Η ανθρώπινη γλώσσα αδυνατεί να εκφραστεί, γιατί παραμένει πάντα συμβολική μαρτυρία που σώζει τα φαινόμενα, καλύπτοντας ταυτόχρονα την ουσία.
Του Στέλιου Συρμόγλου
Είναι φανερό, ωστόσο, πως ότι βιώνουμε σε τούτη τη χώρα των "ελεύθερων πολιορκημένων" Ελλήνων και μιας "απούσας" στο πεδίο των αγώνων πολιτικής νομενκλατούρας, κάθε άλλο παρά ως "μεγάλη" πολιτική και εθνική πράξη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί.
Αυτή η στήλη δεν έπαψε να επισημαίνει την εθνική σήψη. Τα όσα επισυμβαίνουν τα τελευταία τρία χρόνια στην ελληνική κοινωνία θρυμματίζουν κάθε έννοια λογικής θεώρησης των πραγμάτων, εκποιούν αξίες, οδηγούν τους πολίτες στην απόγνωση και στον ευτελισμό της δημοκρατίας. Κι όλα αυτά εν ονόματι της δημοκρατίας, και της ...σωτηρίας του λαού! Η αποθέωση της κυνικής αναίδειας και της πολυπρόσωπης θρασύτητας, όπως εκφράζονται από τους κυβερνητικούς εταίρους, αλλά και από ανεπάρκεια της αντιπολίτευσης να "τροχιοδρομήσει" τις εξελίξεις.
Με την πρωθυπουργική "πραξικοματική" αντίληψη να κυριαρχεί, αρκούντως καρυκευμένη με αυταρέσκεια, με την αιτιολόγηση μιας τέτοιας συμπεριφοράς να ανήκει πλέον στη δικαιοδοσία της ψυχοπαθολογίας. Και η λογική των κυβερνώντων παραπέμπει σε χρόνους, όπου επικρατούσε η "γύψινη λογική" περί των δημοκρατικών θεσμών.
Το λάθος βρίσκεται και στο γεγονός ότι οι Ελληνες θεωρούμε το έθνος κατηφορίζον, όταν προσωπικά θιγόμαστε. Οταν τα "καλοβολεύομε" ή και τα "κουτσαβολεύομε", επιδεικνύουμε αξιοθαύμαστη υπομονή και αντοχή, ανεχόμενοι την πολιτική βλακεία και μάλιστα παγιδευμένοι στην αχαλίνωτη υποσχεσιολογία και των διαφόρων κυβερνητικών φληναφημάτων. Θα ήθελα λοιπόν να διατυπώσω μερικά ερωτήματα, γενικής φύσεως, δηλωτικά της φθοράς του έθνους.
Από ποιους βάλλονται οι θεσμοί; Οσο το λέμε και δεν το λεμε, σημαίνει ότι θέτουμε την προσωπική μας μοίρα υπεράνω του έθνους. Και το μεν έθνος θα διαρκέσει "εν όσω ζώμεν", το κράτος θα διαρκέσει; Θυμάμαι τον Κωνσταντίνο Καραμανλή να δηλώνει ευθαρσώς, ότι δεν ήθελε να έχει καμία σχέση με τον "ούτω καλούμενον δημόσιον βίον".
Ποιοι ετορπίλλισαν τους θεσμούς και ποιοι έδρεψαν τα τελευταία χρόνια ανενόχλητοι τους καρπούς της τορπίλλης; Οσοι σπέρνουν ανέμους τρυγούν και θύελλες. Και επειδή δεν έριξε την τορπίλλη το έθνος, γιατί να πάρει τον κατήφορο; Οσοι κατά καιρούς επιστρατεύουν τη συνταγματολογία για να θεσμοποιήσουν την αναξιοπιστία αντίς της πολιτικής και της διπλωματίας, ευθύνονται για τον "κατήφορο". Και ακόμη όσοι στρογγύλεψαν ετούτο το λαό, ώστε να κυλάει άνετα στον κατήφορο. Στρογγυλέψαμε τον λαό.Κατρακυλάει το έθνος. Δεν βραβεύεται μια τέτοια διαπίστωση, γιατί ούτε θάρρος ερμάζεται να το πεις, ούτε σοφία να το δεις.
Ποιοι μετέβαλαν την απλότητα της δημοκρατίας σε αυτοκρατορία μεθόδων και τρόπων "δημόσιου βίου"; Οχι φυσικά το έθνος, αλλά οι διαχειριστές της εξουσίας. Τους μικρούς και τους λίγους το έθνος δεν τους υπερασπίζεται. Γι' αυτό και σχεδόν σύσσωμος ο Τύπος και η αθλιότητα των ΜΜΕ (των συστημικών ΜΜΕ, όπως είναι του...συρμού να αποκαλούνται) , αλλά και οι πολιτικές πτέρυγες, με τον τρόπο τους, εξαπολύουν με την πρώτη ευκαιρία τις επιθέσεις τους κατά θεσμών και προσώπων. Οσες φορές τοέθνος ασέβησε στους "γίγαντες", δεν σεβάστηκε τους "νάνους".
Η νομιμότητα είναι ικανή να υπερασπίζει τους θεσμούς και το έθνος; Οχι βέβαια. Και η χούντα νομοθέτησε και θεσμοθέτησε. Ποια θεσμοθέτηση και ποια νομοθέτηση τη δικαίωσε; Καμία! Το ότι δε ο Αρειος Πάγος έκρινε το αδίκημά της "στιγμιαίο", δείχνει ακριβώς ότι η χούντα "δημιούργησε δίκαιο", που φυσικά δεν τη δικαίωσε. Η επίκληση συνεπώς της νομιμότητας από τους επίσημους φορείς του πολιτεύματος, δεν καλύπτει την ουσία της πολιτείας, αλλά τον τύπο της διαδικασίας, που μπορεί να τηρείται. Η αναφορά επομένως στο τύπο του νόμου, δεν κάνει σεβαστή και την εθνική φυσιογνωμία.
Ποιος εισήγαγε την αμετροέπεια ως τρόπο πολιτικής σκέψης και ζωής; Ασφαλώς όχι το έθνος. Ο άκρατος κομματισμός και η ακατάσχετη φλυαρία σε επίπεδο εθνικών συναντήσεων δημιούργησαν το αίσθημα της γελοιότητας. Ετσι,το έθνος συνεπαρμένο στην αρχή από τη ρητορεία-δημαγωγία, μετέπεσε ύστερα στη λοιδορία. Οπότε, όσι έμαθαν πλέον να είναι ικανοί περί τολαλείν και ανίκανοι περί το λέγειν, από θαυμαζόμενοι έγιναν λοιδορούμενοι. Το έθνος άλλαξε. Εκείνοι δεν μπορούν να αλλάξουν, ακριβώς γιατί η προσωπικότητά τους δεν μπορούσε να παρακολουθεί τους καιρούς, αλλά μόνο τις ευκαιρίες. Πήραν, λοιπόν, οι λέξεις τον κατήφορο. Και επειδή το έθνος κατάντησε μια μάζα λεξιλαγνική, πήρε τον έθνος τον κατήφορο. Οταν τελικά θρυμματιστεί η μάζα των λέξεων, τότε το έθνος θα αναδυθεί από εκεί που είναι κρυμμένο. Το έθνος περιμένει την...καλοκαιρία να ανθίσει!
Ποιος έμπλεξε το έθνος στη θανάσιμη περιπέτεια της πολιτικής, με την έννοια της κομματικής εσωφθαλμίας και της ιδεολογικής μωρίας; Ασφαλώς όσοι ήθελαν να αναρριχηθούν, όχι για να δημιουργήσουν και να προσφέρουν. Καλή η φιλοδοξία και θεμιτή. Δεν είναι αρκετή. Χρειάζεται τεράστια προσόντα και πάνω απ' όλα εθνική αγωνί, όχι κομματική. Και η δραματική ιστορία τούτου του τόπου, από την Επανάσταση του 1821, αλλά κυρίως τις τελευταίες τέσσερες δεκαετίες, πόσους έχει να επιδείξει που να συνδύασαν την προσωπική φιλοδοξία με την επίσης προσωπική εθνική αγωνία;
Ελάχιστους. Ισως τρείς με πέντε ηγετικές φυσιογνωμίες. Αν λέω πολλούς, συγχωράτε με. Χάρη στους ελάχιστους υπάρχουμε. Ολοι οι άλλοι ήταν και είναι η άγρια συμμορία. Τίποτα δεν άλλαξε από τις δραματικές διηγήσεις του Μακρυγιάννη και του Κολοκοτρώνη. Οσοι έχουμε το προνόμιο να μην είμαστε ανιστόρητοι, στενοχωριόμαστε, αλλά δεν απελπιζόμαστε. Επειδή όμως ήδη διαμορφώνεται μια γενιά ανοστόρητη (ποιος τη διαμορφώνει;..) να όψονται όσοι οπλίζουν με πέτρες τα χέρια της κατά του έθνους. Ας κάνουν μια μικρή αυτοκριτική όσοι έχουν στα χέρια τους τη δύναμητων θεσμών. Και ο Δίας είχε τον κεραυνό.αλλά δεν τον έριξε.
Αυτοκριτική και μάλιστα αυστηρή πρέπει να κάνουμε όλοι μας. Με την ανοχή μας στην πανταχόθεν πολιτική αυθαιρεσία. Με την ανασφάλειά μας ή και τη γλοιώδη συχνά αντίδρασή μας. Γιατί, ενώ από τον καναπέ εκστομίζουμε τα εξ' αμάξης στους "καταπατητές" της αξιοπρέπειάς μας, ενώ μέσα από το διαδίκτυο, έστω και ανωνύμως, αναζητούμε την "εκτόνωση" μας σχολιάζοντας ή κάνοντας likes σε κείμενα που εκφράζουν και την αγανάκτησή μας, την ίδια ακριβώς στιγμή χρησιμοποιούμε "πακτωλό" από likes σε ιστοσελίδες πολιτικών προσώπων που υποτίθεται ότι "καθυβρίζομε" ή μας έχουν οδηγήσει στην απόγνωση, όπως εν προκειμένω υποψηφίων αυτή την χρονική περίοδο, για να καταδείξουμε ότι αφήνομε και μια...κερκόπορτα ανοικτή ως ραγιάδες μιας άλλης εποχής!
Πρόκειται για τη ψυχολογία του εθισμού; Πρόκειται για τις περίεργες μεταμορφώσεις του Ελληνα; Από υβριστής των υπέυθυνων της κατάντιας του, γίνεται "μαζόχας" των διαφόρων βίτσιων τους; Οι πολιτικοί ξέρουν πλέον αυτή τη συμπεριφορά του νεοέλληνα .Και την καλλιεργούν δεόντως. Αυτό ο Αγαρηνός το ξέρει, που λέει και ο Σολωμός. Γι' αυτό η εξουσία δεν κάνει πίσω. Σαν να λένε οι εκάστοτε κυβερνώντες: Αφού ρε Ελληνα σου αρέσει να μαζοχίζεσαι, είμαι η λύση σου!..