 |
| geralt / pixabay |
Peter Hoekstra - gatestoneinstitute.org - Παρουσίαση Freepen.gr
Για να επεκταθεί οποιαδήποτε από αυτές τις αυτοκρατορίες, πρέπει να πάρει τον έλεγχο άλλων κρατών ή ομάδων ανθρώπων. Αυτά τα κράτη μπορούν είτε να καταληφθούν και να προσαρτηθούν, είτε να ελεγχθούν και να παραμείνουν ως μικρότερες, πιο διαχειρίσιμες πολιτικές μονάδες. Σήμερα, η Ρωσία στην Ουκρανία είναι το επίκεντρο, αλλά οι φιλοδοξίες της Κίνας και του Ιράν δεν πρέπει να αγνοηθούν.
Η Ρωσία, η Κίνα και το Ιράν είναι όλα ολοκληρωτικά καθεστώτα με αυταρχικούς ηγέτες. Η Ρωσία με τις ενέργειές της στη Συρία και την Ουκρανία, καθώς και το Ιράν με τις ενέργειές του στη Μέση Ανατολή, μπορούν εύκολα να αναγνωριστούν ως τρομοκρατικά κράτη. Η Κίνα - με τη γενοκτονία της κατά των Ουιγούρων, την παράνομη κατάληψη του Χονγκ Κονγκ και τις συνεχιζόμενες απειλές της κατά της Ταϊβάν - θα πρέπει επίσης να χαρακτηριστεί με αυτόν τον τρόπο.
Η Ρωσία υπό τον Πούτιν ενεργεί πιο επιθετικά με βάση το όραμα να ανακτήσει το ανάστημα της αυτοκρατορίας με την εισβολή της στη Γεωργία το 2008, στην Κριμαία το 2014 και τώρα στην Ουκρανία το 2022 -- όλα καλά τεκμηριωμένα στον δημόσιο τομέα. Ενώ όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα στην Ουκρανία, ωστόσο, ο κόσμος θα πρέπει επίσης να λάβει υπόψη τις πρόσφατες ενέργειες της Ρωσίας στο Καζακστάν.
Το Καζακστάν, μέρος της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, είναι πλούσιο σε τιτάνιο, πετρέλαιο, φυσικό αέριο και ουράνιο και συνορεύει με τη Ρωσία, την Κίνα και το Ιράν. Αυτή είναι μια δύσκολη γειτονιά στην οποία μπορεί κανείς να συνυπάρξει.
Νωρίτερα φέτος, το Καζακστάν αναδιπλώθηκε στη Ρωσική Αυτοκρατορία χωρίς ιδιαίτερη διεθνή αντίδραση. Καθώς η κυβέρνηση του Καζακστάν αντιμετώπισε σημαντική εσωτερική διαφωνία, μεγάλες διαδηλώσεις απείλησαν να ανατρέψουν το καθεστώς. Ο Πούτιν, που προφανώς δεν στεκόταν στην τελετή για πρόσκληση, έστειλε στρατεύματα στο Καζακστάν εκείνη την εποχή για να «βοηθήσουν».
Όταν το Καζακστάν δήλωσε πως είχε δεχτεί επίθεση από τρομοκρατικές συμμορίες που είχαν εκπαιδευτεί στο εξωτερικό, η πόρτα άνοιξε. Ο Οργανισμός Συνθήκης Συλλογικής Ασφάλειας (CSTO), που αποτελείται από πρώην Σοβιετικές Δημοκρατίες και προφανώς προοριζόταν να αντικαταστήσει το Σύμφωνο της Βαρσοβίας, κλήθηκε να βοηθήσει. Η Ρωσία, η Αρμενία, το Τατζικιστάν, το Κιργιστάν και η Λευκορωσία έστειλαν στρατεύματα. Οι διαδηλώσεις σταμάτησαν και το status quo διατηρήθηκε. Υποστηρίζοντας την ισχυρή κυβέρνηση του Καζακστάν ενάντια στη λαϊκή διαφωνία, η Ρωσία ουσιαστικά τράβηξε το Καζακστάν πίσω κάτω από την ομπρέλα της και ο CSTO εμφανίστηκε ως αποτελεσματική δύναμη.
Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο οι πρώην αυτοκρατορίες προσπαθούν να ανακτήσουν το καθεστώς τους. Είτε μέσω άμεσων εισβολών είτε μέσω της πίσω πόρτας, και οι δύο είναι στρατηγικές που χρησιμοποιούνται από επίδοξες αυτοκρατορίες για να εκπληρώσουν τα οράματά τους.
Ωστόσο, μόνο και μόνο επειδή αυτές οι πρώην αυτοκρατορίες επιδιώκουν και πάλι να διεκδικήσουν το προηγούμενο καθεστώς τους, δε σημαίνει ότι θα έχουν επιτυχία -- εκτός και αν τους επιτραπεί. Οι άνθρωποι που αγαπούν πραγματικά την ελευθερία -- ίσως, όπως στην Ουκρανία, όπου ξέρουν πώς είναι να μην είσαι ελεύθερος -- αντιστέκονται.
Ο ουκρανικός λαός και ο πρόεδρός του, Volodymyr Zelenskyy, έχουν αποδειχθεί άξιοι αντίπαλοι. Μαζί, εμπνέουν τον κόσμο με το πάθος και την πεποίθησή τους για την ελευθερία και την ανεξαρτησία της πατρίδας τους. Ο ουκρανικός λαός και ο Ζελένσκι αγωνίζονται για ένα διαφορετικό αποτέλεσμα: να μην καταναλωθούν από μια Ρωσία της οποίας αυτήν την στιγμή ηγείται ένας κατά συρροή εγκληματίας πολέμου. Παρόλο που οι περισσότεροι Αμερικανοί δεν θέλουν να πολεμήσουν με τη Ρωσία για την Ουκρανία, οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ελπίζουν πως οι Ουκρανοί θα λάβουν επαρκή υποστήριξη από την παγκόσμια κοινότητα για να επικρατήσουν.
Οι ΗΠΑ πρέπει - προς το καλύτερο συμφέρον των Ηνωμένων Πολιτειών - να παραδώσουν αμέσως τα όπλα που χρειάζεται η Ουκρανία για να αποτρέψει μελλοντικούς θηρευτές όπως η Κίνα, το Ιράν και η Βόρεια Κορέα. Αυτό που συμβαίνει στην Ουκρανία δεν μένει στην Ουκρανία.
Όσο περισσότερο οι σατανάδες των ΗΠΑ, όσο περισσότερο τα όπλα που χρειάζονται επειγόντως αποτυγχάνουν να φτάσουν στην Ουκρανία, τόσο περισσότερο προσκαλούν άλλα αρπακτικά. Όπως σημείωσε ο γκραν μάστερ του σκακιού και Ρώσος αντιφρονών Garry Kasparov, "τα όπλα που χρειάζεται η Ουκρανία για να σταματήσει το πυροβολικό μεγάλου βεληνεκούς, τις επιθέσεις με πυραύλους και τους εναέριους βομβαρδισμούς εξακολουθούν να συγκρατούνται από τις ΗΠΑ και άλλα έθνη του Οργανισμού Βορειοατλαντικού Συμφώνου".
Η Ουκρανία πρέπει να έχει -- τώρα -- όχι μόνο τα όπλα που χρειάζεται για να καταπολεμήσει τη σφαγή της Ρωσίας, αλλά και όπλα για να "κλείσει τους ουρανούς", όπως S-300 και S-400 και MiG που θα μπορούσαν να τραβήξουν οι Ουκρανοί πέρα από τα σύνορα. Πρέπει επίσης να έχει βαρέα όπλα, όπως τανκς και πυρομαχικά κατά των πλοίων μεγάλης εμβέλειας που ζητά ο Ζελένσκι για να αποκρούσει την επίθεση της Ρωσίας για να αποκόψει την Ουκρανία από τη Μαύρη Θάλασσα και να περικλείσει τη χώρα για να καταπνίξει όλα τα μέσα εμπορίου.
Αναρωτιέται κανείς, όπως υποστηρίζει ο Κασπάροφ, αν η κυβέρνηση Μπάιντεν θέλει κρυφά να κερδίσει ο Πούτιν, «ο διάβολος που ξέρετε».
"Όλα όσα ακούω από άλλα μέλη του ΝΑΤΟ είναι ότι οι ΗΠΑ έχουν γίνει το εμπόδιο και απαιτείται εξήγηση. Το να επιτραπεί στον κ. Πούτιν να κρατήσει μια ίντσα ουκρανικού εδάφους μετά το βομβαρδισμό αμάχων θα πρέπει να είναι αδιανόητο. Η παραχώρηση μεγάλων περιοχών της ανατολικής Ουκρανίας στον εισβολέα σε αντάλλαγμα μια κατάπαυση του πυρός θα έδινε μόνο χρόνο στον κ. Πούτιν να εδραιωθεί και να επανεξοπλιστεί για την επόμενη φορά — και θα υπάρχει πάντα μια επόμενη φορά».
Το Καζακστάν, επίσης, είχε έναν εμπνευσμένο ηγέτη, τον Serikzhan Bilash, πρόθυμο να πολεμήσει για την ελευθερία. Πολλά μέσα ενημέρωσης και η κυβέρνηση Μπάιντεν έχουν αγνοήσει εντελώς τον ίδιο και τον αγώνα του λαού του Καζακστάν. Κάποιοι τον έχουν αποκαλέσει Νέλσον Μαντέλα ή Βάτσλαβ Χάβελ του Καζακστάν. Κάθε μέρα εκατομμύρια άνθρωποι βλέπουν τα podcast του που προωθούν ένα πιο ελεύθερο, πιο ανεξάρτητο Καζακστάν.
Ο Bilash ήταν ένας από τους πρώτους που εντόπισε τα δεινά και τη γενοκτονία των Ουιγούρων και των Καζάκων στην Κίνα. Έχει θυσιάσει και διακινδυνεύσει την ασφάλεια της οικογένειάς του επειδή είπε «την αλήθεια στην εξουσία» στις κυβερνήσεις του Καζακστάν, της Κίνας και της Ρωσίας. Η οικογένειά του και εκείνος εκδιώχθηκαν από τη χώρα τους. Συνελήφθη, κρίθηκε ένοχος με αντάλλαγμα την ελευθερία του και σήμερα ζει σε άλλη χώρα.
Όταν οι ΗΠΑ πρότειναν στον Ζελένσκι να ταξιδέψει με αεροπλάνο από την Ουκρανία, είπε: «Χρειάζομαι πυρομαχικά, όχι βόλτα». Ο Bilash εξακολουθεί να περιμένει να διεκπεραιωθεί και να εγκριθεί το αίτημά του για άσυλο στις ΗΠΑ Αυτή η έγκριση θα ήταν το πρώτο βήμα για την επανένωση με την οικογένειά του, η οποία τώρα ζει έναν ωκεανό μακριά στην Ολλανδία.
Μια άλλη ανερχόμενη φωνή ελευθερίας είναι αυτή της Sviatlana Tsikhanouskaya, ηγέτη της αντιπολίτευσης στη Λευκορωσία, η οποία αγωνίζεται να κρατήσει τη χώρα της στο πλευρό της ελευθερίας. Αυτή, μαζί με τον Ζελένσκι και τον Bilash, αντιπροσωπεύουν τα όνειρα και τις φιλοδοξίες χιλιάδων, πιθανώς εκατομμυρίων, ανθρώπων στις πατρίδες τους. Ρισκάρουν τα πάντα για τα ιδανικά που η Αμερική και η Δύση ισχυρίζονται ότι αγαπούν.
Ενώ ο καθορισμός ακριβώς της στρατιωτικής και ανθρωπιστικής βοήθειας που οι ΗΠΑ και άλλοι είναι πρόθυμοι να παράσχουν σε όσους μάχονται ενάντια σε αυτές τις αυτοκρατορίες, είναι ένα σημαντικό ερώτημα που απαιτεί αρκετή συζήτηση, η υποστήριξη εκείνων των ηγετών που βρίσκονται μπροστά θα πρέπει να είναι εύκολη. Γιατί η Αμερική δεν τους υποστηρίζει περαιτέρω; Γιατί δεν απειλούνται οι στρατηγοί και οι στρατιωτικοί ηγέτες της Ρωσίας; Γιατί οι προσπάθειες της Αμερικής να επιβάλει κυρώσεις στη ρωσική ενέργεια και σε όλους τους Ρώσους ολιγάρχες, τις οικογένειές τους και τις επιχειρήσεις τους είναι τόσο ελλιπείς και με βαριά καρδιά;
Η Ρωσία εγγυήθηκε το Μνημόνιο της Βουδαπέστης για τη διασφάλιση της κυριαρχίας της Ουκρανίας με αντάλλαγμα την παραίτηση της Ουκρανίας από τα πυρηνικά της όπλα. Ο Πούτιν εγγυήθηκε την ασφαλή διέλευση, ώστε οι Ουκρανοί να μπορούν να εγκαταλείψουν τις πόλεις τους, μόνο για να ανοίξουν πυρ εναντίον τους όταν εμφανίστηκαν. Ο Πούτιν δεν τηρεί τον λόγο του. Δεν υπάρχει διπλωματική διέξοδος από αυτόν τον πόλεμο.
Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε τους ήρωες της ελευθερίας -- Zelenskyy, Bilash και Tsikhanouskaya καθώς και, με πολύ πιο καθαρά μάτια, τα μακροπρόθεσμα ληστρικά σχέδια ολοκληρωτικών κρατών όπως η Ρωσία, η Κίνα και το Ιράν. Καθώς ο κόσμος παρακολουθεί τον θαρραλέο αγώνα του ουκρανικού λαού, η Δύση θα πρέπει να υπερηφανεύεται ότι, καθώς τα ολοκληρωτικά καθεστώτα επιδιώκουν να επεκτείνουν τις αυτοκρατορίες τους, οι φωνές και οι εκφράσεις ελευθερίας μπορούν να ξεσηκωθούν σε πείσμα. "Οι ΗΠΑ μπορούν να αποκαταστήσουν την ηγεσία τους στον ελεύθερο κόσμο ή μπορούν να ηγηθούν από πίσω ενώ η δημοκρατία συνεχίζει να χάνει έδαφος", κατέληξε ο Κασπάροφ. Οι ΗΠΑ όχι μόνο πρέπει να αναγνωρίσουν τη δύναμη αυτών των προκλητικών ηγετών, αλλά να κάνουν περισσότερα -- πολύ, πολύ περισσότερα -- για να τους βοηθήσουν. Αυτό είναι το στρατηγικό συμφέρον των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ο Peter Hoekstra ήταν πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Ολλανδία κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης Τραμπ. Υπηρέτησε 18 χρόνια στη Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ εκπροσωπώντας τη δεύτερη περιφέρεια του Μίσιγκαν και υπηρέτησε ως Πρόεδρος και μέλος της Επιτροπής Πληροφοριών της Βουλής των Αντιπροσώπων. Είναι επί του παρόντος Πρόεδρος του Συμβουλίου Συμβούλων του Κέντρου Πολιτικής Ασφαλείας και διακεκριμένος ανώτερος συνεργάτης στο Ινστιτούτο Gatestone.