 |
| JorgeAGuzman / pixabay |
Bradley Blankenship - RΤ / Παρουσίαση Freepen.gr
Πριν ανακοινώσουν την απαγόρευση των ρωσικών εισαγωγών ενέργειας, οι ΗΠΑ προσπάθησαν να καλύψουν αυτή την τρύπα συναντώντας εκπροσώπους μιας κυβέρνησης που δεν αναγνωρίζουν καν επίσημα, της Βενεζουέλας.
Ανώτεροι αξιωματούχοι του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και του Λευκού Οίκου συναντήθηκαν με την κυβέρνηση του προέδρου Νικολάς Μαδούρο στο Καράκας το Σαββατοκύριακο για να συζητήσουν την επανέναρξη των εισαγωγών πετρελαίου. Ήταν το υψηλότερο επίπεδο επικοινωνίας μεταξύ της Βενεζουέλας και των ΗΠΑ από τότε που διέκοψαν τις διπλωματικές τους σχέσεις το 2019, αφού η κυβέρνηση του πρώην προέδρου Ντόναλντ Τραμπ αναγνώρισε το στέλεχος της αντιπολίτευσης Χουάν Γκουαϊδό ως «προσωρινό πρόεδρο» της χώρας.
Είναι σίγουρα θετικό και για τις δύο πλευρές πως υπάρχει προσέγγιση. Οι κυρώσεις που επιβλήθηκαν στη Βενεζουέλα από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους είχαν ακρωτηριάσει την οικονομία και είχαν ωθήσει μέχρι πρόσφατα τον πληθωρισμό. Η Βενεζουέλα μόλις το περασμένο έτος κατάφερε να σημειώσει αξιοπρεπή οικονομική ανάπτυξη, περιόρισε τον πληθωρισμό σε μονοψήφιο νούμερο και, στην πραγματικότητα, προβλέπεται ότι θα ξεπεράσει τους γείτονες της περιοχής στο εγγύς μέλλον.
Εάν η οικονομική δραστηριότητα ξαναρχίσει με τις ΗΠΑ, αυτό πιθανότατα θα βοηθήσει την οικονομία της Βενεζουέλας ακόμη περισσότερο – και, ελπίζουμε, πως οι άδικες και παράνομες κυρώσεις μπορεί επίσης να αρθούν.
Όμως, την ίδια στιγμή, ο λόγος που συμβαίνει αυτή η προσέγγιση τώρα προφανώς έχει να κάνει με την προσπάθεια των ΗΠΑ να απομονωθούν από την έλλειψη πετρελαίου αφού αποφάσισαν να εμποδίσουν τις αποστολές από τη Ρωσία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπαθούν επίσης να απομονώσουν τη Μόσχα διπλωματικά, βλέποντας τη Βενεζουέλα ως έναν από τους βασικούς εταίρους της Ρωσίας στο δυτικό ημισφαίριο. Αυτή είναι μια κατανοητή εκτίμηση, δεδομένου ότι η Ρωσία υπήρξε σωσίβιο για τη Βενεζουέλα καθώς αντιμετώπιζε καταστροφικές κυρώσεις από τις ΗΠΑ.
Γι' αυτόν τον λόγο οι αξιωματούχοι της Βενεζουέλας θα έκαναν καλά να μην δουν αυτή την πρόθεση ως κάτι άλλο από «αυστηρά επιχειρηματικό». Στην προσπάθειά της να απομονώσει τη Ρωσία, η Ουάσιγκτον στρέφεται σε χώρες σε όλο τον κόσμο που προσπαθούν «να υποστηρίξουν τη Δύση», αποδυναμώνοντας επίσης τη ρωσική επιρροή, ακόμη και τώρα στη Λατινική Αμερική. Ελπίζει να το κάνει αυτό παρέχοντας κίνητρα για να προσελκύσει τη Βενεζουέλα (και άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής) μακριά από τη Μόσχα και να επιστρέψει στην τροχιά της.
Αυτό δε σημαίνει ότι το Καράκας δεν πρέπει να προσπαθήσει να αποκαταστήσει τους διπλωματικούς δεσμούς με την Ουάσιγκτον, να αυξήσει την επικοινωνία και να έχει γόνιμες οικονομικές σχέσεις. Αλλά η συμμετοχή στην απομόνωση της Ρωσίας από την Ουάσιγκτον τώρα δε θα ήταν σοφή, καθώς είναι σαφές ότι αν οι γεωπολιτικές συνθήκες ήταν ελαφρώς διαφορετικές, οι ΗΠΑ θα συνέχιζαν την πολιορκία της Βενεζουέλας και της οικονομίας της.
Για να το θέσω εν συντομία, η Ουάσιγκτον δεν είναι αξιόπιστος εταίρος για το Καράκας – ή οποιαδήποτε άλλη χώρα στην περιοχή που θα μπορούσε σύντομα να δει ένα κλαδί ελιάς από την κυβέρνηση Μπάιντεν. Η Ουάσιγκτον επέβαλε κυρώσεις που έχουν κυριολεκτικά λιμοκτονήσει το λαό της Βενεζουέλας και δημιούργησε ναυτικό αποκλεισμό στις ακτές της χώρας. Τον Οκτώβριο του 2021, οι ΗΠΑ συνέλαβαν τον Κολομβιανό επιχειρηματία και ειδικό απεσταλμένο της Βενεζουέλας Alex Saab για φερόμενες κατηγορίες για ξέπλυμα χρήματος. Αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία πως ο πραγματικός λόγος πίσω από τη δίωξη ενός νομικά προστατευμένου διπλωμάτη ήταν οι προσπάθειες του Saab να βοηθήσει τη Βενεζουέλα να διατηρήσει κανονικές εμπορικές σχέσεις και να παρακάμψει τις κυρώσεις των ΗΠΑ.
Ή, μήπως, μπορούμε να δείξουμε τη Βολιβία; Η νέα κυβέρνηση της Βολιβίας ευθυγραμμίζεται όλο και περισσότερο με χώρες όπως η Ρωσία και η Κίνα, αναζητώντας μια εναλλακτική στις ΗΠΑ. Αυτό είναι κατανοητό από την στιγμή που η Ουάσιγκτον υποστήριξε ένα παράνομο πραξικόπημα το 2019 και την αποκατάσταση αυτού που ορισμένοι χαρακτήρισαν «φασισμό» για ένα φρικτό έτος στη χώρα, προτού οι Βολιβιανοί ανακτήσουν τον έλεγχο της δημοκρατίας τους. Εάν η Ουάσιγκτον προσπαθήσει «να υποστηρίξει τη Δύση» εκεί, είναι απίθανο να ακούσει κανείς – και ποιος θα μπορούσε να την κατηγορήσει;
Καμία από αυτές τις ενέργειες των ΗΠΑ στη Βενεζουέλα, ή σε άλλα μέρη της περιοχής, δεν πρέπει να ξεχαστεί και αμφιβάλλω ότι θα ξεχαστούν. Από την άλλη πλευρά, αποκαλύπτουν την προφανή υποκρισία και τον κυνισμό στην καρδιά της αμερικανικής διπλωματίας.
Σίγουρα, το Καράκας γνωρίζει το πλαίσιο της συνάντησής του με αξιωματούχους της Ουάσιγκτον, π.χ., ο πληθωρισμός των ΗΠΑ σε ιστορικό υψηλό, ένας πιθανός χερσαίος πόλεμος σε όλη την Ευρώπη και το θλιβερό ποσοστό αποδοχής του Προέδρου Τζο Μπάιντεν κατά τη διάρκεια ενός ενδιάμεσου εκλογικού έτους που φαίνεται πιθανό να είναι πλήρης πολιτική σφαγή για το Δημοκρατικό Κόμμα.