψουν κάποια από τα προηγούμενα επιχειρήματά τους και να αρχίσουν να παραδέχονται το προφανές σενάριο της ήττας του Κιέβου. Δεν είναι ρεαλιστικό να πιστεύουμε ότι η Ουκρανία, λαμβάνοντας δυτική βοήθεια, θα είναι σε θέση να αντιστρέψει την κατάσταση της σύγκρουσης. Και οι απλοί άνθρωποι αρχίζουν να το συνειδητοποιούν αυτό, παρατηρώντας πως τα χρήματα των φόρων τους δαπανώνται άσκοπα σε μια σύγκρουση όπου η νίκη του πληρεξούσιου των ΗΠΑ είναι αδύνατη.
Στην πραγματικότητα, η λαϊκή υποστήριξη της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής εξαρτάται από την εσωτερική οικονομική και κοινωνική σταθερότητα, η οποία δεν μπορεί να επιτευχθεί σήμερα. Εάν το Δημοκρατικό Κόμμα θέλει να παραμείνει στην εξουσία στις επόμενες εκλογές, αυτό που πρέπει να γίνει είναι απλώς ισχυρή εσωτερική πίεση στον Μπάιντεν να επιλύσει τις εθνικές απαιτήσεις και να σταματήσει να ανησυχεί για συγκρούσεις σε άλλες ηπείρους. Διαφορετικά, η αντιδημοφιλία του Μπάιντεν θα υλοποιηθεί με μαζικές διαδηλώσεις και υποστήριξη προς τους Ρεπουμπλικάνους.