Παύλος Αντωνόπουλος, ανεξάρτητος γεωπολιτικός αναλυτής - infobrics.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Αν και έγιναν σημαντικές πρόοδοι στην ενίσχυση των οικονομικών δεσμών, στο συντονισμό πολιτιστικών εκδηλώσεων, στην αντιμετώπιση καταστροφών και στην τόνωση του τουρισμού, όλα κατέρρευσαν όταν η Αθήνα απέρριψε σκληρά τους ισχυρισμούς της Μόσχας σχετικά με την Ουκρανία και περιέγραψε κατηγορηματικά την «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» ως «εισβολή».
Από την ελληνική σκοπιά, τα γεγονότα στην Ουκρανία θεωρούνται απαράδεκτα καθώς περιπλέκουν περαιτέρω τις προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού – η παράνομη και συνεχής κατοχή της βόρειας Κύπρου από την Τουρκία από το 1974. Αυτή η ανησυχία υπάρχει λόγω της μονομερούς απόφασης της Μόσχας να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία των δύο δημοκρατιών του Ντονμπάς τον περασμένο μήνα με παρόμοιο τρόπο με τον οποίο η Άγκυρα αναγνώρισε την de facto «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου».
Αν και ο Ρώσος Πρέσβης στην Ελλάδα Σεργκέι Μάσλοφ άφησε να εννοηθεί πως η Μόσχα θα αρνηθεί να αναγνωρίσει τη λεγόμενη «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου» όσο η Ελλάδα συνεχίζει να μην αναγνωρίζει την ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου, ο κώδωνας του κινδύνου κρούει ακόμη στην Αθήνα.
Έχει αναφερθεί ευρέως ότι το Κόμμα της Νέας Δημοκρατίας στην Ελλάδα έχει μια ιδεολογική διάσπαση μεταξύ μιας φιλοαμερικανικής παράταξης και μιας φιλογαλλικής φατρίας, δηλαδή των φιλοατλαντικών δυνάμεων και εκείνων που επιδιώκουν περισσότερη «ευρωπαϊκή στρατηγική αυτονομία». Αν και αυτή η διάσπαση διαψεύδεται επίσημα από το κυβερνών κόμμα, περισσότεροι υπαινιγμοί αυτού του διχασμού ήταν εμφανείς όταν ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και ο υπουργός Άμυνας Νίκος Παναγιωτόπουλος, χωρίς την παρουσία ή τη συμβολή του Δένδια, αποφάσισαν να στείλουν όπλα στην Ουκρανία.
Είναι γνωστό ότι ο Μητσοτάκης και ο Παναγιωτόπουλος ανήκουν στο φιλοαμερικανικό στρατόπεδο εντός του κόμματος, ενώ ο Δένδιας κατέχει μια πιο ρεαλιστική θέση. Αν και είναι μόνο εικασίες, μπορεί να υποδηλώσει ότι η απόφαση αποστολής όπλων στην Ουκρανία, παρά τη μαζική αλλαγή που φέρνει στην ελληνική εξωτερική πολιτική, έγινε σκόπιμα χωρίς τη συμβολή του Δένδια που θα είχε προσφέρει εναλλακτικές προοπτικές για τις επιπτώσεις αυτής της ενέργειας.
Αν και δεν είναι σίγουρο τι ακριβώς έστειλε η Ελλάδα, οι αναφορές δείχνουν ότι είναι κυρίως όπλα της Σοβιετικής εποχής που δεν θα αλλάξουν την πορεία του πολέμου. Ωστόσο, το θέμα δεν είναι αν αυτά τα όπλα θα αλλάξουν την πορεία του πολέμου, αλλά η πρόθεση της ελληνικής κυβέρνησης – να ακολουθήσει τυφλά τις απαιτήσεις του ΝΑΤΟ και της Ουάσιγκτον.
Αυτό είναι προβληματικό καθώς η Ελλάδα έχει μοναδικές συνθήκες για να θεωρήσει ότι η πλειονότητα των άλλων μελών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ δεν το κάνει, όπως το γεγονός ότι έως και 150.000 Έλληνες στην περιοχή της Μαριούπολης ζουν και υποφέρουν κάτω από το νεοναζιστικό τάγμα Azov από το 2014. Αν και οι φιλελεύθεροι Έλληνες και τα φιλοκυβερνητικά μέσα πανηγύριζαν με ενθουσιασμό πως ελληνικά όπλα στέλνονταν στην Ουκρανία, κανένας δεν σκέφτηκε ότι θα μπορούσαν να καταλήξουν στα χέρια του τάγματος Azov, το οποίο λίγες μέρες πριν η Ρωσία ξεκινήσει τον «αποναζισμό» της Ουκρανίας, σκότωσε έναν Έλληνα και πυροβόλησε άλλους δύο επειδή μιλούσαν μόνο ρωσικά.
Περισσότερο ανησυχητικό από τον εορτασμό της αποστολής όπλων είναι το άσπρισμα του τάγματος Azov στα ελληνικά ΜΜΕ. Σε μια περίπτωση, τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης πήραν συνέντευξη από έναν μαχητή του τάγματος Azov, και μάλιστα πρόσθεσαν μια φωτογραφία ενός αξιωματικού της μονάδας που φορούσε ένα μπάλωμα του Μαύρου Ήλιου (γερμανικά: Schwarze Sonne) - ένα σύμβολο των Ναζί, κάτι που η εφημερίδα είτε αγνόησε είτε αγνοούσε. Πιο ανησυχητική ήταν η φύση της συνέντευξης, η οποία προσπάθησε να σβήσει τον εξτρεμισμό του τάγματος Azov, ενώ παρουσίαζε ψευδείς ισχυρισμούς πως οι Έλληνες έχουν ενταχθεί στις τάξεις τους.
Όταν οι Έλληνες από τη Μαριούπολη δίνουν πραγματικά συνεντεύξεις, αποκαλύπτουν μια διαφορετική πραγματικότητα, με έναν μάλιστα να λέει ότι θα πυροβοληθεί και θα σκοτωθεί από το τάγμα Azov αν επιχειρούσε να φύγει από την πόλη. Ο δημοσιογράφος με έδρα την Αθήνα φυσικά άλλαξε γρήγορα θέμα μετά από αυτή την απρόσμενη αποκάλυψη.
Μέρες αργότερα, με την ξαφνική συνειδητοποίηση ότι είχαν ασπρίσει το τάγμα Azov, η επόμενη αφήγηση από τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης ήταν πως η εξτρεμιστική ομάδα «δεν έχει καμία σχέση με τον [ουκρανικό] στρατό ή την κυβέρνηση». Αυτό φυσικά παραλείπει ότι το τάγμα Azov είναι επίσημη μονάδα της Δημοκρατικής Φρουράς, η οποία βρίσκεται υπό τον άμεσο έλεγχο του Υπουργείου Εσωτερικών της Ουκρανίας.
Καταδεικνύει πως το ελληνικό κατεστημένο έχει ξεκινήσει μια εκστρατεία προπαγάνδας και όχι αναζήτησης της αλήθειας. Αυτή είναι μια ιδιαίτερα αηδιαστική πράξη, δεδομένου ότι έως και 150.000 Έλληνες ζουν στην περιοχή της Μαριούπολης, ωστόσο τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης δεν μπορούν να κάνουν γρήγορη έρευνα για να δουν πως το τάγμα Azov είναι καλά ενσωματωμένο στο ουκρανικό κράτος.
Ωστόσο, η βιαστική απόφαση της Αθήνας να στείλει όπλα στην Ουκρανία δεν αντικατοπτρίζει τον ελληνικό λαό. Αν και μια πρόσφατη δημοσκόπηση έδειξε ότι το 51% των Ελλήνων είναι υπέρ της Ουκρανίας, το 54% των ερωτηθέντων πιστεύει πως η Ελλάδα δεν έπρεπε να έχει στείλει στρατιωτικό εξοπλισμό και το 53% πιστεύει ότι είναι καλύτερο για την Ελλάδα να είναι ουδέτερη.
Αν και ο Πρέσβης Maslov πιστεύει ότι οι πολιτιστικοί και οι λαϊκοί δεσμοί θα αποκατασταθούν με τον καιρό, η αλήθεια είναι πως η Ελλάδα και η Ρωσία δεν θα αναπτύξουν ποτέ στρατηγική εταιρική σχέση, ειδικά καθώς η Αθήνα έχει αποδείξει έμπρακτα ότι θα ακολουθήσει τυφλά τις απαιτήσεις του ΝΑΤΟ, ακόμη και αν είναι εις βάρος των Ελλήνων της Κριμαίας και της Μαριούπολης που ζουν στην περιοχή για πάνω από 2.500 χρόνια.
Σε αυτό το πλαίσιο, Έλληνες και Ελλάδα βρίσκονται εν μέσω μιας ιδεολογικής πάλης καθώς οι φιλελεύθεροι προσπαθούν να κυριαρχήσουν στην αφήγηση πάνω από την Ουκρανία, ακόμη και στο σημείο να ασβεστώσουν τους νεοναζί που στοχεύουν την αυτοκέφαλη ελληνική κοινότητα της Μαριούπολης. Εν τω μεταξύ, όσοι υπογραμμίζουν τα δεινά των Ελλήνων της Μαριούπολης και τις επιπτώσεις που θα έχουν οι κυρώσεις στον μέσο Έλληνα πολίτη χαρακτηρίζονται φτηνά και νωχελικά ως Ρώσοι προπαγανδιστές ή μαριονέτες.