Andrew Korybko / Παρουσίαση Freepen.gr
Η Washington Post επέστησε την προσοχή σε αυτή την εξέλιξη στο άρθρο της με τίτλο "Πώς ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει διχάσει τους Τσέχους και τους Σλοβάκους", το οποίο ρίχνει σπόντες στον πρωθυπουργό Fico, ο οποίος υπηρετεί τώρα την τέταρτη θητεία του στο αξίωμα μετά την επιστροφή του πέρυσι μετά από ένα διάστημα στην αντιπολίτευση. Η εκστρατεία του ήταν αντίθετη με την Αμερική, την οποία η Ρωσία κατηγόρησε για ανάμιξη κατά την προεκλογική περίοδο, αλλά παρόλα αυτά κέρδισε λόγω του πόσο πολύ οι συντηρητικές-εθνικιστικές υποσχέσεις του βρήκαν απήχηση στο λαό του, αφού αυτός είχε απογοητευτεί από τη φιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση.
Στη συνέχεια επιβεβαίωσε την πραγματιστική του προσέγγιση απέναντι στον πόλεμο με τη μεσολάβηση του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας στην Ουκρανία, γεγονός που του απέφερε το μίσος της δυτικής ελίτ και ιδίως εκείνων των μελών της Τσεχίας με τους οποίους η χώρα του ήταν προηγουμένως ενωμένη μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι το "βελούδινο διαζύγιό" τους το 1993. Περίπου την ίδια εποχή, η συντηρητική-εθνικιστική κυβέρνηση της Πολωνίας αντικαταστάθηκε από μια φιλελεύθερη-παγκοσμιοποιητική κυβέρνηση που υποστηρίχθηκε από τη Γερμανία, γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα την αποκατάσταση της τροχιάς της υπερδύναμης της Γερμανίας και την αναδιαμόρφωση της ευρωπαϊκής γεωπολιτικής.
Αυτές οι αντίστοιχες εσωτερικές πολιτικές ανατροπές ήταν άρρηκτα συνδεδεμένες με την προαναφερθείσα διαίρεση του Νέου Ψυχρού Πολέμου μεταξύ των υποστηρικτών του μονοπολικού και του πολυπολικού συστήματος. Ο Fico επέστρεψε στην εξουσία παρά την αμερικανική ανάμειξη, επειδή το συντηρητικό-εθνικιστικό του όραμα υποσχέθηκε να απομακρύνει τη Σλοβακία από τον πόλεμο δι' αντιπροσώπων ΝΑΤΟ-Ρωσίας στην Ουκρανία, η οποία είναι η πιο σημαντική γεωστρατηγικά σύγκρουση μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Αντίθετα, η προηγούμενη κυβέρνηση της Πολωνίας παρέμεινε προσηλωμένη σε αυτόν, παρά το αυξανόμενο κόστος.
Ενώ ο Φίκο κατάφερε, επομένως, να εδραιώσει και να διευρύνει τη βάση του, το τελευταίο χάρη στην υπόσχεσή του να απεγκλωβίσει τη Σλοβακία από αυτήν τη σύγκρουση και, επομένως, να μειώσει το κόστος που υπέστη ως αποτέλεσμα, ο Πολωνός συντηρητικός-εθνικιστής ομόλογός του δίχασε τη βάση του και, κατά συνέπεια, έχασε την επανεκλογή του. Ωστόσο, η εσωτερική πολιτική δυναμική είναι εντελώς διαφορετική στην Τσεχία, καθώς ο πληθυσμός της χώρας αυτής τάσσεται ως επί το πλείστον υπέρ της μονοπολικότητας και του φιλελεύθερου-παγκοσμιοποιητικού εγχώριου μοντέλου της, αν και υπάρχει κάποια αντίθεση.
Επιπλέον, σε αντίθεση με το πολωνικό και το σλοβακικό κράτος, η Τσεχία στην πραγματικότητα επωφελείται από αυτόν τον πόλεμο δι' αντιπροσώπων, λόγω του πόσο ευεργετικό ήταν για το στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα της χώρας αυτής. Τούτου λεχθέντος, το κόστος δεύτερης και τρίτης τάξης συσσωρεύεται πράγματι και αναπόφευκτα θα γίνει πιο εμφανές, αλλά δεν έχει γίνει ακόμη τόσο αισθητό όσο στους δύο γείτονές της και αυτό εξηγεί γιατί ένας πρώην στρατηγός του ΝΑΤΟ κέρδισε την προεδρία το Μάρτιο του 2023. Μέχρι τότε, ωστόσο, οι τσεχο-σλοβακικές διαφορές θα συνεχίσουν να διευρύνονται στο ορατό μέλλον.
Συνέπεια αυτού του χάσματος είναι ότι οι αμοιβαίες αντιλήψεις σε επίπεδο πολιτικής και κοινωνίας των πολιτών ενδέχεται να επιδεινωθούν, γεγονός που θα μπορούσε να βλάψει τις προσπάθειες διατήρησης των εγκάρδιων σχέσεων μετά το "βελούδινο διαζύγιο" πριν από τρεις δεκαετίες. Εάν αυτή η τάση ξεφύγει από τον έλεγχο, τότε η Τσεχία μπορεί να αρχίσει να παρεμβαίνει και πάλι στις υποθέσεις της Σλοβακίας, και αυτό θα μπορούσε να τοξινώσει τους δεσμούς τους και έτσι να αποδυναμώσει περαιτέρω την Ομάδα Βίζεγκραντ στην οποία συμμετέχουν η ίδια, η Ουγγαρία και η Πολωνία.
Με την πάροδο του χρόνου, η Τσεχία ενδέχεται επίσης να υποταχθεί στη Γερμανία, όπως ακριβώς έκανε η Πολωνία, σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τον de facto ηγέτη της ΕΕ, ο οποίος οραματίζεται να ηγηθεί της ανάσχεσης της Ρωσίας από το μπλοκ, παρά το νεοαποκτηθέντα ανταγωνισμό της Γαλλίας. Για τον σκοπό αυτό, η Πράγα θα μπορούσε να γίνει συμβαλλόμενο μέρος της "στρατιωτικής Σένγκεν" που υπογράφηκε τον περασμένο μήνα μεταξύ της Γερμανίας, της Πολωνίας και της Ολλανδίας, η οποία θα διευκόλυνε τη μετακίνηση των στρατευμάτων και του εξοπλισμού της στα σύνορα με τη Ρωσία, τη Λευκορωσία και την Ουκρανία.
Αντίθετα, η Σλοβακία αναμένεται να διατηρήσει την στάση αρχών της και να μην εμπλακεί πλέον σε αυτήν τη σύγκρουση, γεγονός που θα μπορούσε να επιδεινώσει τις διαιρέσεις του Νέου Ψυχρού Πολέμου μεταξύ τους και με τη σειρά του να επιδεινώσει τους δεσμούς τους σε όλα τα επίπεδα. Αυτό που είναι τόσο συμβολικό σε αυτή τη δυναμική είναι ότι οι Τσέχοι και οι Σλοβάκοι είναι αδελφικοί λαοί, αλλά υιοθετούν εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις για το Νέο Ψυχρό Πόλεμο. Αυτό δείχνει πως οι ιδεολογικές διαιρέσεις που επιφέρει η παγκόσμια συστημική μετάβαση ξεπερνούν ακόμη και τους στενότερους ιστορικούς δεσμούς.