Στις 3 Μαρτίου η Βουλγαρία εορτάζει την «εθνική της ανεξαρτησία από τον Οθωμανικό Ζυγό». Δεν πρόκειται για ημερομηνία κάποιας επανάστασης ή αντιστασιακής πράξης αλλά για την ημερομηνία υπογραφής της «Συνθήκης του Αγίου Στεφάνου», στις 3 Μαρτίου 1878, μεταξύ δύο άλλων κρατών, της Ρωσίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Με τη συνθήκη αυτή ανακηρύχθηκε η «Μεγάλη Βουλγαρία» ως αυτόνομη Ηγεμονία που περιελάμβανε εδάφη από τον Δούναβη μέχρι το ελληνικό Αιγαίο και από τον ποταμό Δρίνο και εδάφη της σημερινής Σερβίας και Αλβανίας μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα. Δεν κράτησε όμως παρά μόνο λίγους μήνες αφού η αντίδραση των άλλων Μεγάλων Δυνάμεων εκείνης της εποχής ήταν σφοδρή, καθώς έβλεπαν την πανσλαβιστική ρωσική επιρροή στην περιοχή ν΄ αυξάνεται επικίνδυνα.
Για τον Ελληνισμό της περιοχής ξεκινούσαν όμως τα διαχρονικά του βάσανα, καθώς η συνθήκη σηματοδοτούσε «την έναρξη διωγμών, υποχρεωτικό εκβουλγαρισμό χιλιάδων Ελλήνων της Βαλκανικής με απώτερο σκοπό τον ολοκληρωτικό ξεριζωμό του από την περιοχή», αρχής γενομένης, λίγα χρόνια αργότερα, το 1885 όταν η Βουλγαρία προσάρτησε την Ανατολική Ρωμυλία κατά παράβαση της Συνθήκης του Βερολίνου που ακύρωνε της Συνθήκη του Αγ. Στεφάνου.
Έκτοτε έγιναν πολλά, κυρίως στη Μακεδονία, με τελευταίο την αντεθνική Συνθήκη των Πρεσπών. Εν τούτοις, η Βουλγαρία εξακολουθεί να γιορτάζει μια ακυρωθείσα συνθήκη που προέβλεπε τη Μεγάλη Βουλγαρία ! Είναι σαν και οι Έλληνες να γιόρταζαν την 10η Αυγούστου, την ημερομηνία της «Συνθήκης των Σεβρών» του 1920 που καθόριζε την Ελλάδα των «Πέντε Θαλασσών και των δύο Ηπείρων».