Ο συνταγματάρχης Alex Vershinin, γράφοντας για το Royal United Services Institute (RUSI), δημοσίευσε ένα εκπληκτικό άρθρο που επιβεβαιώνει ότι η Ρωσία είναι έτη φωτός μπροστά από το στρατιωτικό κατεστημένο του ΝΑΤΟ. Οι πρώτες παράγραφοι του συνοψίζουν το άρθρο του:
Larry Johnson - sonar21.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Οι πόλεμοι μάχης απαιτούν τη δική τους "Τέχνη του Πολέμου" και διεξάγονται με μια "δυναμοκεντρική" προσέγγιση, σε αντίθεση με τους πολέμους ελιγμών που είναι "εδαφοκεντρικοί". Έχουν τις ρίζες τους στην τεράστια βιομηχανική ικανότητα που επιτρέπει την αναπλήρωση των απωλειών, στο γεωγραφικό βάθος για την απορρόφηση μιας σειράς ηττών και στις τεχνολογικές συνθήκες που εμποδίζουν την ταχεία κίνηση στο έδαφος. Στους καταδιωκτικούς πολέμους, οι στρατιωτικές επιχειρήσεις διαμορφώνονται από την ικανότητα ενός κράτους να αντικαθιστά τις απώλειες και να δημιουργεί νέους σχηματισμούς και όχι από τους τακτικούς και επιχειρησιακούς ελιγμούς. Η πλευρά που αποδέχεται τη φθοροποιό φύση του πολέμου και επικεντρώνεται στην καταστροφή των εχθρικών δυνάμεων και όχι στην απόκτηση εδάφους είναι πιθανότερο να νικήσει.Τα συμπεράσματά του δεν αποτελούν έκπληξη για όποιον έχει παρακολουθήσει τα podcasts και τα άρθρα του Andrei Martyanov (ή έχει διαβάσει τα βιβλία του). Διασκεδάζω λίγο με την αντίδραση του Simplicius, ο οποίος κάνει έναν γύρο νίκης ενώ πανηγυρίζει για την ανάλυση του Vershinin ως δικαίωση της καλής δουλειάς του τα τελευταία δύο χρόνια. Αλλά πολύ πριν ο Simplicius αρχίσει να εξηγεί τα καρύδια και τις λεπτομέρειες της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης της Ρωσίας, ο αδελφός Martyanov δημοσίευσε τρία βιβλία τα τελευταία επτά χρόνια που ασχολήθηκαν με αυτό το θέμα. Και πρόκειται να κυκλοφορήσει ένα νέο βιβλίο που εξετάζει λεπτομερώς τόσο την τακτική και την στρατηγική της Ρωσίας στην Ουκρανία όσο και την εξάρτηση της Ουκρανίας από το απαρχαιωμένο στρατιωτικό δόγμα του ΝΑΤΟ.
Η Δύση δεν είναι προετοιμασμένη για αυτού του είδους τον πόλεμο. Για τους περισσότερους δυτικούς εμπειρογνώμονες, η στρατηγική της φθοράς είναι αντιφατική. Ιστορικά, η Δύση προτίμησε τη σύντομη σύγκρουση επαγγελματικών στρατών, όπου ο νικητής τα παίρνει όλα. Πρόσφατα πολεμικά παιχνίδια, όπως ο πόλεμος της CSIS για την Ταϊβάν, κάλυψαν ένα μήνα μάχης. Το ενδεχόμενο ότι ο πόλεμος θα συνεχιζόταν δεν μπήκε ποτέ στη συζήτηση. Αυτό αποτελεί αντανάκλαση μιας κοινής δυτικής στάσης. Οι πόλεμοι φθοράς αντιμετωπίζονται ως εξαιρέσεις, κάτι που πρέπει να αποφευχθεί με κάθε κόστος και γενικά ως προϊόντα της ανικανότητας των ηγετών. Δυστυχώς, οι πόλεμοι μεταξύ σχεδόν ομότιμων δυνάμεων είναι πιθανό να είναι εξαντλητικοί, χάρη σε μια μεγάλη δεξαμενή διαθέσιμων πόρων για την αναπλήρωση των αρχικών απωλειών. Η φθίνουσα φύση της μάχης, συμπεριλαμβανομένης της διάβρωσης του επαγγελματισμού λόγω των απωλειών, ισοπεδώνει το πεδίο της μάχης ανεξάρτητα από το ποιος στρατός ξεκίνησε με καλύτερα εκπαιδευμένες δυνάμεις. Καθώς η σύγκρουση παρατείνεται, ο πόλεμος κερδίζεται από τις οικονομίες, όχι από τους στρατούς. Τα κράτη που το αντιλαμβάνονται αυτό και διεξάγουν έναν τέτοιο πόλεμο μέσω μιας στρατηγικής φθοράς που αποσκοπεί στην εξάντληση των πόρων του εχθρού, διατηρώντας παράλληλα τους δικούς τους, είναι πιθανότερο να κερδίσουν. Ο γρηγορότερος τρόπος για να χάσει κανείς έναν πόλεμο φθοράς είναι να επικεντρωθεί σε ελιγμούς, δαπανώντας πολύτιμους πόρους σε βραχυπρόθεσμους εδαφικούς στόχους. Η αναγνώριση ότι οι πόλεμοι φθοράς έχουν τη δική τους τέχνη είναι ζωτικής σημασίας για να τους κερδίσει κανείς χωρίς να υποστεί καταστροφικές απώλειες.
Το συμπέρασμα είναι απλό: οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ δεν είναι εξοπλισμένα, οργανωμένα ή εκπαιδευμένα για να πολεμήσουν μια ισότιμη δύναμη όπως η Ρωσία ή η Κίνα σε έναν πόλεμο φθοράς. Μία από τις μεγαλύτερες ελλείψεις είναι τα δαπανηρά, εύθραυστα όπλα που αποτελούν τα υποτιθέμενα κύρια μέσα του ΝΑΤΟ για την επιδίωξη ενός πολέμου. Πάρτε το κοινό μαχητικό αεροσκάφος F-35. Πρόκειται για μια ανοησία και μια γαλοπούλα, αλλά έχει κάνει πλούσιους τους μετόχους της Lockheed Martin.
Τα νούμερα συντήρησης για το F-35 και το F-16 είναι εφιαλτικά, αν χρειαστεί να λειτουργήσουν για μεγάλο χρονικό διάστημα:
Τα F-35A έχουν κρίσιμες βλάβες κάθε 11 ώρες πτήσης και η συντήρηση μόνο του αεροσκάφους (εξαιρουμένων των κινητήρων και των συστημάτων) είναι 4,4 ανθρωποώρες ανά ώρα πτήσης.Οι Ηνωμένες Πολιτείες διαπρέπουν στην παραγωγή πολύ ακριβών όπλων - π.χ. αεροπλανοφόρα αξίας 13 δισεκατομμυρίων δολαρίων και άρματα μάχης Abrams αξίας 10 εκατομμυρίων δολαρίων, τα οποία απαιτούν 8 ώρες συντήρησης για κάθε ώρα μάχης. Ωστόσο, αυτά τα οπλικά συστήματα είναι πολύ ευάλωτα σε φθηνά αντίμετρα, όπως ένα μη επανδρωμένο αεροσκάφος ή ένα βλήμα πυροβολικού που αχρηστεύει το άρμα Abrams.
Η πολεμική αεροπορία των ΗΠΑ προσπαθεί να πετάξει τα F35 της από 250-316 ώρες κάθε χρόνο. Αυτό θα σήμαινε 1100-1400 ώρες κάθε χρόνο για τη συντήρηση του αεροσκάφους και περισσότερες ώρες για τους κινητήρες και τα συστήματα. Κάθε μαχητικό F-35 stealth έχει πάνω από 25 κρίσιμες βλάβες κάθε χρόνο.
Το F-16 είχε 29,5 ώρες πτήσης μεταξύ κρίσιμων βλαβών. Το F16 χρειάζεται 17 ώρες συντήρησης για κάθε ώρα πτήσης. Χρειάζεται τακτική επιθεωρήσεις, επισκευές και αντικαταστάσεις για να διασφαλιστεί ότι παραμένει ασφαλές και αξιόπιστη στον αέρα.
Τα όρια της στρατιωτικής ισχύος των ΗΠΑ, ιδίως όσον αφορά τα αεροπλανοφόρα, εμφανίζονται αυτή τη στιγμή στην Ερυθρά Θάλασσα. Μικροσκοπική, οπισθοβαρής Υεμένη ματαίωσε μια συνδυασμένη επιχείρηση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ για να ανοίξουν οι θαλάσσιοι δίαυλοι και να κλείσουν την πυραυλική απειλή της Υεμένης για τα εμπορικά πλοία. Μετά από σχεδόν έξι μήνες επιχείρησης Prosperity Guardian, η Υεμένη εξακολουθεί να επιτίθεται σε πλοία.
Σας ενθαρρύνω να ερευνήσετε την έκθεση της RUSI. Κάνει πολύ σαφές γιατί η Ρωσία είναι έτοιμη να νικήσει, όχι μόνο τον ουκρανικό στρατό, αλλά και το ΝΑΤΟ.