Το άρθρο προέρχεται από ομιλία που έγινε στο Πνευματικό Κέντρο του Αγίου Πέτρου Λευκάδας το Σάββατο του Λαζάρου 27 Απριλίου 2024 το απόγευμα και το αφιερώνω στη μνήμη των γονέων μου, Δημητρίου και Φωτεινής, ως ένα ελάχιστο ευχαριστώ για τις αξίες που μου μετέδωσαν και τη δύναμη που μου έδιναν και συνεχίζουν να μου δίνουν.
Ο Ὅσιος Θεόδωρος Στουδίτης ὁ Ὁμολογητής είχε αποφανθεί: «Ἐντολή γάρ Κυρίου μή σιωπᾶν ἐν καιρῷ κινδυνευούσης Πίστεως.».
Ο Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος είχε αναρωτηθεί: «Τῶν θείων νόμων ὑβριζομένων, ὁ σιγήσας καί παριδών, οὐκ ἔστιν κολάσεως ἄξιος;».
Και ὁ Μέγας Βασίλειος είχε διακηρύξει: «Ὁ σιωπῶν δοκεῖ συναινεῖν!».
Επειδή λοιπόν η πίστη μας βρίσκεται υπό διωγμό, ενώ κάθε Σαρακοστή το Άγιο Φως αμφισβητείται αποφάσισα να μην σιωπήσω. Διότι η αμφισβήτηση του θαύματος της έλευσης του Αγίου Φωτός μπορεί να δείχνει αθώα αλλά πυροδοτεί έντεχνα μία αναστάτωση γύρω από το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Κάτι που έγινε και επί κορωνοϊού με την απαγόρευση της Θείας Κοινωνίας και τον χλευασμό της με τα κουταλάκια.
Για τον ίδιο λόγο, πριν μπω στο κυρίως θέμα, θα αναφέρω τα κυριότερα σημεία μίας κοινής δήλωσης Ιερών Μονών και Ησυχαστηρίων του Αγίου Όρους αλλά και ανά την Ελλάδα:
«Τά μεσάνυκτα τῆς 15ης Φεβρουαρίου 2024, στό Ἑλληνικό Κοινοβούλιο, συνετελέσθη μιά ἅλωση χειρότερη κι ἀπό τήν ἅλωση τῆς Πόλης: ὑπερψηφίστηκε ἀπό, κατά πλειονότητα, βαπτισμένους ὀρθοδόξους χριστιανούς, ὁ εἰδεχθής νόμος περί τῆς νομικῆς ἀναγνωρίσεως τῆς παρά φύσιν ἑνώσεως μεταξύ ὁμοφυλοφίλων ὡς γάμου, ἔχοντος ἴσα δικαιώματα ἀπέναντι στόν νόμο μέ τόν παραδοσιακό ὀρθόδοξο χριστιανικό γάμο.
Ἡ παράλογη αὐτή ἀναγνώριση ἐπαναφέρει στήν ἡρωική καί ἁγιοτόκο Πατρίδα μας την αἵρεση τοῦ Νικολαϊτισμοῦ.»
Εδώ μία απαραίτητη διευκρίνιση:
Η αίρεση του Νικολαϊτισμού είναι γνωστή για τα ελευθεριάζοντα ήθη των οπαδών της. Ενώ το όνομά της το συναντάμε στο ιερό κείμενο της Αποκάλυψης του Ιωάννη στο οποίο αναφέρεται ότι ο Άγγελος της Αποκάλυψης μισεί τα έργα των Νικολαϊτών.
Και η ανακοίνωση συνεχίζει:
«Δέν προσκαλοῦμε πλέον σέ καμμία ἐκδήλωση τῶν Ἱερῶν Καθιδρυμάτων μας οὔτε τούς βουλευτές πού δέν καταψήφισαν τόν ἀνήθικο νόμο, ἀλλά οὔτε καί τά μέλη τῆς παρούσης κυβερνήσεως.
Καλόν εἶναι, ὅσο παραμένουν ἀμετανόητοι, νά μήν ἔρχονται στά Μοναστήρια μας. Ἐάν παρ᾿ ἐλπίδα προσέλθουν αὐτοβούλως, ἀσφαλῶς δέν θά τύχουν οἱασδήποτε τιμῆς, ἀφοῦ ἔχουν ἐκπέσει ἀπό τήν ὀφειλόμενη σ᾿ αὐτούς τιμή.
Ἡ στάση μας αὐτή θά ἐφαρμόζεται μέχρι νά ἐκδηλώσουν δημοσίως καί ἐμπράκτως τή μετάνοιά τους (γιά τήν ὁποία εὐχόμεθα καί προσευχόμεθα), προβαίνοντας στίς κατάλληλες ἐνέργειες γιά τή νομοθετική ἀκύρωση τοῦ νόμου.»
Επιστήμη και Ορθοδοξία
Όπως γνωρίζουμε ο Ανατολικός Χριστιανισμός ονομάστηκε Ελληνορθόδοξος. Ο λόγος είναι επειδή θεώρησε την Ελληνική φιλοσοφική σκέψη ως προάγγελό του, καθώς μεγάλοι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι υπήρξαν μονοθεϊστές απορρίπτοντας τους ανθρωπόμορφους Θεούς.
Για παράδειγμα:
Ο Πλάτων έκανε λόγο για την «Πρώτη Αρχή», ενώ στο έργο του Τίμαιος έγραφε: «Τι είναι εκείνο που υπάρχει πάντα και δεν γεννιέται ποτέ και τι είναι εκείνο που γεννιέται συνεχώς αλλά δεν υπάρχει ποτέ;»
Ο Αριστοτέλης μίλησε για το «Πρώτο κινούν ακίνητο»
Ο Θαλής έγραψε ότι «πρεσβύτατον των όντων ο Θεός . αγέννητον γαρ», «μήτε αρχήν έχον μήτε τελευτήν»
Ο Αναξίμανδρος: «ο Θεός είναι άπειρος, άναρχος, δεν έχει αρχή, αλλά είναι αρχή των άλλων. Είναι αγέννητος και άφθαρτος. Το Θείον είναι «αθάνατον και ανώλεθρον», τα πάντα κυβερνών.»
Ο Ηράκλειτος: «Εκ πάντων εν και εξ ενός τα πάντα»
Και όχι μόνον αυτοί. Αρκετοί άλλοι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι διατύπωσαν όμοια πιστεύω. Ήταν οι πρώτοι που συνέλαβαν την έννοια του Ενός άναρχου, αιώνιου Θεού με το πνεύμα τους και όχι εξαιτίας ευθείας αποκάλυψης του ίδιου του Θεού όπως έγινε στον Αβραάμ.
Σύγκρουση λοιπόν μεταξύ Χριστιανισμού και αρχαίας Ελληνικής φιλοσοφίας δεν υπάρχει. Η σύγκρουση που υπάρχει μεταξύ Θεολογίας και Επιστήμης αφορά τις σχέσεις της Μεσαιωνικής Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και όχι της Ορθοδοξίας.
Ας δούμε το πώς.
Στον δυτικό χριστιανισμό η έννοια της «κτίσης του Θεού» περιοριζόταν στο «Ορατό» (αισθητό). Το δε «Αόρατο» (μη αισθητό) αποτελούσε «Θεϊκή Περιοχή» και δεν επιτρεπόταν να το αγγίξει κανείς.
Κατά συνέπεια η δικαιοδοσία της επιστήμης αφορούσε το «Κτιστό» Αισθητό και «Μετρούμενο Δημιούργημα». Ενώ η δικαιοδοσία της θεολογίας αφορούσε το (τότε) «μη Αισθητό και Αόρατο», εφόσον αυτό δεν ήταν δημιούργημα αλλά ταυτιζόταν με τον Θεό.
Αντίθετα, στην Ορθοδοξία η Κτίση δεν είναι μόνο το Υλικό και Ορατό (αισθητό) αλλά και το Αόρατο. Τρανή απόδειξη αποτελεί η ομολογία της Πίστεώς μας στην οποία ομολογούμε «Πιστεύω εις έναν Θεό Πατέρα Παντοκράτορα ποιητή Ουρανού και Γης, Ορατών τε Πάντων και Αοράτων»
Επομένως, για την Ορθοδοξία το μη Αισθητό αποτελεί και αυτό Κτίση, δηλαδή «δεν ταυτίζεται με την Πραγματικότητα του Θεού», σε αντίθεση με το δυτικό χριστιανισμό.
Άρα, η «Κτίση» σύμφωνα με την Ορθόδοξη Πατερική Γραμματεία μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο μελέτης της Επιστήμης. Για αυτό και όπως θα δούμε παρακάτω ο Πανάγιος Τάφος και το Άγιο Φως διερευνήθηκαν επιστημονικά. Η Ορθοδοξία άφησε την επιστήμη να εξετάσει το Άκτιστο Φως του Ιησού Χριστού. Γιατί στην Ορθοδοξία δεν υπάρχει Πίστευε και Μη Ερεύνα.
Γιατί όμως υπάρχει διένεξη μεταξύ Σύγχρονης Επιστημονικής Σκέψης και Θεολογίας;
Η προηγούμενη διαφοροποίηση (μεταξύ δυτικού και ανατολικού χριστιανισμού περί «Κτίσης») έχει τον αντίκτυπό της στο επίπεδο της Επιστήμης, καθώς πολλοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί Επιστήμονες οι οποίοι έχουν δογματικά ενστερνιστεί (εμφανώς ή αφανώς) τα δυτικά δόγματα εμμένουν στην ισχύ της κλασικής Φυσικής. Δηλαδή της αισθητής «Κτίσης» του Νεύτωνα και του Ευκλείδη, απορρίπτοντας την σύγχρονη επιστημονική σκέψη η οποία πολλές φορές εξελίσσεται στον κόσμο της μη αισθητής πραγματικότητας. Δηλαδή της «αόρατης Κτίσης» που κατά το δόγμα τους ανήκει στην σφαίρα της Θεολογίας.
Από την άλλη, οι επιστήμονες που ασχολούνται με την σύγχρονη πειραματική διερεύνηση της μη αισθητής πραγματικότητας του σύμπαντος της κβαντικής φυσικής, των στοιχειωδών σωματιδίων, του πληθωριστικού σύμπαντος, των μη ευκλείδειων γεωμετριών, της τοπολογίας βρίσκουν τις δυτικές Θεολογίες αλλά και τις φιλοσοφικές σχολές που στηρίζονται σε αυτές, απέναντί τους ως αντιπάλους και ως εκ τούτου απορρίπτουν τόσο τη θεολογία όσο και την φιλοσοφία.
Να γιατί υπάρχει διένεξης μεταξύ Επιστήμης και Θεολογίας. Μόνο που η διένεξη αφορά την Επιστήμη με τα διάφορα Δυτικά Χριστιανικά Δόγματα, όχι την Ορθοδοξία η οποία δέχεται την μη αισθητή πραγματικότητα ως Κτίση του Θεού, άρα μέρος της Επιστήμης.
Και αυτός κατά τη γνώμη μου είναι και ο λόγος που πολεμείται το θαύμα του Αγίου Φωτός. Γιατί ως θαύμα ανήκει στη σφαίρα της μη αισθητής πραγματικότητας που αρνείται η δυτική σκέψη.
Εδώ μία παρένθεση.
Ο λόγος που οι Ορθόδοξοι επιστήμονες αλλά και αρκετοί Έλληνες Ορθόδοξοι και θα τολμήσω να προσθέσω και ορισμένοι Ορθόδοξοι ιερείς, έχουν ουσιαστικά ενστερνιστεί τα δυτικά δόγματα οφείλεται στο δυτικού τύπου ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, τόσο ως σύστημα όσο και ως περιεχόμενο. Εδώ κατά την ταπεινή μου γνώμη κρύβεται και η αιτία όλων των πρωτόγνωρων κοινωνικών φαινομένων που βιώνουμε. Όπως ενδοσχολική βία, αθλητική βία, ενδοοικογενειακή βία, εγκληματικότητα, οικονομική κρίση, πολιτισμική κρίση, πολιτική κρίση, ηθική κρίση, δημογραφική κρίση. Γιατί αντί του ανθρωπιστικού περιεχομένου της αρχαίας ελληνικής γραμματείας και του θυσιαστικού χαρακτήρα της Ορθόδοξης Πατερικής γραμματείας προβάλλεται και καλλιεργείται ο δυτικόφερτος ατομισμός-δικαιωματισμός. Και καταλήγουμε σε απόμακρα – πληκτρολογούμενα – μέτρα όπως το stop-bulling.gov.gr και το 15900.
Και τι λοιπόν υπήρχε λοιπόν πριν την δημιουργία της Αισθητής Κτίσης σύμφωνα με τον Δυτικό και τον Ανατολικό Χριστιανισμό;
Προκειμένου να συμφωνήσει η επιστήμη της Κοσμολογίας με τα δυτικά Χριστιανικά δόγματα αυθαίρετα αποφασίστηκε ότι η «Μεγάλη Έκρηξη» (Big Bang), η αρχή δηλαδή της αισθητής «Κτίσης», είναι η «Αρχή του Σύμπαντος», δηλαδή του συνόλου της Κτίσης. Οπότε κατά τη δυτική Θεολογία ο Θεός δημιούργησε το Σύμπαν από το Τίποτα.
Όμως σήμερα η σύγχρονη επιστήμη γνωρίζει ότι κάτι σαν την Μεγάλη Έκρηξη είναι ένα μεταγενέστερο γεγονός. Διαπίστωση που συμπίπτει με εκείνη του Μέγα Βασιλείου στην Ομιλία εις την Εξαήμερων στην οποία έγραψε: «Όπως φαίνεται, υπήρχε κάτι πριν από αυτόν τον κόσμο, που η διάνοιά μας μπορεί να το συλλάβει μόνο θεωρητικά, έμεινε όμως έξω από την εξιστόρηση, επειδή ήταν ακατάλληλο για ανθρώπους που μαθήτευαν ακόμα και ήταν νήπιοι στη γνώση. Υπήρχε μία κατάσταση αρχαιότερη από τη γένεση του κόσμου, αρμόδια στις υπερκόσμιες δυνάμεις, η κατάσταση η πάνω από το χρόνο, η αιώνια, η παντοτινή.»
Αυτό το κάτι του Μεγάλου Βασιλείου αποτελεί την «Αόρατη Κτίση» την οποία δεν δέχεται ο Δυτικός Χριστιανισμός. Και αυτό το κάτι που αποδέχεται η Ορθοδοξία είναι το αντικείμενο της πειραματικής μελέτης της σύγχρονης επιστημονικής σκέψης.
Αλλά εκτός από την ύλη – αισθητή/μη αισθητή – οι απόψεις Ορθοδοξίας και σύγχρονης επιστήμης συμπίπτουν και στην έννοια του χρόνου.
Ο Μέγας Βασίλειος γράφει: «Η Δημιουργία έγινε άχρονα και ως εκ τούτου ο χρόνος δεν έχει καμία σχέση με τον Δημιουργό.»
Ενώ σύμφωνα με την θεωρία της Σχετικότητας του Άλμπερτ Αϊνστάιν στο συνολικό Σύμπαν Χρόνος Δεν Υπάρχει.
Σύμπλευση Ορθοδοξίας και σύγχρονης επιστήμης βρίσκουμε και στο γιατί δεν υπάρχει χρόνος.
Σύμφωνα με τη σύγχρονη επιστήμη ο χρόνος διαστέλλεται όσο αυξάνεται η πυκνότητα της ύλης. Επομένως, αν η πυκνότητα της ύλης σε κάποιο σημείο του χώρου είναι άπειρη, όπως π.χ. την πρώτη στιγμή της «δημιουργίας» του σύμπαντος, τότε η διάρκεια του ενός σημερινού δευτερολέπτου πρέπει να ήταν άπειρη.
Σύμφωνα με τη Ορθόδοξη Θεολογία αν ο Θεός είναι πίσω από την αρχή του Σύμπαντος (Κτίσης) τότε το ένα δευτερόλεπτό του είναι άπειρης διάρκειας.
Και τι είναι τελικά ο χρόνος;
Είναι ανθρώπινο δημιούργημα. Δημιουργήθηκε ως αποτέλεσμα της ανθρώπινης ύπαρξης για να μετράει την πεπερασμένη φύση του και όχι για να επεκτείνεται στις συμπαντικές διαστάσεις.
Σημείωση: Σήμερα στα πανεπιστήμια του εξωτερικού διδάσκεται η επιστημονική θέση ότι το σύμπαν μας προέρχεται από ένα άλλο σύμπαν μέσω μίας Γέφυρας Αϊνστάιν-Ρόζεν ή αλλιώς Σκουληκότρυπας. Η θέση αυτή προέρχεται από τη θεωρία της γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν, ο οποίος σε συνεργασία με τον φυσικό Νέιθαν Ρόζεν το 1935 διατύπωσαν το συμπέρασμα ότι σημεία εξαιρετικά ισχυρής βαρύτητας, όπως οι μαύρες τρύπες, θα μπορούσαν να συνδέονται άμεσα μεταξύ τους. Κάτι το οποίο είχαν περιγράψει και οι Έλληνες Προσωκρατικοί φιλόσοφοι. Η επιστημονική αυτή θέση καταλήγει στη θεωρία του Πολυσύμπαντος η οποία και συνδέεται με την θεωρία των Υπερχορδών, σθεναρός υποστηρικτής των οποίων είναι και ο Έλληνας καθηγητής Φυσικής του πανεπιστημίου του Τέξας και μόνιμο μέλος της Ακαδημίας Αθηνών Δημήτρης Νανόπουλος. Ο οποίος μάλιστα έχει δηλώσει ότι «ζούμε σε δέκα διαστάσεις αλλά δεν το αντιλαμβανόμαστε!».
Γιατί τα αναφέρω όλα αυτά;
Διότι σημαίνει ότι όσα βλέπουμε και βιώνουμε είναι ένα Matrix, μία ψευδαίσθηση. Και ότι η σύγχρονη επιστήμη επιβεβαιώνει ότι το μη αισθητό όχι μόνο υπάρχει αλλά μάλλον είναι το πραγματικό ενώ το αισθητό είναι το παραμύθι. Και επίσης ότι δεν ξέρουμε όχι μόνο ποια είναι η αρχή και το τέλος του πολυσύμπαντος αλλά και αν υπάρχει αρχή και τέλος. Κάτι που έρχεται σε συμφωνία με τους προσωκρατικούς φιλοσόφους και την Ορθοδοξία.
Το Συμπέρασμα λοιπόν που βγαίνει είναι ότι δεν υπάρχει σύγκρουση μεταξύ Ορθόδοξης Χριστιανικής Θεολογίας και σύγχρονης Επιστημονικής σκέψης. Αυτοί που συγκρούονται είναι κάποιοι Θεολόγοι με κάποιους Επιστήμονες και μάλιστα για θέματα που δεν αφορούν τον Χριστό και την Επιστήμη, αλλά τους ίδιους ή κάποιες ομάδες διαφορετικών συμφερόντων που εξυπηρετούν.
Ο Πανάγιος Τάφος
Στις 26 Οκτωβρίου του 2016 και ώρα 19.11 ανοίχθηκε ο Πανάγιος Τάφος του Ιησού Χριστού από την ομάδα αποκατάστασης του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Η επικεφαλής της ομάδας, καθηγήτρια Αντωνία Μοροπούλου ανέφερε ότι, όταν ανοίχθηκε η ταφική κλίνη τα όργανα μέτρησης σταμάτησαν εξαιτίας της μεγάλης ενέργειας που εκλύθηκε. Όπως χαρακτηριστικά είπε, «είχανε σβήσει τα όργανα». Για το λόγο αυτό αναγκάστηκαν να φέρουν άλλους ηλεκτρονικούς υπολογιστές.
Η καθηγήτρια διευκρίνισε ό,τι το φαινόμενο δεν μπορούσε να ερμηνευθεί. Όπως χαρακτηριστικά είπε «Είναι πολλά πράγματα που δεν ερμηνεύονται». «Εμείς τα αισθανθήκαμε, γι’ αυτό είπα ότι αυτός ο τάφος είναι ζωντανός».
Ο Ὅσιος Θεόδωρος Στουδίτης ὁ Ὁμολογητής είχε αποφανθεί: «Ἐντολή γάρ Κυρίου μή σιωπᾶν ἐν καιρῷ κινδυνευούσης Πίστεως.».
Ο Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος είχε αναρωτηθεί: «Τῶν θείων νόμων ὑβριζομένων, ὁ σιγήσας καί παριδών, οὐκ ἔστιν κολάσεως ἄξιος;».
Και ὁ Μέγας Βασίλειος είχε διακηρύξει: «Ὁ σιωπῶν δοκεῖ συναινεῖν!».
Επειδή λοιπόν η πίστη μας βρίσκεται υπό διωγμό, ενώ κάθε Σαρακοστή το Άγιο Φως αμφισβητείται αποφάσισα να μην σιωπήσω. Διότι η αμφισβήτηση του θαύματος της έλευσης του Αγίου Φωτός μπορεί να δείχνει αθώα αλλά πυροδοτεί έντεχνα μία αναστάτωση γύρω από το πρόσωπο του Ιησού Χριστού. Κάτι που έγινε και επί κορωνοϊού με την απαγόρευση της Θείας Κοινωνίας και τον χλευασμό της με τα κουταλάκια.
Για τον ίδιο λόγο, πριν μπω στο κυρίως θέμα, θα αναφέρω τα κυριότερα σημεία μίας κοινής δήλωσης Ιερών Μονών και Ησυχαστηρίων του Αγίου Όρους αλλά και ανά την Ελλάδα:
«Τά μεσάνυκτα τῆς 15ης Φεβρουαρίου 2024, στό Ἑλληνικό Κοινοβούλιο, συνετελέσθη μιά ἅλωση χειρότερη κι ἀπό τήν ἅλωση τῆς Πόλης: ὑπερψηφίστηκε ἀπό, κατά πλειονότητα, βαπτισμένους ὀρθοδόξους χριστιανούς, ὁ εἰδεχθής νόμος περί τῆς νομικῆς ἀναγνωρίσεως τῆς παρά φύσιν ἑνώσεως μεταξύ ὁμοφυλοφίλων ὡς γάμου, ἔχοντος ἴσα δικαιώματα ἀπέναντι στόν νόμο μέ τόν παραδοσιακό ὀρθόδοξο χριστιανικό γάμο.
Ἡ παράλογη αὐτή ἀναγνώριση ἐπαναφέρει στήν ἡρωική καί ἁγιοτόκο Πατρίδα μας την αἵρεση τοῦ Νικολαϊτισμοῦ.»
Εδώ μία απαραίτητη διευκρίνιση:
Η αίρεση του Νικολαϊτισμού είναι γνωστή για τα ελευθεριάζοντα ήθη των οπαδών της. Ενώ το όνομά της το συναντάμε στο ιερό κείμενο της Αποκάλυψης του Ιωάννη στο οποίο αναφέρεται ότι ο Άγγελος της Αποκάλυψης μισεί τα έργα των Νικολαϊτών.
Και η ανακοίνωση συνεχίζει:
«Δέν προσκαλοῦμε πλέον σέ καμμία ἐκδήλωση τῶν Ἱερῶν Καθιδρυμάτων μας οὔτε τούς βουλευτές πού δέν καταψήφισαν τόν ἀνήθικο νόμο, ἀλλά οὔτε καί τά μέλη τῆς παρούσης κυβερνήσεως.
Καλόν εἶναι, ὅσο παραμένουν ἀμετανόητοι, νά μήν ἔρχονται στά Μοναστήρια μας. Ἐάν παρ᾿ ἐλπίδα προσέλθουν αὐτοβούλως, ἀσφαλῶς δέν θά τύχουν οἱασδήποτε τιμῆς, ἀφοῦ ἔχουν ἐκπέσει ἀπό τήν ὀφειλόμενη σ᾿ αὐτούς τιμή.
Ἡ στάση μας αὐτή θά ἐφαρμόζεται μέχρι νά ἐκδηλώσουν δημοσίως καί ἐμπράκτως τή μετάνοιά τους (γιά τήν ὁποία εὐχόμεθα καί προσευχόμεθα), προβαίνοντας στίς κατάλληλες ἐνέργειες γιά τή νομοθετική ἀκύρωση τοῦ νόμου.»
Επιστήμη και Ορθοδοξία
Όπως γνωρίζουμε ο Ανατολικός Χριστιανισμός ονομάστηκε Ελληνορθόδοξος. Ο λόγος είναι επειδή θεώρησε την Ελληνική φιλοσοφική σκέψη ως προάγγελό του, καθώς μεγάλοι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι υπήρξαν μονοθεϊστές απορρίπτοντας τους ανθρωπόμορφους Θεούς.
Για παράδειγμα:
Ο Πλάτων έκανε λόγο για την «Πρώτη Αρχή», ενώ στο έργο του Τίμαιος έγραφε: «Τι είναι εκείνο που υπάρχει πάντα και δεν γεννιέται ποτέ και τι είναι εκείνο που γεννιέται συνεχώς αλλά δεν υπάρχει ποτέ;»
Ο Αριστοτέλης μίλησε για το «Πρώτο κινούν ακίνητο»
Ο Θαλής έγραψε ότι «πρεσβύτατον των όντων ο Θεός . αγέννητον γαρ», «μήτε αρχήν έχον μήτε τελευτήν»
Ο Αναξίμανδρος: «ο Θεός είναι άπειρος, άναρχος, δεν έχει αρχή, αλλά είναι αρχή των άλλων. Είναι αγέννητος και άφθαρτος. Το Θείον είναι «αθάνατον και ανώλεθρον», τα πάντα κυβερνών.»
Ο Ηράκλειτος: «Εκ πάντων εν και εξ ενός τα πάντα»
Και όχι μόνον αυτοί. Αρκετοί άλλοι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι διατύπωσαν όμοια πιστεύω. Ήταν οι πρώτοι που συνέλαβαν την έννοια του Ενός άναρχου, αιώνιου Θεού με το πνεύμα τους και όχι εξαιτίας ευθείας αποκάλυψης του ίδιου του Θεού όπως έγινε στον Αβραάμ.
Σύγκρουση λοιπόν μεταξύ Χριστιανισμού και αρχαίας Ελληνικής φιλοσοφίας δεν υπάρχει. Η σύγκρουση που υπάρχει μεταξύ Θεολογίας και Επιστήμης αφορά τις σχέσεις της Μεσαιωνικής Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και όχι της Ορθοδοξίας.
Ας δούμε το πώς.
Στον δυτικό χριστιανισμό η έννοια της «κτίσης του Θεού» περιοριζόταν στο «Ορατό» (αισθητό). Το δε «Αόρατο» (μη αισθητό) αποτελούσε «Θεϊκή Περιοχή» και δεν επιτρεπόταν να το αγγίξει κανείς.
Κατά συνέπεια η δικαιοδοσία της επιστήμης αφορούσε το «Κτιστό» Αισθητό και «Μετρούμενο Δημιούργημα». Ενώ η δικαιοδοσία της θεολογίας αφορούσε το (τότε) «μη Αισθητό και Αόρατο», εφόσον αυτό δεν ήταν δημιούργημα αλλά ταυτιζόταν με τον Θεό.
Αντίθετα, στην Ορθοδοξία η Κτίση δεν είναι μόνο το Υλικό και Ορατό (αισθητό) αλλά και το Αόρατο. Τρανή απόδειξη αποτελεί η ομολογία της Πίστεώς μας στην οποία ομολογούμε «Πιστεύω εις έναν Θεό Πατέρα Παντοκράτορα ποιητή Ουρανού και Γης, Ορατών τε Πάντων και Αοράτων»
Επομένως, για την Ορθοδοξία το μη Αισθητό αποτελεί και αυτό Κτίση, δηλαδή «δεν ταυτίζεται με την Πραγματικότητα του Θεού», σε αντίθεση με το δυτικό χριστιανισμό.
Άρα, η «Κτίση» σύμφωνα με την Ορθόδοξη Πατερική Γραμματεία μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο μελέτης της Επιστήμης. Για αυτό και όπως θα δούμε παρακάτω ο Πανάγιος Τάφος και το Άγιο Φως διερευνήθηκαν επιστημονικά. Η Ορθοδοξία άφησε την επιστήμη να εξετάσει το Άκτιστο Φως του Ιησού Χριστού. Γιατί στην Ορθοδοξία δεν υπάρχει Πίστευε και Μη Ερεύνα.
Γιατί όμως υπάρχει διένεξη μεταξύ Σύγχρονης Επιστημονικής Σκέψης και Θεολογίας;
Η προηγούμενη διαφοροποίηση (μεταξύ δυτικού και ανατολικού χριστιανισμού περί «Κτίσης») έχει τον αντίκτυπό της στο επίπεδο της Επιστήμης, καθώς πολλοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί Επιστήμονες οι οποίοι έχουν δογματικά ενστερνιστεί (εμφανώς ή αφανώς) τα δυτικά δόγματα εμμένουν στην ισχύ της κλασικής Φυσικής. Δηλαδή της αισθητής «Κτίσης» του Νεύτωνα και του Ευκλείδη, απορρίπτοντας την σύγχρονη επιστημονική σκέψη η οποία πολλές φορές εξελίσσεται στον κόσμο της μη αισθητής πραγματικότητας. Δηλαδή της «αόρατης Κτίσης» που κατά το δόγμα τους ανήκει στην σφαίρα της Θεολογίας.
Από την άλλη, οι επιστήμονες που ασχολούνται με την σύγχρονη πειραματική διερεύνηση της μη αισθητής πραγματικότητας του σύμπαντος της κβαντικής φυσικής, των στοιχειωδών σωματιδίων, του πληθωριστικού σύμπαντος, των μη ευκλείδειων γεωμετριών, της τοπολογίας βρίσκουν τις δυτικές Θεολογίες αλλά και τις φιλοσοφικές σχολές που στηρίζονται σε αυτές, απέναντί τους ως αντιπάλους και ως εκ τούτου απορρίπτουν τόσο τη θεολογία όσο και την φιλοσοφία.
Να γιατί υπάρχει διένεξης μεταξύ Επιστήμης και Θεολογίας. Μόνο που η διένεξη αφορά την Επιστήμη με τα διάφορα Δυτικά Χριστιανικά Δόγματα, όχι την Ορθοδοξία η οποία δέχεται την μη αισθητή πραγματικότητα ως Κτίση του Θεού, άρα μέρος της Επιστήμης.
Και αυτός κατά τη γνώμη μου είναι και ο λόγος που πολεμείται το θαύμα του Αγίου Φωτός. Γιατί ως θαύμα ανήκει στη σφαίρα της μη αισθητής πραγματικότητας που αρνείται η δυτική σκέψη.
Εδώ μία παρένθεση.
Ο λόγος που οι Ορθόδοξοι επιστήμονες αλλά και αρκετοί Έλληνες Ορθόδοξοι και θα τολμήσω να προσθέσω και ορισμένοι Ορθόδοξοι ιερείς, έχουν ουσιαστικά ενστερνιστεί τα δυτικά δόγματα οφείλεται στο δυτικού τύπου ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, τόσο ως σύστημα όσο και ως περιεχόμενο. Εδώ κατά την ταπεινή μου γνώμη κρύβεται και η αιτία όλων των πρωτόγνωρων κοινωνικών φαινομένων που βιώνουμε. Όπως ενδοσχολική βία, αθλητική βία, ενδοοικογενειακή βία, εγκληματικότητα, οικονομική κρίση, πολιτισμική κρίση, πολιτική κρίση, ηθική κρίση, δημογραφική κρίση. Γιατί αντί του ανθρωπιστικού περιεχομένου της αρχαίας ελληνικής γραμματείας και του θυσιαστικού χαρακτήρα της Ορθόδοξης Πατερικής γραμματείας προβάλλεται και καλλιεργείται ο δυτικόφερτος ατομισμός-δικαιωματισμός. Και καταλήγουμε σε απόμακρα – πληκτρολογούμενα – μέτρα όπως το stop-bulling.gov.gr και το 15900.
Και τι λοιπόν υπήρχε λοιπόν πριν την δημιουργία της Αισθητής Κτίσης σύμφωνα με τον Δυτικό και τον Ανατολικό Χριστιανισμό;
Προκειμένου να συμφωνήσει η επιστήμη της Κοσμολογίας με τα δυτικά Χριστιανικά δόγματα αυθαίρετα αποφασίστηκε ότι η «Μεγάλη Έκρηξη» (Big Bang), η αρχή δηλαδή της αισθητής «Κτίσης», είναι η «Αρχή του Σύμπαντος», δηλαδή του συνόλου της Κτίσης. Οπότε κατά τη δυτική Θεολογία ο Θεός δημιούργησε το Σύμπαν από το Τίποτα.
Όμως σήμερα η σύγχρονη επιστήμη γνωρίζει ότι κάτι σαν την Μεγάλη Έκρηξη είναι ένα μεταγενέστερο γεγονός. Διαπίστωση που συμπίπτει με εκείνη του Μέγα Βασιλείου στην Ομιλία εις την Εξαήμερων στην οποία έγραψε: «Όπως φαίνεται, υπήρχε κάτι πριν από αυτόν τον κόσμο, που η διάνοιά μας μπορεί να το συλλάβει μόνο θεωρητικά, έμεινε όμως έξω από την εξιστόρηση, επειδή ήταν ακατάλληλο για ανθρώπους που μαθήτευαν ακόμα και ήταν νήπιοι στη γνώση. Υπήρχε μία κατάσταση αρχαιότερη από τη γένεση του κόσμου, αρμόδια στις υπερκόσμιες δυνάμεις, η κατάσταση η πάνω από το χρόνο, η αιώνια, η παντοτινή.»
Αυτό το κάτι του Μεγάλου Βασιλείου αποτελεί την «Αόρατη Κτίση» την οποία δεν δέχεται ο Δυτικός Χριστιανισμός. Και αυτό το κάτι που αποδέχεται η Ορθοδοξία είναι το αντικείμενο της πειραματικής μελέτης της σύγχρονης επιστημονικής σκέψης.
Αλλά εκτός από την ύλη – αισθητή/μη αισθητή – οι απόψεις Ορθοδοξίας και σύγχρονης επιστήμης συμπίπτουν και στην έννοια του χρόνου.
Ο Μέγας Βασίλειος γράφει: «Η Δημιουργία έγινε άχρονα και ως εκ τούτου ο χρόνος δεν έχει καμία σχέση με τον Δημιουργό.»
Ενώ σύμφωνα με την θεωρία της Σχετικότητας του Άλμπερτ Αϊνστάιν στο συνολικό Σύμπαν Χρόνος Δεν Υπάρχει.
Σύμπλευση Ορθοδοξίας και σύγχρονης επιστήμης βρίσκουμε και στο γιατί δεν υπάρχει χρόνος.
Σύμφωνα με τη σύγχρονη επιστήμη ο χρόνος διαστέλλεται όσο αυξάνεται η πυκνότητα της ύλης. Επομένως, αν η πυκνότητα της ύλης σε κάποιο σημείο του χώρου είναι άπειρη, όπως π.χ. την πρώτη στιγμή της «δημιουργίας» του σύμπαντος, τότε η διάρκεια του ενός σημερινού δευτερολέπτου πρέπει να ήταν άπειρη.
Σύμφωνα με τη Ορθόδοξη Θεολογία αν ο Θεός είναι πίσω από την αρχή του Σύμπαντος (Κτίσης) τότε το ένα δευτερόλεπτό του είναι άπειρης διάρκειας.
Και τι είναι τελικά ο χρόνος;
Είναι ανθρώπινο δημιούργημα. Δημιουργήθηκε ως αποτέλεσμα της ανθρώπινης ύπαρξης για να μετράει την πεπερασμένη φύση του και όχι για να επεκτείνεται στις συμπαντικές διαστάσεις.
Σημείωση: Σήμερα στα πανεπιστήμια του εξωτερικού διδάσκεται η επιστημονική θέση ότι το σύμπαν μας προέρχεται από ένα άλλο σύμπαν μέσω μίας Γέφυρας Αϊνστάιν-Ρόζεν ή αλλιώς Σκουληκότρυπας. Η θέση αυτή προέρχεται από τη θεωρία της γενικής σχετικότητας του Αϊνστάιν, ο οποίος σε συνεργασία με τον φυσικό Νέιθαν Ρόζεν το 1935 διατύπωσαν το συμπέρασμα ότι σημεία εξαιρετικά ισχυρής βαρύτητας, όπως οι μαύρες τρύπες, θα μπορούσαν να συνδέονται άμεσα μεταξύ τους. Κάτι το οποίο είχαν περιγράψει και οι Έλληνες Προσωκρατικοί φιλόσοφοι. Η επιστημονική αυτή θέση καταλήγει στη θεωρία του Πολυσύμπαντος η οποία και συνδέεται με την θεωρία των Υπερχορδών, σθεναρός υποστηρικτής των οποίων είναι και ο Έλληνας καθηγητής Φυσικής του πανεπιστημίου του Τέξας και μόνιμο μέλος της Ακαδημίας Αθηνών Δημήτρης Νανόπουλος. Ο οποίος μάλιστα έχει δηλώσει ότι «ζούμε σε δέκα διαστάσεις αλλά δεν το αντιλαμβανόμαστε!».
Γιατί τα αναφέρω όλα αυτά;
Διότι σημαίνει ότι όσα βλέπουμε και βιώνουμε είναι ένα Matrix, μία ψευδαίσθηση. Και ότι η σύγχρονη επιστήμη επιβεβαιώνει ότι το μη αισθητό όχι μόνο υπάρχει αλλά μάλλον είναι το πραγματικό ενώ το αισθητό είναι το παραμύθι. Και επίσης ότι δεν ξέρουμε όχι μόνο ποια είναι η αρχή και το τέλος του πολυσύμπαντος αλλά και αν υπάρχει αρχή και τέλος. Κάτι που έρχεται σε συμφωνία με τους προσωκρατικούς φιλοσόφους και την Ορθοδοξία.
Το Συμπέρασμα λοιπόν που βγαίνει είναι ότι δεν υπάρχει σύγκρουση μεταξύ Ορθόδοξης Χριστιανικής Θεολογίας και σύγχρονης Επιστημονικής σκέψης. Αυτοί που συγκρούονται είναι κάποιοι Θεολόγοι με κάποιους Επιστήμονες και μάλιστα για θέματα που δεν αφορούν τον Χριστό και την Επιστήμη, αλλά τους ίδιους ή κάποιες ομάδες διαφορετικών συμφερόντων που εξυπηρετούν.
Ο Πανάγιος Τάφος
Στις 26 Οκτωβρίου του 2016 και ώρα 19.11 ανοίχθηκε ο Πανάγιος Τάφος του Ιησού Χριστού από την ομάδα αποκατάστασης του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Η επικεφαλής της ομάδας, καθηγήτρια Αντωνία Μοροπούλου ανέφερε ότι, όταν ανοίχθηκε η ταφική κλίνη τα όργανα μέτρησης σταμάτησαν εξαιτίας της μεγάλης ενέργειας που εκλύθηκε. Όπως χαρακτηριστικά είπε, «είχανε σβήσει τα όργανα». Για το λόγο αυτό αναγκάστηκαν να φέρουν άλλους ηλεκτρονικούς υπολογιστές.
Η καθηγήτρια διευκρίνισε ό,τι το φαινόμενο δεν μπορούσε να ερμηνευθεί. Όπως χαρακτηριστικά είπε «Είναι πολλά πράγματα που δεν ερμηνεύονται». «Εμείς τα αισθανθήκαμε, γι’ αυτό είπα ότι αυτός ο τάφος είναι ζωντανός».
Εικόνα: Αναπαράσταση του Τάφου του Χριστού μέσα στον κήπο του Ιωσήφ της Αριμαθαίας (αναπαράσταση Χ. Σκαρλακίδης)
Επίσης, η επιστημονική ομάδα του Ε.Μ.Π. τεκμηρίωσε και ταύτισε τη θέση του Τάφου του Ιωσήφ της Αριμαθίας στον οποίο οι ιστορικές μαρτυρίες αναφέρουν ότι εναποτέθηκε το σώμα του Χριστού με τον συγκεκριμένο Τάφο.
Εικόνα: Η είσοδος του άδειου Τάφου του Χριστού κατά την ανατολή της Κυριακής της 5ης Απριλίου του 33 μ.Χ. (αναπαράσταση Χ. Σκαρλακίδης)
Όσον αφορά τον ογκόλιθο που έφραζε την είσοδο ο Άγγλος επίσκοπος Βιλιβάλδος αναφέρει ότι ήταν τετράγωνος. Πράγματι, σήμερα είναι κοινά αποδεκτό μεταξύ των αρχαιολόγων, ότι ο λίθος της εισόδου ήταν πράγματι τετράγωνος.
Εικόνα: O βράχος του Γολγοθά την εποχή του Ιησού μέσα στους κήπους-οπωρώνες του αρχαίου λατομείου (αναπαράσταση Χ. Σκαρλακίδης). Πάνω στον βράχο διακρίνεται η σεισμική ρωγμή, η οποία κατευθύνεται προς τον Ναό, ο οποίος διακρίνεται στο βάθος. Ο σεισμός της Σταύρωσης ράγισε τον Ναό και έσχισε το καταπέτασμά του. Στο κάτω μέρος της εικόνας η κατακόρυφη τομή της δυτικής πλευράς του λατομείου, στην οποία αποτυπώνεται ο Τάφος του Χριστού στην πραγματική του θέση.
Επιπλέον, σε όλες τις επιφάνειες του εσωτερικού θαλάμου του Τάφου ήταν ορατές οι αυλακιές της λάξευσης από τα σιδερένια εργαλεία που χρησιμοποίησαν οι λαξευτές. Κι ένας τάφος που έχει ολοκληρωθεί έχει σχετικά λείες επιφάνειες, χωρίς να φαίνονται τα ίχνη από τα εργαλεία – πόσο μάλλον, όταν αυτός ανήκει σ’ έναν πλούσιο βουλευτή. Το σώμα του Ιησού φιλοξενήθηκε σ’ έναν ημιτελή τάφο που ήταν σε φάση κατασκευής.
Εικόνα: H ανατολική πλευρά του βράχου του Γολγοθά (ύψους 11,20 μ.) μέσα στους κήπους του αρχαίου λατομείου (αναπαράσταση Χ. Σκαρλακίδης). Στο βάθος, διακρίνουμε τον Τάφο του Χριστού, σε απόσταση 45 μέτρων από τον τόπο της Σταύρωσης. Τόσο κοντά ήταν ο Τάφος με το σημείο της Σταύρωσης.
Όπως λοιπόν ταπεινό ήταν το μέρος που γεννήθηκε, μία μικρή φάτνη-σπηλιά, το ίδιο ταπεινό ήταν και το μέρος που ετάφη: ένας μικρός και ημιτελής τάφος.
«Άγιον Φως»
Το πρωί του Μεγάλου Σαββάτου του 2008, ο Ρώσος φυσικός Αντρέι Αλεξάντροβιτς Βολκόφ, του Εθνικού Κέντρου Ερευνών της Ρωσίας «Ινστιτούτο Κουρτσιάτοβ», εισέρχεται στο Ναό της Αναστάσεως μαζί με κατάλληλο εξοπλισμό, για τις ανάγκες ενός ντοκιμαντέρ υπό τον καθηγητή Αλεξάντερ Μοσκόφσκι.
Κατόπιν επιστημονικών μετρήσεων στο εσωτερικό του ναού διαπιστώθηκε ότι λαμβάνει χώρα ένα φαινόμενο πλάσματος που από επιστημονικής απόψεως είναι ανεξήγητο. Ο Βολκόφ διευκρίνισε για το φαινόμενο πλάσματος ό,τι δεν υπάρχουν στο ναό οι παραμικρές συνθήκες για τη δημιουργία του.
Τη στιγμή μάλιστα της εμφάνισης του Αγίου Φωτός καταγράφτηκε αλλαγή φάσματος ακτινοβολίας εξαιτίας αγνώστου σήματος. Μία διακύμανση ηλεκτρικού φορτίου. Μία αδικαιολόγητη ηλεκτρική φόρτιση του αέρα σε συνδυασμό με μεγάλη διαφορά ηλεκτρικού δυναμικού.
Κατόπιν μίας διαδικασίας αποκωδικοποίησης καταγεγραμμένων ραδιοφωνικών σημάτων, επιβεβαιώθηκε ότι πριν την εμφάνιση του Αγίου Φωτός υπήρξε ηλεκτρική εκκένωση!
Τον Απρίλιο του 2012, υπήρξε δεύτερη δημοσίευση των αποτελεσμάτων της έρευνας του Βολκόφ σε άρθρο του ρωσικού περιοδικού “Επιστήμη και Θρησκεία”. Το άρθρο έχει γραφτεί από τον Βολκόφ και άλλους τέσσερις Ρώσους επιστήμονες. Ας δούμε τα σημαντικότερα σημεία:
α) Για πρώτη φορά στην ιστορία, τη στιγμή της καθόδου του Αγίου Φωτός καταγράφηκε ένας ισχυρός ραδιοπαλμός, προερχόμενος από το κουβούκλιο.
β) Η ισχύς του (εννοείται πολύ προσεγγιστικά) ισούται με την ισχύ ενός μεσαίου μηχανήματος οξυγονοκόλλησης. Το οποίο ήταν αδύνατο να το φέρει κανείς μέσα στον ναό.
γ) Κατά την ανάλυση που ακολούθησε παρατηρήθηκαν τρεις εμφανείς εκλάμψεις στο φάσμα της ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, οι οποίες θα μπορούσαν να ερμηνευτούν ως σήματα φάσματος της ακτινοβολίας μεγάλου μήκους κύματος, δηλαδή, ως σημάδια ηλεκτρικών εκκενώσεων.
Οι πέντε επιστήμονες κατέληγαν ότι με βάση τις ανωτέρω μετρήσεις, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι τη στιγμή της καθόδου του Αγίου Φωτός γίνονται μια ή και πολλές αρκετά ισχυρές ηλεκτρικές εκκενώσεις, οι οποίες προφανώς αποτελούν την αιτία της ανάφλεξης των κεριών.
Όσον αφορά τη φλόγα του Αγίου Φωτός έχουν γίνει δύο Επιστημονικές μελέτες.
Η πρώτη από τον Ρώσο ιερέα και βιολόγο Γεννάδιο Ζάριτσε που μέτρησε τη θερμοκρασία της φλόγας του αγίου Φωτός, το Μεγάλο Σάββατο του 2017, η οποία αρχικά έδειξε μόλις 42 °C και μετά από 15 λεπτά 320°C .
Και η δεύτερη από τον Ιταλό καθηγητή Giulio Fanti το Μεγάλο Σάββατο του 2019, ο οποίος με θερμικές μετρήσεις της ιερής φλόγας κατέληξε σε παρόμοια συμπεράσματα.
Οι δύο αυτές μελέτες τεκμηρίωσαν και πάλι τα υπερφυσικά χαρακτηριστικά του αγίου Φωτός και επαλήθευσαν επιστημονικά αυτό που καταγράφεται ιστορικά επί 11 αιώνες. Ότι η ιερή φλόγα, τα πρώτα λεπτά μετά την ανάφλεξή της, καίει ανεπαίσθητα – πολύ λιγότερο από μία κανονική φλόγα – χωρίς να προκαλεί εγκαύματα σε όσους την αγγίζουν.
Και πόσες και πόσο παλιές μαρτυρίες υπάρχουν για το Άγιο Φως;
Στο βιβλίο «Άγιον Φως» ο Χάρης Σκαρλακίδης καταγράφει τη μαρτυρία της ιστορίας για το θαυμαστό γεγονός, καλύπτοντας μία περίοδο δεκατριών αιώνων (4ο – 16ο αιώνα):
Ογδόντα πέντε συγγραφείς του μεσαιωνικού κόσμου, μεταξύ των οποίων, δεκαεπτά Γάλλοι, εννέα Άγγλοι, οκτώ Έλληνες, επτά Ιταλοί, επτά Άραβες, έξι Γερμανοί, πέντε Αρμένιοι, πέντε Αιθίοπες, τέσσερις Ρώσοι, τέσσερις Πέρσες, τρεις Ισλανδοί, δύο Αιγύπτιοι, δύο Χαλδαίοι, ένας Μολδαβός, ένας Σύρος, ένας Βέλγος, ένας Αυστριακός και ένας Ελβετός, περιγράφουν την κάθοδο του Αγίου Φωτός, το οποίο κάθε Μεγάλο Σάββατο φανερώνεται στον Τάφο του Θεανθρώπου ως υπενθύμιση και ως επαλήθευση της Αναστάσεώς Του.
Μάλιστα μέχρι και τον 16ο αιώνα δεν υφίσταται ούτε μία αρνητική ιστορική μαρτυρία ή αμφισβήτηση του θαύματος από αυτόπτη μάρτυρα της τελετής.
Μεταξύ των μαρτυριών υπάρχουν και επώνυμες μαρτυρίες μη χριστιανών όπως, του Άραβα φιλόσοφου Αλ Τζαχίζ (848 μ.Χ.), του Άραβα ιστορικού Αλ Μασούντι (940 μ.Χ.), του Άραβα νομομαθή Ιμπν Αλ Κας (940 μ.Χ.), του Πέρση γιατρού Αλ Μασίχι (990 μ.Χ.), του Πέρση αστρονόμου, φιλόσοφου, ιστορικού, γεωγράφου Αλ Μπιρουνί (1000 μ.Χ.) και του Πέρση γιατρού, αστρονόμου, ιστορικού Ζακαρίγια Αλ Καζίνι (1260 μ.Χ.).
Ας δούμε τις πιο χαρακτηριστικές μαρτυρίες για το Άγιο Φως
α) Aλ-Μπιρουνί (al-Biruni, 973-1048 μ.Χ.): Αστρονόμος, φιλόσοφος, μαθηματικός, φυσικός, ιστορικός, γεωγράφος, γεωλόγος, χαρτογράφος, ανθρωπολόγος και το επιστημονικό του έργο ξεπερνά τα 150 συγγράμματα.
Μάλιστα ο George Sarton, ο αποκαλούμενος πατέρας της Ιστορίας των Επιστημών και καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, αναφέρει πως ο Μπιρουνί υπήρξε «ένας από τους μεγαλύτερους επιστήμονες του Ισλάμ και, όπως όλοι θεωρούν, ένας από τους μεγαλύτερους όλων των εποχών».
Ενώ ο επίσης καθηγητής της Ιστορίας των Επιστημών στα Πανεπιστήμια του Χάρβαρντ και της Αλεξάνδρειας, Abdelhamid I. Sabra, αποκάλεσε τον αλ-Μπιρουνί «μία από τις μεγαλύτερες επιστημονικές διάνοιες όλης της ιστορίας».
Γράφει λοιπόν ο Μπιρουνί:
«Εάν δεν υπήρχε ομοφωνία των αντιπάλων [του θαύματος] και δεν αναφέρανε ότι το είδαν και οι ίδιοι, και ακόμη εξέχοντες διδάσκαλοι και άλλοι άνθρωποι δεν τα μεταφέρανε στα συγγράμματά τους, κάποιος θα μπορούσε να μην έχει καμιά εμπιστοσύνη. … Οι χριστιανοί, και όποιος άλλος έλθει εκείνη την ημέρα στον τόπο του Τάφου, ικετεύουν και επικαλούνται τον Θεό τον Ύψιστο από το μεσημέρι μέχρι και το βράδυ. Έρχονται ακόμη ο μουεζίνης του τζαμιού, ο επικεφαλής ιμάμης της προσευχής και ο εμίρης της πόλης, οι οποίοι κάθονται δίπλα από τον Τάφο. Μαζί τους φέρνουν λυχνάρια, που τα τοποθετούν επάνω, ενώ είναι ακόμη κλειδωμένος (ο Τάφος). Οι χριστιανοί εντωμεταξύ έχουν ήδη σβηστά τα λυχνάρια και τις δάδες τους και αναμένουν, μέχρι που αντικρίζουν μια καθαρή λευκή φλόγα η οποία ανάβει μία κανδήλα. Από αυτή τη φλόγα ανάβουν τις κανδήλες μέσα στο τζαμί και στις εκκλησίες. … Αυτός που με πληροφόρησε διηγείται ότι κάποιοι σουλτάνοι έβαλαν στη θέση του φιτιλιού ένα χάλκινο σύρμα για να μην ανάψει και να μην πραγματοποιηθεί αυτό [το θαύμα]. Όταν όμως η φλόγα κατήλθε άναψε ο χαλκός.»
β) Ο Άραβας νομομαθής Ιμπν αλ-Κας (Ibn al-Qass) (τέλη του 9ου αιώνα – 946 μ.Χ), ο οποίος αναφέρει:
«Ο εμίρης και ο ιμάμης του τεμένους είναι παρόντες. Ο σουλτάνος κλειδώνει την πόρτα του Τάφου. Όλοι παραμένουν ακίνητοι μέχρις ότου να αντικρίσουν ένα φως παρόμοιο με λευκή φωτιά το οποίο βγαίνει από το εσωτερικό του Τάφου. Τότε ο σουλτάνος ανοίγει την πόρτα και εισέρχεται κρατώντας μία λαμπάδα, την ανάβει με αυτό το φως και εν συνεχεία εξέρχεται. Η φλόγα της αναμμένης λαμπάδας δεν καίει. Τη δίνει στον ιμάμη που τη μεταφέρει και ανάβει τις κανδήλες του τεμένους. Όταν αυτή η λαμπάδα έχει περάσει σε τρία χέρια, τότε καίει και μεταμορφώνεται σε φλόγα (κανονική).».
Ναι καλά διαβάσατε, ο τότε τοπικός σουλτάνος έμπαινε και λάμβανε το Άγιο Φως, όπως κάνει τώρα ο Ορθόδοξος Πατριάρχης και με το οποίο Φως οι μουσουλμάνοι ανάβανε τότε τις κανδήλες του τεμένους τους.
γ) Ο μουσουλμάνος (Κούρδος στην καταγωγή) Βασιλιάς Σαλαντίν που κατέλαβε την Ιερουσαλήμ από τους Σταυροφόρους το 1187 μ.Χ.
Ο Σαλαντίν συμμετείχε το Μεγάλο Σάββατο του 1192 μ.Χ στην τελετή και αντίκρισε έκπληκτος τη ανάφλεξη της ακοίμητης κανδήλας. Θέλοντας να βεβαιωθεί για το γεγονός, διέταξε να σβηστεί η κανδήλα. Όταν όμως σβήστηκε, αυτή ξανάναψε αμέσως. Διέταξε πάλι να σβηστεί και αυτή άναψε πάλι. Διέταξε για τρίτη φορά να σβηστεί και εκείνη άναψε ξανά! Έκπληκτος τότε, είπε, «Χωρίς αμφιβολία ή σύντομα θα χάσω τη ζωή μου ή θα χάσω την κυριότητα της πόλης».
Και ο Σαλαντίν πέθανε τον επόμενο χρόνο!
Ας δούμε τώρα κάποια αξιοθαύμαστα γεγονότα με το Άγιο Φως
α) Το Μεγάλο Σάββατο του 1100 μ.Χ. μετά την κατάκτηση της Ιερουσαλήμ από τους Σταυροφόρους και τις μεγάλες σφαγές που έγιναν, για πρώτη φορά το Άγιο Φως δεν εμφανίστηκε!
Επικεφαλής της «τελετής» είχε τεθεί ο πρώτος Λατίνος Πατριάρχης της Ιερουσαλήμ Δαϊμβέρτος. Αμέσως, οι Λατίνοι ιερείς διέταξαν τους Σταυροφόρους να εξομολογηθούν για τις σφαγές. Και τη νύχτα το Άγιο Φως εμφανίστηκε!
Την επόμενη χρονιά, το Άγιο Φως πάλι δεν εμφανίστηκε. Ούτε το Μεγάλο Σάββατο, αλλά ούτε και την επόμενη μέρα. Και οι Λατίνοι αποχώρησαν απογοητευμένοι. Τότε οι Έλληνες ιερείς μαζί με τους Σύριους Ορθόδοξους ιερείς ξαναρχίζουν μόνοι τους την τελετή. Και Το Άγιο Φως εμφανίζεται!
Κατόπιν αυτού του γεγονότος, το 1102 μ.Χ. ορίστηκε και πάλι επικεφαλής της τελετής Έλληνας αρχιερέας.
β) Το Μεγάλο Σάββατο του 1579 μ.Χ. οι Τούρκοι, τότε, κυβερνήτες είχαν απαγορεύσει στον Έλληνα Ορθόδοξο Πατριάρχη να εισέλθει στον Ναό της Αναστάσεως, κατόπιν μεσολάβησης των Αρμενίων. Τότε ο Πατριάρχης στάθηκε προσευχόμενος, στο αριστερό μέρος της πύλης του Ναού, πλησίον ενός κίονα.
Ξαφνικά ο κίονας διαρρηγνύεται και το Άγιο Φως ξεπηδάει από το εσωτερικό του! Και ο Πατριάρχης που βρισκόταν δίπλα στον κίονα, ανάβει τη λαμπάδα του και μοιράζει το Φως στον παρευρισκόμενο κόσμο.
Ο κίονας που διερράγη και ανεφλέγη μελετήθηκε από τον Ρώσο φυσικό Αντρέι Βολκόβ το Πάσχα του 2008. Ο Βολκόβ έστειλε υψηλής ανάλυσης φωτογραφίες σε έναν εκ των κορυφαίων διεθνώς ερευνητή της Μηχανικής των Θραύσεων και της Φυσικής Αντοχής των Υλικών, τον Μιχάηλοβιτς Μορόζοβ.
Ο Μορόζοβ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι εξαιτίας της δομής της, η ρωγμή θα μπορούσε να γίνει μόνο ως αποτέλεσμα ηλεκτρικής εκκένωσης και πως ήταν τελείως αδύνατον να κατασκευάσει κάποιος τη ρωγμή αυτή!
Οι φωτογραφίες του κίονα μελετήθηκαν και από τον καθηγητή του κλάδου της Μηχανικής των Θραύσεων του Πανεπιστημίου Αθηνών, Γεώργιο Α. Παπαδόπουλο. Ο οποίος αφού εξέτασε τις φωτογραφίες, αποφάνθηκε ότι η ρωγμή του κίονα παράχθηκε πράγματι από μία ηλεκτρική εκκένωση, η οποία εκδηλώθηκε ταυτοχρόνως με ένα σεισμικό κύμα που είχε κατεύθυνση από κάτω προς τα πάνω! Αυτή τη συνδυασμένη καταπόνηση του κίονα – ηλεκτρική εκκένωση + σεισμικό κύμα – την θεώρησε ανεξήγητη και γι’ αυτό κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «θα μπορούσε κανείς να ομιλεί περί θαύματος και μόνο»!
Εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν και μερικές Μαρτυρίες Πατριαρχών
Ο Πατριάρχης Κύριλλος Β’ (1868 μ.Χ.) περιγράφει ότι τη στιγμή που βρισκόταν μέσα στον Τάφο, η φλόγα εμφανίστηκε και πήγαζε από την ίδια την ταφόπλακα. Καθώς δε προσευχόταν το φως δυνάμωνε σαν μία απαλή φλόγα, την οποία μετέφερε με τα χέρια του στο σκεύος της κανδήλας.
Ο Πατριάρχης Διόδωρος (1981-2000) αναφέρει κι αυτός ότι, από την πέτρα που ήταν τοποθετημένο το Σώμα του Χριστού έβγαινε ένα Φως και πως σε ένα συγκεκριμένο σημείο ανερχόταν προς τα πάνω και από εκεί άναβε τις λαμπάδες.
Ενώ ο Πατριάρχης Ειρηναίος Α’ (2001-2005) μιλάει για ένα μπλε φως που γέμιζε τον Τάφο και για μία μπλε φλόγα που υπερίπτατο.
Μία ακόμα ιδιαίτερη μαρτυρία είναι αυτή του μοναχού Μητροφάνη.
Ο μοναχός Μητροφάνης, φύλακας του Παναγίου Τάφου, έχοντας απορία για το θαύμα, αποφάσισε το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής του 1926 να κρυφτεί σε μία εσοχή στην οροφή του Τάφου, ώστε να παρακολουθήσει όσα θα συνέβαιναν την επόμενη μέρα. Είδε ένα γαλάζιο Φως να γεμίζει τον χώρο του Τάφου και στη συνέχεια να γίνεται μία ολόλευκη σφαίρα πάνω από το κεφάλι του τότε Πατριάρχη. Αυτομάτως άναψαν οι δεσμίδες των κεριών του Πατριάρχη και η κανδήλα!
Τι είναι όμως το Άγιον Φως;
Σύμφωνα με τους Ορθόδοξους Πατέρες το Άκτιστον Φως που φανερώθηκε την ώρα της Αναστάσεως του Θεανθρώπου ήταν ένα Φως ενωμένο με τη Θεότητα του αναστημένου Χριστού.
Επομένως, η Ανάσταση του Θεανθρώπου και η ταυτόχρονη εμφάνιση του Ακτίστου Φωτός δεν αποτελούν δύο διαφορετικά γεγονότα, αλλά ένα και το αυτό, διότι ο Χριστός δεν μπορεί να διαχωριστεί από το Φως της Θεότητάς του. Αυτό σημαίνει ότι το άγιο Φως δεν παρίσταται μόνο του κάθε Μεγάλο Σάββατο. Μαζί του παρίσταται και ο Χριστός. Όταν φανερώνεται το Άγιο Φώς είναι σαν να ξαναζωντανεύει η Ανάσταση του Κυρίου μας.
Και ποια είναι η ώρα της Αναστάσεως;
Οι Ευαγγελιστές Ματθαίος και Ιωάννης μας γνωστοποιούν με έμμεσο τρόπο τον χρόνο της Αναστάσεως του Χριστού. Από αυτούς τους δύο, η αναφορά του Ματθαίου έχει τη μέγιστη χρονική σαφήνεια και ακρίβεια. Αυτό επισημαίνει και ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης, αδελφός του Μεγάλου Βασιλείου και της αγίας Μακρίνης.
Ο άγιος Γρηγόριος, με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο, ορίζει ως χρόνο Αναστάσεως του Χριστού την εσπέρα του Σαββάτου: «Πότε λοιπόν έγινε; “Όταν βράδιασε το Σάββατο”, φωνάζει ο Ματθαίος. Αυτή είναι η ώρα της Αναστάσεως με τη σαφήνεια του Ευαγγελίου, αυτό είναι το όριο της παραμονής του Κυρίου στα βάθη [του Άδη]. Ενώ δηλαδή υπήρχε βαθιά εσπέρα (αρχή εκείνης της νύχτας ήταν η εσπέρα, κατά την οποία άρχισε η ημέρα της Κυριακής), τότε γίνεται ο σεισμός, τότε ο άγγελος με τα αστραφτερά ενδύματα κυλά την πλάκα του μνημείου…».
Ο άγιος Κύριλλος Αλεξανδρείας αποδέχεται και αυτός ότι o ευαγγελιστής Ματθαίος ορίζει ως χρόνο Αναστάσεως του Χριστού την ώρα της εσπέρας: «Ο Ματθαίος με αυτή του τη δήλωση προς εμάς, λέγει ότι η Ανάσταση [του Χριστού] έγινε την ώρα της βαθείας εσπέρας».
Αλλά και ο άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός έχει εκφράσει την άποψη ότι την ώρα της Αναστάσεως του Χριστού, το Άκτιστον Φως της Θεότητάς του αναδύθηκε από τον Τάφο «ως ωραίος Νυμφίος» στο τέλος του Σαββάτου.
Για όποιον αναρωτηθεί για τον σημερινό χρόνο εορτασμού της Αναστάσεως του Χριστού, δηλαδή τα μεσάνυχτα – παρά το ότι είναι μεταγενέστερος κατά πέντε περίπου ώρες από τον πραγματικό – είναι απολύτως ορθός, διότι αυτή την ώρα ξεκινάει η ημέρα της Κυριακής σύμφωνα με το δικό μας ημερολογιακό σύστημα.
Αλλά ποιος είδε πρώτος το Άγιο Φως και τον αναστημένο Χριστό;
Ο ευαγγελιστής Ματθαίος αναφέρει ότι «Το σούρουπο του Σαββάτου, όταν φάνηκε η ημέρα της Κυριακής, ήλθε η Μαρία η Μαγδαληνή και η άλλη Μαρία δια να ιδούν τον τάφον. Και έγινε μεγάλος σεισμός, διότι ένας άγγελος του Κυρίου κατέβηκε από τον ουρανόν, επλησίασε και απεκύλισε ον λίθον από την πόρτα του μνήματος και εκαθότανε επάνω σ’αυτόν.»
Σύμφωνα λοιπόν με τη γνώμη πολλών πατέρων της Εκκλησίας, όπως ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος, ο Εφραίμ ο Σύρος, ο Γρηγόριος ο Παλαμάς, ο Νικόδημος ο Αγιορείτης, ο πρώτος άνθρωπος που είδε τον Αναστημένο Χριστό ήταν η Υπεραγία Θεοτόκος, άλλη Μαρία.
Μάλιστα ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς σημειώνει ότι «γι’ αυτήν πρώτη ανοίχθηκε ο ζωηφόρος εκείνος τάφος», κάτι το οποίο υποστηρίζει και ο άγιος Νικόδημος ο αγιορείτης τονίζοντας ότι «Δι’ αυτήν και μόνην έγινε ο σεισμός…»
Ας δούμε όμως και την πολεμική κατά του Αγίου Φωτός.
Η πολεμική ξεκίνησε το δεύτερο μισό του 17ου αιώνα από Ρωμαιοκαθολικούς κληρικούς, καθώς το θαύμα καταδείκνυε και συνεχίζει να καταδεικνύει την Ορθοδοξία ως την αληθινή Εκκλησία. Ενώ το 1830 την σκυτάλη πήρε δυστυχώς ένας γνωστός Έλληνας. Ο Αδαμάντιος Κοραής ο οποίος ήταν πολέμιος της ησυχαστικής παράδοσης.
Στις μέρες μας η πολεμική ασκείται από συγκεκριμένα πρόσωπα αλλά δυστυχώς και ιερείς. Οι μεν λαϊκοί μιλούν για απάτη, οι δε ιερείς ότι δεν υπάρχει υπερφυσικό γεγονός αλλά πρόκειται για φυσικό φως που ανάβει με αναπτήρα και καθαγιάζεται με την πατριαρχική ευχή.
Τα τελευταία χρόνια κάθε Σαρακοστή ξεπροβάλλει μία συνέντευξη του σκευοφύλακα του Παναγίου Τάφου Επισκόπου Ιεραπόλεως Ισίδωρου στην οποία φαίνεται να λέει ότι ανάβει την ιερά κανδήλα με αναπτήρα πριν εισέλθει ο Πατριάρχης στον Πανάγιο Τάφο. Φέτος στο σκηνικό προστέθηκε μία απόφαση δικαστηρίου που παρουσιάζεται ως απόδειξη του φιάσκου του Αγίου Φωτός. Η οποία όμως απέρριψε την αγωγή των ιερέων κατά του δημοσιογράφου ως προς τον παράνομο χαρακτήρα της συνέντευξης και της άνευ συναινέσεως μαγνητοσκόπησης και μόνο. Δεν αφορά το Άγιο Φως.
Το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων έχει κάνει λόγο για μοντάζ στο επίμαχο βίντεο, ενώ ο Επίσκοπος Ισίδωρος έχει γνωστοποιήσει ότι περιέγραψε στον δημοσιογράφο και την παρουσία του Αγίου Φωτός έξω από τον τάφο και πως η περιγραφή κόπηκε. Κατάθεση που ενισχύεται από το γεγονός ότι στην συνέντευξη που έχει δημοσιοποιηθεί κάποια στιγμή αναφέρει επί λέξει «Και εγώ και σαν μαθητής και αργότερα έχω δει το θαύμα του Αγίου Φωτός.» Να τονιστεί ότι ο Επίσκοπος είχε καταθέσει μία εμπειρία που έζησε με το Άγιο Φως το Μεγάλο Σάββατο του 1986 σε συνέντευξή του στην Πειραϊκή Εκκλησία το 2017, λέγοντας: «βλέπω όλη τη ροτόντα να λάμπει, σαν να είχε μπει ο ήλιος ακριβώς στον τρούλο πάνω από το κουβούκλιο και να φωτίζει όλο τον ναό.»
Αλλά αν το θαύμα ήταν μία ευχή καθαγιασμού μίας φυσικής φλόγας που ανάβει με τσακμάκι, τότε τι εμπόδισε τον Λατίνο Πατριάρχη το Μεγάλο Σάββατο του 1101 μ.Χ. να ανάψει την ιερά κανδήλα και μετά να μοιράσει το Άγιο Φως.
Και πώς εξηγείται η εκδήλωση του θαύματος χωρίς την ειδική ευχή επί 12 αιώνες, καθώς αυτή δημιουργήθηκε στα μέσα του 19ου αιώνα.
Κι αν πρόκειται περί καθαγιασμού φυσικής φλόγας, τότε γιατί δεν ονομάζεται «τελετή Αγιασμού του Φωτός» αλλά «τελετή αφής του Αγίου Φωτός».
Γιατί η ευχή δεν διαβάζεται σε όλους τους ναούς ώστε να γίνεται ο Αγιασμός του Φωτός, όπως γίνεται με την ευχή για τον Αγιασμό των Υδάτων.
Γιατί δεν περιέχεται στην ευχή επίκληση του Αγίου Πνεύματος όπως στην Ακολουθία του Αγιασμού, καθώς χωρίς την επίκληση του Αγίου Πνεύματος είναι αδύνατον να επιτευχθεί οποιοσδήποτε καθαγιασμός εντός της Εκκλησίας.
Γιατί δεν περιέχεται η φράση και «αγίασον το φως τούτο», όπως γίνεται στην ακολουθία του Αγιασμού.
Επίσης ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Τιμόθεος είχε επισημάνει ότι μέσω της ειδικής ευχής εκφράζεται το αίτημα η χάρη του θείου Φωτός να γίνει δωρεά αγιασμού και προστασίας στους πιστούς. Δεν γίνεται αίτημα προς τον Χριστό να καθαγιάσει το φως.
Και πώς εξηγείται το γεγονός ότι ανάβουν μόνες τους κανδήλες εκτός του Ναού του Παναγίου Τάφου αλλά και κεριά στα χέρια των πιστών από γαλάζιες εκλάμψεις που διαχέονται μέσα στον ναό.
Πώς εξηγούνται οι πανομοιότυπες μαρτυρίες και επιβεβαιώσεις του θαύματος ανά τους αιώνες και μάλιστα από αλλόθρησκους επιφανείς μουσουλμάνους.
Πώς εξηγείται ότι το θαύμα του Αγίου Φωτός εκδηλωνόταν επί επτά αιώνες, από τα τέλη του 8ου αιώνα μέχρι τα μέσα του 15ου αιώνα, σε άδειο και κλειδωμένο τάφο και μάλιστα σε ορισμένες περιόδους έμπαινε πρώτος ο σουλτάνος ο οποίος και λάμβανε το Άγιο Φως.
Πώς εξηγείται να σβήνει τρεις φορές την ιερή κανδήλα ο ίδιος ο σουλτάνος Σαλαντίν και αυτή να ξανανάβει μόνη της μπροστά του και τις τρεις φορές.
Ενώ υπάρχει και το καταγεγραμμένο γεγονός να ξεπηδάει το Άγιο Φως μέσα από τον κίονα έξω από τον Πανάγιο τάφο, παρουσία των Αρμενίων και των Τούρκων. Για το οποίο δύο επιστήμονες κατέληξαν στο ίδιο συμπέρασμα. Ότι η ρωγμή του κίονα παράχθηκε από μία ηλεκτρική εκκένωση, η οποία εκδηλώθηκε ταυτόχρονα με ένα σεισμικό κύμα.
Επίσης, πέντε επιστήμονες συμπέραναν πως τη στιγμή της εμφάνισης του Αγίου Φωτός καταγράφτηκε αλλαγή φάσματος ακτινοβολίας (οι εκλάμψεις) εξαιτίας αγνώστου σήματος και πως πριν την εμφάνιση του Αγίου Φωτός υπήρξε ηλεκτρική εκκένωση.
Ακόμα, σε άσχετη μέρα που ανοίχθηκε η ταφική κλίνη για να ξεκινήσει η αναστήλωση του Τάφου, τα όργανα μέτρησης σταμάτησαν εξαιτίας της μεγάλης ενέργειας που εκλύθηκε, όπως η επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας του ΕΜΠ αποκάλυψε.
Επιπλέον, ο πατέρας Γεώργιος Μεταλληνός, τέως κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής Αθηνών, είχε δηλώσει ότι «Όταν υπάρχει πίστις και χάρις Θεού στον συγκεκριμένο πατριάρχη γίνεται το θαύμα. Όταν δεν υπάρχει πίστις μπορεί η κανδήλα να χρησιμοποιηθεί. Αλλά υπάρχουν φαινόμενα έξω από τον Τάφο. Και όχι μόνο το άναμμα κεριών.» Και όπως αναφέρει ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος «μία μικρή φλόγα όταν ζυγώσει σε μεγάλη πυρκαγιά γίνεται μια ενιαία πυρκαγιά.» Ακόμα λοιπόν και το φυσικό φως της κανδήλας καθαγιάζεται καθώς η φυσική φλόγα προσλαμβάνει την χάρη του άκτιστου Φωτός που καταυγάζει τον ναό και πλημμυρίζει όλο τον άγιο Τάφο. Αυτό εξηγούσε και ο Επίσκοπος Ισίδωρος στο επίμαχο βίντεο. Ακριβώς το ίδιο συμβαίνει και με το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Αν ένας ιερέας είναι ανάξιος αυτό δεν επηρεάζει την εκπλήρωση του Μυστηρίου, διότι η χάρη του Αγίου Πνεύματος αναπληρώνει το κενό της αναξιότητας.
Η μοναδική ανά τους αιώνες μαρτυρία μη εμφάνισης του Αγίου Φωτός ήταν με τους Σταυροφόρους εξαιτίας των σφαγών που διέπραξαν. Αλίμονο μας λοιπόν αν δεν εμφανιστεί ή δεν εμφανίζεται το Άγιο Φως. Διότι σημαίνει ότι έχουμε διαπράξει αντίστοιχες ή χειρότερες πράξεις. Και αντί να θορυβηθούμε απέναντι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, να κάνουμε την αυτοκριτική μας και να μετανοήσουμε, ψάχνουμε να βρούμε αναπτήρες στον Πανάγιο Τάφο.
Επίλογος
Οι καθηγητές Αστροφυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών Μάνος Δανέζης και Στράτος Θεοδοσίου, στο βιβλίο τους «Έτσι βλέπω τον κόσμο» τονίζουν
«σήμερα θεωρούμε ότι «”θάνατος” σημαίνει το πέρασμα από το μη υπάρχον αλλά αισθητό, στο μη αισθητό αλλά υπάρχον. Είναι μία απλή αλλαγή κατάστασης και όχι η κατάργηση της ίδιας της κατάστασης.»!
Αυτή την αλλαγή κατάστασης την οποία η σύγχρονη φυσική παραδέχεται, ο Χριστός μας την έδειξε με τον δικό Του μη θάνατο, δηλαδή την Ανάστασή Του. Και κάθε Μεγάλο Σάββατο μας την υπενθυμίζει με την θαυματουργική έλευση του Αγίου Του Φωτός, δηλαδή με την παρουσία Του, στον Ζωντανό Πανάγιο Τάφο Του!
Επίμετρο
Πηγή άντλησης δύναμης απέναντι στην ολοένα και πιο λυσσαλέα επίθεση κατά της πίστης μας και της πατρίδας μας αποτελεί το τελευταίο μήνυμα του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου την 28η Δεκεμβρίου του 2007:
«Χρειάζονται να πολλαπλασιασθούν οι άνθρωποι που κάνουν Αντίσταση. Που παραμένουν πιστοί στις παραδόσεις μας, στις αξίες μας, στην ιστορία μας και στους αγώνες μας. Οι αναθεωρητές πολύ κακή συγκυρία επέλεξαν για να γκρεμίσουν από τις καρδιές των Ελλήνων τα κάστρα των θυσιών. Σταθείτε όλοι όρθιοι στις επάλξεις σας και μην ξεπουλήσετε τα πρωτοτόκια μας. Διδάξτε στα παιδιά σας την αλήθεια, όπως την εβίωσαν οι αείμνηστοι Πατέρες μας. Ο λαός μας ξέρει να υπερασπίζεται τα ιερά και τα όσιά του. Το έχει κατ’ επανάληψιν αποδείξει. Και θα το αποδείξει και πάλι. Αντίσταση και Ανάκαμψη. Για να ξαναβρούμε ό,τι έχουμε χάσει, για να υπερασπισθούμε ό,τι κινδυνεύει.»
Καλή Ανάσταση!
Κωνσταντίνος Μαργέλης
Άγιος Πέτρος, Λευκάδας, 28 Απριλίου 2024
www.eksadaktylos.gr
.
Πηγές:
Δρ. Μάνος Δανέζης “Για μια νέα προσέγγιση των σχέσεων μεταξύ Θεολογίας, Επιστήμης και Φιλοσοφίας”- https://www.youtube.com/watch?v=FJ-sQy89-6E
Βιβλίο «Άγιον Φως, Το θαύμα της καθόδου του Φωτός της Αναστάσεως στον Τάφο του Χριστού, Ογδόντα πέντε ιστορικές μαρτυρίες (4ος-16ος αι.)», του Χάρη Κ. Σκαρλακίδη, εκδόσεις Ελαία.
Βιβλίο «Έτσι βλέπω τον κόσμο», των καθηγητών Αστροφυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών Στράτου Θεοδοσίου και Μάνου Δανέζη, εκδόσεις Δίαυλος
Βιβλίο «Τίμαιος Κριτίας», Πλάτων, εκδόσεις Κάκτος