Του Andrew Korybko - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Αυτό που στην πραγματικότητα συμβαίνει είναι πολύ πιο καλοήθες από ό,τι αυτή η δραματική εικασία παραπλανά να πιστέψει κανείς. Ο εκπρόσωπος του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών Zhao Lijian δήλωσε τη Δευτέρα ότι «ελπίζουμε πως τα μέσα ενημέρωσης δε θα υπερερμηνεύσουν το έργο, το οποίο δεν στοχεύει σε κανένα τρίτο μέρος και δεν έχει καμία σχέση με την τρέχουσα κατάσταση». Επιβεβαίωσε επίσης πως η πρόσφατα αναφερθείσα παράδοση των αμυντικών συστημάτων της χώρας του δεν είναι κάτι ασυνήθιστο, αλλά αποτελεί μέρος ενός ετήσιου προγράμματος συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών. Οι αναγνώστες πρέπει να γνωρίζουν ότι αυτές οι δύο χώρες συνεργάζονται στενά και σε άλλους τομείς, συμπεριλαμβανομένης της βιομηχανίας και της εφοδιαστικής, ο τελευταίος από τους οποίους αφορά ένα περιφερειακό σιδηροδρομικό έργο υψηλής ταχύτητας.
Η αυξανόμενη οικονομική επιρροή της Κίνας στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη (ΚΑΕ) έκανε πάντα τις ΗΠΑ να νιώθουν άβολα επειδή θεωρούν πως αυτή η τάση είναι εμβληματική της φθίνουσας μονοπολικής ηγεμονίας τους που μόλις πρόσφατα επανέφεραν σε ολόκληρη την ήπειρο αφού πίεσαν επιτυχώς τους ευρωπαίους υποτελείς τους να βάλουν κυρώσεις τη Ρωσία ενάντια στα δικά τους αντικειμενικά συμφέροντα. Η εντολή στους πληρεξούσιους των MSM να επινοήσουν μια αφήγηση πληροφοριακού πολέμου σχετικά με την αγορά κινεζικών αντιαεροπορικών πυραύλων από τη Σερβία ήταν αναμενόμενη και θα έπρεπε επομένως να αναλυθεί στο πλαίσιο της επιρροής της Ουάσιγκτον στην Ευρώπη. Αυτό περιλαμβάνει επίσης τη Σερβία, παρά το γεγονός ότι η χώρα αυτή δεν είναι μέλος της ΕΕ ή του ΝΑΤΟ.
Παρά τους ιστορικά στενούς δεσμούς της με τη Ρωσία, η Σερβία ψήφισε δύο φορές κατά αυτής της σλαβικής ορθόδοξης χώρας στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών: πρώτα για να καταδικάσει την ειδική επιχείρηση της Μόσχας στην Ουκρανία και στη συνέχεια για να την αφαιρέσει από το Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ. Ο Πρόεδρος Βούτσιτς εξήγησε την απόφασή του σχετικά με τη δεύτερη ψηφοφορία υποστηρίζοντας πως πραγματοποιήθηκε υπό την πίεση των δυτικών απειλών για κυρώσεις. Είτε αυτό είναι αλήθεια είτε όχι, δεν υπάρχει επίσης καμία αμφιβολία ότι αυτός ο επιφανειακά «φιλικός προς τη Ρωσία» ηγέτης παίζει ένα διπλό παιχνίδι τα τελευταία χρόνια, με το οποίο πλησιάζει άβολα τη Δύση με τρόπους που κάποιοι ερμηνεύουν πως αντίκεινται στο πνεύμα της ιστορικής Ρωσοσερβικής συνεργασίας.
Για να είμαστε σαφείς, όλες οι χώρες έχουν το δικαίωμα να διαμορφώσουν την στρατηγική τους αυτονομία διαφοροποιώντας τις διεθνείς τους συνεργασίες, ώστε να μην εξαρτώνται δυσανάλογα από κανέναν, και οι ηγέτες τους πρέπει πάντα να κάνουν ό,τι καλύτερο για να διασφαλίσουν τα εθνικά τους συμφέροντα όπως τα καταλαβαίνουν πως είναι, άσχετα αν αυτό συνεπάγεται πολύ δύσκολες επιλογές. Τούτου λεχθέντος, η πρόσφατη συμπεριφορά της Σερβίας στον ΟΗΕ υποδηλώνει πως η κυβέρνησή της δεν θεωρεί πλέον ειλικρινά τη Ρωσία στενό εταίρο. Σε τελική ανάλυση, οι μη παραδοσιακοί Ρώσοι εταίροι όπως το Ιράν και το Πακιστάν δεν την καταψήφισαν σε καμία από αυτές τις δύο πρόσφατες περιπτώσεις, επομένως είναι ανεξήγητο γιατί το Βελιγράδι καταδίκασε τόσο ευθαρσώς τη Μόσχα.
Ωστόσο, η Σερβία είναι πολύ μικρότερη και πολύ πιο αδύναμη συγκριτικά από εκείνους τους δύο και τους άλλους μη παραδοσιακούς εταίρους της Ρωσίας στον Παγκόσμιο Νότο που αψήφησαν γενναία την πίεση της Δύσης υπό την ηγεσία των ΗΠΑ να καταψηφίσουν τη Μόσχα. Είναι επίσης μια τυπικά «ουδέτερη» όαση στη μέση του ΝΑΤΟ, πράγμα που σημαίνει ότι η οικονομία της μπορεί πράγματι να στραγγαλιστεί σε μια στιγμή, αν η Δύση υπό την ηγεσία των ΗΠΑ ήθελε πραγματικά να την τιμωρήσει. Για αυτούς τους λόγους, οι ισχυρισμοί του Προέδρου Βούτσιτς μπορεί να είναι πραγματικά αξιόπιστοι και ίσως ορισμένοι παρατηρητές να τον συμπονούν, αλλά η οπτική εξακολουθεί να είναι πολύ άβολη για όσους πιστεύουν ειλικρινά στην ανάγκη να διασφαλιστεί πως η ρωσο-σερβική στρατηγική εταιρική σχέση θα παραμείνει για πάντα διαρκής.
Πίσω στην αγορά από το Βελιγράδι των αντιαεροπορικών συστημάτων του Πεκίνου, αυτό ευθυγραμμίζεται επίσης με την στρατηγική διαφοροποίησης της ηγεσίας του τελευταία. Η Σερβία προφανώς δεν αισθάνεται άνετα να παραμένει δυσανάλογα εξαρτημένη από το ρωσικό στρατιωτικό-τεχνικό εξοπλισμό, γι' αυτό και αναζήτησε κινεζικές εναλλακτικές. Για άλλη μια φορά, αυτή είναι η κυρίαρχη απόφαση της διεθνώς αναγνωρισμένης ηγεσίας της, αλλά είναι σύμφωνη με την τάση της σταδιακής αποστασιοποίησης της Σερβίας από τη Ρωσία, αν και με πιο φιλικό, ευγενικό και μη εχθρικό τρόπο σε αυτό το παράδειγμα από το να την καταψηφίσει στον ΟΗΕ. Ωστόσο, η τάση της Σερβίας για συνολική διαφοροποίηση από τη Ρωσία είναι αναμφισβήτητη.
Η επίγνωση αυτού του γεγονότος δυσφημεί εκείνες τις αναφορές των MSM που προκαλούν φόβο για την υποτιθέμενη συμπαιγνία της Σερβίας με τη Ρωσία για την αποσταθεροποίηση της Ευρώπης. Τίποτα τέτοιο δε συμβαίνει, καθώς αυτοί οι δύο δεν είναι πια τόσο κοντά όσο ήταν κάποτε εκτός από τη συνεχιζόμενη ενεργειακή συνεργασία, τις ρωσικές δηλώσεις για την υποστήριξη της Σερβίας στο ζήτημα του Κοσσυφοπεδίου και τους υπάρχοντες κοινωνικο-πολιτιστικούς δεσμούς μεταξύ των ανθρώπων τους.
Οι δεσμοί μεταξύ κρατών δεν είναι κακοί, αλλά δεν είναι όπως παλιά και πιθανότατα δε θα επιστρέψουν ποτέ στις παλιές καλές μέρες. Δεδομένης αυτής της πραγματικότητας, δεν υπάρχει κανένας αξιόπιστος λόγος να υποπτευόμαστε πως η αγορά αντιαεροπορικών συστημάτων από τη Σερβία από την Κίνα είναι μέρος κάποιας ρωσικής συνωμοσίας για την αποσταθεροποίηση της Ευρώπης προκαλώντας ένα νέο πόλεμο στα Βαλκάνια.