Του Στρατή Μαζίδη
Στην κοσμάρα του κυριολεκτικά ο συμπαθής γέροντας που όταν όφειλε, δεν ήθελε να αποχωριστεί με τίποτε την αγαπημένη του προεδρική καρέκλα.
Ποιος λαός κε Παπούλια; Αυτόν που εξοντώσατε;
Ποια μάχη κε Παπούλια; Αυτή που δίνουν οι συνάδερφοί σας καθισμένοι στα τέσσερα με εμάς αλυσοδεμένους;
Ποιον κλοιό να σπάσει κε Παπούλια; Αφού είναι εντός των πυλών ο εχθρός.
Για ποια νίκη μιλάτε κε Παπούλια; Σε ένα πόλεμο που δε διεξάγεται.
Αγώνα για να πεθάνουμε λίγο παρακάτω δίνουμε κε Πρόεδρε... Επιστρέψτε τώρα στη χειμερία νάρκη σας κι ας είμαστε πλέον στην άνοιξη.