Δεν υπάρχουν βεβαιότητες στον πόλεμο

Ακούω καθημερινά πολιτικούς και στρατιωτικούς που έχουν ενταχθεί σε κόμματα εξουσίας, να υποστηρίζουν με στόμφο ότι έχουμε τους καλύτερους πιλότους στο κόσμο, ότι έχουμε το καλύτερο Ναυτικό και το καλύτερο Στρατό, ότι τα οπλικά μας συστήματα είναι φόβος και τρόμος για τον αντίπαλο, ότι είμαστε έτοιμοι να απαντήσουμε σε κάθε πρόκληση κλπ.

Του Στέλιου Φενέκου
υποναυάρχου ε.α. - προέδρου Κοινωνίας Αξιών

Είναι γεγονός ότι τα στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων εκπαιδεύονται σκληρά και καθημερινά, ώστε να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν αποτελεσματικά εάν χρειασθεί, και να φέρουν σε πέρας την αποστολή τους.

Και έχουν να επιδείξουν πολλές επιτυχίες στην  εκπαίδευση αλλά και στην πράξη, όπως όμως και πολλές σημαντικές αποτυχίες.

Και έτσι είναι το λογικό, γιατί όσο ρεαλιστική και να είναι η επιχειρησιακή εκπαίδευση, οι αντιξοότητες, η ομίχλη και το χάος της σύγκρουσης στο σκληρό ανταγωνιστικό πεδίο εκτείνουν στα άκρα τις απαιτήσεις και δοκιμάζουν τα πάντα: Εκπαίδευση, ικανότητες, αντοχές, ευστροφία, διοίκηση, έλεγχο, μέσα, ηθικό, χαρακτήρες, συνοχή, αντιλήψεις και επιχειρησιακά και στρατηγικά δόγματα, αποφάσεις, εντολές κλπ κλπ.

Και είναι μη επαγγελματικό για έναν στρατιωτικό να ισχυρίζεται τελειότητα, να κομπορρημονεί, και να εθελοτυφλεί, πόσο μάλλον να προβάλλει μόνο τις επιτυχίες και να κρύβει τις αποτυχίες, γιατί τότε δεν τις εκμεταλλεύεται ούτε ο ίδιος, ούτε το εκπαιδευτικό σύστημα για να διορθωθούν τα λάθη απόφασης, σχεδιασμού, υλοποίησης και εκπαίδευσης,  ώστε να διδαχθούμε και να βελτιωθούμε.

Έχουμε δεί πολεμικό πλοίου να προσκρούει σε ξέρες είτε να συγκρούεται εν αιθρία, και να προβάλλεται ο ηρωϊσμός του κυβερνήτη, που με τις ενέργειές του κατάφερε να μην καθίσει χειρότερα ή να μην βουλιάξει το πλοίο.

 Έχουμε δει πιλότο να εγκαταλείπει το αεροσκάφος στην  φάση προσγείωσης και αυτό να προσγειώνεται μόνο του και μάλιστα ομαλά. Έλληνας πιλότος ήταν στο χειρότερο Νατοϊκό δυστύχημα σε ασκήσεις στην Ισπανία. Έλληνες στρατιωτικοί ήταν σε δυστυχήματα με άρματα μάχης και σε εκρήξεις χειροβομβίδων στα χέρια στρατιωτών.

Όπως Έλληνες στρατιωτικοί, πιλότοι και ναυτικοί ήταν σε πολλές επιτυχημένες δράσεις τόσο εκπαιδευτικές όσο και στην πράξη στο πεδίο. Η αναγνώριση των επιτυχιών αυτών όμως δεν πρέπει να μας παρασύρει σε υπερβολές και σε κατά συνθήκη ψεύδη.

Πολλοί λένε ότι χρειαζόμαστε να υπερβάλλουμε κάποτε για να ανέβει το ηθικό του λαού μας και του στρατού μας, όμως η ανθρώπινη ζωή και η ρεαλιστική ενημέρωση της πολιτικής ηγεσίας, ώστε να παίρνει σωστές αποφάσεις, είναι πολύ σημαντικότερα από την πρόσκαιρη ευφορία, την υπεραισιοδοξία και την υπερ-ενίσχυση του ηθικού.

Γιατί εάν αποκαλυφθούν οι υπερβολές θα είναι τότε αργά και εξαιρετικά καταστροφικό (στο πεδίο της μάχης αποκαλύπτονται όλες οι αδυναμίες και ξεγυμνώνονται οδυνηρά όλοι, με αίμα ανθρώπων - όπως διαπιστώνουμε να έχει συμβεί όχι μόνο σε δικές μας περιπτώσεις - σύγχρονες αλλά και παλαιότερες της ιστορίας μας - και όπως πολύ οδυνηρά αντιλήφθηκαν πρόσφατα οι Ρώσοι).

Η θέση μου πάντα ως Κυβερνήτης και Διοικητής ήταν:

1.  Και το θρίαμβο και την καταστροφή οφείλουμε να τα διαχειριζόμαστε με ψυχραιμία, να αναγνωρίζουμε τις επιτυχίες μεν και να θεμελιώνουμε με αυτές,  να έχουμε όμως την τόλμη να αντιλαμβανόμαστε τις αδυναμίες και τις αποτυχίες, ώστε αφενός να τις διαχειριστούμε με τον καλύτερο τρόπο μειώνοντας την δριμύτητα των επιπτώσεων, αφετέρου γα να αναλάβουμε όλες τις απαιτούμενες ενέργειες για να μην ξανασυμβούν.

2.   Σταματάμε τον κύκλο του λάθους αναγνωρίζοντας τα λάθη και τις αδυναμίες του συστήματος που διοικούμε, με εγρήγορση για  να τα αντιληφθούμε ακόμη και την ώρα που συμβαίνουν και  δρώντας έγκαιρα ώστε να μην αφήσουμε να διευρυνθεί ο κύκλος του λάθους (γιατί η απόκρυψη είτε η παράβλεψη έστω κι ενός μικρού λάθους, μπορεί να φέρει πολλά χειρότερα).

3.   Δεν κάνουμε ένα λάθος για να διορθώσουμε ένα  άλλο λάθος.

4.   Ενισχύουμε την σχέση εμπιστοσύνης στους ανθρώπους που διοικούμε, ώστε να έχουν την υπευθυνότητα, την ευθύτητα, την ακεραιότητα, την παρρησία να επισημάνουν ένα λάθος, ακόμη και αν το έκαναν οι ίδιοι, ώστε να διορθωθεί με τον καλύτερο και ταχύτερο τρόπο.   

5.   Η αυτογνωσία είναι αυτή που ενδυναμώνει την εκπαίδευση για την βελτίωση των ικανοτήτων, ενισχύει την ατομική και συλλογική αυτοπεποίθηση, την αποτελεσματικότητα, την πολεμική αρετή και το ηθικό ενός στρατού.

6.  Και επίσης να είμαστε έτοιμοι πάντα για το απρόβλεπτο, το συγκυριακό, την δυσμενή εξέλιξη, γιατί στην ομίχλη και το χάος του πολέμου δεν υπάρχουν a priori βεβαιότητες.

Νεότερη Παλαιότερη
--------------
Ακούστε το τελευταίο ηχητικό από τη ΜΕΣΗ ΓΡΑΜΜΗ


Η Freepen.gr ουδεμία ευθύνη εκ του νόμου φέρει για τα άρθρα / αναρτήσεις που δημοσιεύονται και απηχούν τις απόψεις των συντακτών τους και δε σημαίνει πως τα υιοθετεί. Σε περίπτωση που θεωρείτε πως θίγεστε από κάποιο εξ αυτών ή ότι υπάρχει κάποιο σφάλμα, επικοινωνήστε μέσω e-mail