 |
| Photo: West Asia News |
Alastair Crooke - strategic-culture.su / Παρουσίαση Freepen.gr
Μόνο που η Χιζμπολάχ δεν υποχωρεί.
Παραμένει ανένδοτη: Δεν θα εκτοπιστεί από τις ιστορικές της πατρίδες στο νότο - και αρνείται να συζητήσει εντελώς το θέμα.
"Αν αυτή η απειλή δεν απομακρυνθεί διπλωματικά, δε θα διστάσουμε να αναλάβουμε στρατιωτική δράση", επιμένουν επανειλημμένα Ισραηλινοί υπουργοί. Δημοσκόπηση της ισραηλινής (εβραϊκής) εφημερίδας Ma'ariv έδειξε ότι το 71% των Ισραηλινών πιστεύει πως το Ισραήλ θα πρέπει να εξαπολύσει μια μεγάλης κλίμακας στρατιωτική επιχείρηση εναντίον του Λιβάνου για να κρατήσει τη Χιζμπολάχ μακριά από τα σύνορα. Και πάλι, οι ΗΠΑ αποδέχονται το ισραηλινό προβάδισμα - ότι το Ισραήλ πρέπει να οργανώσει μια στρατιωτική επιχείρηση στο Λίβανο.
Ο ειδικός συντονιστής των ΗΠΑ, Amos Hochstein, ενώ τονίζει την απόλυτη ανάγκη να επιστρέψουν οι Ισραηλινοί κάτοικοι στα σπίτια τους στο βόρειο Ισραήλ, λέει πως οι ΗΠΑ επιδιώκουν ωστόσο να κρατήσουν τη σύγκρουση στο Λίβανο στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο. Ο ίδιος σκιαγράφησε:
"Αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε είναι να βεβαιωθούμε ότι μπορούμε να περιορίσουμε τις μάχες στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο και να εργαστούμε για μόνιμες λύσεις που μπορούν να επιφέρουν παύση των εχθροπραξιών. Θα πρέπει να ενισχύσουμε σε μεγάλο βαθμό τις λιβανέζικες ένοπλες δυνάμεις- πρέπει να ενισχύσουμε την οικονομία στο νότιο Λίβανο. Αυτό θα απαιτήσει ένα διεθνή συνασπισμό υποστήριξης, όχι μόνο από τις ΗΠΑ".
Με απλά λόγια: η Χιζμπολάχ έχει δημιουργήσει μια ρυθμιστική "ζώνη πυρός" μέσα στο Ισραήλ, που εκτείνεται πάνω από 100 χιλιόμετρα πλευρικά και διεισδύει σε βάθος 5-10 χιλιομέτρων. Το Ισραήλ θέλει πίσω αυτό το ρυθμιστικό πεδίο και τώρα επιμένει να έχει το δικό του ρυθμιστικό πεδίο βαθιά μέσα στο Λίβανο - για να "καθησυχάσει" τους κατοίκους των συνόρων που επιστρέφουν πως θα είναι ασφαλείς.
Η Χιζμπολάχ αρνείται να υποχωρήσει έστω και μια σπιθαμή, ενώ ο πόλεμος στη Γάζα συνεχίζεται - συγχωνεύοντας έτσι τα δύο ζητήματα.
Αλλά ο Νετανιάχου έχει καταστήσει σαφές ότι ο πόλεμος στη Γάζα πρέπει να συνεχιστεί - μια μακρά διαδικασία - μέχρι να επιτευχθούν όλοι οι (πιθανώς ανέφικτοι) στόχοι του Ισραήλ. Αλλά το ζήτημα των εκτοπισμένων Ισραηλινών πολιτών γίνεται άμεσο. Η ένταση σε όλη την περιοχή είναι υψηλή και αυξάνεται, καθώς πλησιάζει ένα φορτισμένο Ραμαζάνι και μια ισραηλινή εισβολή στη Ράφα απειλείται.
Τα ισραηλινά μέσα ενημέρωσης αναφέρουν:
"Αμερικανοί αξιωματούχοι ανησυχούν ότι το Ραμαζάνι μπορεί να γίνει η "τέλεια καταιγίδα", οδηγώντας σε περιφερειακή έκρηξη. Η συνθηκολόγηση του Νετανιάχου με τους ακροδεξιούς εταίρους του στο συνασπισμό σχετικά με την πρόσβαση των Ισραηλινών Αράβων στο Όρος του Ναού / Αλ Άκσα κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιού έχει θορυβήσει τους Αμερικανούς αξιωματούχους, αν και αυτός είναι μόνο ένας από τους πολλούς παράγοντες που πυροδοτούν την ανησυχία πως μια σειρά από ανησυχητικές τάσεις θα μπορούσαν να συναθροιστούν και να προκαλέσουν την υπέρβαση των εντάσεων στη Μέση Ανατολή κατά τη διάρκεια των επόμενων δύο εβδομάδων".
Επί του παρόντος, υπάρχει ένα σύντομο "time out", ενώ οι διαπραγματευτές ομήρων συγκεντρώνονται στο Κάιρο και οι ΗΠΑ "τραβούν κάθε νήμα" που μπορούν για να επιτύχουν μια ουσιαστική κατάπαυση του πυρός.
Αλλά αργά ή γρήγορα το Ισραήλ θα ξεκινήσει στρατιωτική επιχείρηση στο Λίβανο (κατά μία έννοια, αυτό έχει ήδη ξεκινήσει). Το ισραηλινό υπουργικό συμβούλιο αισθάνεται υποχρεωμένο να βρει έναν τρόπο να αποκαταστήσει την αποτροπή. Ο υπουργός Σμότριχ δήλωσε ότι ο στόχος αυτός, σε τελική ανάλυση, υπερισχύει ακόμη και της επιστροφής των ομήρων.
Όταν το Ισραήλ δράσει στον Λίβανο, η Αντίσταση μπορεί να αναβαθμιστεί μέσω διαφόρων πιθανών τρόπων (εκτός από αυτόν που επιδιώκει η Χιζμπολάχ): Οι σύμμαχοι της ιρακινής αντίστασης μπορεί να ξαναρχίσουν τα χτυπήματα σε αμερικανικές βάσεις, η Συρία μπορεί να αναλάβει πιο σημαντικό ρόλο και οι δυνάμεις των Χούτι μπορεί να αυξήσουν το επίπεδο των επιθέσεων σε πλοία που συνδέονται με το Ισραήλ, τις ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο.
Και εδώ είναι το παράδοξο: η "λύση" στην οποία στηρίζονται οι ΗΠΑ για τη συγκράτηση της βίας - δηλαδή η αμερικανική "αποτροπή" - δεν αποτρέπει πλέον. Υπήρξε μια τεκτονική μετατόπιση στην εννοιολογική σκέψη προς την αμερικανική "αποτροπή" μεταξύ των δυνάμεων αντίστασης - μια μετατόπιση στην τακτική που δεν έχει καταγραφεί επαρκώς, αν έχει καταγραφεί καθόλου, στη δυτική συνείδηση.
Ο Sergei Witte, ένας στρατιωτικός ιστορικός, περιέγραψε το αίνιγμα συνοπτικά:
"Για να ξεκινήσει κανείς, πρέπει να κατανοήσει τη λογική των αμερικανικών στρατηγικών αναπτύξεων. Η Αμερική (και το ΝΑΤΟ) έχει κάνει γενναιόδωρη χρήση ενός αποτρεπτικού "εργαλείου" που στην καθομιλουμένη είναι γνωστό ως Δύναμη Tripwire. Αυτό αντιπροσωπεύει μια υποδιαστασιολογημένη, προωθημένη δύναμη που βρίσκεται σε πιθανές ζώνες σύγκρουσης - με στόχο την αποτροπή του πολέμου, σηματοδοτώντας την αμερικανική δέσμευση να ανταποκριθεί".
Ωστόσο, η κίνηση αυτή μπορεί να είναι δίκοπο μαχαίρι. Αν και αποτρεπτικά στην ιδέα, στα χέρια των ισραηλινών και αμερικανικών ιρανικών γερακιών, αυτές οι υπομεγέθεις και ευάλωτες βάσεις μεταμορφώνονται από αποτρεπτικές σε "δεμένες κατσίκες" που έχουν σχεδιαστεί για να προσελκύσουν μια επίθεση από κάποιο (ισχυριζόμενο ότι συνδέεται με το Ιράν) "όρνιο"- και τα γεράκια παίρνουν τον πολυπόθητο πόλεμο με το Ιράν. Αυτός είναι βασικά ο λόγος για τον οποίο οι αμερικανικές δυνάμεις παραμένουν στη Συρία και το Ιράκ. Η ταμπέλα "καταπολέμηση του ISIS" είναι βασικά παραμύθι.
Το αίνιγμα - και πράγματι τα όρια αυτών των σκελετικών προωθημένων αναπτύξεων - είναι ότι είναι πολύ μικρές για να αποτρέψουν αξιόπιστα την επίθεση, αλλά αρκετά μεγάλες για να την προσκαλέσουν (ενδεχομένως από εξαγριωμένες ιρακινές παραστρατιωτικές δυνάμεις που εξοργίζονται με τις σφαγές στη Γάζα).
Ο Hochstein μας λέει ότι το σχέδιο των ΗΠΑ είναι να "διαχειριστούν" τις συγκρούσεις (Γάζα, Δυτική Όχθη και Λίβανος) στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο. Ωστόσο, ωμά ειπωμένο, τα αντίποινα κατά των πολιτοφυλακών - η συνήθης απάντηση στην αμερικανική εργαλειοθήκη - είναι σχετικά άχρηστα για τον περιορισμό της βίας- μάλλον προκαλεί παρά αποτρέπει. Όπως συμπεραίνει ο Witte:
"Βλέπουμε [τέτοιες] δυναμικές να παίζουν στη Μέση Ανατολή, όπου η πτώση των αποτρεπτικών δυνάμεων της Αμερικής μπορεί σύντομα να την αναγκάσει να λάβει πιο επιθετικά μέτρα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο εκείνες οι φωνές που ζητούν πόλεμο με το Ιράν, όσο διαταραγμένες και επικίνδυνες και αν είναι, στην πραγματικότητα είναι εστιασμένες σε μια κρίσιμη πτυχή του στρατηγικού υπολογισμού της Αμερικής. Τα περιορισμένα μέτρα δεν αρκούν πλέον για τον εκφοβισμό, ο οποίος μπορεί να μην αφήσει τίποτα στο στάβλο παρά μόνο το πλήρες μέτρο".
Εδώ είναι που το Ιράν και η Αντίσταση παίζουν τον παράδοξο ρόλο τους. Οι ΗΠΑ (ανεξαρτήτως των φανατικών νεοσυντηρητικών) δεν θέλουν έναν μεγάλο πόλεμο- ούτε και το Ιράν. Το τελευταίο όμως φαίνεται να καταλαβαίνει πως οι επιθέσεις της ιρακινής πολιτοφυλακής σε αμερικανικές βάσεις μπορεί να ασκήσουν πίεση στις ΗΠΑ να αποχωρήσουν από το Ιράκ, αλλά αντίθετα τα χτυπήματα αυτά παρέχουν επίσης στους νεοσυντηρητικούς το πρόσχημα (το Ιράν ως "κεφαλή του φιδιού") για να πιέσουν για μέγιστο πόλεμο κατά του Ιράν.
Το συμφέρον του Ιράν και του Άξονα είναι διπλό: Πρώτον, να διατηρήσουν τη δύναμη να βαθμονομούν προσεκτικά την ένταση της σύγκρουσης και, δεύτερον, να διατηρήσουν την κλιμακούμενη κυριαρχία στα χέρια τους. Όπως σημειώνει η Al-Akhbar:
"Η Αντίσταση, με όλα τα παρακλάδια της, δεν πρόκειται να υποκύψει στους ισραηλινούς όρους που θα ανοίξουν το δρόμο για μια σημαντική αλλαγή στην εξίσωση που θωρακίζει το Λίβανο. Οποιαδήποτε μεταγενέστερη συμφωνία θα εξαρτηθεί από την τοποθέτηση που θα επιλέξει η Αντίσταση για να διατηρήσει τις αποτρεπτικές και αμυντικές της ικανότητες".
Ως εκ τούτου, στο Ιράκ, ο επικεφαλής της Δύναμης Quds εντός του IRGC συμβούλεψε τις ιρακινές παραστρατιωτικές δυνάμεις να παύσουν προς το παρόν το πυρ. (Αυτό ούτως ή άλλως εξυπηρετεί τα συμφέροντα της ιρακινής κυβέρνησης, η οποία επιδιώκει την αποχώρηση όλων των αμερικανικών δυνάμεων από το Ιράκ).
Η εργαλειοθήκη του " tripwire " της Δύσης είναι ένα κλασικό παράδειγμα στρατηγικού παράδοξου. Ένα εξατμιζόμενο αποτρεπτικό πλεονέκτημα κινδυνεύει να αναγκάσει τις ΗΠΑ να προχωρήσουν σε μαζική στρατιωτική υπερπροσπάθεια (ακόμη και όταν μπορεί να μη θέλουν να το κάνουν). Και έτσι, η Αμερική βρίσκεται αντιμέτωπη με το ματ. Το σκακιστικό της πιόνι έχει κολλήσει σε ένα τετράγωνο (ο σιωνιστικός "βασιλιάς"), αλλά κάθε πιθανή κίνηση στη συνέχεια υπόσχεται μόνο να επιδεινώσει την αρχική κατάσταση.
Επιπλέον, οι ΗΠΑ βρίσκονται σε ματ από το γνωστικό μπλοκάρισμα της αδυναμίας τους να αφομοιώσουν πλήρως την εννοιολογική "αποτρεπτική μετατόπιση" που προκάλεσε ο στρατηγός Qassem Suleimani και δοκιμάστηκε κατά τη διάρκεια του πολέμου του Ισραήλ κατά της Hizbullah το 2006.
Το Ισραήλ, όπως και οι ΗΠΑ, απολαμβάνει εδώ και καιρό αεροπορική υπεροχή. Πώς αποφάσισε η αντίσταση να απαντήσει σε αυτό; Ένα στοιχείο αποδείχτηκε ότι είναι η ενταφίαση των δυνάμεων, των πυραύλων και όλων των στρατηγικών περιουσιακών στοιχείων σε βάθος στο οποίο δεν μπορούν να φτάσουν ούτε οι βόμβες που καταστρέφουν τα καταφύγια. Οι εκτοξευτές πυραύλων μπορούν να αναδυθούν από το βάθος, να πυροβολήσουν και να θαφτούν μέσα σε 90 δευτερόλεπτα.
Ένα δεύτερο είναι ένας αστερισμός μαχητών που σχηματίζονται σε αυτόνομες μονάδες, οι οποίες είναι προετοιμασμένες για συνεχείς μάχες σύμφωνα με ένα προκαθορισμένο σχέδιο, μέχρι και για ένα ή δύο χρόνια - ακόμη και αν όλες οι επικοινωνίες με το αρχηγείο διακοπούν εντελώς.
Το 2006, η Χιζμπολάχ κατάλαβε πως ο άμαχος πληθυσμός του Ισραήλ είχε μόνο πολύ περιορισμένη ικανότητα να αντέξει έναν καθημερινό συγκεντρωτικό πυραυλικό βομβαρδισμό, και αντίστροφα το Ισραήλ δεν είχε τα πυρομαχικά για παρατεταμένη αεροπορική επίθεση. Σε εκείνον τον πόλεμο, η Χιζμπολάχ διατήρησε συνεχείς πυραυλικές και πυραυλικές επιθέσεις επί 33 ημέρες. Ήταν αρκετό- το Ισραήλ επιδίωξε τον τερματισμό του πολέμου.
Το μάθημα είναι ότι οι σημερινοί πόλεμοι είναι πόλεμοι φθοράς (π.χ. Ουκρανία) και όχι "επιθέσεις με βέλη". Έτσι, η Αντίσταση επιδιώκει να διατηρήσει τον καλιμπραλιστικό της έλεγχο με σκοπό την εξουθένωση του Ισραήλ, ενώ το ισραηλινό υπουργικό συμβούλιο θέλει να προχωρήσει άμεσα στο "όραμα του Αρμαγεδδώνα".