Andrew Korybko / Παρουσίαση Freepen.gr
Παρ' όλα αυτά, ο Πούτιν μόλις στα τέλη της περασμένης εβδομάδας ανακοίνωσε ότι «αποφασίστηκε η δημιουργία μιας ρυθμιστικής ζώνης ασφαλείας κατά μήκος των ρωσικών συνόρων» με τις περιφέρειες Μπέλγκοροντ, Κουρσκ και Μπριάνσκ, δηλαδή μέσα στις αντίστοιχες ουκρανικές περιφέρειες Χάρκοβο (για άλλη μια φορά), Σούμι και Τσερνίγκοφ. Σε αντίθεση με την περσινή προσπάθεια, αυτή η τελευταία ίσως είναι πιο επιτυχής λόγω του πολύ διαφορετικού πλαισίου εντός του οποίου επιδιώκεται, ιδίως όσον αφορά τη νέα διπλωματική και στρατιωτική δυναμική της σύγκρουσης.
Όσον αφορά το πρώτο, «Ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες, καθώς ο Τραμπ ανακοίνωσε “άμεσες” ρωσο-ουκρανικές συνομιλίες κατάπαυσης του πυρός» αμέσως μετά το τελευταίο τηλεφώνημά του με τον Πούτιν, για τις λεπτομέρειες του οποίου οι αναγνώστες μπορούν να μάθουν περισσότερα από την προηγούμενη ανάλυση με υπερσύνδεσμο. Η σχέση της με το πρόσφατα ανακοινωθέν σχέδιο του Πούτιν για τη νεκρή ζώνη είναι ότι η δήλωσή του μπορεί αρχικά να αποσκοπούσε σε μια μορφή πίεσης προς τον Ζελένσκι για να τον εξαναγκάσει να συμμορφωθεί τελικά η Ουκρανία με τις απαιτούμενες παραχωρήσεις της Ρωσίας για την πολιτική επίλυση της σύγκρουσης.
Όσον αφορά το δεύτερο, στα μέσα Μαρτίου είχε εκτιμηθεί ότι «η Ρωσία ενδέχεται να επεκτείνει την χερσαία εκστρατεία της στις περιοχές Sumy, Dniepropetrovsk, And/Or Kharkov», με το Dniepropetrovsk να αναφέρεται αντί του Chernigov, καθώς οι ρωσικές δυνάμεις προσεγγίζουν τα σύνορά του από το Donbass αφού περάσουν γύρω από το Pokrovsk. Το πέρασμα αυτού του διοικητικού συνόρου σε μια περιοχή που η Ρωσία δεν διεκδικεί (ακόμη;) ως δική της, θα μπορούσε να παρακάμψει τις τρομερές άμυνες της Ουκρανίας στο κεντρικό Ζαπορόζιε και να οδηγήσει στην ταχεία κατάληψη της περιοχής αυτής.
Σε σχέση με αυτή τη δυναμική, η επικεφαλής του RT Μαργαρίτα Σιμονιάν διευκρίνισε πως η ρωσική αντιπροσωπεία στην Κωνσταντινούπολη δεν απείλησε ότι η χώρα της θα διεκδικήσει μια επιπλέον ουκρανική περιοχή αν η Ουκρανία δεν αποχωρήσει από τις τέσσερις αμφισβητούμενες, αλλά άλλες τέσσερις για συνολικά οκτώ περιοχές (χωρίς να υπολογίζεται η Κριμαία). Αυτές θα μπορούσαν νοητά να είναι το σύνολο ή μέρος των περιφερειών Τσερνίγκοφ, Σούμι, Χάρκοβο και Ντνιεπροπετρόφσκ, δεδομένου του τελευταίου σχεδίου της Ρωσίας για νεκρή ζώνη, εκτός εάν η Ουκρανία συμφωνήσει στις απαιτούμενες παραχωρήσεις της πριν από αυτό.
Με αυτό το σχέδιο κατά νου και βλέποντας ότι αυτές οι τέσσερις περιοχές, το Κίεβο, το Τσερκάσι και η Πολτάβα βρίσκονται είτε εξ ολοκλήρου είτε εν μέρει ανατολικά του Δνείπερου, η Ρωσία θα μπορούσε να προσθέσει στον κατάλογο των απαιτήσεών της ζητώντας τη δημιουργία μιας πλήρως αποστρατιωτικοποιημένης περιοχής «Trans-Dnieper» που θα ελέγχεται από μη δυτικούς ειρηνευτές. Αυτό θα μπορούσε είτε να συμπληρώσει το αρχικό της αίτημα για αποστρατιωτικοποίηση ολόκληρης της Ουκρανίας είτε να παρουσιαστεί ως συμβιβασμός με αντάλλαγμα να αφήσει την Ουκρανία να κάνει ό,τι θέλει στην άλλη πλευρά του ποταμού.
Ανεξάρτητα από το αν θα υποβληθεί αυτή η πρόταση, το πρόσφατα ανακοινωμένο σχέδιο του Πούτιν για τη δημιουργία νεκρής ζώνης δείχνει ότι η Ρωσία επεκτείνει τους στόχους της, πράγμα λογικό, δεδομένου πως κερδίζει και ότι η Ουκρανία εξακολουθεί να αρνείται να συμμορφωθεί με τις παραχωρήσεις που ζητά για την πολιτική επίλυση της σύγκρουσης. Όσο περισσότερο αρνείται η Ουκρανία να συμφωνήσει σε ειρήνη με τους όρους της Ρωσίας, τόσο περισσότερα εδάφη έχει να χάσει, τα οποία μπορεί τελικά να είναι πολύ περισσότερα από όσα περιμένει κανείς, αν οι ΗΠΑ εγκαταλείψουν σύντομα την Ουκρανία προκειμένου να μειώσουν τις απώλειές τους.