Andrew Korybko / Παρουσίαση Freepen.gr
Το εν λόγω έγγραφο καλεί σημαντικά τα θεσμικά τους όργανα να ενεργούν σε συντονισμό μεταξύ τους για την προώθηση των συμφερόντων του σερβικού λαού και ουσιαστικά ισοδυναμεί με την έναρξη της άτυπης συγχώνευσής τους κατά το πρότυπο του μοντέλου της Κοινοπολιτείας στο οποίο αναφέρθηκε εν συντομία ο Ντόντικ στην προαναφερθείσα συνέντευξή του. Όπως εξήγησε, πρόκειται για μια φυσική εξέλιξη που αντιπροσωπεύει τις ιστορικά δικαιολογημένες προσδοκίες του σερβικού λαού, τις οποίες συνέκρινε με την ενοποίηση της Ανατολικής και Δυτικής Γερμανίας μετά τον παλαιό Ψυχρό Πόλεμο.
Το πρόβλημα όμως είναι πως η Δύση είναι απίθανο να εγκαταλείψει το επί τρεις δεκαετίες αποτυχημένο πολιτικό της πείραμα στη Βοσνία, αφού ο σκοπός πίσω από την τεχνητή διατήρηση του εν λόγω πολιτεύματος ενωμένο όλο αυτό το διάστημα ήταν να διχάσει και να εξουσιάσει το σερβικό λαό. Επιπλέον, δεδομένου ότι οι Σέρβοι είναι από τους πιο φιλικούς προς τη Ρωσία λαούς οπουδήποτε στον κόσμο, τα δυτικά αντιρωσικά γεράκια είναι πιθανό να παρουσιάσουν αυτή την καθυστερημένη κίνηση ως ένα είδος ρωσικής συνωμοσίας για να σπείρουν την αστάθεια στα Βαλκάνια, όπως ακριβώς υπέθεσε το Associated Press.
Κατά συνέπεια, οι πιθανότητες να σεβαστούν το κατοχυρωμένο από τον ΟΗΕ δικαίωμα της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας να αποσχιστεί και να ενωθεί με τη Σερβία είναι χαμηλές. Κατά πάσα πιθανότητα, θα χρησιμοποιήσουν όλα τα μέσα που διαθέτουν για να αντιταχθούν σε αυτή την ειρηνική διαδικασία, ιδίως επειδή η επιτυχής παρεμπόδισή της θα μπορούσε στη συνέχεια να παρουσιαστεί ως ψεύτικη νίκη επί της Ρωσίας για να τονωθεί το ηθικό της Δύσης. Αυτό περιλαμβάνει πολεμοκάπηλους και πιθανώς ακόμη και να κάνουν πράξη τις απειλές τους για να σταματήσουν τη Σερβική Δημοκρατία στη χειρότερη περίπτωση.
Για το σκοπό αυτό, η Δύση αναμένεται να παρουσιάσει με διάφορα μέσα ότι η Σερβική Δημοκρατία και η Σερβία είναι αυτές που ετοιμάζονται για πόλεμο με μυστική ρωσική υποστήριξη και όχι η Δύση. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούν να επαναπροσδιορίσουν τα πάντα ως το αντίθετο από αυτό που πραγματικά είναι, ανταλλάσσοντας τους ρόλους των θυμάτων και των κακοποιών, όπως κάνουν πάντα, κάτι που αποσκοπεί στη χειραγώγηση της κοινής γνώμης προς την υποστήριξή τους. Αυτό δεν σημαίνει ότι η Δύση θα καταφύγει οπωσδήποτε σε στρατιωτική βία για να σταματήσει τη Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας, αλλά απλώς ότι είναι τουλάχιστον πιθανό να της μεταφέρουν τέτοιες απειλές.
Αυτό όμως θα είναι πολύ πιο δύσκολο να γίνει αν η Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας πείσει τους Βόσνιους και ιδιαίτερα τους Κροάτες ομολόγους της από το άλλο μισό της Βοσνίας, την Ομοσπονδία της Βοσνίας και Ερζεγοβίνης, να συμφωνήσουν στον ειρηνικό διαχωρισμό της. Σε αυτή την περίπτωση, αυτό το απομεινάρι κράτος μπορεί είτε να παραμείνει ως διάδοχος της Βοσνίας είτε να διχοτομηθεί και πάλι, αν το κροατικό τμήμα ενωθεί με την Κροατία, αφήνοντας έτσι το βοσνιακό τμήμα ως ανεξάρτητη χώρα.Υπάρχουν πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα σε αυτά τα σενάρια από την οπτική γωνία του καθενός, οπότε δεν είναι ξεκάθαρο τι θα κάνουν τελικά.
Η αντίδραση των Κροατών της Βοσνίας και του γειτονικού τους ομώνυμου κράτους-μέλους του ΝΑΤΟ στον σχεδιαζόμενο διαχωρισμό της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας θα είναι ο πιο καθοριστικός παράγοντας για το αν η Δύση θα καταφύγει σε στρατιωτική δύναμη για να σταματήσει τους Σέρβους. Αν συμφωνήσουν πως αυτός είναι ο πιο ρεαλιστικός τρόπος για να προωθηθούν πραγματικά τα συμφέροντα των τριών συστατικών λαών της Βοσνίας και δεν αποτελεί απειλή για την περιοχή λόγω της έλλειψης σερβικών διεκδικήσεων σε άλλους, τότε είναι απίθανο να συμφωνήσουν με την πολεμοκαπηλεία της Δύσης.
Ένα άλλο επιχείρημα υπέρ του να αφήσουν τη Σερβική Δημοκρατία να διαχωριστεί ειρηνικά από τη Βοσνία είναι ότι λίγοι θέλουν να πολεμήσουν για το μέλλον αυτής της χώρας. Κάθε ένας από τους τρεις λαούς που την αποτελούν έχει ήδη τη δική του θέση όπου ζει με ασφάλεια σε αντίθεση με τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας αμέσως μετά. Επομένως, οι κοινωνικοοικονομικοί δεσμοί μεταξύ τους μπορούν εύκολα να συνεχιστούν ακόμη και ελλείψει πολιτικών δεσμών. Δεδομένου πως κανείς δεν έχει πλέον αξιώσεις στη γη του άλλου, ο τερματισμός αυτού του πειράματος δεν θα οδηγούσε αυτόματα σε αστάθεια.
Επιπλέον, όσο συνεχίζεται η Ουκρανική Σύγκρουση, η στρατιωτική προτεραιότητα της Δύσης είναι να συνεχίσει να πολεμά τη Ρωσία μέσω αντιπροσώπων. Οι ένοπλες δυνάμεις της Σερβικής Δημοκρατίας και της Σερβίας είναι ασύγκριτες με τις ρωσικές, με την έννοια ότι θα ηττηθούν εύκολα από το ΝΑΤΟ, αλλά ακόμη και έτσι, ένας άλλος περιφερειακός πόλεμος θα αποσπάσει την προσοχή από τη στρατιωτική εστίαση της Δύσης στη Ρωσία και θα οδηγήσει στην περαιτέρω εξάντληση των ήδη καταπονημένων αποθεμάτων της. Για το λόγο αυτό, η χρήση βίας από μέρους τους για να σταματήσουν τη Σερβική Δημοκρατία δεν μπορεί να θεωρηθεί δεδομένη, ακόμη και αν την απειλήσουν.
Μια πιθανότητα είναι οι δυτικές στρατιωτικές απειλές να αποτρέψουν την Republika Srpska από το να ανακηρύξει την ανεξαρτησία της και στη συνέχεια να συγχωνευθεί με τη Σερβία, αλλά ο Dodik να αποσύρει την αναγνώριση του κράτους του από τη Βοσνία, όπως ακριβώς το Puntland απέσυρε την αναγνώρισή του από τη Σομαλία νωρίτερα αυτή την άνοιξη μετά από συνταγματική διαμάχη. Αυτή η αφρικανική υποεθνική πολιτεία εξακολουθεί να αναγνωρίζεται παγκοσμίως ως μέρος του κράτους-μέλους του ΟΗΕ, αλλά είναι λειτουργικά ανεξάρτητη από κάθε άποψη και ήταν ήδη εδώ και καιρό, ακόμη και πριν από την τελευταία εξέλιξη.
Στην περίπτωση της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας, η απόσυρση της αναγνώρισής της θα μπορούσε να είναι μη αναστρέψιμη, αλλά να μην οδηγήσει σε πλήρη απόσχιση, οδηγώντας έτσι σε έναν συμβιβασμό με τον οποίο αυτή και η υπόλοιπη Βοσνία θα μπορούν να ακολουθήσουν χωριστούς δρόμους χωρίς να ξεπεραστούν πολιτικές κόκκινες γραμμές που θα μπορούσαν να προκαλέσουν υπερβολική αντίδραση της Δύσης. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η Σερβική Δημοκρατία της Βοσνίας και η Σερβία θα μπορούσαν να επιταχύνουν την εφαρμογή της κοινής τους δήλωσης, γεγονός που θα άλλαζε τα πολιτικά δεδομένα επί του εδάφους και θα δημιουργούσε τετελεσμένα γεγονότα.
Σε αυτό το σημείο, είναι προφανές πως το πολιτικό πείραμα της Δύσης στη Βοσνία απέτυχε να διχάσει και να εξουσιάσει τον σερβικό λαό, ο οποίος έχει αρχίσει να ενώνεται ειρηνικά και πάλι. Ο μόνος τρόπος για να τους σταματήσουν είναι να καταφύγουν στη βία, αλλά αυτό θα αποσπούσε όπλα και προσοχή από την Ουκρανική Σύγκρουση, συν το ότι η Κροατία μπορεί να μην συμφωνήσει με αυτό. Για τους λόγους αυτούς, οι παρατηρητές δε θα πρέπει να υποθέσουν πως η δυτική πολεμοκαπηλεία σημαίνει έναν ακόμη επικείμενο πόλεμο, αλλά δε θα πρέπει επίσης να αγνοήσουν και τις όποιες απτές κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση.