Σε ένα κράτος δικαίου η δικαιοσύνη και η βουλή είναι ανεξάρτητα σώματα, όχι υπό τον εκάστοτε πρωθυπουργό-κομματάρχη

Anestiev / Pixabay
Σε ένα κράτος δικαίου, οι κεφαλές των ανωτάτων δικαστηρίων θα εκλέγονταν εκ των έσω. Για παράδειγμα, κατόπιν εκλογικής διαδικασίας μεταξύ των μελών του δικαστικού σώματος, δηλαδή των δικαστών και των εισαγγελέων. Στην Ελλάδα μας, οι πρόεδροι του Αρείου Πάγου και του Συμβουλίου της Επικρατείας επιλέγονται από το υπουργικό συμβούλιο, δηλαδή τον εκάστοτε πρωθυπουργό.

Οι νόμοι της πατρίδας μας, ψηφίζονται εφόσον γίνουν αποδεκτοί από την πλειοψηφία των βουλευτών, η οποία όμως χάρη στην υφιστάμενη εκλογική διαστρέβλωση της ενισχυμένης αναλογικής ελέγχεται και πάλι από την εκάστοτε κυβέρνηση (σχετικό άρθρο «Το 40% των Ελλήνων πολιτών αντιστοιχεί σε 2,25 εκ.; Το τέχνασμα στα εκλογικά-δημοσκοπικά ποσοστά και η διαστρέβλωση της δημοκρατίας»: https://www.freepen.gr/2022/04/40-225.html). Ενώ σε μία δημοκρατική πολιτεία το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής, καθώς και η σύνθεση του υπουργικού συμβουλίου, θα ήταν συνταγματικά κατοχυρωμένα, προσδιορισμένα και μόνιμα.

Παραδείγματος χάρη, στην Ελβετία τα 200 μέλη της βουλής των Αντιπροσώπων εκλέγονται με βάση το σύστημα της αναλογικής αντιπροσώπευσης και χωρίς να υπάρχει υποχρέωση συμμετοχής τους σε κομματικό σχηματισμό αν θέλουν να θέσουν υποψηφιότητα. Στην ίδια χώρα, υφίσταται και το σώμα της Γερουσίας, την οποία συγκροτούν δύο εκλεγμένοι αντιπρόσωποι από κάθε ομοσπονδιακό καντόνι και ένας από κάθε ομοσπονδιακό ημικαντόνι, συνολικά 46 μέλη. Τα δύο νομοθετικά σώματα συνεδριάζουν χωριστά και απαιτείται η σύμφωνη γνώμη και των δύο για την ψήφιση ενός νόμου.

Όσο για τα μέλη της ελβετικής εκτελεστικής εξουσίας, τους υπουργούς αλλά και τον πρωθυπουργό, δεν ορίζονται από τον εκάστοτε αρχηγό του πρώτου κόμματος, αλλά εκλέγονται κατόπιν ψηφοφορίας των δύο νομοθετικών σωμάτων για κάθε θέση ξεχωριστά. Διότι, σε μία δημοκρατία ο πρωθυπουργός δεν είναι κομματάρχης και οι υπουργοί δεν είναι κομματόσκυλα. Ενώ το ποιος θα προΐσταται της κυβέρνησης πρέπει να το αποφασίζουν είτε τα μέλη του νομοθετικού σώματος, είτε απευθείας οι πολίτες και μάλιστα χωρίς να υπάρχει δέσμευση σε επικεφαλής κομματικών σχηματισμών.

Με αυτή την πολιτειακή οργάνωση τα πρόσωπα που συνθέτουν ένα κυβερνητικό σχήμα δεν βρίσκονται κάτω από το μαστίγιο ενός κομματάρχη. Ταυτόχρονα, είναι λιγότερο εξαρτημένα από τα πολιτικά κόμματα, καθώς η εκλογή τους από μία βουλή που έχει συγκροτηθεί με βάση την απλή αναλογική και που πιθανόν διαθέτει και κάποια μη κομματικά μέλη, απαιτεί ευρεία συναίνεση. Κάτι που για να επιτευχθεί χρειάζεται να προταθούν προσωπικότητες ισχυρές και κοινής αποδοχής.

Ο δε θεσμός του προέδρου της δημοκρατίας δεν νοείται να είναι διακοσμητικός. Ο πρόεδρος της δημοκρατίας πρέπει να διαθέτει ευρείες ελεγκτικές αρμοδιότητες και εξουσίες. Μα προπαντός, να εκλέγεται απευθείας από τους πολίτες και να μπορεί να υποβάλει υποψηφιότητα οποιοσδήποτε Έλληνας.

Τα πολιτειακά αυτά χαρακτηριστικά θα τόνωναν τη συμμετοχή των πολιτών στις εκλογικές διαδικασίες, αλλά και το ενδιαφέρον τους για τα κοινά, αφού θα γνώριζαν ότι καμία ψήφος, καμία πολιτική επιλογή, δεν είναι πιο ιδιαίτερη από μία άλλη. Διότι με το σύστημα της ενισχυμένης αναλογικής υφίστανται τριών κατηγοριών ψήφοι, άρα και πολίτες. Η ελιτίστικη για το πρώτο κόμμα που λαμβάνει επιπλέον βουλευτές, η χλιαρή για τα κόμματα που λαμβάνουν έως 3% και εισέρχονται στη βουλή, καθώς και η αποδυναμωμένη των υπολοίπων κομμάτων που ενώ λαμβάνουν άνω του 0,34% δεν εκλέγουν κανέναν βουλευτή (ποσοστό 0,34% σε 300 βουλευτικές έδρες αντιστοιχεί σε έναν βουλευτή). Κάτι που αντίκειται στις αρχές της δημοκρατίας.

Ένα ακόμα σημαντικό και απαραίτητο στοιχείο ενός κράτος δικαίου αποτελούν τα υποχρεωτικά δημοψηφίσματα για συνταγματικά προσδιορισμένα ζητήματα, τα αποτελέσματα των οποίων θα είναι δεσμευτικά για την κυβέρνηση. Ένα πάντρεμα αντιπροσωπευτικής και άμεσης δημοκρατίας, η λεγόμενη συμμετοχική δημοκρατία. Όπως στην Ελβετία.

Στο σημείο αυτό, αρκετοί θα χαμογελάνε, ψιθυρίζοντας πως όλα αυτά αποτελούν ένα άπιαστο όνειρο για την Ελλάδα μας.

Ερωτώ, με αγανάκτηση:

Γιατί; Δεν αξίζουμε εμείς, δεν αξίζεις εσύ που χαμογελάς, ο καθένας μας, αυτό το όνειρο να γίνει πραγματικότητα; Εκτός αν μας αρέσει να μας κοροϊδεύουν κατάμουτρα πως υφίσταται διάκριση των εξουσιών, της εκτελεστικής, της νομοθετικής και της δικαστικής, αλλά ουσιαστικά και πρακτικά να βρίσκονται υπό την επήρεια της εκάστοτε κυβέρνησης.

Και πώς θα γίνει το όνειρο πραγματικότητα;

Πάντως, όχι ψηφίζοντας ή πόσο μάλλον υποστηρίζοντας, αντιδημοκρατικά και ανήθικα πολιτικά κόμματα.


Μαργέλης Κωνσταντίνος

27η Μαΐου 2022

Άγιος Πέτρος, Λευκάδας

www.eksadaktylos.gr
Νεότερη Παλαιότερη
--------------
Ακούστε το τελευταίο ηχητικό από τη ΜΕΣΗ ΓΡΑΜΜΗ


Η Freepen.gr ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει για τα άρθρα / αναρτήσεις που δημοσιεύονται και απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους και δε σημαίνει πως τα υιοθετεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών ή ότι υπάρχει κάποιο σφάλμα, επικοινωνήστε μέσω e-mail