 |
| Silentpilot / pixabay |
Για να υπάρξει αστική δημοκρατία θα πρέπει να υπάρχει αστική τάξη. Στο χώρο που αποτέλεσε το σύγχρονο ελλαδικό κράτος αστική τάξη δεν αναπτύχθηκε ποτέ. Αντίθετα αναπτύχθηκε στο εξωτερικό από εκπροσώπους του έθνους. Εκπρόσωποι αυτής της τάξης αποτέλεσαν μερικούς από τους μεγαλύτερους ευεργέτες του έθνους και κάποιοι από τους λίγους εντελώς ανιδιοτελείς πολιτικούς που είχε το κράτος όπως ο Δόμπολης, υπουργός Οικονομικών του Καποδίστρια, που δεν καταδέχτηκε να πάρει μισθό από το ελληνικό κράτος.
Μελίνα Κονταξή
Ιστορικός - Δρ Βαλκανικού Πολιτισμού
Η διαφορά της σύγχρονης παρασιτικής κρατικοδίαιτης ελίτ από τους πραγματικούς ευεργέτες του έθνους είναι ότι οι ευεργέτες δεν πήραν τίποτα από το κράτος ούτε απαίτησαν φτηνούς σκλάβους.
Ένας τρόπος λοιπόν για να αντιμετωπίσεις μια οικονομική κρίση είναι να να ενισχυθεί η μεγάλη πλειοψηφία του λαού με έργα υποδομής κτλ που θα δώσουν θέσεις εργασίας ενώ παράλληλα να ελεγχθεί ο χρηματοπιστωτικός τομέας κτλ με μια μορφή δηλαδή οικονομικής πολιτικής σαν αυτή που ακολούθησε ο Ρούζβελτ βγάζοντας την Αμερική από την κρίση του 29.
Ένας άλλος τρόπος είναι η στήριξη τραπεζιτών και λοιπών ολιγαρχων και των ιδιωτικών μαγαζιών τους με τα χρήματα των φορολογουμένων οι οποίοι βέβαια δε μοιράστηκαν ποτέ τα κέρδη τους αλλά φορτώθηκαν τις ζημιές τους.
Στην Ελλάδα ακολούθηθηκε ο δεύτερος δρόμος και ο ίδιος θα συνεχίσει να ακολουθείται. Στήριξη οφσορούχων ολιγαρχών. Άλλωστε οι πολίτες αν πάρουν λεφτά θα παχύνουν και εμείς δε θέλουμε να γίνουν και 300 κιλά.
Ποτέ δεν ήμασταν κράτος της Δυτικής Ευρώπης. Μπανανία που ελέγχεται από κρατικοδίαιτους ολιγάρχες ήμασταν και συνεχίζουμε να είμαστε.