Πανθομολογουμένως, ο κόσμος μετά την 24η Φεβρουαρίου θα είναι πολύ διαφορετικός, όπως διαφορετική θα είναι και η συνέχεια της παγκοσμιοποίησης, ο παγκόσμιος καταμερισμός δύναμης και εξουσίας, οι νέες "αντιηγεμονικές" συμμαχίες στο νέο υπό διαμόρφωση πολυπολικό γεωπολιτικό πλαίσιο. Θα αλλάξει το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, με την εν τοις πράγμασι αμφισβήτηση της μεταπολεμικής ηγεμονίας του δολαρίου, τα ενεργειακά δεδομένα θα μεταβληθούν εκ βαθέων, ο Ψυχρός Πόλεμος θα επιστρέψει με πολλούς νέους και ισχυρούς «Παίχτες» κλπ κλπ.
Και η Ελλάδα; Πως θα είναι τις επόμενες ημέρες του πολέμου μέσα στη Νέα Τάξη Πραγμάτων που διαμορφώνεται; Ως «δεδομένη» κι εξαρτημένη; Έστω κι έτσι, εφόσον δεν γίνεται αλλιώς. Τουλάχιστον όμως ν΄ ακολουθούμε από κοντά την Γαλλία και την ευέλικτη διπλωματία της, χωρίς μικρομεγαλίστικες φανφάρες και υπέρμετρο ή και άσκοπο ζήλο. Το προσπάθησε, όπως ακούγεται, εις μάτην, ο κ. Δένδιας.
Γιατί υπάρχει και η επόμενη μέρα του πολέμου, όταν έρθει η ώρα της διπλωματίας και των "παζαριών".
Και η Ρωσία, ακόμα και να χάσει "στρατηγικά" τον πόλεμο, θα παραμείνει μεγάλη και υπολογίσιμη παγκόσμια Δύναμη που προφανώς δεν θα ξεχάσει. Και μέσα στο παγκόσμιο γίγνεσθαι η μικρή Ελλάδα, ακόμα και μέσα στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. θα εξακολουθήσει να είναι απλώς ένα «καταναλώσιμο πιόνι». Πολύ περισσότερο δε η ευάλωτη και σχεδόν ανυπεράσπιστη Κύπρος! Άλλωστε, "Ιφιγένειες" δεν υπάρχουν μόνο στις τραγωδίες και στους μύθους.