Έχουν «πάρει φωτιά», ραδιόφωνα, εφημερίδες και τηλεοπτικά κανάλια με επείγουσες ανακοινώσεις για ραγδαίες εξελίξεις στις διαπραγματεύσεις. Πάει, λέει, ο Τσίπρας εσπευσμένως στις Βρυξέλλες, και θα επέλθει επιτέλους η δευτέρα παρουσία.
Στείλαμε δηλαδή, κατά το τρέχον υπονοούμενο, το βαρύτερό μας πυροβολικό στις Βρυξέλλες, και θα τα ταχτοποιήσει όλα. Θα βάλει επιτέλους αίσιο τέλος σε αυτή την ανακοποκαρδιακή ιστορία διαπραγματεύσεων με όλα εκείνα τα άσκοπα και ασταμάτητα μπρος-πίσω και πάνω-κάτω κάθε μέρα.
Αν ο Τσίπρας είναι το βαρύ πυροβολικό της χώρας, τότε είμαστε πραγματικά για κλάματα. Αλλά, τέλος πάντων.
Αν κάποιος θέλει να βάλει το χέρι του στην τσέπη σας με την ανοχή τη δική σας, τότε θα πρέπει να βρει τρόπο να σας πείσει ότι έτσι εσείς θα ωφεληθείτε. Αυτό που χρειάζεται ένας τέτοιος τσεπομπήχτης είναι να εκπέμπει ακράδαντη σιγουριά για όσα σας αραδιάζει.
Η εκπομπή μιας τέτοιας σιγουριάς κάνει θαύματα, ιδιαίτερα όταν απευθύνεσαι σε απελπισμένους, και προσπαθείς να τους ξεγελάσεις για να σε ψηφίσουν.
Ο μέσος πολίτης που τρέχει κάθε μέρα και μάχεται για το μεροκάματο, όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με μια τέτοια σιγουριά, μουδιάζει, αρχίζει να αμφιβάλει για τα δικά του συμπεράσματα από τις δικές του εμπειρίες, και τελικά λυγίζει και δίνει την πολυπόθητη ψήφο του στον πολιτικό αγύρτη που τον παραμυθιάζει.
Αλλά, οι πραγματικοί μαχητές, οι άνθρωποι που πραγματοποιούν τις υποσχέσεις τους, είναι άνθρωποι με εμπειρίες και προσωπικό μαχητικό παρελθόν, και υπολογίζουν τα πάντα με βάση την πραγματικότητα, όπου έχουν ήδη μοχθήσει, τσουγκριστεί, ματώσει, πετύχει, αποτύχει κτλ. Δείχνουν σιγουριά, αλλά ποτέ ακράδαντα, διότι πάντα κινούνται μέσα στα γνωστά σε αυτούς όρια του εφικτού και της πραγματικότητας. Καταλαβαίνουν ότι οι περιστάσεις, ανά πάσα στιγμή μπορούν να φέρουν τα πάνω κάτω, και γι’ αυτό πάντα αποδέχονται εκ των προτέρων την πιθανότητα λάθους και αποτυχίας.
Κρατάνε δηλαδή την λεγόμενη πισινή, και όχι επειδή πρωταρχικά θέλουν να προστατευτούν οι ίδιοι, αλλά, επειδή μόνον έτσι παίζεται το παιχνίδι εντός της πραγματικότητας.
Μακάρι ο κόσμος να καταλάβαινε επιτέλους ότι όταν ακούνε κάποιον να μιλάει με ακράδαντη σιγουριά, χωρίς να επιτρέπει ούτε ίχνος αμφιβολίας για τα λεγόμενά του, έχουν να κάνουν με ένα ρεντίκολο. Και καλά θα κάνανε να μην τον θρονιάζουν επικεφαλής της ομάδας τους, διότι θα τους πάει κατά διαόλου.
Η εκπομπή απόλυτης σιγουριάς είναι το κύριο χαρακτηριστικό του συνειδητού μεγαλοψεύτη, του αφελή και του ημι-έμπειρου. Κανένας από αυτούς τους τρείς τύπους δεν είναι ικανός να αποφασίζει για τις τύχες άλλων, πόσο μάλλον για τη τύχη ενός ολόκληρου λαού και μιας ολόκληρης χώρας.
Οι «ραγδαίες εξελίξεις» των ΜΜΕ που σας τραβάνε από τις ασχολίες σας είναι κουραφέξαλα. Τίποτα αποφασιστικό δεν θα συμβεί πριν το τέλος του Ιουνίου. Τότε τελειώνει το τετράμηνο της περιόδου χάριτος που επέτρεψαν οι δανειστές. Μέχρι τότε, οτιδήποτε ακούτε για κατάληξη, συμφωνία κτλ. είναι αέρας κοπανιστός.
Θα πληρώσει η Ελλάδα την επόμενη δόση, την Παρασκευή; Μάλλον όχι. Και τι θα γίνει τότε; Τίποτα. Απλά θα πάμε ακόμα λίγο χειρότερα. Θα πάμε σε εκλογές; Μάλλον όχι. Θα παραμείνουν οι Τσίπρας και Σια στην εξουσία; Μόνο αν ξετσιπριστούν. Θα δεχτούν να ξετσιπριστούν; Φυσικά, αν «πληρωθούν» αρκετά, και οι Ευρωπαίοι τους υποσχεθούν ότι θα τους στηρίξουν για να παραμείνουν στην εξουσία. Αλλά, σαν αντάλλαγμα οι Ευρωπαίοι θα απαιτήσουν «Ναι σε όλα» από αυτούς από τώρα και στο εξής. Κι εμείς οι υπόλοιποι; Μα εμείς οι υπόλοιποι δεν μετράμε καθόλου.
Κι αν «χάσουμε» τον Τσίπρα, τι θα γίνουμε; Που θα βρεθεί άλλος τέτοιος πρωθυπουργός που να μπορούμε να του απευθυνόμαστε με το μικρό του όνομα; Εδώ, μην ανησυχείτε. Υπάρχουν πάμπολλοι αξιόλογοι άνθρωποι στην Ελλάδα, με πείρα πατριωτισμό, γνώσεις και μόρφωση. Και, ναι, δέχονται και να τους απευθυνόμαστε με το μικρό τους όνομα. Για τον Τσίπρα θα μιλάμε τώρα;
Θα διορθωθεί επιτέλους αυτή η άθλια κατάσταση εδώ στην Ελλάδα; Ναι, στα σίγουρα. Πότε; Κάποτε, και όχι στο πολύ μακρινό μέλλον. Το θέμα δεν είναι αν θα διορθωθεί, αλλά πως θα διορθωθεί. Αν η Ελλάδα αρχίζει να «πετάει» οικονομικά κτλ., αλλά τα οφέλη τα δρέπουν οι ξένοι και οι δοσίλογοι τους, ενώ στην πλειονότητά τους οι αυτόχθονες (οι Έλληνες δηλαδή) έχουν καταλήξει να καθαρίζουν τους καμπινέδες τους, αυτό μάλλον δεν θα το θέλαμε.
Όμως, εκεί πάμε ολοταχώς.
Πάντως, δεν υπάρχει λόγος τώρα να δίνουμε σημασία στις λεγόμενες ραγδαίες εξελίξεις. Ούτε εξελίξεις είναι, ούτε ραγδαίες. Ας χαρούμε τον καλοκαιρινό καιρό, κι ας προσέχουμε τον εαυτό μας. Μέχρι το τέλος του Ιουνίου δηλαδή. Μετά, βλέπουμε.