Ο βοηθός του Ρώσου προέδρου Γιούρι Ουσάκοφ αποκάλυψε την περασμένη Τετάρτη ότι ο ηγέτης της χώρας του συζήτησε το ενδεχόμενο μιας επικείμενης συνόδου κορυφής αρχηγών κρατών μεταξύ του ίδιου, του Κινέζου ομολόγου του και του Ινδού πρωθυπουργού Μόντι κατά τη διάρκεια της τελευταίας τηλεδιάσκεψής του με τον Πρόεδρο Σι. Αυτή η συγκέντρωση θα ήταν η πιο σημαντική τους μέχρι τώρα, εάν πραγματοποιηθεί λόγω του παγκόσμιου γεωστρατηγικού πλαισίου. Η μορφή Ρωσίας-Ινδίας-Κίνας (RIC) είναι ο πυρήνας των πολυπολικών πλαισίων BRICS και SCO στα οποία συμμετέχουν και οι τρεις χώρες. Είναι επίσης ο πιο κομβικός άξονας σταθερότητας στην Ευρασία.
Andrew Korybko - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Το πρόσφατο ταξίδι του Προέδρου Πούτιν στην Ινδία είδε αυτές τις δύο Μεγάλες Δυνάμεις να συνάπτουν de facto μια «ισορροπητική» συμμαχία σε όλο το ημισφαίριο με στόχο τη διερεύνηση των δυνατοτήτων για από κοινού ηγεσία ενός νέου Κινήματος των Αδεσμεύτων («Neo-NAM») που θα μπορούσε να οδηγήσει στην εμφάνιση ενός τρίτου πόλου επιρροής στη σημερινή όλο και πιο διπολική παγκόσμια τάξη πραγμάτων. Ταυτόχρονα, η Ρωσία ενισχύει τη μεγάλη στρατηγική της συνεργασία με την Κίνα παράλληλα με τη διαπραγμάτευση του λεγόμενου «συμφώνου μη επίθεσης» με τις ΗΠΑ. Το τελικό αποτέλεσμα αυτών των τριών μεγάλων κινήσεων είναι πως η ισορροπία συμφερόντων και ισχύος στην Ευρασία αλλάζει.
«Η 18μηνη αλληλουχία επιπλοκών στις ινδοαμερικανικές σχέσεις» που προκλήθηκε από τις μονομερείς προσπάθειες των ΗΠΑ να εκφοβίσουν τον νέο στρατιωτικό-στρατηγικό εταίρο τους ώστε να γίνει το τελευταίο υποτελές κράτος άθελά τους ώθησαν αυτή τη χώρα της Νότιας Ασίας να επαναβαθμονομήσει την πολυσύνδεσή της πολιτικά έναντι της Ρωσίας. Αυτό με τη σειρά του δημιουργεί τις δομικές συνθήκες για το Κρεμλίνο να ρυθμίσει υπεύθυνα τον κινεζο-ινδικό ανταγωνισμό που ο εξασθενημένος μονοπολικός ηγεμόνας εκμεταλλευόταν ενεργά μέχρι τώρα για να διαιρέσει και να κυβερνά την Ευρασία.
Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι όχι μόνο η Ρωσία και η Ινδία έχουν ευθυγραμμίσει εκ νέου τις συμπληρωματικές υπερηπειρωτικές «εξισορροπητικές» πράξεις τους, αλλά υπάρχει επίσης μια ευδιάκριτη πιθανότητα δραστικής μείωσης των εντάσεων Κίνας-Ινδίας στο προσεχές μέλλον με σκοπό την ενίσχυση της πολυμερούς συνεργασίας και των τριών Μεγάλων Δυνάμεων. Αυτό θα ήταν αμοιβαία επωφελές για όλους, αλλά απαιτεί ακόμα αρκετή διπλωματική δουλειά για να επιτευχθεί. Εκεί έγκειται η σημασία του να αναλάβει η Ρωσία το προβάδισμα για να επιτευχθεί αυτό μέσω της προσωπικής διπλωματίας του Προέδρου Πούτιν με τους Κινέζους και Ινδούς ηγέτες.
Ένα απροσδόκητο παράθυρο ευκαιρίας έχει ανοίξει για να παγώσει τουλάχιστον επ' αόριστον, αν όχι σταδιακά, να επιλυθούν οι πολλαπλές διαμάχες αυτών των δύο Μεγάλων Δυνάμεων της Ασίας μέσω μιας ρεαλιστικής σειράς συμβιβασμών πιθανώς με τη μεσολάβηση της Ρωσίας. Προς το σκοπό αυτό, η Ρωσία μπορεί επίσης να προτείνει τέσσερις γεωγραφικές περιοχές στις οποίες θα μπορούσαν να συνεργαστούν οικονομικά προκειμένου να οικοδομηθεί η εμπιστοσύνη που απαιτείται για να διευκολυνθεί ένα τέτοιο αποτέλεσμα. Αυτές είναι η ρωσική Άπω Ανατολή, το Αφγανιστάν, η Συρία και η Αιθιοπία, καθώς θα ωφεληθούν πάρα πολύ από αυτές τις Μεγάλες Δυνάμεις αν συνεργαστούν στενότερα.
Η πρώτη αναφερθείσα περιοχή είναι η μόνη ειρηνική από αυτές τις τέσσερις αλλά χρειάζεται επειγόντως άμεσες ξένες επενδύσεις προκειμένου να γίνει ανταγωνιστικό έδαφος στην Ασία-Ειρηνικό. Η γειτονική Κίνα έχει ήδη αναλάβει την πρωτοβουλία εκεί για προφανείς γεωγραφικούς λόγους που σχετίζονται με το μειωμένο κόστος μεταφοράς και συνεπώς τις συγκριτικά υψηλότερες αποδόσεις των επενδύσεων, ενώ η Ινδία επέκτεινε άνευ προηγουμένου πιστωτικό όριο 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων σε αυτή τη ρωσική περιοχή το Σεπτέμβριο του 2019 κατά τη διάρκεια της παρουσίας του πρωθυπουργού Μόντι στο Ανατολικό Οικονομικό Φόρουμ στο Βλαδιβοστόκ ως επίτιμος καλεσμένος του Προέδρου Πούτιν εκείνη τη χρονιά.
Αυτές οι τρεις Μεγάλες Δυνάμεις δεν έχουν ακόμη συνεργαστεί τριμερώς σε κανένα σημαντικό επενδυτικό σχέδιο, επομένως είναι επιτακτική ανάγκη να αποδείξουν τη βιωσιμότητα αυτής της ιδέας καθώς και να δημιουργήσουν ομαλές συνεργασιακές σχέσεις μεταξύ των συνιστωσών τους επενδυτών από αυτή την άποψη, προκειμένου να προσελκύσουν το ενδιαφέρον τρίτων χωρών. Μόνο εάν το κάνουν επιτυχώς μπορούν να επεκτείνουν αυτό το τριμερές πλαίσιο οικονομικής συνεργασίας στα τρία προαναφερόμενα και χτυπημένα από τον πόλεμο κράτη που απαιτούν απεγνωσμένα τη βοήθειά τους. Γι' αυτό μπορεί να ειπωθεί πως η ρωσική Άπω Ανατολή πρέπει να γίνει ο πυρήνας της οικονομικής εστίασης του RIC.
Προχωρώντας, καμία από αυτές τις χώρες δεν αναγνωρίζει επίσημα την de facto κυβέρνηση του Αφγανιστάν υπό την ηγεσία των Ταλιμπάν (την οποία η Μόσχα εξακολουθεί να χαρακτηρίζει επίσημα τρομοκράτες παρά το γεγονός ότι συνεργάζεται ρεαλιστικά μαζί της για το συμφέρον της ειρήνης, της ασφάλειας και της ανάπτυξης), αλλά όλες έχουν συμφέρον να αποτρέψουν την επικείμενη ανθρωπιστική κρίση. Μέχρι στιγμής έχουν προωθήσει αυτά τα κοινά συμφέροντα με διμερείς τρόπους μέσω της δικής τους αποστολής βοήθειας στο Αφγανιστάν, αλλά θα ήταν πολύ πιο αποτελεσματικοί εάν συνέδεαν τις προσπάθειές τους και εξέταζαν επίσης τη δημιουργία ενός τριμερούς επενδυτικού ταμείου για την ανοικοδόμηση αυτής της χώρας.
Το ίδιο μοντέλο μπορεί επίσης να εφαρμοστεί στη Συρία, η οποία έχει λιγότερο επείγουσα ανάγκη από αυτήν τη βοήθεια, αλλά παρόλα αυτά τη χρειάζεται για να επιστρέψει στο προπολεμικό οικονομικό της status quo. Το φλερτ της Δαμασκού με το Άμπου Ντάμπι τα τελευταία χρόνια άνοιξε την ευκαιρία να λάβει επενδύσεις από τον Κόλπο στο μέλλον, αλλά τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα πιθανότατα θα ένιωθαν πιο άνετα αψηφώντας τις μονομερείς απειλές δευτερογενών κυρώσεων των ΗΠΑ που στοχεύουν στην αποτροπή τέτοιων επιλογών αν το RIC μεταφερθεί στη χώρα αυτή. Αυτές οι τρεις Μεγάλες Δυνάμεις, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Συρία θα μπορούσαν ακόμη και να δημιουργήσουν εναλλακτικούς οικονομικούς μηχανισμούς για την αποφυγή κυρώσεων.
Όσο για την Αιθιοπία, είναι μόνο το βόρειο τμήμα αυτής της χώρας που έχει επηρεαστεί άμεσα από τον υβριδικό πόλεμο της Δύσης υπό την ηγεσία των ΗΠΑ τους τελευταίους 13 μήνες, αλλά αυτό το κράτος στο Κέρας της Αφρικής αντιμετωπίζει την απειλή σοβαρής οικονομικής και οικονομικής πίεσης μετά την επικείμενη νίκη του όπως υπονοείται από τις πρόσφατες αμερικανικές κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση. Αξίζει να αναφέρουμε πως είναι επίσης η δεύτερη πιο πυκνοκατοικημένη χώρα στην Αφρική, που είχε τους ταχύτερους ρυθμούς ανάπτυξης της ηπείρου πριν από τον COVID-19, είναι ο ιστορικός αντιιμπεριαλιστής και παναφρικανός ηγέτης της φιλοξενεί την Αφρικανική Ένωση, η οποία την καθιστά εξαιρετικό στρατηγικός εταίρος για το RIC.
Λαμβάνοντας υπόψη αυτούς τους τέσσερις τομείς στρατηγικής σύγκλισης μεταξύ των χωρών RIC, ο Πρόεδρος Πούτιν θα πρέπει να δώσει προτεραιότητα στη διασφάλιση ότι όλοι θα είναι παρόντες στην ημερήσια διάταξη της προτεινόμενης συνάντησης μεταξύ των τριών αρχηγών κρατών τους κάποια στιγμή το επόμενο έτος. Η Ρωσία, η Ινδία και η Κίνα μπορούν να σταθεροποιήσουν σημαντικά την Αφρο-Ευρασία εάν συνεργαστούν πιο στενά σε αυτούς τους τομείς, κάτι που μπορεί επίσης να ενισχύσει την εμπιστοσύνη μεταξύ των δύο Ασιατικών Μεγάλων Δυνάμεων αυτού του τριμερούς άξονα, προκειμένου να βελτιώσουν τις πιθανότητες να επιλύσουν πολιτικά τις πολλές διαφορές τους. Για αυτούς τους λόγους, η προτεινόμενη σύνοδος κορυφής RIC μπορεί να είναι η πιο σημαντική μέχρι τώρα.
Andrew Korybko - oneworld.press / Παρουσίαση Freepen.gr
Το πρόσφατο ταξίδι του Προέδρου Πούτιν στην Ινδία είδε αυτές τις δύο Μεγάλες Δυνάμεις να συνάπτουν de facto μια «ισορροπητική» συμμαχία σε όλο το ημισφαίριο με στόχο τη διερεύνηση των δυνατοτήτων για από κοινού ηγεσία ενός νέου Κινήματος των Αδεσμεύτων («Neo-NAM») που θα μπορούσε να οδηγήσει στην εμφάνιση ενός τρίτου πόλου επιρροής στη σημερινή όλο και πιο διπολική παγκόσμια τάξη πραγμάτων. Ταυτόχρονα, η Ρωσία ενισχύει τη μεγάλη στρατηγική της συνεργασία με την Κίνα παράλληλα με τη διαπραγμάτευση του λεγόμενου «συμφώνου μη επίθεσης» με τις ΗΠΑ. Το τελικό αποτέλεσμα αυτών των τριών μεγάλων κινήσεων είναι πως η ισορροπία συμφερόντων και ισχύος στην Ευρασία αλλάζει.
«Η 18μηνη αλληλουχία επιπλοκών στις ινδοαμερικανικές σχέσεις» που προκλήθηκε από τις μονομερείς προσπάθειες των ΗΠΑ να εκφοβίσουν τον νέο στρατιωτικό-στρατηγικό εταίρο τους ώστε να γίνει το τελευταίο υποτελές κράτος άθελά τους ώθησαν αυτή τη χώρα της Νότιας Ασίας να επαναβαθμονομήσει την πολυσύνδεσή της πολιτικά έναντι της Ρωσίας. Αυτό με τη σειρά του δημιουργεί τις δομικές συνθήκες για το Κρεμλίνο να ρυθμίσει υπεύθυνα τον κινεζο-ινδικό ανταγωνισμό που ο εξασθενημένος μονοπολικός ηγεμόνας εκμεταλλευόταν ενεργά μέχρι τώρα για να διαιρέσει και να κυβερνά την Ευρασία.
Το τελικό αποτέλεσμα είναι ότι όχι μόνο η Ρωσία και η Ινδία έχουν ευθυγραμμίσει εκ νέου τις συμπληρωματικές υπερηπειρωτικές «εξισορροπητικές» πράξεις τους, αλλά υπάρχει επίσης μια ευδιάκριτη πιθανότητα δραστικής μείωσης των εντάσεων Κίνας-Ινδίας στο προσεχές μέλλον με σκοπό την ενίσχυση της πολυμερούς συνεργασίας και των τριών Μεγάλων Δυνάμεων. Αυτό θα ήταν αμοιβαία επωφελές για όλους, αλλά απαιτεί ακόμα αρκετή διπλωματική δουλειά για να επιτευχθεί. Εκεί έγκειται η σημασία του να αναλάβει η Ρωσία το προβάδισμα για να επιτευχθεί αυτό μέσω της προσωπικής διπλωματίας του Προέδρου Πούτιν με τους Κινέζους και Ινδούς ηγέτες.
Ένα απροσδόκητο παράθυρο ευκαιρίας έχει ανοίξει για να παγώσει τουλάχιστον επ' αόριστον, αν όχι σταδιακά, να επιλυθούν οι πολλαπλές διαμάχες αυτών των δύο Μεγάλων Δυνάμεων της Ασίας μέσω μιας ρεαλιστικής σειράς συμβιβασμών πιθανώς με τη μεσολάβηση της Ρωσίας. Προς το σκοπό αυτό, η Ρωσία μπορεί επίσης να προτείνει τέσσερις γεωγραφικές περιοχές στις οποίες θα μπορούσαν να συνεργαστούν οικονομικά προκειμένου να οικοδομηθεί η εμπιστοσύνη που απαιτείται για να διευκολυνθεί ένα τέτοιο αποτέλεσμα. Αυτές είναι η ρωσική Άπω Ανατολή, το Αφγανιστάν, η Συρία και η Αιθιοπία, καθώς θα ωφεληθούν πάρα πολύ από αυτές τις Μεγάλες Δυνάμεις αν συνεργαστούν στενότερα.
Η πρώτη αναφερθείσα περιοχή είναι η μόνη ειρηνική από αυτές τις τέσσερις αλλά χρειάζεται επειγόντως άμεσες ξένες επενδύσεις προκειμένου να γίνει ανταγωνιστικό έδαφος στην Ασία-Ειρηνικό. Η γειτονική Κίνα έχει ήδη αναλάβει την πρωτοβουλία εκεί για προφανείς γεωγραφικούς λόγους που σχετίζονται με το μειωμένο κόστος μεταφοράς και συνεπώς τις συγκριτικά υψηλότερες αποδόσεις των επενδύσεων, ενώ η Ινδία επέκτεινε άνευ προηγουμένου πιστωτικό όριο 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων σε αυτή τη ρωσική περιοχή το Σεπτέμβριο του 2019 κατά τη διάρκεια της παρουσίας του πρωθυπουργού Μόντι στο Ανατολικό Οικονομικό Φόρουμ στο Βλαδιβοστόκ ως επίτιμος καλεσμένος του Προέδρου Πούτιν εκείνη τη χρονιά.
Αυτές οι τρεις Μεγάλες Δυνάμεις δεν έχουν ακόμη συνεργαστεί τριμερώς σε κανένα σημαντικό επενδυτικό σχέδιο, επομένως είναι επιτακτική ανάγκη να αποδείξουν τη βιωσιμότητα αυτής της ιδέας καθώς και να δημιουργήσουν ομαλές συνεργασιακές σχέσεις μεταξύ των συνιστωσών τους επενδυτών από αυτή την άποψη, προκειμένου να προσελκύσουν το ενδιαφέρον τρίτων χωρών. Μόνο εάν το κάνουν επιτυχώς μπορούν να επεκτείνουν αυτό το τριμερές πλαίσιο οικονομικής συνεργασίας στα τρία προαναφερόμενα και χτυπημένα από τον πόλεμο κράτη που απαιτούν απεγνωσμένα τη βοήθειά τους. Γι' αυτό μπορεί να ειπωθεί πως η ρωσική Άπω Ανατολή πρέπει να γίνει ο πυρήνας της οικονομικής εστίασης του RIC.
Προχωρώντας, καμία από αυτές τις χώρες δεν αναγνωρίζει επίσημα την de facto κυβέρνηση του Αφγανιστάν υπό την ηγεσία των Ταλιμπάν (την οποία η Μόσχα εξακολουθεί να χαρακτηρίζει επίσημα τρομοκράτες παρά το γεγονός ότι συνεργάζεται ρεαλιστικά μαζί της για το συμφέρον της ειρήνης, της ασφάλειας και της ανάπτυξης), αλλά όλες έχουν συμφέρον να αποτρέψουν την επικείμενη ανθρωπιστική κρίση. Μέχρι στιγμής έχουν προωθήσει αυτά τα κοινά συμφέροντα με διμερείς τρόπους μέσω της δικής τους αποστολής βοήθειας στο Αφγανιστάν, αλλά θα ήταν πολύ πιο αποτελεσματικοί εάν συνέδεαν τις προσπάθειές τους και εξέταζαν επίσης τη δημιουργία ενός τριμερούς επενδυτικού ταμείου για την ανοικοδόμηση αυτής της χώρας.
Το ίδιο μοντέλο μπορεί επίσης να εφαρμοστεί στη Συρία, η οποία έχει λιγότερο επείγουσα ανάγκη από αυτήν τη βοήθεια, αλλά παρόλα αυτά τη χρειάζεται για να επιστρέψει στο προπολεμικό οικονομικό της status quo. Το φλερτ της Δαμασκού με το Άμπου Ντάμπι τα τελευταία χρόνια άνοιξε την ευκαιρία να λάβει επενδύσεις από τον Κόλπο στο μέλλον, αλλά τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα πιθανότατα θα ένιωθαν πιο άνετα αψηφώντας τις μονομερείς απειλές δευτερογενών κυρώσεων των ΗΠΑ που στοχεύουν στην αποτροπή τέτοιων επιλογών αν το RIC μεταφερθεί στη χώρα αυτή. Αυτές οι τρεις Μεγάλες Δυνάμεις, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και η Συρία θα μπορούσαν ακόμη και να δημιουργήσουν εναλλακτικούς οικονομικούς μηχανισμούς για την αποφυγή κυρώσεων.
Όσο για την Αιθιοπία, είναι μόνο το βόρειο τμήμα αυτής της χώρας που έχει επηρεαστεί άμεσα από τον υβριδικό πόλεμο της Δύσης υπό την ηγεσία των ΗΠΑ τους τελευταίους 13 μήνες, αλλά αυτό το κράτος στο Κέρας της Αφρικής αντιμετωπίζει την απειλή σοβαρής οικονομικής και οικονομικής πίεσης μετά την επικείμενη νίκη του όπως υπονοείται από τις πρόσφατες αμερικανικές κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση. Αξίζει να αναφέρουμε πως είναι επίσης η δεύτερη πιο πυκνοκατοικημένη χώρα στην Αφρική, που είχε τους ταχύτερους ρυθμούς ανάπτυξης της ηπείρου πριν από τον COVID-19, είναι ο ιστορικός αντιιμπεριαλιστής και παναφρικανός ηγέτης της φιλοξενεί την Αφρικανική Ένωση, η οποία την καθιστά εξαιρετικό στρατηγικός εταίρος για το RIC.
Λαμβάνοντας υπόψη αυτούς τους τέσσερις τομείς στρατηγικής σύγκλισης μεταξύ των χωρών RIC, ο Πρόεδρος Πούτιν θα πρέπει να δώσει προτεραιότητα στη διασφάλιση ότι όλοι θα είναι παρόντες στην ημερήσια διάταξη της προτεινόμενης συνάντησης μεταξύ των τριών αρχηγών κρατών τους κάποια στιγμή το επόμενο έτος. Η Ρωσία, η Ινδία και η Κίνα μπορούν να σταθεροποιήσουν σημαντικά την Αφρο-Ευρασία εάν συνεργαστούν πιο στενά σε αυτούς τους τομείς, κάτι που μπορεί επίσης να ενισχύσει την εμπιστοσύνη μεταξύ των δύο Ασιατικών Μεγάλων Δυνάμεων αυτού του τριμερούς άξονα, προκειμένου να βελτιώσουν τις πιθανότητες να επιλύσουν πολιτικά τις πολλές διαφορές τους. Για αυτούς τους λόγους, η προτεινόμενη σύνοδος κορυφής RIC μπορεί να είναι η πιο σημαντική μέχρι τώρα.