 |
| WikimediaImages / pixabay |
Ρόμπερτ Μπριτζ - strategic-culture.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Η φετινή παρέλαση της Ημέρας της Νίκης στη Μόσχα, σε ανάμνηση της ήττας της ναζιστικής Γερμανίας το 1945, υπόσχεται να είναι ένα γλυκόπικρο γεγονός. Αυτό συμβαίνει γιατί ο ρωσικός λαός βρίσκεται για άλλη μια φορά, προς μεγάλη του έκπληξη, σε έναν υπαρξιακό αγώνα ενάντια στο φασισμό. Ωστόσο, αυτή τη φορά, οι δυτικές κυβερνήσεις όχι μόνο αγνοούν το πρόβλημα στα σύνορα της Ρωσίας, αλλά το υποστηρίζουν ενεργά.
Αληθινή ιστορία: Πίσω στα τέλη της δεκαετίας του 1970, στο δημοτικό σχολείο Nativity of Our Lord στο Πίτσμπουργκ της Πενσυλβάνια, αρκετοί μαθητές και εγώ κληθήκαμε στον πίνακα για να εκτελέσουμε ένα μαθηματικό πρόβλημα. Έχοντας ολοκληρώσει δεόντως την εργασία μου, αφιέρωσα ένα επιπλέον λεπτό για να γράψω κάτι δίπλα στην απάντησή μου πριν επιστρέψω στο θρανίο μου.
Ξαφνικά, η δασκάλα μας, μια ανόητη καλόγρια με το όνομα Sister Dolorosa, ρώτησε με μια φωνή που έτρεμε από οργή: «Ποιος… το έκανε…ΑΥΤΟ;» Η μόνη μου σκέψη ήταν ότι κάποιος είχε πολλά προβλήματα. Όπως αποδείχθηκε, είχα δίκιο και αυτός ο «κάποιος» ήμουν εγώ. Χωρίς να κάθεται πια στο γραφείο της, η εξαγριωμένη καλόγρια στεκόταν δίπλα στο μαθηματικό μου πρόβλημα, χτυπώντας έναν ξύλινο χάρακα στον πίνακα όπου είχα γράψει μια εικόνα, η οποία έτυχε να ήταν μια σβάστικα. Δεν είναι κάτι που κανονικά θα έβρισκε κανείς στη διακόσμηση μιας καθολικής τάξης. Σήκωσα αργά το χέρι μου καθώς περίμενα τη γνωστή οργή του Θεού, ή τον φοβερό κυβερνήτη της μοναχής, να με χτυπήσει επί τόπου.
Προτού ο αναγνώστης κρίνει την ανόητη πράξη μου, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι είχα μυηθεί σε αυτό το αρχαίο σύμβολο –που τώρα ταυτίζεται με τη ναζιστική Γερμανία και τα απεχθή εγκλήματά της– το ίδιο πρωί. Συνέβη κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης στη βιβλιοθήκη του σχολείου, όπου έπεσα πάνω σε ένα βιβλίο για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και είδα για πρώτη φορά μια εικόνα της επίφοβης σβάστικας. Περιττό να πω ότι δεν είχα ιδέα για τα φρικτά πράγματα που αντιπροσώπευε, και έμεινα έκπληκτος που ένας απλός στριμμένος σταυρός μπορούσε να προκαλέσει τόσα συναισθήματα.
Σήμερα, αρκετές δεκαετίες αφότου η δασκάλα μου εξοργίστηκε για ένα πολιτικό σύμβολο που είχε γράψει ένα ανίδεο παιδί, ο κόσμος έχει γίνει ένα ριζικά διαφορετικό μέρος, και όχι προς το καλύτερο. Είτε οφείλεται στο ότι έχουμε ξεχάσει τα σκληρά μαθήματα της ιστορίας είτε επειδή η ρωσοφοβία έχει ριζώσει τόσο βαθιά στις καρδιές της ανθρωπότητας, είναι δύσκολο να πούμε. Όποια και αν είναι η περίπτωση, το δυτικό ημισφαίριο τώρα, όσο απίστευτο κι αν φαίνεται, συντάσσεται με τα νεοναζιστικά στοιχεία εναντίον της Ρωσίας. Η σβάστικα, όπως φαίνεται, δεν ενσταλάζει πλέον φόβο στις καρδιές των ανδρών.
Πολλοί άνθρωποι θα μπουν στον πειρασμό να χλευάσουν τέτοιους ισχυρισμούς, απορρίπτοντάς τους ως μηχανορραφίες της «παραπληροφόρησης του Κρεμλίνου» ή οτιδήποτε άλλο. Αυτοί οι ίδιοι άνθρωποι πιθανότατα δεν έχουν ακούσει ποτέ για την ιστορική φιγούρα Στέπαν Μπαντέρα, τον συνεργάτη των Ναζί από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο στον οποίο έχουν στηθεί δεκάδες αγάλματα προς τιμήν του στις πλατείες των πόλεων σε όλη την Ουκρανία. Ούτε είχαν την ευκαιρία, χάρη στις γνωστές αντιρωσικές προκαταλήψεις των δυτικών μέσων ενημέρωσης, να δουν τα νεοναζιστικά σύνεργα, τα οποία περιλαμβάνουν πολυάριθμα τατουάζ, που τεκμηριώθηκαν από τα ρωσικά στρατεύματα στο εξαντλητικό τους ξέσπασμα σε όλη την Ουκρανία σε ελπιδοφόρα προετοιμασία για κάποιο μελλοντικό στρατοδικείο.
Εν τω μεταξύ, ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Volodymyr Zelensky έχει επισημάνει την εβραϊκή καταγωγή του σε μια προσπάθεια να αντικρούσει τον ισχυρισμό της Ρωσίας πως επιχειρεί «απαναζοποίηση» της χώρας του. Τελικά, πώς θα μπορούσε ένας πρόεδρος με εβραϊκή κληρονομιά, λέει το επιχείρημα, να ευθυγραμμιστεί με τις ίδιες ιδεολογικές δυνάμεις που ήταν υπεύθυνες για το Ολοκαύτωμα; Ωστόσο, η πίστη σε τέτοιους ισχυρισμούς θα ήταν λάθος. Το γεγονός είναι πως ο Ζελένσκι έχει αποδειχθεί απολύτως αβοήθητος απέναντι στις ακροδεξιές δυνάμεις της Ουκρανίας. Αρκεί να κοιτάξουμε το 2019, όταν οι νεοναζί παραστρατιωτικοί συσπειρώνονταν γύρω από την εκστρατεία τους «Χωρίς συνθηκολόγηση», η οποία ζητούσε την απόρριψη οποιασδήποτε ειρηνευτικής συμφωνίας, όπως διατυπώθηκε στο Πρωτόκολλο του Μινσκ, με τους φιλορώσους πολίτες του Ντονμπάς.
Οι δημοσιογράφοι Alexander Rubinstein και Max Blumenthal περιέγραψαν πρόσφατα το βαθμό στον οποίο η νεοναζιστική ιδεολογία έχει διεισδύσει στην ουκρανική κοινωνία, και ανεξάρτητα από το εθνικό υπόβαθρο του Zelensky.
«Το Azov είχε ενσωματωθεί επίσημα στον ουκρανικό στρατό και η πτέρυγα επαγρύπνησης του δρόμου, γνωστή ως Εθνικό Σώμα, αναπτύχθηκε σε όλη τη χώρα υπό την εποπτεία του ουκρανικού υπουργείου Εσωτερικών και παράλληλα με την Εθνική Αστυνομία», έγραψαν οι συγγραφείς στο The Grayzone. «Τον Δεκέμβριο του 2021, ο Ζελένσκι θα εμφανιζόταν να παραδίδει το βραβείο «Ήρωας της Ουκρανίας» σε έναν ηγέτη του φασιστικού Δεξιού Τομέα σε μια τελετή στο κοινοβούλιο της Ουκρανίας».
Πράγματι, πολύ πριν η Μόσχα αισθανθεί υποχρεωμένη να αναλάβει δράση στην Ουκρανία για αυτές τις δεξιές απειλές, οι οποίες, παρεμπιπτόντως, απολαμβάνουν την αποκλειστική υποστήριξη των κρατών του ΝΑΤΟ και των όπλων τους, δυτικοί δημοσιογράφοι συζητούσαν δημόσια την άνοδο των φασιστικών τάσεων στη χώρα.
Το Μάρτιο του 2018, ο δημοσιογράφος του Reuters Josh Cohen ανέφερε ότι, αν και «πολλοί Ουκρανοί συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν τις [ακροδεξιές] πολιτοφυλακές με ευγνωμοσύνη και θαυμασμό, οι πιο ακραίες μεταξύ αυτών των ομάδων προωθούν μια μισαλλόδοξη και ανελεύθερη ιδεολογία που θα θέσει σε κίνδυνο την Ουκρανία μακροπρόθεσμα».
Ο Κοέν συνέχισε αναφέροντας τα λόγια του Matthew Schaaf, του Ουκρανού διευθυντή έργου στο Freedom House, ο οποίος αποκάλυψε πως «υπάρχουν πολυάριθμες οργανωμένες ριζοσπαστικές δεξιές ομάδες στην Ουκρανία και ενώ τα τάγματα εθελοντών μπορεί να έχουν ενσωματωθεί επίσημα στις κρατικές δομές, μερικά από αυτά έχουν έκτοτε διέλυσαν πολιτικές και μη κερδοσκοπικές δομές για να εφαρμόσουν το όραμά τους».
Αυτό που αντιπροσωπεύει αυτό το «όραμα» εξηγεί πολύ την αναταραχή που επικρατεί στην Ουκρανία σήμερα.
Πόσοι προοδευτικοί στο δυτικό ημισφαίριο γνωρίζουν, για παράδειγμα, ότι το Κίεβο έδωσε άδεια στην εξτρεμιστική ομάδα βάσης C14 (το όνομα αναφέρεται σε μια δέσμευση 14 λέξεων δημοφιλής μεταξύ των λευκών υπερασπιστών) να ιδρύσει περιπολίες δρόμου στην πρωτεύουσα; Το 2018, τρεις τέτοιες δυνάμεις που διοικούνται από πολιτοφυλακές καταγράφηκαν στο Κίεβο, την πρωτεύουσα της Ουκρανίας, με σχεδόν δύο δωδεκάδες σε άλλες πόλεις. Ωστόσο, σήμερα, τα δυτικά ΜΜΕ προσποιούνται πως τίποτα από αυτά δεν υπάρχει και ότι οποιαδήποτε συζήτηση για νεοναζιστικό στέλεχος στην Ουκρανία είναι «παραπληροφόρηση».
Οι ευδιάκριτες προσπάθειες της Δύσης να σβήσει ξαφνικά τη δύναμη και την επιρροή της ακροδεξιάς στην Ουκρανία προδίδει τη βαθιά ριζωμένη ρωσοφοβία της περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Ωστόσο, εάν βρεθούν αντιμέτωποι με μια εξίσου επικίνδυνη νεοναζιστική απειλή στα σύνορά τους, είναι αμφίβολο ότι τα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ – ιδίως η Γερμανία, όπου και μόνο η επίδειξη ενός ναζιστικού συμβόλου θα οδηγούσε ένα άτομο στη φυλακή για πολλά χρόνια – θα διατηρήσουν ουδέτερη θέση.
Όπως ακριβώς η έντονη αντίδραση που έδειξε αυτή η καθολική δασκάλα πριν από πολλά χρόνια, όταν ήρθε αντιμέτωπη με το θέαμα μιας σβάστικας στην τάξη της, οι άνθρωποι πρέπει για άλλη μια φορά να κατανοήσουν τον εγγενή κίνδυνο που εγκυμονεί μια τέτοια ιδεολογία – ακόμα κι αν αυτό σημαίνει να καταλήξουν σε ειρηνική κατανόηση και συνύπαρξη με τη Ρωσία. Αλλά πρώτα είναι απαραίτητο για τον δυτικό κόσμο να σταματήσει να περιμένει από τη Μόσχα να ζει δίπλα σε μια υπαρξιακή απειλή - μια απεχθή ιδεολογία που έχει ήδη αποδειχθεί ασταθής στο παρελθόν - κάτι που καμία άλλη χώρα στον κόσμο δε θα ανεχόταν για πολύ. Ήρθε η ώρα να θυμηθούμε, σύμφωνα με τα λόγια του Μίτσελ και του Γουέμπ, του διάσημου βρετανικού κωμικού ντουέτου, ότι οι Ναζί είναι πραγματικά «οι κακοί».