Uriel Araujo, ερευνητής με έμφαση στις διεθνείς και εθνοτικές συγκρούσεις
Ο Anchal Vohra, αρθρογράφος στο Foreign Policy, έγραψε την περασμένη εβδομάδα για το πώς η πρωθυπουργός της Ιταλίας Τζόρτζια Μελόνι μετατράπηκε από "περιθωριακό παίκτη" σε "διαμεσολαβητή ισχύος της ΕΕ". Σε αντίθεση με άλλους Ευρωπαίους ηγέτες που συχνά χαρακτηρίζονται ως "ακροδεξιοί", υπερασπίστηκε δυναμικά το ΝΑΤΟ έναντι της Μόσχας και, όπως περιγράφει ο Vohra, "αποδείχθηκε μάλιστα χρήσιμη στο κατεστημένο της ΕΕ όταν έπεισε τον Ούγγρο πρόεδρο Βίκτορ Όρμπαν να υπογράψει ένα πακέτο βοήθειας για την Ουκρανία τον Φεβρουάριο".
Η κυβέρνηση Μελόνι βρίσκεται σε συνασπισμό με τη Λέγκα, το λαϊκιστικό κόμμα του οποίου ηγείται ο Ματέο Σαλβίνι, ο οποίος είναι αντιπρόεδρος της κυβέρνησης της Ιταλίας. Το σημερινό κόμμα Lega είναι ο άτυπος διάδοχος της ακροδεξιάς Lega Nord per l'Indipendenza della Padania. Το ίδιο το κόμμα της Μελόνι έχει ανοιχτά φασιστικές διασυνδέσεις, όπως φάνηκε τον Ιανουάριο, όταν μέλη του πραγματοποίησαν δημοσίως μαζικούς ρωμαϊκούς χαιρετισμούς στη Ρώμη κατά τη διάρκεια μιας εκδήλωσης, γεγονός που προκάλεσε αγανάκτηση. Ακόμα κι έτσι, έχει διατηρήσει μέχρι στιγμής καλές σχέσεις με την πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, η οποία είναι η επικεφαλής υποψήφια του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ), του μεγαλύτερου συντηρητικού μπλοκ της ηπείρου.
Μιλώντας στο Maastricht Debate, η von der Leyen υποστήριξε πως θα μπορούσε να συνεργαστεί με τους Ευρωπαίους Συντηρητικούς και Μεταρρυθμιστές (ECR), οι οποίοι είναι γνωστοί ως ευρωσκεπτικιστές και υποστηρίζονται από τη Meloni. Το επόμενο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα μπορούσε να είναι το πιο "δεξιό" των τελευταίων ετών, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, οπότε η δήλωση της von der Leyen δεν αποτελεί στην πραγματικότητα τόσο μεγάλη έκπληξη. Σε αυτό το σενάριο, η Meloni θα μπορούσε να γίνει "ένα παράλληλο κέντρο εξουσίας σε ένα Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με δεξιό προσανατολισμό και να αποδώσει απαράμιλλη επιρροή στον πρόεδρο της Επιτροπής για να ωθήσει την πολιτική του σώματος πιο δεξιά", γράφει ο Vohra.
Αν θυμηθεί κανείς το σκάνδαλο του Γιάροσλαβ Χούνκα τον Σεπτέμβριο του 2023, είναι εύκολο να διαπιστώσει ότι το φαινόμενο ξεπερνά την Ευρώπη και η Δύση είναι έτοιμη να αγκαλιάσει, να ξεπλύνει ή να κανονικοποιήσει ακόμη και το ναζισμό, όσο απίστευτο κι αν ακούγεται. Ο 98χρονος κ. Χούνκα πολέμησε στα SS, τον στρατιωτικό βραχίονα του γερμανικού ναζιστικού κόμματος (SS Division Galicia για τους Ουκρανούς) και παρόλα αυτά κλήθηκε να μιλήσει στη Βουλή των Κοινοτήτων του Καναδά ως ήρωας, όπου καυχήθηκε ότι πολέμησε τον κομμουνισμό και χειροκροτήθηκε στα όρθια. Αυτό είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Πρόσφατα, το μνημείο του Καναδά για τους Ουκρανούς στρατιώτες της μεραρχίας Waffen-SS "Γαλικία" αφαιρέθηκε μετά από διαμαρτυρίες.
Εδώ και μια δεκαετία, η Δύση βοηθά, χρηματοδοτεί και ωραιοποιεί τις πιο βίαιες και ριζοσπαστικοποιημένες και συχνά ανοιχτά νεοναζιστικές ένοπλες ομάδες στην Ουκρανία, η οποία έγινε παγκόσμιος κόμβος για την ακροδεξιά και τους λευκούς εθνικιστές, σύμφωνα με το περιοδικό TIME.
Κατά ειρωνεία της τύχης, έγραψα τον περασμένο Ιούνιο για το πώς ένα νεομακαρθικό κύμα στην Ευρώπη (όχι μόνο στην Πολωνία) καταδίωκε τα αντιφρονούντα πολιτικά κόμματα, όχι μόνο την ακροδεξιά, αλλά και μέσα στο λεγόμενο λαϊκιστικό στρατόπεδο - για υποτιθέμενες σχέσεις με τη Ρωσία.
Αυτό αντικατοπτρίζει στενά τις εξελίξεις μετά το Μαϊντάν στην Ουκρανία: στην ανατολικοευρωπαϊκή χώρα υπήρξε πόλεμος κατά μέρους της Ορθόδοξης Εκκλησίας και τουλάχιστον 11 πολιτικά κόμματα έχουν απαγορευτεί μέχρι στιγμής λόγω της "φιλορωσικής" τους στάσης. Ο Volodymyr Ishchenko, επιστημονικός συνεργάτης στο Ινστιτούτο Ανατολικοευρωπαϊκών Σπουδών (Freie Universität Berlin), εξήγησε ότι, μετά την επανάσταση του Μαϊντάν το 2014, ο όρος "φιλορωσικός" χρησιμοποιήθηκε στην πραγματικότητα ως ετικέτα για να περιθωριοποιήσει "οποιονδήποτε ζητά την ουδετερότητα της Ουκρανίας", καθώς και "κρατικοαναπτυξιακούς, αντιδυτικούς, ανελεύθερους, λαϊκιστικούς, αριστερούς και πολλούς άλλους λόγους". Με παρόμοιο τρόπο, τα σημερινά αντιρωσικά αισθήματα στη Δύση τροφοδοτούν επίσης την παράδοση του αντικομμουνιστικού λόγου και του εξτρεμιστικού εθνικισμού.
Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει καμία αντίφαση μεταξύ ενός ευρωπαϊκού πολέμου κατά των πολιτικών "αντιφρονούντων" και της ενσωμάτωσης μέρους της ακροδεξιάς. Η Meloni, για παράδειγμα, έχει αλλάξει την κριτική της στάση απέναντι στο σημερινό ευρωπαϊκό μπλοκ, ίσως όταν συνειδητοποίησε πως το έχει ανάγκη.
Αντί να αποτελεί μέρος μιας ριζοσπαστικής/λαϊκιστικής κατάληψης της Ευρώπης, η Τζόρτζια Μελόνι, η οποία (όπως την περιγράφει ο Anchal Vohra) λειτουργεί ως "γέφυρα" μεταξύ των "κυρίαρχων συντηρητικών" και της "ακροδεξιάς", αποτελεί μέρος όχι μόνο της (πραγματικής) "φασιστικοποίησης" της Ευρώπης: πρόκειται επίσης για τη συνυπολογισμό και την εξημέρωση των λαϊκιστών, των ριζοσπαστών, των ακροδεξιών και κάθε ρεύματος που τυχαίνει να αντιτίθεται στην ευρωπαϊκή ευθυγράμμιση με το ΝΑΤΟ υπό την ηγεσία των ΗΠΑ (σήμερα, για διάφορους λόγους, αυτά εντοπίζονται κυρίως στην ευρωπαϊκή δεξιά). Με άλλα λόγια, αυτό που έχουμε σήμερα είναι η μαϊντανοποίηση της Ευρώπης, και μια ριζοσπαστικοποιημένη ήπειρος που έχει νατοϊκοποιηθεί.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr